Taalkundig-culturele democratie kan slechts gerealiseerd worden door gebruik van een Gemeenschappelijke, Eenvoudige, Neutrale, Tweede (= G.E.N.T.) taal, zoals het Esperanto.
24-10-2009
Is het wenselijk dat leerlingen meer gestimuleerd worden om Duits als tweede vreemde taal te leren? Tweede reactie van Lydia Lindemann
Tweede reactie van Lydia Lindemann (07/12/2009).
Wereldwijd is op dit ogenblik Engels de voertaal. In Europa dus ook.
Daar Duits in Europa de meest gesproken moedertaal is en voor Nederland en België de grootste handelspartner, ligt het voor de hand deze taal ook te leren. Dat is voor Nederlands-taligen niet zo'n groot probleem.
40 jaar geleden hadden wij op school( in Leuven)een leraar die zich enorm inzette voor het Esperanto.Beetje geiten-wollen-sokken-figuur, dus die sprak ons niet zo aan.
Ik ben zelf 3-talig opgevoed en heb Engels-Duits gestudeerd. Gedurende mijn studie zijn ook "kunstmatige talen "besproken.
Talen groeien binnen een groep en hebben naast een affectieve ook een sociale en historische component ( vandaar na de wereldoorlogen Engels als wereldtaal).
Dat het leren van een taal iets met democratie vandoen heeft, is voor mij nieuw ( dan zouden alle Walen perfect Nederlands moeten leren!) maar dan zouden we internationaal nog steeds Engels en in Europa Duits moeten leren.
Economisch gezien zijn veel verschillende talen ook prima: als taaltrainer leer ik buitenlanders Nederlands en geniet ervan.
LL: Wereldwijd is op dit ogenblik Engels de voertaal. In Europa dus ook.
DVH: Volledig akooord. De Europese taal- en onderwijspolitiek zou hierop moeten afgestemd zijn: iedereen moet Engels leren als tweede taal. Men kan dit echter niet maken omdat het principe van de gelijkheid van de talen hiermee in het gedrang komt. Dus zegt Europa (hypokriet): iedereen moet minimum (!) twee vreemde talen leren. Dit is 1/ onrealistisch, want niet voor iedereen haalbaar wegens enorme investering van tijd, geld en energie, en dus: 2/ ondemocratisch en 3/ dit lost het communicatieprobleem in de EU niet op.
LL: Daar Duits in Europa de meest gesproken moedertaal is en voor Nederland en België de grootste handelspartner, ligt het voor de hand deze taal ook te leren. Dat is voor Nederlands-taligen (DVH: pech voor onze Waalse broeders!)niet zo'n groot probleem.
DVH: 1/ Mij niet gelaten, maar zie vorige argumentatie.2/ De Duitse mark was destijds de sterkste Europese munt. Toch lag het niet voor de hand deze munt als Europese munt te nemen. Neen, men verkoos een kunstmatige, neutralemunt: de Euro, die alle andere heeft vervangen. Waarom kan men dan geen gemeenschappelijke taal nemen die alle burgers, talen en culturen respecteert?
LL: 40 jaar geleden hadden wij op school( in Leuven)een leraar die zich enorm inzette voor het Esperanto.Beetje geiten-wollen-sokken-figuur, dus die sprak ons niet zo aan.
DVH: 1/Als basis om een taal af te wijzen toch maar dunnetjes,niet? 2/Het groene gedachtengoed heeft lange tijd ook dat imago meegedragen, maar we hebben nu toch Kopenhagen, hé!
LL: Ik ben zelf 3-talig opgevoed en heb Engels-Duits gestudeerd.
DVH: Ik hoop dat u inziet dat u zeer bevoorrecht bent, zelfs elitair. Iets (b.v. meertaligheid) wat elitair (voor een minderheid) is, staat haaks op democratisch (=voor een meerderheid) en kan in een democratie dus ook nooit de norm worden.
LL: Gedurende mijn studie zijn ook "kunstmatige talen "besproken.
DVH: Iedere standaardtaal is kunstmatig, want gestandaardiseerd.
LL: Talen groeien binnen een groep en hebben naast een affectieve ook een sociale en historische component ( vandaar na de wereldoorlogen Engels als wereldtaal).
DVH: Het Esperanto groeit en gedijt binnen een wereldwijd verspreide gemeenschap en heeft evenzeer een affectieve, sociale en historische component. Men moet alleen bereid zijn het te willen zien. Daarvoor moet men hetEo onbevooroordeeld tegemoet treden en objectief en wetenschappelijk verantwoord bestuderen. Op mijn blog staan verschillende teksten die een tip van de sluier kunnen oplichten.
LL: Dat het leren van een taal iets met democratie vandoen heeft, is voor mij nieuw ( dan zouden alle Walen perfect Nederlands moeten leren! )maar dan zouden we internationaal nog steeds Engels en in Europa Duits moeten leren.
DVH: Dat het leren van talen iets met (ontbreken van) democratie van doen heeft,weten ze in Oost-Europa maar al te goed: iedereen werd verplicht Russisch als tweede taal te leren. Engels werd/wordt de wereld opgelegd door een militair-financieel-economische supermacht en heeft het Frans, tot voor de wereldoorlogen de taal van de elite, verdreven. Wat talen betreft, geldt dus ook de wet van de jungle: het recht van de sterkste. De arrogantie van de macht!Democratisch, niet?
LL: Economisch gezien zijn veel verschillende talen ook prima:
DVH: volledig akkoord, maar daar heeft de modale burger geen boodschap aan.
LL:als taaltrainer leer ik buitenlanders Nederlands en geniet ervan.
DVH: Ik twijfel er niet aan en wens u zelfs nog veel succes toe.
Is het wenselijk dat leerlingen meer gestimuleerd worden om Duits als tweede vreemde taal te leren?
Meningen van bezoekers van deze website
Naam
Opmerking
Dan Van Herpe 23.10.2009 16:33
Ik denk dat het veel democratischer en vooral praktischer is dat IEDEREEN een Gemeenschappelijke, Eenvoudige, Neutrale, Tweede (= G.E.N.T.) taal, zoals het Esperanto, zou leren. Communicatie met anderstaligen mag niet het voorrecht zijn van een sociaal-economisch-intellectuele minderheid. Dit doet geen afbreuk aan het belang en de meerwaarde van meertaligheid voor wie daartoe gemotiveerd is op basis van interesse en/of noodzaak. Zie: http://blog.seniorennet.be/taaldemocratie
Frans is gewoon realistischer - DS online 25 07 09
Frans is gewoon realistischer
zaterdag 25 juli 2009
Hoe mooi het integratieverhaal bij Sporting Lokeren ook klinkt, veel Nederlands hoor je er niet praten in de spelersgroep. In Engeland wordt gepraat over het invoeren van een verplichte test Engels voor al wie in de Premier League speelt (onder meer Rode Duivel Marouane Fellaini is al op de vingers getikt wegens zijn trage vorderingen op dat gebied). Ook in Nederland helpt bij de meeste clubs geen lievemoederen. Zweden, Brazilianen of Ghanezen: er wordt bij Ajax en PSV in het Nederlands getraind. Niet zo bij Lokeren, waar nochtans wel taalcursussen worden ingericht voor de spelers, maar dan wel vooral cursussen Frans en Engels.
Op 25 juli 2009 omstreeks 09u03, zei Dan Van Herpe:
Een spoedcusus (1 weekend) Esperanto zou ook al heel wat communicatieproblemen kunnen oplossen. En dan moet IEDEREEN een (kleine) inspanning doen. (http://blog.seniorennet.be/taaldemocratie)
******************************************************************************* Op 26 juli 2009 omstreeks 09u29, zei Dan Van Herpe:
Steven Temmerman : 'Het probleem van Vlaanderen is in de eerste plaats het domme Vlaamse klootjesvolk, dat het spelletje van de Franstaligen meespeelt. Ook is het onvoorstelbaar dat men, gezien de politieke en taalkundige context van dit onland, nog altijd niet het Engels als tweede taal in Vlaanderen heeft ingevoerd.'
Voor het Frans: klauwend op de achterste poten. Voor het Engels: kwijlend op de knieën!
Professor Vermeersch, ooit door de Knacklezers verkozen tot grootste intellectueel van Vlaanderen: 'We hebben ook dringend een internationale taal nodig. Als je Engels als internationale taal blijft gebruiken, zijn veel mensen zwaar benadeeld. Een kunstmatige internationale taal zou niemand een voorsprong geven. Iedereen kan dat perfect leren in een jaar tijd.' (HN - De laatste 48 uren van Etienne VERMEERSCH 11,12 oktober 2008)
David Rothkopf, directeur van het bedrijfsadviesbureau Kissinger Associates: 'It is in the general interest of the United States to encourage the development of a world in which the fault lines separating nations are bridged by shared interests. AND IT IS IN THE ECONOMIC AND POLITICAL INTERESTS OF THE UNITED STATES TO ENSURE THAT IF THE WORLD IS MOVING TOWARD A COMMON LANGUAGE, IT BE ENGLISH; that if the world is moving toward common telecommunications, safety, and quality standards, they be American; that if the world is becoming linked by television, radio, and music, the programming be American; and that if common values are being developed, they be values with which Americans are comfortable.' ( 'In praise of cultural imperialism ?' Foreign Policy,Summer 1997).
Citaat van Kloot Per W, (oerrocker) - DS 2 juli 2009, pag. 40
Oerrocker maakt met "Sloppel Tervuere" plaat in dialect.
