lezers, wat het is om verslaafd te zijn, is niet moeilijk: er zijn veel boeken over geschreven en de tendens van de meeste boeken ken ik: ze zijn meesters in "disguiding", je op het verkeerde been zetten. Ik haat het, maar ik weet ook, dat ik een van hen ben. Toch wil ik ervan af: sigaretten en alcohol, ik weet, dat de sigaretten erger zijn. Ik ben verslaafd, aan sigaretten, die me zullen doden, en aan alcohol, dat mijn hersens zal beschadigen. Het 2de vind ik moeilijker te verteren dan het eerste: de sigaretten, het zijn trage killers. Zoals een dreigend onweer. Ik kocht gisteren een pakje, en toen dat op was, vandaag een nieuw pakje. Daarvoor ging ik naar een café waar alleen heel ordinaire mensen komen, maar ik verbeet me, toen ik zag wie er zaten, en bestelde glashard een pakje. Dit vind ik erg, heel erg. Tot morgen: lezers! Oh ja Josée heeft me gemaild dat zij morgen écht stopt. als dat zo is, dan ga ik haar vervoegen... de mijne zijn bijna op...............
het is nog nacht. Ik denk aan junkentaal en wat je als verslaafde aanricht aan leugens en bedrog. Je hoofd zit vol met uitvluchten waarom je zo nodig die verdovende stof wil hebben. Mijn hoofd dus. Intussen voel ik me trots en fier, omdat het lukt. Ben nu al anderhalve dag zonder nicotine. Ik ben ook blij, blij dat ik weer begon met "stoppen", dank zij de ontmoeting met Josée. Ik hoop dat het haar ook lukt om te stoppen volgende week vrijdag. We zullen elkaar vaak bellen de komende week: vandaag had ik jammer genoeg geen tijd, morgen zal het me wel lukken om te bellen. Het is bijna half twee 's nachts, ik ga slapen...
Het valt me mee, vanmorgen ben ik met mijn hulp bij Délifrance een kopje koffie gaan drinken en een stuk appelgebak op grootmoeders wijze. Grootmoeder, die ik nooit gekend heb als kind van een generatie waar mensen niet oud werden, maakte lekkere appeltaart, als je wil, krijg je er zelfs een dot slagroom bij! Die zat ook bij de koffie. Nog geen woord over het stoppen met roken? Ja toch, kijk naar het begin van mijn openingszin: het valt me mee. Waar zit het probleem dan? In mijn hoofd, in de vele junkenredeneringen die ik kan bedenken om "even" naar de sigarettenwinkel te gaan. Gelukkig heb ik ze vandaag nog niet gehad, maar het is ook pas dag 1! Straks bel ik nog even naar Josée die nu niet gaat stoppen, maar wel vanaf 1 september.
het is 22 augustus, om 2 redenen een bijzondere dag: 18 maanden geleden leerde mijn geliefde me via internet kennen. De andere reden: vandaag kwam ik Josée tegen in de bus naar de Markt, zij was op weg naar huis, enkele haltes verder. Josée vertelde me, dat ze weer flink aan het roken was en ik moest hetzelfde zeggen. Bovendien blijf ik erg positief over de cursus: stoppen met roken, waar ik haar leerde kennen. We spraken het volgende af: vanaf 23 augustus zullen wij beiden opnieuw stoppen, en als we het moeilijk hebben, naar elkaar bellen om het vol te kunnen houden. Ik weet zeker dat dit lukt, Josée is vastbesloten en ik ook, ik moet wel, ik ben een hartpatiënt. Hier, op deze blog zal ik een eerlijk verslag geven van mijn ervaringen, misschien heeft iemand er iets aan.
