Toertocht (15-25-35-60-75-100 km) van Fiets en Fun te Knesselare op zaterdag 08-08-2015.

Het is een hele onderneming om vanuit Antwerpen tot in Knesselare te geraken! Omwille van file op de snelweg vanaf de verkeerswisselaar Destelbergen vanaf Gent via de lokale wegen naar de start gereden. Eigenaardig dat de GPS mij niet via de expresweg E34 stuurde, terwijl hij dat voor de terugweg wel deed! Vroeg opstaan was geen optie omdat ik na de nightride in Vlezenbeek de avond voordien pas laat te bed was. Door dit alles stond ik pas om 13.30 u aan de start voor de toertocht van Fiets en Fun vanuit de sporthal in de Prinsengoeddreef. Bij het vertrek ging het de sportvelden rond, kregen we een eerste grasspoor en reden we door de woonwijk. Aan de rand ervan kregen we ter hoogte van een servitudenpad reeds een eerste splitsing tussen de 15-25-100 km en de 35-55-75 km op 1,75 km van de start. Direct daarna kwam een tweede splitsing tussen de 15-25 km en de 35-55-75-100 km ter hoogte van een grote baan.

Na een eindje over het fietspad langsheen deze grote baan in de richting van Beernem te zijn gereden dook het parcours van 3 tot 4 km links graspaden tussen de maïsvelden in. Tot 6 km volgden zanderige hobbelige wegen in het open veld met hier en daar een haakse bocht. Uiteindelijk kwam ik weer uit op dezelfde grote baan. De rit voerde me tot op de kanaalberm waar het linksaf ging om een onverhard pad te volgen langsheen het kanaal van Gent naar Brugge. Aan de eerstvolgende brug staken we op 8 km het kanaal over om onze weg op de andere oever te vervolgen tot aan het Jezuïetengoed in Aalter. Vanaf daar ging het tot 10,50 km over een verhard fietspad weer evenwijdig met het kanaal of één van de zijarmen. Daar ging het rechtsaf over een grasspoor tussen de maïsvelden om te rijden in de richting van waaruit we kwamen. Ik werd er ingehaald door een viertal Bezembikers uit Kleit, aldus de tekst op hun fietspak. Later zou ik er nog te zien krijgen. Het toeval wil dat ik na aankomst bij mijn vertrek huiswaarts door iemand van die groep werd aangesproken. Want blijkbaar waren deze met velen naar hier afgezakt. Maldegem-Kleit is ook niet zo ver van Knesselare.

De rit over de hobbelige grassporen tussen de maïs leidde op 12 km naar de Oude Vaart, een na het rechttrekken van het kanaal Gent-Brugge in onbruik geraakte maar als natuurgebied bewaard gebleven kanaalarm. We reden op een pad naast de in het groen tussen de bomen verstopte vaart tot aan het Patersveld in Beernem. 13,50 km. Ik kreeg er even het gezelschap van een groepje jonge bikers. We werden over een veldweg weer naar het kanaal gevoerd, niet ver van de plek waar we eerder de maïsvelden waren in gereden, te zien aan een biker die nog aan de lus moest beginnen en afsloeg. 14 km. De rit maakte een tweede lus over een desolaat bedrijventerrein om weer uit te komen aan het Patersveld waar we eerder de Oude Vaart achter ons hadden gelaten.

Het ging daar linksaf een bospad in om de spoorweg te kruisen en het Jezuïetengoed te bereiken. Assenwegen, asfaltbaantjes en grassporen leidden ons doorheen dit groene domein. Op 19 km werden we in een strook bos over een soort crossparcours geleid. Daarna volgde tot 23 km de doortocht van het knappe Blekkerbos, het gedeelte dat tussen de snelweg en de spoorlijn gelegen is. We reden er over een aantal knappe bosdreven en tracks. Helaas is er een deel van het bos langsheen de spoorweg gekapt. Daar kon je kiezen uit “gemakkelijk” en “moeilijk”, de tweede optie leidde over de gehavende tracks doorheen het gerooide gebied.

Het groot boscomplex van het Blekkerbos is doormidden gesneden door de E40. De zuidelijke rand is gedeeltelijk verkaveld. Het Blekkerbos in Maria-Aalter kwam in het nieuws in februari 2012 toen het lijk van de Kasteelmoord van Wingene hier in het bos werd gevonden. Het lijk werd geïndentificeerd als de kasteelheer Stijn Saelens die enige tijd voordien verdween uit het kasteel Carpentier van Wingene.

Aan de rand van het bos troffen we aan een betonnen boshut of zomerhuisje naast een tennisveld de eerste bevoorrading op 23 km van het vertrek. 15.00 u. Fruit, cake, frisdrank, sportdrank en water werden er door een aantal medewerkers van onder een tentje geserveerd. Er was nog redelijk wat beweging omdat de rijders op de langste afstanden hier een tweede keer passeerden.