"We spreken nu bijna allemaal een soort Urbanus-Vlaams, een vervolkst ABN, maar onze dialecten zijn zoveel rijker. Het is voor mij echt een openbaring om alles te kunnen zeggen zoals ik het wil, om songs te schrijven in mijn eigen taal, de taal waarin ik denk en spreek. Dat heb ik in het Engels nooit gekund, en dat kan volgens mij niemand in België. Ik besef nu dat alles wat ik ooit gemaakt heb tekstueel in feite prutswerk was. Nu pas voel ik me volledig koosjer als artiest. In deze taal ken ik alle woorden en nuances en kan ik mijn eigen identiteit uitdrukken."
Wie het Engels als lingua franca aanvaardt, moet er zich van bewust zijn dat alle non-NESsy's (Native English Speakers) taalkundige prutsers zijn en blijven. M.a.w.: communicatief gehandicapten!
Dan Van Herpe zegt (op dinsdag 30 juni 2009 18:20:23)
Proficiat, mevrouw Thyssen! Nu, o.a. wat transport en toerisme betreft, graag ook nog wat meer aandacht voor het communicatieprobleem van de modale Europeaan ten gevolge van het ontbreken van een gemeenschappelijke EU- taal. Hiervoor is een democratisch, sociaal, niet-discriminerend taalbeleid nodig dat een communicatiemogelijkheid voor 'iedere' burger nastreeft en dat van iedereen een (kleine) inspanning vraagt. Meer info: http://blog.seniorennet.be/taaldemocratie
Engels is de snelst groeiende taal ter wereld, onderandere in China, India en Brazillië. Tevens de meest gebruikte taal op het internet en met de snelst groeiende woordenschat.
Esperanto geen 'neutrale' taal, maar een onzinnig en opdringerig experiment dat ver buiten de realiteit ligt.
Voorstanders hebben blijkbaar dan ook nog de pretentie om Engelstaligen die geen Esperanto willen leren uit te maken voor racisten...
Dan Van Herpe zegt (op woensdag 1 juli 2009 09:08:33)
Aan obx
- De wet van de jungle dus: het recht van de sterkste. - Wordt het Engels ons dan niet opgedrongen? - Het opdringen/opleggen van een etnische taal als 'lingua franca' is hoe dan ook een vorm van taalkundig racisme. De NESsy's (native English speakers) zijn 's werelds eersterangsburgers. - Invoering van Esperanto als Gemeenschappelijke, Eenvoudige, Neutrale, Tweede (=G.E.N.T.) taal doet geen afbreuk aan het belang van kennis van het Engels, noch aan de meerwaarde van meertaligheid.
Dan Van Herpe zegt (op donderdag 2 juli 2009 08:35:25)
Aan obx: ter overweging
Oerrocker maakt met "Sloppel Tervuere" plaat in dialect. (DS 2 juli 2009, pag. 40)
KLOOT PER W: "We spreken nu bijna allemaal een soort Urbanus-Vlaams, een vervolkst ABN, maar onze dialecten zijn zoveel rijker. Het is voor mij echt een openbaring om alles te kunnen zeggen zoals ik het wil, om songs te schrijven in mijn eigen taal, de taal waarin ik denk en spreek. Dat heb ik in het Engels nooit gekund, en dat kan volgens mij niemand in België. Ik besef nu dat alles wat ik ooit gemaakt heb tekstueel in feite prutswerk was. Nu pas voel ik me volledig koosjer als artiest. In deze taal ken ik alle woorden en nuances en kan ik mijn eigen identiteit uitdrukken."
Wie het Engels als lingua franca aanvaardt, degradeert alle non-NESsy's (Native English Speakers) tot taalkundige prutsers, communicatief gehandicapten, kortom: tweederangsburgers!
Voorstel van UEA over Esperanto aan vier wereldgrootmachten
Voorstel van UEA over Esperanto aan vier wereldgrootmachten
Op 16 juni ging in de Russische stad Jekaterinburg de eerste topvergadering met Brazilië, Rusland, India en China door. De vier landen willen intensiever samenwerken en gezamenlijk naar buiten treden in de wereldpolitiek. De huidige economische crisis was in Jekaterinburg het hoofdthema van de gesprekken tussen de staatsleiders Dmitrij Medvedev uit Rusland, Luiz Inacio Lula da Silva uit Brazilië, Hu Jintao uit China en de Indische eersteminister Manmohan Singh.
Na de bijeenkomst schreef UEA-president prof. Probal Dasgupta de vier leiders een brief waarin hij de gebeurtenis historisch noemde. Een economische crisis die door andere landen werd veroorzaakt treft uw landen zwaar, niet alleen omwille van de ongelooflijke risicos en schulden die Amerika zich gepermitteerd heeft, maar ook omwille van het feit dat de munt van slechts één land als internationale munt geldt was zijn commentaar op het thema van de bijeenkomst.Terzelfdertijd deed hij volgend voorstel:
UEA stelt u het idee voor dat valuta en talen op een gelijkaardige manier functioneren. Het internationaal gebruik van het Engels versterkt slechts enkele bevoorrechte landen en creëert terzelfdertijd risicos en kosten voor andere landen.Leidden dergelijkemunt- en taalprivileges ons naar een betere wereld? Waren die kosten efficiënt? Zeker niet."
Uw vier landen zijn belovend voor de toekomst. Maar u,zoals wij over de hele wereld, moet de munt- en taalprivilegies een halt toeroepen als wij snel, goedkoop en harmonisch willen vooruitgaan. Wat een nieuw muntsysteem betreft hebt u reeds ideeën en voorstellen. Voor een nieuw taalsysteem stellen wij Esperanto voor als een efficiënte, pragmatische en goedkope oplossing.
Iedereen die de brief van prof. Dasgupta ontving, kreeg hem in de eigen taal.
Bron: la' Gazetaraj Komunikoj de UEA, n-ro 332, 2009-06-26
Propono de UEA pri Esperanto al kvar mondaj gvidantoj
La 16-an de junio okazis en la rusa urbo Jekaterinburgo la unua pintkunveno de Brazilo, Rusio, Hinda Unio kaj Chinio. Tiuj kvar landoj intencas kunlabori pli intense kaj elpashi kune en la monda politiko. En Jekaterinburgo, kie la chefa temo estis la nuna ekonomia krizo de la mondo, renkontighis la shtatestroj Dmitrij Medvedev el Rusio, Luiz Inacio Lula da Silva el Brazilo kaj Hu Jintao el Cxinio, kaj la barata chefministro Manmohan Singh.
Post la kunveno la prezidanto de UEA, prof. Probal Dasgupta, skribis al la kvar gvidantoj, karakterizante la eventon kiel historian. "Ekonomia krizo okazigita alilande trafas viajn landojn grave, ne nur pro la nekredeblaj riskoj kaj shuldoj alprenitaj en Usono, sed ankau' pro la fakto, ke la valuto de nur unu lando rolas kiel internacia valuto", li komentis la temon de la kunveno. Per tio li samtempe enkondukis proponon:
"Universala Esperanto-Asocio proponas al vi la ideon, ke valutoj kaj lingvoj funkcias sammaniere. La internacia uzo de la angla plifortigas nur kelkajn privilegiitajn landojn kaj samtempe starigas riskojn kaj kostojn por chiuj aliaj. Chu tiaj privilegioj, valutaj kaj lingvaj, kondukis nin al pli bona mondo? Chu la kostoj estis efikaj? Certe ne."
"Viaj kvar landoj estas promesaj landoj por la estonteco. Sed vi, kiel ni tra la tuta mondo, devas chesigi la valutajn kaj lingvajn privilegiojn, se ni volas progresi rapide, malpli koste kaj harmonie. Pri nova valuta sistemo, vi jam havas ideojn kaj proponojn. Por nova lingva sistemo, ni proponas Esperanton kiel efikan, pragmatan kaj malpli kostan solvon."
La letero de prof. Dasgupta estis sendita al chiu ricevanto en ties propra lingvo.
RARE JONGENS Nadat Bart Somers stante pede mea culpa had geslagen over dit annus horribilis, reed Bart De Wever linea recta naar de tv-studio's om er veni, vidi, vici te zeggen. Zijn magnum opus was geschreven, hij dronk een ad fundum.
De vaste eindredacteur van de cultuurpagina's zal nogal geknarsetand hebben bij het lezen van deze openingszinnen. Hij houdt niet van Latijnse citaten: hij vindt ze snobistisch, omdat niet iedereen ze begrijpt, en schrapt ze vaak manu militari uit teksten. Dat hij de aanhef van dit stukje toch in extenso heeft laten staan, bewijst nochtans dat deze dode taal vaak springlevend en perfect begrijpelijk is voor bona fide Vlamingen.
Op 14 juni 2009 omstreeks 00u32, zei Dan Van Herpe:
Alsof het te pas , en vooral, te onpas gebruiken van Engelse woorden en uitdrukkingen (alsof iedereen die begrijpt!) geen snobisme is, want: 'ad majorem eruditi hominis gloriam'. Gebruik van het Latijn is natuurlijk het 'nec plus ultra' voor wie voor intellectueel wil doorgaan. Wie weet wordt het ooit nog 'cool' uit het rijke aanbod van Esperanto-uitdrukkingen te citeren? Dat veronderstelt echter een combinatie van openheid van geest en intellectuele nederigheid. Maar:'ech guto malgranda, konstante frapante, la monton granitan traboras'. (http://blog.seniorennet.be/taaldemocratie)
3/ Germain stuurde dit door naar mij, waarop ik volgende reactie stuurde naar Anne Van Lancker:
Socialisten dienen om antwoorden te geven op de problemen van gewone mensen.
(Caroline Gennez op de radio) Mijn droom? Politici (en zeker zij die het begrip 'sociaal' hoog in het vaandel voeren) die zich interesseren voor het communicatieprobleem van gewone mensen, die willen inzien dat het huidig talenbeleid (meertaligheid als norm) helemaal niet sociaal, laat staan: efficiënt, is en die zich willen inzetten voor communicatiemogelijkheid voor 'iedereen', zonder discriminatie.
