Ik ben Krooswijk Marian, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Surfmary.
Ik ben een vrouw en woon in Tilburg (Nederland) en mijn beroep is Huisvrouw/bejaarde verzorgster moeder.
Ik ben geboren op 02/07/1947 en ben nu dus 76 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Fotografie en schrijven van verhaaltjes.
Ik probeer een leuk en interresant blog te maken.Het gastenboek vind ik fijn. Ik ben altijd benieuwd naar de reactie"s.
Bij het zoeken naar mooie plaatjes kwam ik een afbeelding van een droomhuis tegen.Dan denk ik:wie zou er nu in zo"n huis wonen? Mogelijk iemand die heel rijk is of iemand diehelemaal niet rijk is maar veel geluk heeft gehad.Nou het maakt niet zo heel veel uit wat voor iemand het is degene die in dit huis woont boft wel vind ik, niet dat ik niet mooi woon maar zo in de bossen en in de natuur is toch een voorrecht om in te leven.Die waterput is het einde vind ik, daar moet een verhaaltje aan vast zitten.Bij zo"n waterput wonen vast ook wezentjes die de put bewaken, want het water dat uit zo"n put komt is altijd helder en dat kan eigenlijk niet meer in deze tijd. Maar hoe dan ook dat water is in ieder geval nog wel zuiver, gelukkig maar. Ik zal de afbeelding laten zien en dan oordelen jullie zelf maar.Houdoe Surfmary
Na een poosje afwezigheid heb ik er weer zin in . Ik heb nu iets meer tijd en dan ga je makkelijker achter je computer zitten. Nog maar een leuk verhaaltje.
De konijnen en de vos.
In een boerenland vlakbij een boerderij woonden een familie konijnen.
Bij deze boerderij groeide een veld vol knollen waar de konijnen lustig van smulden.
Op een dag kwam er een grote machine die alle knollen uit de grond wilde halen. De konijnen werden een beetje ongerust en wilde de knollen liever laten staan omdat ze anders geen eten meer hadden.
In dat boerenland woonde ook een vos. De konijnen zouden hem om raad vragen en of hij hen wilde helpen.De vos zei dat hij wel een oplossing wist en samen praatten ze er over. We moeten slim zijn zie de vos want de mensen zijn sterk, en slim is een vos!
Als de mensen komen om de knollen eraf te halen ga ik ze bang maken door te grommen en dan laat ik mijn tanden zien daar zullen ze wel van schrikken. Oké zeiden de konijnen en keken hoe de vos zijn plan uitvoerde. Maar de mensen waren niet bang voor het gegrom van de vos want ze zaten in grote machines en de vos kon hen niet bijten.
We moeten iets anders verzinnen zei de vos. We maken een groot bord daar schrijven we op deze knollen zijn vergiftigden dit bord zetten we aan de rand van het land. En jahoor de mensen geloofde wat er op het bord stond en lieten de knollen staan, ze brachten zelfs de knollen die eraf waren gehaald terug.
Ziezo zeiden de konijnen nu kunnen we weer eten en bedankte de vos, als we jou eens kunnen helpen dan zeg je het maar en alle konijnen begonnen lustig van de knollen te eten.
Wat een weer is het hier, regen,regen en nog eens regen dat verveeld snel.Gelukkig heb ik een blog bij het seniorennet en kom ik mijn tijd wel door.Vanmorgen toch nog op de fiets naar de markt en koffie drinken bij kennissen. Vanmiddag met mijn moeder boodschappen gedaan toen regende het al. In het stukje van vandaag wil ik jullie de tuin van mijn moeder laten zien, die mijn man natuurlijk onderhoud, omdat mijn moeder 83 jaar is en niet meer zo goed de tuin kan bijhouden. Nou amuseer jullie nog ondanks het slechte weer en tot schrijfs.
Na de vakantieperiode ben ik weer begonnen met de dagelijkse bezigheden.Gisteren hebben we de voortent van de caravan gehaald en in de stalling gezet dus niet meer kamperen niet zo veel fietsen en niet meer luieren. Maandag ben ik weer begonnen met mij yoga, ja je leest het goed. Yoga is heel goed voor lichaam en geest die ervaring heb ik tenminste. Na10 jaar yoga voel ik mij een ander mens,rustiger,blijer en niet zo"n warhoofd die alles tegelijk wil doen(slecht voor je). Nog even geduld, ik ben bezig met een reisverslag over Sri Lanka. Als het klaar is zet ik het op de site.
Vandaag heb ik mijn blogaanzicht gewijzigt. Ik moet nog wennen aan de nieuwe kleuren maar ik vind de kaders waar de artikelen nu in staan wel mooi.Dus dit maar weer eens proberen.
Als je in deze tijd s morgens door het bos fietst of wandeld dan zie je allerlei mooie dingen. Spinnenwebben met de natte rijp erop lijken net kleine tafeltjes voor kabouters. Ook vanmorgen zag ik van die webben en geloof het of niet aan een van die zg tafeltjes zaten kabouters druk te praten. Ik stapte van mijn fiets en heb op een afstand staan luisteren. Ze maakte zich zorgen om de gang van zaken in het bos. Het gaat niet goed zei een kabouter, de mensen maken alles kapot in het bos en als dat gebeurd kunnen wij niet meer hier leven en wij niet alleen maar ook de dieren. De bomen worden gekapt en de struiken zo kort gemaakt dat wij ons niet meer kunnen verbergen daardoor komen er minder webben en zo komt het dat onze tafeltjes verdwijnen en wij niet meer buiten kunnen zitten. Een van de kabouters zag mij en vroeg ,wil jij de mensen niet eens vragen wat voorzichtiger emt het bos om te gaan? Oke zei ik want jullie hebben gelijk het bos moet blijven zoals het altijd is geweest ik stapte op mijn fiets en bij deze wil ik vragen ,ga met zorg om met het bos ben er zuinig op want niet alleen de kabouters zullen er blij mee zijn maar ik ook.
Gisteren heb ik verteld van onze kampeeravonturen, nu een klein verslag over een dag fietsen in het Betuwse land. "s Morgens vertrekken we rond 10.00 u richting Rhenen over de dijk bij Kesteren naar het pondje in Opheusden, steeds wind op de kop ,dan via een schelpenpaadje langs de Neder Rijn naar Rhenen waar we op een terras heerlijk koffie drinken. Dan terug naar de camping in Ochten we hebben dan ong. 22km gefietst.Na de lunch even luieren en dan weer op de fiets naar Tiel.We rijden langs de weg op een fietspad heen en over de dijk langs de Waal terug. In Tiel gaan we even het centrum in en doen wat inkopen en natuurlijk koffie op een terras. Terug dus over de dijk(wind op kop) en aangekomen op de camping hebben wij onze luie stoel wel verdiend.Zo nu weten jullie dat ook weer , het is dus niet alleen luieren op de camping.
Nog even een klein weekje gekampeerd het was nog lekker weer en dan moet je er van profiteren.Op de camping wordt het wel minder en het einde is in zicht maar ja aan alles komt een einde dus ook aan het kampeerseizoen.De stokrozen staan er nog mooi. Een foto van de camping in deze tijd.
Ik ben Krooswijk Marian, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Surfmary.