Na de pauze kruisten we de snelweg via de brug in de Blekkervijverstraat om zo Sint-Maria-Aalter binnen te rijden. Wat was ik blij van de snelweg verlaten te hebben vanaf Gent. Want ook hier stond het verkeer in de richting van Oostende drie rijstroken breed stil! Het domein van de Broeders van Liefde rond het Blekkervijverkasteel, waarin hun internationaal noviciaat is gevestigd, reden we deze keer gewoon voorbij. Geen toestemming van de broeders gekregen? Ze zijn mountainbikers anders gunstig gezind, want zowel in Sint-Job-in-‘t-Goor als in Lummen rijden toertochten door hun bosrijke schooldomeinen. We reden het dorp van Maria-Aalter door in de buurt van de start van een andere toertocht. Een fietspad leidde langsheen een drukkere baan, de Aalterstraat, dwars door een imposant bos. We kruisten de weg en reden het Domeinbos Hooggoed in op 27 km van het vertrek. Tot ruim 31 km konden we genieten van de doortocht van dit prachtige bos met slechts een kort asfalt intermezzo. 15.30 u. Ik kwam uit het bos weer tevoorschijn in de Krommekeerstraat in Ruiselede. Daar leunden enkele kleine gerestaureerde oude huisjes zusterlijk tegen elkaar aan.

Tot 32,50 km leidde een singletrack met vele bochtjes doorheen een speelbosje. Van de Planterijstraat ging het naar de Maria-Aalterstraat, een grote baan in Ruiselede. 34 km. We reden het grondgebied van Wingene op en voorbij de opvallende hoge blokken met eendere oude rijhuizen om dan rechtsaf voorbij een bareel het natuurgebied Gulke Putten in te rijden. Op die zandweg werd ik ingehaald door een grote groep van een zestal bikers. Rechts van mij stonden vier grote zendmasten van een radiozendstation.

De naam Gulke Putten zou betekenen 'gelijke putten' en is terug te vinden op 18de eeuwse kaarten. In het grote laatmiddeleeuwse Bulskampveld, het heidegebied ten zuiden van Brugge, waren talrijke vijvers te vinden, ontstaan door het afdammen van beken voor de viskweek. Dat de Gulke Putten bewaard bleven als heidegebied, heeft te maken met het Radio-Elektrisch Centrum in Wingene-Ruiselede. De omgeving van de zendmasten moest open en bosvrij gehouden worden. Er werd dus volop gemaaid en gekapt, zodat de heide bewaard bleef.

Ik bereikte het zogenaamde Sint-Pietersveld en toen ik achterom keek zag ik in de verte de volledig gerenoveerde witgeschilderde gebouwen van het Centrum voor Bijzondere Jeugdbijstand, de gesloten jeugdinstelling van Wingene-Ruiselede staan, de zogenaamde "Succursale" of matrozenschool. Enkele jaren terug stonden hier nog alleen buitenmuren overeind. In de omgeving doken we een knap groen loofbos met lage struiken in voor een ommetje over enkele mooie singletracks. Daarna doorkruisten we het schilderachtige Sint-Pietersveld van Wingene met de oude gerenoveerde witte opzichterswoningen tussen het groen. We troffen er ook enkele paden en tracks door het bos.

Aan het einde van een bosfietspad met keitjes kwam de splitsing tussen de ritten van 55 km en 75-100 km op 39 km van het vertrek. 16.15 u. Gezien mijn late start, het gevorderde uur en de lange rit weer huiswaarts gekozen voor de route van 55 km. Dat bleek nadien een goede keuze, want de tocht viel iets langer uit dan dat! Ik reed dan door een bos weer naar de bewoonde wereld en door het Lindeveld in Beernem naar de Torenweg in Ruiselede. Vanaf de drukkere Bruggesteenweg op de grens van de beide gemeenten ging het een grasspoor in. Lange assenwegen leidden me dan door de landelijke domeinen Kliplo en Bakensgoed.

Deze wegen leidden naar het Kasteel Schuurlo waar de bevoorrading van de tocht uit Maria-Aalter staat. Door de bosrijke omgeving kreeg ik het kasteel zelf niet te zien. We reden dan over de nauwe tussen de struiken gelegen singeltrack die evenwijdig met de straat Schuurlo loopt. 45 km. Via een singletrack onder lage takken reed ik dan in de richting van de snelweg E40. Die kruiste ik via dezelfde brug vanaf Maria-Aalter. Het verkeer was intussen weer op gang gekomen. De tweede bevoorrading was dezelfde als de eerste, maar ik ben er niet meer gestopt. Enkel het pad in gereden om op het bord te gaan zien in welke richting het nu verder moest. Ik zag dat de mensen van de organisatie de tent aan het afbreken waren. Ik zal allicht de laatste geweest zijn om hier te passeren. 47 km om 16.45 u.

