Boerenbike (30-40-50 km) van de KWB Droeshout te Opwijk op zondag 31-07-2016.

De laatste zondag van juli is de keuze van de te rijden toertocht altijd zeer eenvoudig. Er mag zijn wat wil, het water mag met bakken uit de lucht vallen, alles moet wijken en niets kan me weghouden van de Boerenbike te Opwijk-Droeshout. In een weide te Droeshout, op de grens tussen Opwijk en Merchtem, vindt dan de jaarlijkse Wayenbergkermis plaats en dan organiseert de KWB Droeshout op de zondagochtend van dit kermisweekend de Boerenbike. Via de A12 naar ginder. De manier om door Wolvertem te geraken is me intussen goed bekend, maar zoals ik gevreesd had was het centrum van Merchtem afgesloten. Ooit was dat voor een wielerwedstrijd, deze keer voor een jaarmarkt of kermis, zo bleek bij het weer naar huis rijden. Dit heeft me ooit kilometers omrijden gekost, maar deze keer gewoon rechtdoor gereden in plaats van de bocht links te nemen en ik kwam uit op de grote baan richting Droeshout! Ook daar vond ik direct het straatje om af te slaan en na wat laveren in de smalle baantjes tussen de huizen van dit kleine gehucht kwam ik toe op de parkeerweide naast de feesttent. Het was nog rustig op het terrein en in de grote tent waar een korte rij bikers stond te wachten om in te schrijven. Voor luttele vier euro kon ik meedoen en om 09.30 u was ik klaar voor het vertrek.

De krakkemikkige constructies met paletten en een zelf in elkaar geknutselde wip aan de start boezemden noch mijn voorgangers noch mij vertrouwen in! “Je kan beter vallen aan het einde van de rit”, hoorde ik één van de twee mannen zeggen. “Inderdaad”, zei ik, “anders kan je al direct terug naar de auto!” Deze attracties dus letterlijk links laten liggen. In tegenstelling tot voorheen verliep de start in de andere richting, niet de veldweg naar links, maar wel naar rechts tot aan het asfaltbaantje. Zo bereikten we al snel de omgeving van Paddebroeken in Merchtem. Via enkele veldwegen bereikten we de singletrack met haakse bocht die geprangd ligt tussen de struiken aan de rand van een bos links en een prikkeldraad rechts. De takken hingen deze keer wel erg laag en het vroeg wat evenwichtsoefeningen om niet in de prikkeldraad verzeild te geraken. Van 3 km tot 4 km volgde een lus met bochtenwerk door een strook bos waarvan Jari en ik ons afvroegen of dit geen nieuw stukje parcours betrof dat vroeger niet in de tocht bereden werd.

Een lange veldweg, eerst licht maar zeker klimmend en daarna licht dalend, voerde me in de richting van Asse. Op 6 km reden we even door het centrum van deze gemeente en voorbij de grote kerk. Ik kan me niet herinneren dat eerdere edities hier passeerden, tenzij misschien ettelijke jaren geleden. Het centrum van Asse ziet er vrij verstedelijkt uit. In het centrum troffen we een eerste splitsing tussen de ritten van 30 km en van 40-50 km op 7 km van het vertrek. 10.00 u. Al snel werd de omgeving weer meer landelijk en bereed ik een singletrack naast een park en voorbij de speelplaats van een school. Er staken daar veel stenen in de grond. Het ging dan verder op de rand tussen bos en velden waar je geregeld je hoofd diende in te trekken voor laaghangende takken. Uiteindelijk kwam ik toe in de Platijn naast het restaurant Hof Ten Eenhoorn, gelegen op een schilderachtige plek in het landelijke Asbeek. We sloegen de Keierberg in voor een stevige klim over kasseien. Boven troffen we reeds na 9 km de bevoorrading op een paardenweide waar de grotere ritten twee keren passeerden. Ik meende eerst gewoon verder te rijden, maar ben dan toch gestopt om wat te drinken. De sportdrank hier is altijd zeer lekker en fris gekoeld! Een zegen bij warm weer. Ondanks het mooie weer was het vandaag aan de frisse kant. Ook nog een stuk cake soldaat gemaakt alvorens weer te vertrekken. Er stond een delegatie jongere rijders van Straf in Bergaf uit Opwijk. Het zijn leden van deze club die de handen uit de mouwen steken om de pijlen voor de Boerenbike op te hangen. Na de stop ging het voor de 30 km weer de Keierberg af, voor de grotere ritten was het nog even verder naar boven klimmen. Dat was corvee met twee bekers klotsende sportdrank in de maag! We sloegen een grasspoor in en er volgde een afdaling over een tricky paadje vol keien tot in de Terlindenweg, een straat met villa’s. Daarna was het stevig klimmen over een lastig grasspoor in een trage wegel. Op 13 km kwam er een splitsing tussen de 30-40 km en de 50 km aan Vrijthout ter hoogte van Ganzenlever Dalle. Gekozen voor de langste rit. 10.40 u. Na de snelle lange afdaling over het asfalt van Vrijthout, verder dan gewoonlijk, trof ik in een veldweg de splitsing tussen de 40 km en de 50 km. Er volgde een fikse klim.