Natuurlijk moet Europa nog veel meer ambities hebben dan wat er op mijn website staat! Taal en cultuur horen daar zeker bij. Communicatie moet inderdaad toegankelijk zijn voor iedereen, dus alle vormen van discriminatie moeten bestreden worden.
Inderdaad is dat nog een verre droom, maar ook sociaal Europa is nog een verre droom en toch heeft me dat nooit tegengehouden om ervoor te vechten. Zijn het immers niet de dromen die de politiek moeten drijven?
"Communicatie moet inderdaad toegankelijk zijn voor iedereen, dus alle vormen van discriminatie moeten bestreden worden."
Ik vecht hier al 13 jaar voor, maar zie nog steeds geen begin van een begin van het bestrijden van taaldiscriminatie, noch in politieke, journalistieke of academische middens. Dat uitgerekend een socialistisch (!) minister van onderwijs zo'n ondemocratisch, disciminerend, asociaal, want elitair beleid voert dat geen rekening houdt met de communicatierechten van de gewone mensen, kan er bij mij niet in. Ziet u, met alle respect, niet alleen een modale kapper/kapster, metser, loodgieter, automechanieker, poetsvrouw, (vul zelf maar aan), maar ook een modale kleuterleid(st)er, leraar/lerares, agent(e), kinder-/bejaardenverzorg(st)er (vul zelf maar aan), en ja: ook kinesist(e) zich vlot in twéé vreemde talen (en welke dan?) uitdrukken? Het is voor velen reeds een groot probleem zich vlot in de standaardmoedertaal uit te drukken. Wanneer gaat die minister (en al wie het meertaligheid-als-norm-beleid steunen) eens met beide voeten op de grond komen? Wat meer intellectuele nederigheid zou hem/hen sieren!
Ne lui doit-on pas d'avoir donné avec la langue anglaise, ...
Germain Pirlot schreef volgende reactie op een passage uitLa Libre Belgique(28 mai 2009) -Supplement: "Trois défis que seule l'Europe peut relever":
Cher Monsieur Defraigne,
Bien que je ne sois plus un "jeunecitoyeneuropéen", je viens de parcourir le supplément de "La Libre Belgique" consacré aux "Trois défis que seule l'Europe peut relever" (28 mai 2009).
Un passage a particulièrement retenu mon attention : "... un vrai Européen doit s'inquiéter de l'éloignement dans lequel la Grande-Bretagne se cantonne vis-à-vis de l'UE ...Le Royaume-Uni est en effet un très grand pays qui a beaucoup apporté au monde par sa culture, ses institutions, son esprit d'entreprise - n'est-ce pas lui qui a jeté les bases du capitalisme industriel et de conquête - n'a-t-il pas été à la tête du plus vaste empire jamais établi dans le monde - et son sens inégalé de riches et précieuses traditions. Ne lui doit-on pas d'avoir donné avec la langue anglaise, une "lingua franca" au monde? ...".
Ce qui m'inquiète, c'est précisément cet "impérialisme culturo-linguistique" que l'on nous impose de plus en plus dans l'Union Européenne, cette forme de "racisme culturo-linguistique", qui n'est pas à l'honneur de l'Europe, mais qui nous est de plus en plus imposé par l'Uncle Sam.
En fait,le but inavoué, et inavouable, est surtout d'imposer le "tout-anglais" pour d'autres intérêts, comme l'a très bien explicité David Rothkopf, directeur généraldu Cabinet de consultants Kissinger Associates: "It is in the general interest of the United States to encourage the development of a world in which the fault lines separating nations are bridged by shared interests. And it is in the economic and political interests of the United States to ensure that if the world is moving toward a common language, it be English; that if the world is moving toward common telecommunications, safety, and quality standards, they be American; that if the world is becoming linked by television, radio, and music, the programming be American; and that if common values are being developed, they be values with which Americans are comfortable." ( "In praise of cultural imperialism ?" Foreign Policy,Summer1997).
Dans ces conditions, je pense que les possibilités de manoeuvres denos eurocrates sont très limitées, et leur position n'est pas toujours des plus confortables. D'une part, ils doivent encourager un multilinguisme (de façade), mais, d'autre part, ils se voientpresque forcésd'imposer un unilinguisme de facto et à le justifier aux yeux des Européens.
Ne serait-pas là le quatrième défi que l'Europe devrait essayer de relever? Trouver une formule qui mette tous ses citoyens sur un pied d'égalité?
Personnellement, cela ne me pose guère de problèmes lorsque cette forme de "racisme culturo-linguistique" se passe dans les milieux eurocrates, mais cela me gêne énormément lorsque ce sont les simples citoyens, les plébéiens européens, qui en sont lesvictimes ... alors qu'ils restent quand même les principaux financiers des instances européennes.
Si, lors d'une épreuve sportive européenne, seuls les athlètes "nativeEnglishspeakers" avaient le droit deporter unetenue sportive, alors que les autres seraientcontraints de s'aligner vêtus de lourds vêtements et chaussés de sabots, tout le monde crierait au scandale, y compris nos eurocrates. C'est pourtant ce qui se passe sur le plan linguistique, mais très peu en prennent conscience; c'est devenu une triste et banale réalité, bien que ce soit une scandaleuse discrimination.
Naguère, pourun certain Adolf et ses acolytes,les Ariens représentaient la race noble. De nos jours, pour un certain Sam et ses acolytes,lanouvelle race noble est constituée des "native English speakers".Les autres restent des "Untermenschen".Nil novi sub sole !
Pourtant il existe d'autres alternatives. Ainsi je suis en contact quotidien avec des Européens allophones par le truchement d'une langue neutre, relativement facile à maitriser [de 10 à 12 fois plus facile que l'anglais]. C'est également dans cette "lingua franca" démocratique que se déroule actuellement à Herzberg am Harz (Allemagne, 28 mai - 3 juin 2009), le 8e congrès européen de l'EEU présidé par un diplomate irlandais, en poste auprès des instances européennesà Bruxelles. Commedes dizainesd'autres rencontres internationales de ce type, ce congrès européen, auquel participent quelque370 personnes de 28 pays se déroulesans le moindre euro dépensé pour l'interprétation ou la traduction, et ce dans le respect mutuel de la langue, de la culture, de la dignité de chacun, sans cette forme éhontée de "racisme culturo-linguistique" si chère à bien des europhiles.
Veuillez agréer, Cher Monsieur Defraigne, l'expression de mes salutations distinguées.
Cher Monsieur, Merci pour votre long courriel tres reflechi et interpellant.Je suis d'accord avec le fait que la connaissance de l'anglais est discriminatoire. L'usage de l'anglais est le produit d'une domination de l'Amerique economique, technologique et militaire.Il est un fait , aussi respectable donc qu'un lord maire et a beaucoup d'egards tres avantageux (allez fairez des affaires en Chine!) .Ce qui est insupportable c'est que la langue anglaise sert aussi de vehicule au discours neoliberal de la Superclass que vous avez bien identifiee.J'ai ecrit jadis que l'Europe ne pouvait pas se penser en anglais. Detacher le langage conceptuel de la langue est tres difficile, car la langue n'est pas neutre.Je ne pense pas de la même facon lorsque je redige en anglais ou en francais. Comment faire alors ? Mais construire sa pensee dans sa langue propre et a partir de la, echanger des points de vue forcement differents et aboutir a une synthese...en s'appropriant l'anglais et en le subvertissant. Mais je n'ai que sympathie pour celles et ceux qui explorent d'autres voies.Ainsi jaillira la lumiere. Bien cordialement votre Pierre Defraigne
Je vous remercie pour votre aimable et rapide réaction,dont je partage les grandes lignes.
Cependant, par exemple, je me demande si un "lord-maire" est toujours respectable!? Un titre pompeux n'est parfois qu'une façade d'apparat.
Je ne conteste pas que, actuellement, l'anglaisse révèle souvent incontournable dans bien des cas, mais est-ce une raison pourne pas rechercher des solutions plus démocratiques, moins discriminatoires? D'ailleurs, comme vous le dites si judicieusement, "la lumière jaillira en explorant d'autres voies".
C'est une de ces voies que j'ai explorée et que j'exploite quotidiennement avec des personnnes de tous les continents, de toutes les classes sociales, de tous les milieux culturels, religieux, politiques, philosophiques, entre autres avec des Chinois, dans un esprit de tolérance réciproque. L'esprit généré par cette langue est très bien exprimé par un Chinois, professeur d'anglais, dans une déclaration à un journal américain lors d'un séjour linguistique aux Etats-Unis : "When I speak Esperanto with an American Esperantist, we meet on a linguistically neutral basis, so we avoid the risk of butchering the other's native language. This prevents embarrassment and misunderstanding, and encourages a free and friendly exchange of ideas. When two persons shake hands, each extends his hand halfway, meeting in a neutral zone as a mutual gesture of friendship. So it is with Esperanto - a linguistic handshake" (Zhou Huanchang, "Esperanto - A Linguistic Handshake, Los Angeles Times", 2. Part II/ Saturday, March 10, 1984).
Evidemment, une telle solution ne fait pas l'unanimité car, comme l'a souligné Claude Piron*,«Létude des réactionspar la méthode de lentretien clinique met en évidence toutes sortes de peurs sous-jacentes, parmi lesquellesla peur du risque, lapeur du contact direct, lapeur de la régression infantile, lapeur de la transparence, lapeur de la facilité perçue comme infériorité, lapeur de la perte dune supériorité, lapeur de lhétérogénéité, lapeur du nivellement et de la destruction» (Claude PIRON, «Un cas étonnant de masochisme social» in Action & Pensée, Revue de lInstitut international de psychanalyse Charles Baudouin, n°19, sept.91, pp. 51-79, ISSN 0001-7426).
Toute la question semble être là : To be or not to be afraid !?!