Beneden aan de brug ging het linksaf de Planterijstraat in, gevolgd door een veldweg en weerom een singletrack onder laaghangende takken evenwijdig met de snelweg. Zo bereikte ik de dreef Drongengoed die naast de gelijknamige witte hoeve loopt. Van 49 tot 50 km reed ik over de brede assenweg naast de spoorweg langsheen een bosrijk gebied. Na het over rijden van een brug volgden veldwegen doorheen een knappe omgeving. Hier hadden iets meer pijlen niet misstaan teneinde op lange stukken duidelijk te maken dat men nog goed zit. Een pijl na een afslag op enkele twijfelachtige kruispunten had ook goed geweest. Ik passeerde het eenzame huisje in Tiengemeten om toe te komen in de woonwijk met keurige villaatjes. 52,75 km. Het ging dan even door de bewoonde wereld tot aan het station van Beernem. Daar was het even zoeken naar de volgende pijl tussen de onoverzichtelijkheid van de daar opgestelde kermiskramen. Ik herinnerde me vaag van eerdere deelnames dat we via de tunnel het spoor onder moesten. Dat was inderdaad zo.

Wegeltjes door een parkbos leidden dan tot op de kanaaloever. Daar werd de tocht over de singletracks op de afhellende met bomen begroeide kanaalberm geleid. Na zoveel kilometer was de fut er bij mij uit om al die klimmetjes al rijdend nog te nemen. Voor mij volgde tot 56 km dus een eerder lastig stukje! 17.30 u. Eens weer op het goed berijdbare jaagpad ging het naast de jachthaven de knappe fietsbrug over het kanaal in Beernem op. Daarna heb ik net voor het Watersportcafé De Kijkuit een pijl gemist. Die wees neerwaarts in de richting van de singletrack die op de oever loopt. Omdat ik die track verwachtte ben ik op mijn stappen teruggekeerd. De uitbaters van de Kijkuit zouden er wel voor mogen zorgen dat hun kajaks het pad niet versperren! Ik kon er met mijn bike over de boten kruipen! Tot maar liefst 62 km reed ik over de mooie tussen het groen gelegen, maar tergend lange singletrack naast het kanaal. Intussen had ik de beloofde 55 km al lang overschreden en begon ik me wat zorgen te maken!

Na de lange singletrack arriveerde ik op dezelfde plek waar ik op 4 km van de start het kanaal bereikt had in Sint-Joris-Beernem, waaruit ik kon besluiten dat de biker die ik daar toen gezien had de rit al bijna achter zich had, terwijl ik er nog moest aan beginnen. 17.50 u. Het was er zodanig rustig dat zelfs een konijn ongestoord op het asfaltbaantje kon zitten. Het ging opnieuw de velden in over een assenweg en landelijke asfaltbaantjes tot ik toekwam op een grote baan, pal op de grens tussen Sint-Joris-Beernem in West-Vlaanderen en Knesselare in Oost-Vlaanderen. We dienden over te steken in de richting van het kapelletje dat langsheen deze Hellestraat staat.

Na nogmaals de baan gekruist te hebben ging asfalt over in een zandweg en werd de tocht verder gezet over landelijke wegeltjes. Als intermezzo kregen we nog een track in een bos waarvan het weinig gebruikte pad duidelijk voor deze toertocht was vrijgemaakt. Net toen ik me begon af te vragen of er toch nog een einde aan deze rit zou komen, vermits we wegeltje in en pad uit gestuurd werden, bereikte ik een woonwijk. De toer werd afgesloten over de heuveltjes die zich op het met gras begroeid terrein naast het sportcomplex bevinden. Om 18.15 u kwam er na 67 km een einde aan deze tocht. 12 km meer dan voorzien! Het stof van de fiets gespoten aan de bikewash. Twee glazen icetea gingen goed binnen op deze warme zomerdag. Van één van de medewerkers kreeg ik te horen dat de tocht veel last had gehad van weggenomen of verplaatste pijlen en dat enkele leden continu op pad waren geweest om ze weer aan te vullen of juist te hangen. Misschien dat de rit voor mij daarom veel langer uit viel dan voorzien. Geen erg, buiten het feit dat ik nog een lange autorit voor de boeg had en dus heel wat later dan gehoopt thuis zou zijn. De terugtocht via de E34 en de E19 verliep gelukkig zonder problemen.

Bij het weggaan werd ik nog aangesproken door een Bezembiker, om ook eens naar hun toertocht in Maldegem-Kleit te komen. Dat zou op zaterdag 14 november zijn. Dan is het alweer winter. Dan kan ik nog eens terugdenken aan de rit van vandaag op een zonnige zaterdag doorheen een mooie streek. Er daagden 600 deelnemers op voor tochten tot 100 km.

Het verslag van deze toertocht is ook te lezen op mtb-you.be en op mountainbike.be!

StrammerMax