Er kwamen vrij zware off-road paadjes in een weide op en af vanaf de bewoonde kern Zittaart te Asse tot aan de Heilige Godarduskerk te Bekkerzeel. We hadden er kunnen genieten van een knap maar zwaar stukje parcours. Vooral het laatste paadje in de buurt van de snelweg alvorens weer toe te komen in de bewoonde wereld aan de kerk was er eentje om u tegen te zeggen. 19 km om 11.10 u. Op 20 km kruiste het parcours de snelweg ter hoogte van de Salons Waerboom in Groot-Bijgaarden. Jari, die later vertrokken was, haalde me hier in. Paadjes en sporen door Bekkerzeel voerde ons tot aan het zogenaamde Borrébos langs de Brusselstraat (?) op de grens met Sint-Ulriks-Kapelle. 23 km. We reden een lus over de extra smalle singeltracks tussen de bomen van het Borrébos. Daarna op sporen die liepen tussen de bosrand en hoog gras en struiken, evenwijdig met de snelweg die achter het groen verborgen bleef! De plek was tot voor kort niet meer deftig bruikbaar wegens veel omgevallen boomstammen die overal tussen staken. Een goede ziel heeft er alles opgeruimd. Nu kon je er degelijk rijden terwijl de paadjes er toch nog een technisch karakter bleven hebben. Het was er knap rijden en het is de eerste keer dat er op deze plaats zo een lange lus voorzien werd. We kwamen op 24,50 km opnieuw uit op dezelfde baan en staken over naar Sint-Ulriks-Kapelle. We doorkruisten woongebied en kregen enkele servitudes op en af voor de wielen waaronder een stevige klim over een smal kasseispoor.

Eens boven kwamen we opnieuw voorbij enkele huizen waaronder datgene waar in de tuin een grote rots werd aangelegd die vol tuinkabouters en stenen dieren staat. Zelfs een nest met ooievaar op een paal en een kaboutervrouw met ontblote borsten! Voor wie interesse heeft: Potaardestraat Sint-Ulriks-Kapelle (Dilbeek). 26,75 km. Landelijke wegen en grassporen voerden ons doorheen het landelijke Sint-Ulriks-Kapelle. We reden over een lange vlakke assenweg evenwijdig met de in de verte gelegen snelweg in de richting van Ternat. We reden voorbij het kapelletje waar ooit een kleine bevoorrading van een toertocht stond, ik vermoed de tocht vanuit Ganshoren, en reden de Bruggeveldstraat in, een zandweg in Sint-Ulriks-Kapelle. Er zijn wel meer tochten die hier passeren. Assenwegen voerden ons op en af doorheen de open velden tot we voor ons een grote betonnen loods in aanbouw zagen opdoemen. Aan de omgeving te zien vermoedde ik dat we in de richting van de Kruisborre te Asse aan het rijden waren en na enkele bochten in de zandweg werd dat vermoeden bevestigd bij het zien van één van de witte kapelletjes. We sloegen er rechtsaf een smal spoor in tussen struikgewas en een prikkeldraad en doken dan onder de bomen naar beneden en over de uit de kluiten gewassen wortels aan het Kruis van Sjat! 33 km.

Reeds toen we de Kruisborre naderden kleurde de hemel donkergrijs en zag het er naar uit dat we de rit niet droog uit zouden rijden. Toen we het Kruis van Sjat passeerden vielen de eerste dikke druppels, het teken dat we best onze regenjasjes aantrokken. Nog voor we die aan hadden barstte er een stortbui los. Omdat de bomen al snel zelf begonnen te druppen was hier blijven schuilen geen optie. Dus snel naar beneden over het natte spoor naar het eerstvolgende kapelletje waar we enigszins droog konden staan. Er passeerden twee bikers die ons toeriepen dat het allicht geen zin meer had van te bidden voor geen regen. Daarna kwamen er nog twee jonge gasten voorbij die ons vroegen of we wel juist aan het rijden waren. Een met kort geschoren haar en ene kaalgeschoren met baard. Zij hadden de indruk hier al voor de tweede keer te passeren Aan hun kleding en uitrusting te zien waren het gelegenheidsbikers of twee die pas met biken waren begonnen en eerst wilden testen of ze het graag deden alvorens te investeren in fietskleding. We hebben dat tweetal weergezien aan de tweede stop en omdat we daar eerder dan hen zijn vertrokken zijn ze na mij weer in Droeshout gearriveerd.