RARE JONGENS U kent natuurlijk André Vermeulen. Zeer bekwaam allround VRT-journalist, en enkele weken per jaar Eurovisiesong-vraagbaak. U zou de goede man moeten zien rondlopen hier in Moskou. Terwijl hij met een telefoon overleg pleegt met de VRT, legt hij met een andere aan de redactie van Woef uit waarom Gigliola Cinquetti won in 1964, toen ze nog een pekinees had, en pas tweede werd in 1974, toen ze overgeschakeld was op een poedel. Je wordt er nerveus van hem bezig te zien, de gevangene van een enorme vraag naar zijn bodemloze Eurovisiesongfestivalkennis. En toch zo rustig blijven. Behalve één keer. Toen weer eens een vervelende Rus hem de weg versperde naar zijn commentaarcabine, en alleen maar met njet antwoordde op de tien talen die Vermeulen gebruikte. Tot André het beu werd. In het Eurovisie-Scheld-festival had Vermeulen zonder concurrentie twaalf punten gekregen. Rustige mensen ontploffen het hardst.
Waarmee nog maar eens bewezen is dat je je zelfs met kennis van 'tien' talen, waaronder uiteraard het Engels, niet altijd en overal verstaanbaar kan uitdrukken.
Waarmee ook nog maar eens het belang van een Gemeenschappelijke, Eenvoudige, Neutrale, Tweede (= G.E.N.T.) taal, zoals het Esperanto, bewezen is. Als je tenminste het communicatieprobleem op een democratische (voor 'iedereen' haalbare) en niet-discriminerende (via een taal die IEDEREEN moet leren)wijze wil oplossen.
Voor meer uitleg, zie: http://blog.seniorennet.be/taaldemocratie
Als je het taalkundig-culturele hinterland van Engels en Nederlands vergelijkt, is de keuze voor een Waal vlug gemaakt. Wie echter denkt met het Engels overal terecht te kunnen, wacht een zware desillusie. Gezien het beheersen van 1 vreemde officiële taal een enorme investering van tijd, geld en energie betekent, is dit voor velen een utopie. Het beheersen van 2 vreemde talen is een E.U.topie, en niet alleen voor de modále burger! Wil de EU het communicatieprobleem democratisch oplossen, zal het uit een ander vaatje moeten tappen: een Gemeenschappelijke, Eenvoudige (door iedereen te leren met een minimale investering van tijd, geld en energie), Neutrale (door iedereen te leren want niemands uitsluitende moedertaal), Tweede (= G.E.N.T)taal, zoals Esperanto. Een goede kennis van de moedertaal en een G.E.N.T.-taal legt de lat voor velen al meer dan hoog genoeg. Laat meertaligheid over aan wie daartoe gemotiveerd is op basis van interesse of noodzaak. Een winsituatie voor iedereen!
(Reacties op de site van DS online zijn beperkt tot 1000 tekens.)
De belangrijkste les die wij uit dit onverkwikkelijke avontuur overhouden, is de ervaring hoe pervers media kunnen werken. Zonder te willen veralgemene, lijkt het toch een trend.
Les één: nieuws is niet wat maatschappelijk relevant of belangrijk is, nieuws is wat de media tot nieuws proclameren omdat hén dat uitkomt. Iets wordt belangrijk omdat de media er aandacht aanbesteden, niet omgekeerd. ( )
Les twee: de media gedragen zich niet als onpartijdige waarnemers die als doel hebben burgers correct te informeren. Ze kiezen partij en eenmaal dat gebeurd is, wordt informatie geselecteerd in functie van het ingenomen standpunt. Nuanceringen zijn te lastig, het ideale (simpelste) format is dat van de spaghettiwestern: er zijn alleen good guys en bad guys.
Hans Annoot, directeur Steinerschool Antwerpen en bestuurder Federatie van Steinerscholen
Deze redenering is volledig van toepassing op de houding van de media i.v.m. taaldemocratie en de mogelijkheden van een G.E.N.T.-taal, zoals het Esperanto.
Hier ook:
1/ een volledig gebrek aan kritische houding t.o.v. het Europese taalbeleid:
- a/ de niet-haalbaarheid van meertaligheid als norm;
- b/ de inefficiëntie van een dergelijk beleid;
- c/ het miskennen van het asociaal, discriminerend en ondemocratisch karakter ervan.
2/ een volledig negeren van een eenvoudige, eerlijke, economische en efficiënte oplossing van het Europees/mondiaal communicatieprobleem ten gevolge van de taalkundige verscheidenheid:
- a/ geen correcte informatie, nog eerder: desinformatie, over het Esperanto;
- b/ het aannemen van een hypokriete houding door te pleiten voor
taalkundig/culturele verscheidenheid en terzelfdertijd feitelijk het Engels als lingua
Taalfouten op school, so what? (DS 28 april 2009 - pag. 5).
De Nederlandse Taalunie voerde een onderzoek uit naar Jongeren en de Nederlandse taal. Dit idee kreeg in Vlaanderen logistieke steun van het jongerenblad Maks! van het tijdschrift Klasse.
Graag volgende reactie op het artikel: Taalfouten op school, so what? (DS 28 april 2009 pag. 5).
Met het Engels kun je je overal redden. Deze vorm van wensdenken leeft niet alleen onder jongeren maar ook in brede lagen van de bevolking. Het wordt zo vaak herhaald dat men het op de duur nog gaat geloven ook. Zelfs journalisten bezondigen zich aan het verspreiden ervan.
Zo schreef John Bull in dit verband in t Pallieterke (04.03.2009: Europa, minder een toren van Babel): De Engelstaligen kennen hun moedertaal per definitie en zijn hoe langer hoe minder gemotiveerd andere idiomen te leren, want iedereen kent hun taal.
Met mondjesmaat kan je in de pers evenwel ook lezen dat het Engels zijn officieuze status van lingua franca niet kan waarmaken. In Dwars (Studentenblad UIA - jaargang 8 - dwars 52) stelde Kirsten Cornelissen: Geef de zoektermen Frans, studenten en kennis in op Google en je komt uit bij adjectieven als belabberd en beschamend. Het probleemkind Frans werd al meermaals opgerakeld, door linguïsten maar ook door bedrijfsleiders. Met het Engels - de taal die iedereen dénkt te kunnen - is het niet veel beter gesteld, zo wees onderzoek bij studenten uit.
Als het onder de universiteitsstudenten al zo belabberd gesteld is met de talenkennis, hoe zou de situatie dan zijn bij de gemiddelde ASO-, TSO- en BSO-leerling?
Ook mensen uit de internationale zakenwereld hebben er hun twijfels over.Op (http://www.radio1.be/programmas/pepi/1568551/#comments) lees je volgende reactie van ene Piotr: Ik werk reeds vele jaren in multi-nationale ondernemingen, en Engels als voertaal is me dan ook niet vreemd. Bij sollicitaties is het dan ook een vereiste dat je Engels spreekt. Eens binnen komt de ware realiteit aan het licht. Vele polyglotten beheersen hun Engels niet, en dat leidt op vergaderingen tot misverstanden, verkeerd geïnterpreteerde instrukties en babylonische toestanden. Waar we als collega's met dezelfde moedertaal aan één woord genoeg hebben om te begrijpen wat er juist wordt bedoeld, zijn er op vergaderingen individuen die met graagte hun vocabularium ten toon spreiden, wat door de rest niet begrepen maar wel beaamd wordt.
Wil Europa het communicatieprobleem democratisch (= voor iedereen) oplossen, zal het uit een ander vaatje moeten tappen, zoveel moet duidelijk zijn. Alleen een Gemeenschappelijke, Eenvoudige, Neutrale, Tweede (=G.E.N.T.) taal, zoals het Esperanto, is een realistisch alternatief. Officiële erkenning en invoering in het talenpakket van het onderwijs, een dwingende noodzaak. Voor vele personen/partijen die de begrippen democratisch en sociaal hoog in het vaandel voeren, is dit blijkbaar nog steeds een brug te ver.
Dank voor het toesturen van het cultuur- en mediaprogramma van Groen! U hebt, samen met uw medewerkers, inderdaad hard gewerkt aan deze tekst en u mag daar terecht fier op zijn.
Toch mis ik aandacht voor een sociaal-taalkundig-communicatief-cultureel project dat o.a. ertoe kan bijdragen dat:
- alle kinderen/mensen dezelfde toegang tot cultuur/andere culturen krijgen;
- kinderen/mensen intens in contact kunnen komen met cultuur/andere culturen.
Ik heb het hier over een G.E.N.T(*).-taal, zoals het Esperanto. Deze taal brengt al meer dan honderd jaar mensen uit de hele wereld samen, arbeiders zowel als intellectuelen, over aardrijkskundige, culturele, levensbeschouwelijke of welke grenzen dan ook, heen. Ze stimuleert velen bovendien tot studie van andere talen en haar propedeutische waarde leidt tot een aanzienlijke vermindering van de/het daartoe benodigde tijd, geld en energie.
Niettegenstaande de zeer belangrijke positieve waarde van dit project valt het nog steeds buiten de aandacht van mensen/partijen die beweren veel belang te hechten aan het sociaal-cultureel aspect in de samenleving. Eens te meer: een gemiste kans.
Toch wens ik u en uw partij veel succes toe!
Meertaligheid G.EN.T.-taligheid
= beperkte communicatiemogelijkheden, en dus beperkte culturele horizon, voor een
minderheid;
= asociaal, discriminerend, ondemocratisch.
Meertaligheid + G.E.N.T.-taligheid
= onbeperkte communicatiemogelijkheden, en dus onbeperkte culturele horizon, voor
Waarom ook exacte wetenschappers taalvakken krijgen
Geef de zoektermen Frans, studenten en kennis in op Google en je komt uit bij adjectieven als belabberd en beschamend. Het probleemkind Frans werd al meermaals opgerakeld, door linguïsten maar ook door bedrijfsleiders. Met het Engels - de taal die iedereen dénkt te kunnen - is het niet veel beter gesteld, zo wees onderzoek bij studenten uit. Voor sommigen een reden om taalvakken in te lassen, ook voor exacte wetenschappers. Quoi?!
