Ik ben Krooswijk Marian, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Surfmary.
Ik ben een vrouw en woon in Tilburg (Nederland) en mijn beroep is Huisvrouw/bejaarde verzorgster moeder.
Ik ben geboren op 02/07/1947 en ben nu dus 77 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Fotografie en schrijven van verhaaltjes.
Ik probeer een leuk en interresant blog te maken.Het gastenboek vind ik fijn. Ik ben altijd benieuwd naar de reactie"s.
Hallo Bloggers, Vannacht heb ik veel last gehad van een moeilijke ademhaling. Naar de dokter vanmorgen en die verwees me meteen naar het ziekenhuis voor een röntgenfoto. Die is gemaakt en ik werd al meteen uit de wachtruimte gehaald; of ik even naar de longarts wilde gaan. Dat had ik al eens eerder gehoord, vorig jaar nog maar dan wel voor Rien. Dus daar stond ik mijn uppie geschrokken en helemaal de kluts kwijt terwijl ik weer eens niet kon stoppen met huilen. Ik heb wel iemand gebeld maar die was niet thuis. Toch moest ik naar die longarts. Deze heeft geluisterd en gekeken en zei toen dat hij graag een ct-scan wilde en wel meteen. Weer een bekend gevoel. Als het zó snel gaat voorspeld dat niet veel goeds meestal. Maar weer iemand anders gebeld want dit trok ik niet alleen en gelukkig was ze zo bij mij. Bloedprikken en toen naar de ct-scan, een beladen afdeling voor mij met in mijn achterhoofd de onderzoeken die Rien daar heeft gehad. Het onderzoek op zich valt reuze mee maar de emotie's die daar weer loskwamen hebben mij helmaal overstuur gemaakt. Toen nog de uitslag. Het valt gelukkig, tenminste voor nu, nog mee. Een soort ontsteking op mijn linkerlong en daar schuurt het longvlies langs daar wordt de pijn door veroorzaakt en wordt behandeld met antibiotica. Volgende week ziet de longarts mij graag terug en dan moet de pijn en ook de ontsteking ver weg zijn. Maar al bij al toch een verdrietige dag en het is al zo zwaar om mezelf een beetje recht te houden. Gelukkig heb ik nog wat steun van mensen om me heen anders is het niet op te brengen
Het weekend zit er weer op en het was een somber en vervelend. Ik heb niets maar dan ook niets gedaan behalve mijn computer bezig gehouden. Zondagmiddag zijn we, mijn moeder en ik, wel even naar Kleve geweest. Daar woont een achterneef van mij en hebben we de foto's van Friesland bekeken. In Duitsland kennen ze het cremeren wel maar over de as hebben ze weinig of niets te zeggen. Ze waren dan ook zeer verbaasd dat Rien in Friesland uitgestrooid mocht worden. Nou, er staat weer een nieuwe week voor de deur en wat zal die brengen? Nu ga ik stoppen want ik moet naar een vergadering van onze wijk om een feest te organiseren omdat ze 25 jaar bestaan volgend jaar.
En zo werd het donderdagmiddag. Ik zou hapjes serveren weten jullie het nog. Natuurlijk heb ik het gedaan maar ik heb toch verschillende keren moeten slikken. Als je die biljartmaten van Rien allemaal bij elkaar ziet dan ontbreekt daar toch iemand aan voor mij althans. Toch vond ik het een fijne middag en heb het met plezier gedaan. Voor de moeite hebben alle drie de dames die geholpen hebben een mooie bos bloemen gekregen. Er waren nog twee mensen die het erg moeilijk hebben en die hebben het ook uitstekend gedaan en niemand heeft er iets van gemerkt, nou niemand. Na de uitreiking hebben we nog gezellig met wat mensen rond de tafel gezeten en een afzakkertje gedronken. Dus best een gezellige middag.
Vandaag ben ik een goede vriend kwijtgeraakt en dat doet pijn. Schuldgevoelens zijn de redenen. Maar waarom zouden wij ons niet gelukkig en fijn mogen voelen. De tranen waren voor korte tijd opgedroogd maar zijn nu weer in overvloed aanwezig Toch voel ik mij niet schuldig en hoop dat ook hij de schuldgevoelens opzij kan zetten. Vriendschap die wat dieper is is niet slecht, dat kan ik niet geloven. Het is fijn om iemand te hebben waar je je verhaal en wat je bezig houdt kwijt kunt, vooral als die gene weet waar je je doorheen moet slepen. Morgen ga ik assisteren bij de biljartvereniging van Rien en dat zal niet makkelijk zijn maar van de andere kant zijn ze me niet vergeten.