De bui was vrij snel weer over maar ze had er wel voor gezorgd dat de droge paden van daarnet er nu nat bij lagen. We bereden nog enkele leuke paadjes en tracks op de Kruisborre om op 35 km weer te arriveren aan de Keierberg in Asbeek en voor de tweede keer de klim over de kasseitjes naar de bevoorrading aan te vatten. De mensen van de KWB waren intussen al bezig met de opruim, de tent was al ingepakt. We konden nog water drinken en er werd een verse cake voor ons aangesneden. Intussen een praatje gemaakt met de mensen ter plekke die ons wisten te vertellen dat er zo’n 520 deelnemers waren opgedaagd. 12.50 u. Na de stop reden Jari en ik elk aan het eigen tempo. Het ging de Keierberg weer af voorbij het Hof Ten Eenhoorn om aan het kruispunt met Platijn links aan te houden. Dan ging het op en af door Asbeek. Er kwam een tricky afdaling over een spoor met wortels en stenen. Een kiezelpad leidde dan voorbij een groot huis zonder ramen, genaamd De Hooge Bomen. Tegenover ligt een kleine vijver. Ook hier stond ooit een bevoorrading, vermoedelijk ook van de toertocht vanuit Ganshoren. Veldwegen en sporen op en af leidden ons door Asse.

Een stevige klim en een afdaling over een spoor doorheen het gras deed me toekomen aan het café Het Kravaalbos bij Stinne. Dit betekende dat we de grens met Meldert (Aalst) hadden overschreden. In vogelvlucht ligt het Kravaalbos niet ver van Droeshout, elk langs een kant van de Steenweg op Vilvoorde. Op 40 km sneed ik het smalle zandspoor aan dat naar het Kravaalbos toe klimt. Er was daar ook een gezin met kinderen op wandel. 13.30 u. Halverwege de klim ging het spoor over in een breder pad en maakten we een zijsprongetje over een korte singletrack. Eens boven volgde de afdaling tot in de Huizekensstraat van Meldert om een weinig verder in deze straat weer de richting van het bos uit te rijden. Deze keer klimmend over een met gras begroeid pad. Het pad dook dan het bos in en even verder ging het rechtsaf over het mooie met wortels en plasjes bezaaide wegeltje. Daar waar een moeder op wandel was met haar twee kinderen diende ik linksaf te slaan om na een dropke het bos te verlaten en de velden in te rijden. 44 km om 13.50 u.

Vanaf 45 km reden we op en af over paden en servitudes van Opwijk en voorbij enkele nieuwe huizen. We sloegen het smalle asfalt kerkwegeltje in om uiteindelijk de Steenweg op Vilvoorde te bereiken. De kerk van Droeshout kwam in het vizier bij het kruisen van deze grote baan. Maar we werden niet direct weer naar af gestuurd. We reden nog over landelijke wegen van Droeshout, een veldweg en zelfs nog over een pad door een strook bos. Een spoor door de velden voerde voorbij een oud onderkomen huis en een veldkapelletje. Uiteindelijk kwamen dan toch de vlaggen aan de toegang tot de feestweide in zicht. Met bijna 52 km op het tellertje stond ik om 14.15 u opnieuw aan de tent van de Wayenbergkermis. Even later arriveerden ook de twee kerels die we aan de Kruisborre hadden gezien. Deze editie van de Boerenbike was iets pittiger dan de voorgaanden, de tijd dat er ook een rit van 80 km kon gereden worden buiten beschouwing gelaten! Maar voor mij toch nog goed te doen, wat niet wegneemt dat ik hier of daar wel was moeten afstappen voor een te steile klim, een pad met te diepe riskante groeven of plaatsen met te veel modder. Ondanks de fikse bui was het prachtig weer gebleven en hadden we kunnen genieten van weer eens een knap parcours.

Met Jari en Evy ons te goed gedaan aan de barbecue. Voor luttele 12 euro kon je er ribbetjes, een brochette of een steak eten met een boterham en een ruime portie groenten. Je kon ook kiezen voor pensen met appelmoes of een broodje met een witte of zwarte pens. Bij hun vertrek meegewandeld tot op de parkeerweide om hun gloednieuwe auto te kunnen bewonderen. Maar ik had geen zin om al naar huis te vertrekken. Even staan kijken naar de behendigheidswedstrijden voor paardenkoetsen en bij de tonen van het dansorgel nog genoten van een pint bier. Nog even gesproken met een paar mensen die ik dank zij de mountainbike leerde kennen. Davy, aka Mojobiker van Straf in Bergaf en de aanleiding om destijds eens naar Opwijk af te zakken na samen met enkele bikers van Straf in Bergaf een ploeg gevormd te hebben voor de Brugbergrees in Humbeek. Kristiaan, aka Salto Mortale, drijvende kracht van de KWB Droeshout en de geestelijke vader van de Boerenbike. Hij was tevreden met de opkomst. Hij had zijn hele gezin ingeschakeld om te komen helpen! Dan werd ik nog aangesproken door een jonge kerel en dat was de zoon van Kristiaan. Er is dus opvolging verzekerd! Meer nog, er wordt zelfs nagedacht over een kidstoer voor de volgende editie! Als avondmaal nog een broodje pens gegeten en pas om 18.00 u ben ik weer huiswaarts vertrokken. Bij het wegrijden kijk ik altijd nog eens om naar de tent op die godvergeten weide achter een dozijn huizen. Van mij mag de hemel er zo uitzien. Met dank aan het comité Wayenberg, de KWB Droeshout, de bikers van Straf in Bergaf uit Opwijk en de weergoden voor hun inspanningen om te zorgen voor deze memorabele zondag!

StrammerMax