Meer dan 80 procent van de Brusselse bedrijven gebruikt minstens drie talen in hun communicatie met economische partners. Universiteiten proberen steeds meer aan de noden van die arbeidsmarkt te beantwoorden, volgens het (soms gecontesteerde) principe van de arbeidsmarktinzetbaarheid. Toch leveren ze meer dan eens krakkemikkige knobbels af. Dat talen belangrijk zijn, daar is de academische wereld het zo goed als unaniem over eens. Of verbredend taalonderricht ook de verantwoordelijkheid is van de universiteit, ligt moeilijker.
Moi trouver trop cher
Als mijn kinderen op eigen initiatief een taalcursus zouden willen volgen, zou ik dat vermoedelijk wel duur vinden. Aan het woord is Pol Cuvelier, voorzitter van de Raad van bestuur van Linguapolis. Onze visie is dan ook dat talen breder in het curriculum verankerd moeten worden. Dat is sociaal wenselijk en er is veel vraag naar vanuit de arbeidsmarkt. Linguapolis is het taleninstituut van de UA, waar een intensieve cursus buiten het curriculum (60 uur) al gauw 300 euro kost. Het instituut wordt daar immers niet voor gesubsidieerd. Van 2007 tot nu volgden zon 450 studenten en vooral doctorandi op eigen houtje een cursus aan Linguapolis, voornamelijk uit de opleidingen Rechten, Scheikunde en Biologie.
Avec des cheveux
Talen binnen het curriculum zijn schaars. Momenteel worden binnen een aantal opleidingen als Rechten, Geneeskunde en TEW taalvakken georganiseerd, al dan niet onder de verantwoordelijkheid van Linguapolis.
Exacte wetenschappers en Frans, dat doet nogal makkelijk denken aan français avec des cheveux sur. In de faculteit Wetenschappen is er geen sprake van taalvakken. Wel worden jaarlijks idealiter twee gastdocenten per faculteit uitgenodigd en poogt de universiteit 10 à 20 procent van de studenten op buitenlandse studiereizen te sturen, een percentage dat in sommige faculteiten nog lang niet binnen handbereik is.
Tegenwind
Op vraag van de farmaceutische bedrijven in het Brusselse voerde Biomedische Wetenschappen sinds dit jaar naast een module Engels ook het keuzevak Communication en français in voor de master, bestaande uit achttien uur theorie en tien uur oefeningen. Dat is niet bijster veel, stelt voorzitter van de onderwijscommissie Filip Lardon, maar studenten signaleren wel dat de cursus helpt. Vooral de praktische vaardigheden krijgen de nadruk. De reacties van de studenten zijn voor het merendeel positief, hoewel ze aangeven eerder presentatietechnieken te leren dan de taal zelf.
Aan de invoering van het keuzevak ging nochtans een kleine lijdensweg vooraf. Aanvankelijk werd Frans verplicht, maar dat zorgde voor veel tegenwind. Eén student maakte behoorlijk wat tumult door te stellen dat nagenoeg alle studenten tegen waren en deed alsof hij de mening van de volledige studentengroep vertegenwoordigde. In feite speelde hij cavalier seul: de student, een Nederlander, had weinig achtergrondkennis van het Frans, vertelt Lardon. Nu wordt het Franse vak naast een module Scientific English aangeboden, zodat studenten één taal moeten kiezen. Het is de vraag of we niet beide talen moeten combineren. Maar dan wordt het weer schrappen in de wetenschappelijke opleidingsonderdelen, of zadelen we de studenten op met extra colleges. Het programma zit nu al vol.
Willen maar niet kunnen
Over het nut en onnut van taalvakken wordt tot in den treure gepraat, stelt professor Walter Weyns van de faculteit Politieke en Sociale Wetenschappen. In de tweede bachelor wordt daar een verplicht taalvak Frans en Engels van zes studiepunten gedoceerd. Binnen en tussen de departementen lopen de standpunten hierover uiteen.
Sommige visitatierapporten suggereren een uitbreiding van het taalonderricht. Een deel van de professoren meent dat zon instrumenteel vak niet tot de kern van de opleiding behoort; anderen pleiten juist voor een behoud van het taalvak omwille van het profiel van de opleiding.
Anderstalige, vakspecifieke opleidingsonderdelen die niet onder de noemer taalvakken vallen, zijn ook een piste. In elk geval beginnen studenten die weinig of geen Frans (en Engels) in hun vooropleiding genoten met een handicap. Die studenten zouden de mogelijkheid krijgen om een taal naar eigen keuze te volgen aan Linguapolis. Geen ideale situatie, meent Walter Weyns.
Bij de studenten PSW wordt het taalvak met gemengde gevoelens ontvangen: Je kent dat, we zitten in een grote aula en het zijn steeds dezelfden die antwoorden. Maar een docent Frans horen praten, frist je woordenschat wel op. De studenten zouden ook niet gestimuleerd worden om een studie-ervaring in Wallonië of Frankrijk op te doen. Zo zijn er maar twee plaatsen voor Erasmus in Frankrijk. Sommige studenten bemerken dat ze speciaal naar Antwerpen kwamen voor de talen. Volgens het nieuwe voorstel van het departement Sociologie zouden alle verbredende vakken, zoals Psychologie en Frans, optioneel worden. Hoeveel mensen gaan Frans dan nog kiezen?
Weyns klaagt over het gebrek aan wisselwerking tussen de taaldocenten en de docenten die een kernvak geven: Er wordt te weinig ingespeeld op de mogelijkheid om teksten door te spelen. Ook het tekort aan personeel en de grote lesgroepen die daar het gevolg van zijn strooien roet in het eten. Het is een kwestie van willen maar niet kunnen, besluit Weyns.
English everywhere
Als er al discussie is over een taalvak Engels (of Frans) van enkele luttele uren per week, wat voor reacties leveren Engelstalige masters dan op? Deels om de taalbeheersing te verbeteren, maar vooral om internationale studenten te kunnen ontvangen, zijn er plannen om masters gedeeltelijk of volledig in het Engels te organiseren. Die vraag leeft vooral bij TEW en in de exacte wetenschappen, waar afgestudeerden vaak op internationale markten terechtkomen.
Professor Pol Cuvelier van Linguapolis ziet de grote voordelen van internationalisering, maar is geen onverdeeld voorstander van uitsluitend Engelstalige masters: Internationaliseren is goed, net als het optimaliseren van de kennis van het Engels. Maar het zou stom zijn om de lokale belangstellingssferen te verwaarlozen en instromende studenten af te schrikken. Als je Belgische economie studeert en je doet dat alleen door een Amerikaanse bril, dan kan je beter thuis blijven.
Of er dan ook een voorbereidend vak Academisch Engels georganiseerd moet worden, ligt nog open. De noodzaak daarvan moeten we zeker onderzoeken, stelt Filip Lardon. Linguapolis biedt momenteel al een cursus Engels aan voor docenten. Die kan ook opengesteld worden voor studenten maar daar hangt een prijskaartje aan. En voegt Cuvelier toe: "Soms kan dat wenselijk zijn. Maar we moeten niet gek doen. Vlaamse docenten en studenten opleiden om tegen elkaar in het Engels te converseren, dat heeft iets raars."
Het beschamende Frans en Engels zijn voorlopig dus nog niet verbannen uit studentikoze monden.
***************************************************************************** Bedenking: Als het al zo beschamend gesteld is met de talenkennis van de universitaire studenten, hoe ze het dan gesteld zijn met de talenkennis van de gemiddelde Algemeen SO/Technisch SO/Beroeps SO-student?
Europa, minder een toren van Babel - John Bull : nog een late reactie
Geachte heer Bull,
Nog een late reactie op een citaat uit uw artikel in 't Pallieterke: Europa, minder een toren van Babel.
"De Engelstaligen kennen hun moedertaal per definitie en zijn hoe langer hoe minder gemotiveerd andere idiomen te leren, want iedereen kent hun taal."
Ik stuur u een van de reacties op het radio1-programma: "Peeters en Pïchal" van deze morgen: Welke Engelse woorden worden er bij jou op de werkvloer gebruikt?
Ik werk reeds vele jaren in multi-nationale ondernemingen, en Engels als voertaal is me dan ook niet vreemd. Bij sollicitaties is het dan ook een vereiste dat je Engels spreekt. Eens binnen komt de ware realiteit aan het licht. Vele polyglotten beheersen hun Engels niet, en dat leidt op vergaderingen tot misverstanden, verkeerd geïnterpreteerde instrukties en babylonische toestanden. Waar we als collega's met dezelfde moedertaal aan één woord genoeg hebben om te begrijpen wat er juist wordt bedoeld, zijn er op vergaderingen individuen die met graagte hun vocabularium ten toon spreiden, wat door de rest niet begrepen maar wel beaamd wordt. Ook het geschreven Engels slaat nergens op, nog niet in het minst dat van de native writers, die veronderstellen dat je het allemaal maar moet begrijpen. Wat orde in de taal zou iedereen ten goede komen, of het nu Engels of Nederlands is.