In onze stad hebben wij een Hasseltse Kapel. Deze kapel is gewijd aan Maria en in de maand mei dus heel druk bezocht, ook door ons altijd. Ook nu wilde ik een bezoek brengen aan deze kapel en ik was al bang voor de reactie. Vanmiddag de stoute schoenen maar weer eens aan en op naar de kapel. Het kaarje aansteken ging nog net maar toen begon iemand op een orgel marialiedjes te spelen en de tranen stroomde weereens over mijn gezicht. Helemaal niet vreemd natuurlijk als je je realiseerd dat we voorheen de kaarsjes lieten branden voor de mensen die je kende ziek waren. Tot voor vorig jaar was het kaarje nog bestemd voor Rien en nu zit je alleen in die kapel. Toch ben ik blij dat ik er geweest ben en een kaarje heb laten branden voor nog iemand die ook erg ziek is, of het helpt weet ik niet maar in deze maand wordt het misschien verhoord. Het is een oud kapelletje en als je staat versteld hoeveel jonge mensen er komen. Het is mooi aangelegd en in het parkje eromheen staan snoepkraampjes; maar ons is geleerd eerst bidden dan snoep kopen.
Vandaag gaat het wat minder ik denk nog late emoties vanwege het caravanweekend. Het weer zit ook al niet mee, zo somber en dat werkt toch op je gemoed. Bovendien ben ik in de weer geweest met foto's van Friesland. Dan moet je vanalles administratief regelen en dat zit ook allemaal tegen. Dus een niet zo'n fijne dag. Maar morgen komt er weer een andere en dan gaat het hopelijk weer wat beter. Met horten en stoten zal ik deze nare tijd toch moeten overbruggen en de wisselende stemmingen accepteren.Toch wens ik iedereen een gezellige en rustige avond.
Het weekend zit erop. Dit weekend ben ik naar de camping geweest, kort verblijf. Ik heb wel een overnachting gemaakt. Na aankomst hebben mijn vrienden(buren) mij goed op gevangen door een lekker bakje koffie aan te bieden. Na wat gepraat te hebben over Friesland en hun vakantie, Noorwegen ben ik naar mijn caravan gegaan. Daar was nog genoeg te doen. Als je voor de eerste keer komt kom je nog van alles tegen, vooral stof en stofdraden. Ook lagen er nog spullen van Rien en die moest ik ook opruimen. Ik had verwacht dat het heel moeilijk zou zijn, maar al bij al viel het toch mee. Niet dat het makkelijk is hoor, dat niet. Verder heb ik geprobeerd zoveel mogelijk op mezelf te blijven. De buren hebben me daar ook alle gelegenheid toe gegeven niets op gedrongen en als ik zin had in een praatje of hulp nodig had dan waren ze er.'s Avonds hebben we foto's gekeken van hun vakantie en een glaasje gedronken. Nadien ben ik naar mijn caravan gegaan en heb me vermaakt met de radio, mijn puzzeltjes en nog een glaasje. Ik heb best geslapen al was het wel aan de koude kant. De volgende dag hebben we, Truus en ik een lekker stukje gefietst en 's middags weer naar huis. Het eerste weekend alleen op de camping zat erop en het is natuurlijk niet hetzelfde als met Rien maar ik heb het goed naar mijn zin gehad.
Vandaag is het alweer dinsdag en ben ik bezig de foto's die gemaakt zijn bij het uitstrooien van de as in Friesland. Het was zeer emotioneel maar zeker ook mooi. Hoe de stof over het water zweefde en de zwaardere deeltjes vrijwel meteen zonken. De rozen en de bloemenkrans bleven mooi bij de as drijven. Het meer was op dat moment ruw vanwege de harde wind en de lucht, ik hou van luchten, inktzwart. Fokke heeft het waar gemaakt . Rien was zijn goede vriend en nu is hij waar hij altijd graag was, in Friesland op dat mooie Heegermeer. Ik en de mensen die op de boot waren, Rien zijn zus met haar man, mijn broer met zijn vrouw, zoon en schoondochter en natuurlijk Fokke die de boot bestuurde; hadden een goed gevoel over het uitstrooien. We zijn het hele weekend gezellig bij elkaar geweest en dat doet ook goed. Ik ga een paar foto laten zien zodat jullie een indruk krijgen van de sfeer en de schoonheid van de omgeving die zaterdag 12 mei.
Ik ben Krooswijk Marian, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Surfmary.