Be proud but humble - Vlaams minister-president Kris Peeters (+ reacties)
Geachte heer Peeters,
Betreft:
'Ik begrijp zeer goed die Vlaamse dynamiek, wij zijn in het verleden vaak niet correct behandeld. Mijn grootvader heeft tijdens de Eerste Wereldoorlog ook aan de IJzer gevochten. Wij hebben vanuit die onrechtvaardigheden een beschermingsgordel opgebouwd, die we in taalwetten en dergelijke hebben gebetonneerd. De vraag is of daar niet eens op een frisse manier naar moet worden gekeken, zonder die evenwichten aan te tasten. Mijn lijfspreuk is: Be proud, but humble. Wees trots, maar nederig. Wij mogen trots zijn op onze taal, maar we moeten die krampachtigheid laten varen. Ik vind dat we maar eens moeten debatteren over de vraag of we gespecialiseerde of internationaal georiënteerde opleidingen aan onze universiteiten niet in het Engels mogen aanbieden. Zo kunnen we bijvoorbeeld veel meer studenten uit het buitenland aantrekken. Wordt onze identiteit daardoor aangetast? Nee, toch? Laten we dat dus eens rustig bekijken.' http://www.knack.be/nieuws/belgie/kris-peeters-stelt-voor-taalwetten-te-bekijken/site72-section24-article30836.html
Kan u die nederigheid ook niet doortrekken naar het Europese taalbeleid, geachte heer Peeters? De Europese commissie stelt meertaligheid als norm: iedereen moet minimum twee vreemde talen leren. Het Maaloufrapport spreekt van een persoonlijke adoptietaal als tweede moedertaal en een internationale voertaal voor een zo breed mogelijke communicatie.
Ik denk dat je geen universitair, laat staan een Oxford- of Camebridge-, diploma nodig hebt om in te zien dat het beheersen (=spreekvaardigheid) van twee vreemde talen voor vele Vlamingen/Europeanen onrealistisch is, gezien dit een enorme investering van tijd, geld en energie vereist. Bovendien lost dit het communicatieprobleem niet op.(*) Het Europese taalbeleid geeft bijgevolg geen antwoord op het communicatieprobleem van de gewone mensen. Een dergelijk beleid is dan ook asociaal want elitair, en ondemocratisch want discriminerend. En: heeft niet iedere burger recht op een mogelijkheid tot communicatie met anderstaligen?
De voorzitter van de sp-a, mevrouw C. Gennez, stelde onlangs op de radio: socialisten dienen om antwoorden te geven op de problemen van gewone mensen. Je kan dat met evenveel recht zeggen van christen-democraten, niet? Wanneer gaan onze politici dan eindelijk eens oog hebben voor de communicatieproblemen van de gewone mensen? Of zijn zij er alleen voor de universitaire elite? Wat minder intellectuele bekrompenheid (a priori uitsluiten van de enige democratische oplossing van het communicatieprobleem omwille van haar eenvoud) en wat meer intellectuele bescheidenheid (als norm: naast de moedertaal een G.EN.T.-taal(*) i.p.v. meertaligheid) zouden hen sieren.
Inhet interview waarnaar u verwijst heb ik er willen aan herinneren dat pas sinds de eerste helft van de vorige eeuw - en en dat is dus nog niet zo lang geleden - het Nederlands op alle terreinen van ons openbaar leven de eersterangsrol speelt waar het recht op heeft. In de honderd jaren ervoor haddende Vlamingen ondervonden hoe asociaal en ondemocratisch een onderwijs- rechts- en bestuurssysteem kan zijn dat deeigen cultuurtaal door een vreemde taal vervangt. De vernederlandsing gebeurde zonder de kennis van vreemde talen op te geven. De talenkennis van de Vlamingen is een enorme troef.
Er zijn belangrijke resultaten geboekt, maar de nieuwe uitdagingen dienen zich aan. Om zich te kunnen handhaven in een meertalige samenleving waarvan de grenzen vervagen, moet de Nederlandstalige samenleving in hoge mate meertalig zijn, maar dit houdt niet in dat de eigen taal ingeruild moet worden voor een andere.
In dezelfde context is hetbelangrijk om in Europees verband op tekomen voor het Nederlands. Het zou niet aanvardbaar zijn dat Europa sommige van zijn burgers tot tweederangsburgers zou reduceren door hun minder taalrechten toe te kennen.
Enkel een veeltalig Europa maakt het voor alle Europeanen mogelijk om ermee te communiceren, zich telaten informeren enb erin te participeren. De belangen van de burgers en de democratische legitimiteit van deinstellingen zijn dus gediend met de principiële gelijkwaardigheid van de officiële EU-talen.
Een partijgenoot van u, waarvoor ik overigens nog steeds veel respect heb, zei eens over nederlandsonkundige franssprekenden: Ofwel zijn ze te dom ofwel willen ze niet. Ieder mens van goede wil wist wat hij daarmee bedoelde. De doelgroep dus niet: die voelde zich beledigd omdat ze voor dom werd gehouden. Ik heb een beetje hetzelfde gevoel als je politici schrijft over het talenbeleid.
In mijn e-schrijven van 17 maart 2009 heb ik het nergens over:
- het vervangen van de eigen cultuurtaal door een vreemde taal;
- het ontkennen van de meerwaarde van meertaligheid, zelfs niet van het belang vankennis van het Engels.
Daarom wil ik het nog eens kernachtig, in niet mis te verstane bewoording - alhoewel: met politici weet je nooit - samenvatten:
Meertaligheid G.EN.T.*-taligheid
= beperkte communicatiemogelijkheden, en dus beperkte culturele horizon, voor een
minderheid;
= asociaal, discriminerend, ondemocratisch.
Meertaligheid + G.E.N.T.-taligheid
= onbeperkte communicatiemogelijkheden, en dus onbeperkte culturele horizon, voor
Vorige week ontving Vlaams Minister-President Kris Peeters enkele topmensen van General Motors Europe op zijn kabinet. Hij hoopte met hen verdere afspraken te maken om te komen tot 'een level playing field in verband met the facts en the figures'.
Qua Engelse woordenschat kan dat tellen! En uiteraar is mijnheer Peeters niet de enige die zich graag uitdrukt in het Engels. De trend laat zich immers voelen in een heleboel Vlaamse bedrijven.
En dat kan verregaande gevolgen hebben. 'Werknemers krijgen bijvoorbeeld vitale instructies in een vreemde taal en dat kan de veiligheid in het gedrang brengen', zei André Leurs van het ACV zopas.
Misschien hoor je bij jou ook vaak Engelse woorden op de werkvloer? Want woorden als 'Policy, incentive, meeting, teambuilding, human resources' lijken zelfs al helemaal ingeburgerd. Welke Engelse woorden hebben bij jou op het werk nog zoal het Nederlands verdrongen? En vind je dat een positieve of een negatieve evolutie? Laat het ons weten!
De Vlaamse intellectueel en diegenen die zich dat imago willen aanmeten: voor het Frans klauwend op de achterste poten, voor het Engels kwijlend op de knieën! Voor hen dit lied op de tonen van Cheerio.
Cie - ie -oo, Cie - ie -oo In Vlaanderen zingen we zo Weg met het Nederlands, weg met het Frans We vallen voor 't Engels, nee da' s gene zwans En zolang als er NESsy's* bestaan blijven wij voor het Vlè-engels gaan Wij weten wat stijl is wat goed voor ons heil is De rest trekken wij ons niet aan!
* NESsys = Native English speakers: s werelds eersterangsburgers, het Herrenvolk, de nieuwe Übermenschen.
Drie verontrustende berichten bereikten mij deze week. Eén: na een paar dagen Verenigde Staten krijgt Vlaams minister-president Kris Peeters nog maar drie woorden over zijn lippen: level playing fields. Twee: vier van de acht clubs in de kwartfinales van de Champions League komen uit de Premier League. Drie: het Engels van Marcin Wasilewski is zo goed geworden dat hij in de kleedkamer van Anderlecht de ene Poolse mop na de andere tapt (de situatie wordt onhoudbaar, volgens insiders).
Dat zijn tekens aan de wand, of zoals Kris Peeters zou zeggen: 'signs on the wall'. Onze maatschappij verengelst aan een rotvaart en er staat niemand op om die evolutie een halt toe te roepen. In Brussel of 'Bruxelles' kan je op de Louizalaan of 'Avenue Louise' zelfs geen fruitsap of 'jus d'orange' meer bestellen. Nee, dat heet nu een 'smoothy'. De vraag die dan als onstuitbare diarree komt opzetten, is: waarom?
Kan er ook eens dringend iemand het nummer You'll never walk alone uit de Belgische stadions bannen? Alternatieven zat: 'Er is een plaats in mijn armen' van Will Tura, 'Ergens is er iemand' van Willy Sommers, 'In de lente gaan we naar Venetië' van Paul Severs, en ga zo maar door. Waarom moeilijk als gemakkelijk ook gaat?
Europa, minder een toren van Babel - John Bull ('t PALLIETERKE
Geachte heer,
Graag enkele bedenkingen bij het artikel: Europa, minder een toren van Babel van de heer John Bull.
1/ Hij noemt het mechanisme de "maxi-mini regel" en bedoelt daarmee dat mensen met verschillende taalachtergronden die samenwerken, vergaderen, terugvallen op het gebruiken van de taal waarover zij vermoeden dat het grootste deel van de partners of genoten haar begrijpen. Dit heeft dus minder te maken met spreken dan wel met begrijpen.
De NESsys (Native English Speakers, m.a.w.: s werelds eersterangsburgers, de nieuwe Übermenschen, het nieuwe Herrenvolk) het hoge woord en de anderen (waarover zij vermoeden dat het grootste deel van de partners of genoten haar begrijpen) luisteren en zwijgen, dus. Dit geldt ook voor hen die zich in het Engels wel verstaanbaar kunnen maken, maar taalkundig niet opgewassen zijn tegen moedertaalsprekers! Verhelderende discussies moet dat geven! Mooie invulling van het begrip (taal)democratie, niet, heer Bull?
2/Het (Engels) is het feitelijke Esperanto voor miljarden mensen. Overdrijft u niet lichtelijk?
3/ Een Nieuw Esperanto dat even onschuldig is, en veel rijker van traditie en letterkunde, dan het graatmagere en mechanistische en goedbedoelde blablabla van dr. Zamenhof.
a/Taal is in de eerste plaats een middel tot communicatie en dan pas een middel tot overdracht van cultuur.
b/ Het is intellectueel oneerlijk een taal eerst meer dan 100 jaar te negeren of desinformatie en zelfs nonsens erover te verspreiden en ze dan, niet gehinderd door enige kennis van zaken, te veroordelen omdat ze geen rijke traditie en letterkunde heeft. Dat is trouwens zeer relatief: http://esperanto.be/fel/nl/esym10.php
c/ Die graatmagere taal verbindt al meer dan honderd jaar wereldwijd miljoenen mensen over taalkundige, culturele, geografische, filosofische of welke grenzen dan ook, heen, arbeiders zowel als intellectuelen, met wederzijds respect voor elkaars taal en cultuur.
d/ Goedbedoelde blablabla. Ik geef u de mening weer van enkele intellectuelen die wél de moeite genomen hebben het Esperanto te leren en te bestuderen:
Paul Ariste, befaamde taalkundige uit Tartu (Estland), die, behalve Esperanto, enkele tientallen talen beheerste: Wat uitdrukkingsvermogen betreft, komt geen enkele van de nationale talen die ik ken op gelijke hoogte met het Esperanto.
Maurice Genevoix (Secrétaire Perpétuel de lAcadémie Française):
Lespéranto est en mesure dexprimer les nuances les plus subtiles de la pensée et du sentiment, elle est propre à permettre, par conséquent, lexpression la plus juste, la plus littéraire, la plus esthétique et de nature à satisfaire les esprits les plus ombrageux et les plus particularistes, et il ne peut pas porter ombrage aux fidèles des langues nationales. Une interview sur la Chaine Nationale (Paris, 18.02.1954)
e/ Als men niet alleen een sociale/economische/intellectuele/politieke elite, maar álle 500 miljoen Europeanen met elkaar wil laten praten, zal dat via een eenvoudige taal moeten gebeuren, of het zal niet gebeuren. Wil men dat ook nog op een democratische, niet-discriminerende wijze realiseren, dan zal dat via een neutrale taal moeten zijn. Bovendien: het ene (Esperanto) sluit het andere (Engels, meertaligheid) niet uit. Integendeel. Zie: http://www.springboard2languages.org/home.htm
4/Onschuldig omdat er achter de expansie van het Engels geen imperialistisch schema zit, geen opzettelijkheid.
Bent u werkelijk zo naïef, heer Bull? Taal is macht!David Rothkopf(directeur van het bedrijfsadviesbureau Kissinger Associates) heeft dit begrepen: Il y va de l'intérêt économique et politique des Etats-Unis de veiller à ce que, si le monde adopte une langue commune, ce soit l'anglais".Le monde Diplomatique, aout 1998, jg 45, nr 533.
Hier volgt de reactie van Germain Pirlot, Ardennees wonend in Oostende.
Geachte,
Ik ben Ardeens en met veel aandacht heb ik het artikel van John Bull (Engelsman ?) gelezen : "Europa, minder een toren van Babel", "'t Pallieterke", 04.03.2009.
Contrairement à ce que voudrait faire croire Mr John Bull, le but du British Council est absolument le même que celui de l'Alliance Française, à savoir renforcer et imposer un impérialisme culturo-linguistique, ce "racisme culturo-linguistique" qui est si bien accepté par plus de 95% de nos populations.
Voyez à ce sujet les propos de David Rothkopf, directeur général du Cabinet de consultants Kissinger Associates :"It is in the general interest of the United States to encourage the development of a world in which the fault lines separating nations are bridged by shared interests. And it is in the economic and political interests of the United States to ensure that if the world is moving toward a common language, it be English; that if the world is moving toward common telecommunications, safety, and quality standards, they be American; that if the world is becoming linked by television, radio, and music, the programming be American; and that if common values are being developed, they be values with which Americans are comfortable." - "In praise of cultural imperialism ?",ForeignPolicy, Summer 1997.
A lire également ces livres : - "English as a global language" de David Crystal - "Language Death" de David Crystal (Cambridge University Press) - "Linguistic Imperialism" de Robert Phillipson (Oxford University Press) - "Linguistic Genocide in Education ...or worldwide diversity and human rights?" de Tove Skutbabb-Kangas chez L.E.A. Mahwah,New Jersey and London .
Intéressante aussi est l'allocution de Gordon Brown, Premier Ministre britannique, prononcée le 17 janvier 2008 et consultable sur le site http://www.number10.gov.uk sous le titre "The World's Language" et qui se termine par ces mots :
"We will go even further to make English language available to the wider world - inviting offers from telephone, telecom, internet, broadcast and website companies to make available through their channels the latest and most dynamic English learning, teaching and practice materials. So with more teachers, with more courses, more websites and now a new deal involving the publishing media and communications industries, we will open up English to new countries and new generations. English is our heritage, but it is also becoming the common future of human commerce and communication. This is a great opportunity for Britain - and a measure of the greatness that lies not in empire or territory but through a language that has the power to bring this world of over 200 countries and billions of people closer together, with the versatility to evolve and adapt. We will take up with vigour the bold task of making our language the worlds common language of choice. The language that helps the world talk, laugh and communicate together".
Naguère, pour un certain Adolf, la "Race des Seigneurs" était constituée par les Aryens; désormais elle l'est par les "Native English speakers".
Voor Mr J.Bull, "Het Engels is het feitelijke Esperanto voor miljarden mensen". C'est une langue fort répandue; absolument d'accord. Mais évitons de la comparer à l'espéranto - langue de l'amtié et de la tolérance - qui permet un dialogue interculturel, intercommunautaire, dans le respect mutuel de la langue, de la culture, de la dignité de chacun. Ce qui n'est jamais le cas avec l'anglais dont le but réel est la disparition des autres langues et des autres cultures.
L'esprit véhiculé par l'espéranto est tout autre, comme l'explique très bien un Chinois, professeur d'anglais, dans une déclaration à un journal américain lors d'un séjour linguistique aux Etats-Unis : "When I speak Esperanto with an American Esperantist, we meet on a linguistically neutral basis, so we avoid the risk of butchering the other's native language. This prevents embarrassment and misunderstanding, and encourages a free and friendly exchange of ideas. When two persons shake hands, each extends his hand halfway, meeting in a neutral zone as a mutual gesture of friendship. So it is with Esperanto - a linguistic handshake" (Zhou Huanchang, Esperanto - A Linguistic Handshake, Los Angeles Times", 2. Part II/ Saturday, March 10, 1984).
Uw artikel trok mijn aandacht omdat het zeer pertinent de ongelijkheden en zwakheden blootlegt van de communicatie in Europa.
Dat vroeger Frans en nu Engels de taal is die (te) dominant geworden is, of we dit nu willen of niet, lijkt enkel te gebeuren omdat zoveel mensen deze taal maar al te graag willen adopteren en liefst tot de hunne maken. De realiteit heeft veel meer te maken met economische motieven. Ook British Council heeft al in een officieel rapport duidelijk gezegd dat de Engelstalige landen er alle belang bij hebben dat Engels de dominante wereldtaal is en blijft, alleen al omdat de Engelse taalindustrie hen immense economische en sociale voordelen oplevert. Dus niet zo onschuldig als het lijkt
Waarom wordt discriminatie op basis van huidskleur algemeen aanvaard en diezelfde discriminatie op basis van taal niet ? Wat als landen zouden gaan overwegen om economische compensaties te eisen voor hun verlies aan concurrentiekracht ook al is Engels een mooie en rijke taal met een eeuwenoude traditie ?
Esperanto betekent hij die hoopt en veel mensen die deze taal spreken kiezen hier heel bewust voor als uiting van hun streven naar een gelijkwaardige en efficiënte communicatie. Om meer praktische redenen is het echter vaak zo dat we voor Engels moeten kiezen.
Concrete aanzetten worden evenwel gegeven om het ideale en het praktische te combineren (zo wordt het Esperanto bv. erkend en gebruikt als litteraire taal binnen het schrijvergenootschap PEN International). Eens er zich een kritische massa vormt, kan er een nieuw verhaal ontstaan. Vanuit een perspectief van vele generaties is taalkeuze nooit definitief. De geschiedenis zal het laatste woord krijgen
Liu Baoguo - enseignant / instruisto , Chine /Ĉinio :
Verdire, mi ankaŭ opinias, ke Esperanto estas iomete tro eŭropeca, ĉar en Esperanto troviĝas ege malmultaj aziaj terminoj. Tamen, kompare kun la angla lingvo, Esperanto estas multe pli facile lernebla. Multaj ĉinoj lernis la anglan pli ol dek jarojn kaj ne povas bone uzi ĝin. En norda Ĉinio, oni povas facile prononci la literon [l], tamen en suda Ĉinio, oni malfacile diferencigas la literojn [l] kaj [n]. En ĉina lingvo ne troviĝas la litero [r] ; multaj ĉinoj ne povas facile prononci ĝin. Tamen post ekzercado, multaj povas pli facile prononci ĝin. Mi kaj mia frato povas bone prononci la literon [r].
A vrai dire, je crois aussi que l'espéranto est un peu trop européen, car en espéranto il y a très peu de termes asiatiques. Cependant, comparé à l'anglais, l'espéranto est beaucoup plus facile à étudier. De nombreux Chinois ont étudié l'anglais plus de dix ans et ils sont incapables de bien l'utiliser. Dans le nord de la Chine, on prononce plus facilement la lettre [l] ; cependant, dans le sud, on fait difficilement la différence entre les lettres [l] et [n]. Dans la langue chinoise l'on ne trouve pas la lettre [r] ; de nombreux Chinois ne peuvent pas la prononcer facilement. Toutefois après un entraînement, ils sont nombreux à la prononcer plus facilement. Mon frère et moi pouvons bien prononcer la lettre [r].
Simin Emrani- enseignante / instruistino, Iran / Irano :
Por perslingvanoj prononcado de esperantaj literoj estas tre flua, simpla kaj nenia problemo ekziztas. Sed menciindas ke ankaŭ francoj ne povas la literon [r] ĝuste prononci. Laŭ la plej lastaj esploroj pri lingvolerno estas indikita : « Oni per praktikado povos solvi la naciajn prononc-kutimojn ».
Pour des personnes de langue perse la prononciation des lettres de l'espéranto est très fluide, simple, et il n'existe aucun problème. Mais il faut aussi mentionner que des Français également ne prononcent pas correctement la lettre [r]. Selon les recherches les plus récentes sur l'enseignement des langues, « l'on peut par la pratique résoudre les habitudes des prononciations nationales ».
Eruda Li- Chine / Ĉinio :
Mi estas ino kaj mi eklernis Esperanton ekde la 15-a jaro. Por mi ĝi ja estas la plej facile lernebla lingvo. Post kelkjara lernado , kiam mi vizitis Varsovion por la Universala Kongreso（en la jaro 1987). La Pola Radio intervjuis min, kaj dissendis la programon tutmonde. Poste. mi informiĝis, ke la Pola Radio ricevis multajn leterojn de diverslandaj esperantistoj, kiuj diris ke " la knabino parolas tiel bele , klare kaj flue nian lingvon Esperanton, ke ŝi povas estila modelo por ni okcidentanoj... Fakte. ne nur mi, sed ankaŭ la plej multo el ĉinaj Esperanto-parolantoj povas klare kaj bone prononci ne nur [l] kaj [r], sed ankaŭ " iujn literojn" . Mi ankauŭ kantas esperante; jam mi havis plurfojan propran Esperanto- koncerton en diversaj landoj . La Radioj Pekino kaj Polonia ofte dissendas miajn Esperanto-kantojn al la tuta mondo. Mi neniam aŭdis plendojn, ke mi ne bone prononcis [l] kaj [r].
Je suis une femme et j'ai commencé à étudier l'espéranto dès l'âge de 15 ans. Pour moi c'est certainement la plus facile des langues à étudier. Après quelques années, lorsque j'ai participé au congrès universel de Varsovie (en 1987), la radio polonaise m'a interviewée et a diffusé le programme dans le monde. Par la suite, j'ai appris que cette radio avait reçu de nombreuses lettres d'espérantistes de divers pays, disant que "la demoiselle parle si bien, si clairement et si couramment l'espéranto, qu'elle pouvait être un modèle pour nous Occidentaux". En fait, pas seulement moi, mais aussi la majorité des Chinois parlant l'espéranto peuvent prononcer clairement et correctement, non seulement [l] et [r], mais aussi d'autres lettres. Je chante également en espéranto; j'ai déjà donné plusieurs fois mon propre concert en espéranto dans divers pays. Souvent Radio Pékin et Radio Polonia diffusent à travers le monde mes chansons en espéranto. Je n'ai jamais entendu de plaintes quant à une mauvaise prononciation de [l] et de [r].
Nguyen Thi Ngoc Lan - professeur retraité de français et d'anglais / emerita instruistino pri la franca kaj la angla, Vietnam / Vietnamio :
En mia lando grandaĝaj intelektuloj povoscias la francan lingvon. De antaŭ kelkdekoj da jaroj, la angla lingvo estas la ĉefa fremda lingvo instruata en lernejoj kaj universitatoj. La franca, ĉina kaj rusa lingvoj estas ankaŭ instruataj, sed nur en malmultaj lernejoj en grandaj urboj. Aliaj lingvoj, nome la araba, germana, hispana, itala, japana kaj korea estas instruataj en kelkaj universitatoj de fremdaj lingvoj. La lernado de iu ajn fremda lingvo necesigas minimuman kapablecon. La vjetnamoj, kiuj estas kapablaj pri la franca aŭ la angla lingvoj ankaŭ kapablas pri Esperanto. Tiuj, kiuj povoscias neniun fremdan lingvon, povas lerni Esperanton, sed kun malfaciloj konsistantaj ĉefe en prononco kaj sintakso. Estas do malfacile por ili plialtigi sian lingvo-nivelon, kaj iuj estas eternaj komencantoj. La miskompreno pri la internacia lingvo ankaŭ ekzistas en Vjetnamio.
Dans mon pays, les intellectuels fort âgés savent le français. Depuis quelques dizaines d'années l'anglais est la langue principalement enseignée dans les écoles et dans les universités. Le français, le chinois et le russe sont également enseignés, mais seulement dans peu d'écoles des grandes villes. D'autres langues, comme l'arabe, l'allemand, l'espagnol, le japonais et le coréen sont enseignées dans quelques universités des langues étrangères. L'étude de n'importe quelle langue étrangère requiert un minimum d'aptitude. Les Vietnamiens qui en ont pour le français et l'anglais, en ont aussi pour l'espéranto. Ceux qui ne peuvent étudier aucune langue étrangère, peuvent étudier l'espéranto, mais avec des difficultés, principalement pour la prononciation et la syntaxe. Ils éprouvent donc des difficultés pour élever leur niveau linguistique, et ils sont d'éternels débutants. La méprise à propos de la langue internationale existe aussi au Vietnam.
La ĉiama demando...Jen (parto de) mia vidpunkto: Certe eŭropanoj havas relativan avantaĝon je lernado de esperantaj vortradikoj. Sed Esperanto fakte allogis ankaŭ azianojn. Ne pro sia lingva neŭtraleco (tio ja fakte ne eblas), sed pro tio ke ĝi ne estas ligita politike kaj identece al definita denaskularo, popolo aŭ lando. En tiu punkto Esperanto havas unikan valoron, certe ankaŭ por azianoj. L'éternelle question ... Voici (partiellement) mon point de vue. Des Européens ont certainement un avantage relatif dans l'étude des racines de l'espéranto. Mais en fait l'espéranto a séduit aussi des Asiatiques. Non pour sa neutralité linguistique (en réalité cela n'est pas possible), mais vu le fait qu'il n'est lié ni politiquement, ni identitairement à une ethnie définie, à un peuple ou à un pays. De ce point de vue l'espéranto a une valeur unique, certainement aussi pour des Asiatiques.
Miajn opiniojn pri tiu demando por esperantistoj skribis en "La Ondo de Esperanto" n-ro 127, 13:
Sur cette question j'ai écrit mes opinions pour des espérantistes dans "La Ondo de Esperanto" (la vague de l'espéranto) n° 127, 13 -
- Esperanto: ĉu nur por Eŭropo? / L'espéranto : seulement pour l'Europe?
Mi estas en Japanio por ses monatoj kaj mi observas la jenon.
Japanoj penas prononci malsame [l] kaj [r], [v] kaj [b], [f] kaj [h] . Ili ankaŭ penas prononci [u], ĉar ĝi malaperas en la japana same kiel nia [e] en fina pozicio. Ili kutimas erari parolante sen artikolo kaj sen subjekto. Samaj malfacilaĵoj estas por ili en la angla. Plie japanoj havas multnombrajn malfacilaĵojn lernante la prononcon de la angla. Ili devas lerni meti prepoziciojn antaŭ la nomo, en la japana ili estas post la nomo. La vortvico en la japana estas tute alia ol en Esperanto kaj en la angla. Krome ili devas lerni ĉiujn vortojn, ne povas diveni "tablo, manĝi" ktp...kiel franclingvanoj.
Japanoj diris al mi, ke ili pli rapide lernas Esperanton, ĉar en ĝi ili lernas "ĉevalo" kaj povas senprobleme konstrui "ĉevalino, ĉevalido, ĉevalejo ....Sed en la angla, ili devas lerni ĉiujn vortojn tiajn. Japanoj konas "Kyoto no eki": eki= stacidomo. no = de Stacidomo de Kyoto ; sed la vortvico estas mala. En la angla ekzistas sama vortvico kiel en la japana, tamen sen prepozicio. Alia pli bona ekzemplo: "basu no noriba". "Basu" = buso; "noriba" = haltejo. Bushaltejo = "basu no noriba".
Je suis au Japon pour six mois et voici ce que jai observé.
Les Japonais sefforcent de prononcer différemment [l] et [r], [v] et [b], [f] et [h]. Ils sefforcent aussi de prononcer [u] (prononcé « ou »), car il devient muet en japonais à la façon de notre [e] final. Ils ont pour habitude de parler erronément en omettant larticle et le pronom. Ce sont pour eux les mêmes difficultés que pour langlais. Par ailleurs les Japonais éprouvent de nombreuses difficultés en apprenant la prononciation de langlais. Ils doivent apprendreà mettre les prépositions devant le substantif, qui se trouvent derrière en japonais. Lordre des mots en japonais est tout à fait différent quen espéranto ou quen anglais. Par ailleurs ils doivent apprendre tous les mots, et ils ne peuvent deviner le sens de « tablo », « manĝhi » (prononcé « mandji »), etc. comme les francophones.
Les Japonais mont dit quils étudient plus rapidement lespéranto car, dans cette langue, lorsquils étudient « ĉevalo » (prononcé « tchévalo » ), ils peuvent construire sans problème « ĉevalino » (jument), « ĉevalido » (poulain), « ĉevalejo » (écurie) Mais en anglais ils doivent étudier tous ces mots. Les Japonais connaissent « Kyoto no eki » (eki / gare ; no / de gare de Tokyo), mais lordre des mots est différent. En anglais il existe le même ordre quen japonais, mais sans préposition. Un meilleur exemple : « basu no noriba » / halte de bus ( basu / bus ; noriba / halte).
Taaldemocratie 
