Hier volgt een verslag van onze belevenissen van de afgelopen drie dagen.

Vrijdag
Vrijdag 7 maart was al weer onze tweede shoppingdag.

Eerst maar even naar Celebration, gewoon om lekker rond te wandelen. Bij het postkantoor stonden tientallen mensen in de rij, dus de postzegels zien we wel ergens anders op de kop te tikken. De premium Outlets stonden vervolgens op het programma. Bij aankomst daar bleek de parkeergarage gereed en lag het “oude “ parkeerterrein aan de achterzijde geheel braak. Klanten weten hier nog niet zo goed mee om te gaan en zetten de auto her en der neer. De sherriff werd er helemaal nerveus van, maar wist volgens mij niet goed wat hij er mee aan moest.

In november staan hier weer 80 nieuwe winkels, een goede reden om nog eens terug te komen. Hopelijk breiden ze ook de foodcourt uit want het is hier vrijwel altijd dringen geblazen. We besluiten het hele rondje te lopen en maken halverwege een stop bij de food-court. Wij gaan ons te buiten aan een lekkere pizzapunt bij Pizza Villa en boffen, want er komt juist een tafeltje vrij.

Ik ben op zoek naar een rugzak op wieltjes waar ook de laptop in past. We vinden er geen dus besluiten we om nog even naar de nieuwe Walmart aan de Turkey Lake road te gaan. Daar lukt het wel, 18 inch staat er duidelijk op. De laptop is 17 inch met een dun zwart randje. Dit randje blijkt bij thuiskomst te veel van het goede. De laptop is een centimetertje te breed voor de rugzak……….

’s Avonds gaan we nog even naar The Old Town. Het is jaren geleden dat we er zijn geweest. Op het Florida Forum wordt er enthousiast over geschreven, dus proberen we het nog eens een keertje. Vanwege de pizzapunt hebben we geen plek meer voor een dinner. We kiezen voor een hamburger bij Checkers, ook zo’n adresje waar we eigenlijk altijd voorbij rijden. Volgende keer zullen we dat zeker weer doen, de burger was niet te knagen. Dan maar liever naar de Burger King, daar wordt je broodje ten minste per plekke voor je gemaakt. Old Town was gezellig druk, omdat het ging regenen zijn we niet eens helemaal rondgelopen. Kaarten gekocht. Doen we van de week nog wel eens.

Zaterdag 8 maart
Op vrijdag was het hele land hier in rep en roer vanwege het slechte weer dat werd voorspeld. Er werden zelf Twisters verwacht. De weersverwachting voor zaterdag voorspelde niet veel goeds. Temperaturen in de lower sixties. Veel mensen hier lopen dan gewoon in hun short en t-shirt rond maar ik geloof nooit dat ze het echt lekker vinden. Wij hadden de spijkerbroeken achteraan in de walkin closet gehangen, maar besloten om ze vandaag toch maar aan te trekken. Net als de truien. Voor de zekerheid legden we de jassen ook maar in de auto. Vandaag stond Seaworld op het programma: Bud & BBQ was het thema. Het was er druk, wij hadden in tijden al niet meer gezien dat de tram reed. Toen we uit de auto stapten, voelden we het al, het was koud en het waaide nog hard. Een beetje gegeneerd deden we ook onze jassen aan voor we op het trammetje stapten.

Op het park stapten we eerst maar naar Clyde en Seamore. Niet voor de zeehonden maar voor de pre-show. Onze favoriete mimespeler was er niet vandaag. Hoewel deze het best leuk deed, is er voor ons maar één echte. Ook hem hebben we al een poosje niet gezien. Hij zou toch niets onde de leden heben? Als je hier al zo lang komt ga je je toch een beetje aan de mensen hechten. Zo hebben wij ons, toen ze in Disney stopten met de Klokkenluider van de Notre Dame, ernstig zorgen gemaakt om het welzijn van de Juggler. Als iemand weet wat er van hem terecht gekomen is, dan horen wij het graag.

In de show van Clyde en Seamore kunnen we zelf meespelen (i’m a little teapot) maar we zaten er lekker in de zon en uit de wind. Meestal niet gunstig in Florida, maar nu was het zalig. Daarna naar het Anheuser Bush Hospitallity Center voor de Turkey sandwich. Aansluitend op tijd naar het Shamu Stadium. Wij willen normaal al nooit in de splash zone zitten (water temperatuur 7 graden), nu gingen we weer voor een plekje uit de wind in de zon. De enige zon scheen op rij 1 en 2 van de splash zone. We niften het af tijdens de show en we waren niet de enigen. Eigenlijk zijn de shows met de killer whales een beetje te gelikt gewordn in de afgelopen jaren. Toen we hier pas kwamen, rommelden ze volgens mij nog maar zo’n beetje aan. Dat begon al met de pre-show. De medewerkers organiseerden een soort sing-along en lieten ons de wave doen. Later kwamen de camera’s die je levensgroot in beeld brachten als je net even wegdommelde of iets belangrijks uit je oor aan het halen was…Het meest ontroerende dat we hebben meegemaakt was toen er een jongen met het syndroom van down met de plaat van de Village People meezong. YMCA…..Hij maakte er een prachtshow van die zo respectvol door de cameraman in beeld werd gebracht. Het was er toen nog niet, maar het had zo op U-tube gekund.

Tijdens de pre-show anno 2008 wordt je geacht voor de oorlogsveteranen te klappen. Wij hebben zo onze eigen ideeën over de oorlogen van de USA en rommelen wat ongemakkelijk in onze tas….. De killerwhale shows blijven fascinerend, als het van de week weer een Betje warmer wordt, gaan we nog een dagje. Omdat het in het Atlantis Bayside Stadium nog kouder was dan bij Shamu, besloten we voor het opreden van Joe Nichols & Jason Michael Carrol, van wie wij overigens toch nog nooit hadden gehoord, te passen. Bij de Ports of Call, onderweg naar de uitgang, speelde een heelkickin’ fingerpickin’ countryband de Orange Blossom special en I walk de line. Na hier nog een kwartiertje gestaan te hebben, besloten we naar huis te gaan.

Op de terugweg nog even gestopt bij de Walmart aan de SR 535 om te zien of ze daar nog andere rugzakken met wieltjes hadden waar de laptop misschien wel in zou passen. Dit bleek niet het geval dus namen we maar een Chicago Pizza mee naar huis. Thuis de oven en de verwarming aan en naar de weather Channel gekeken. Zondag hetzelfde type weer en er stond nog een dag Seaworld gepland vanwegde Bud & BBQ. Wij passen ons plan aan en besluiten morgen te gaan shoppen.

Zondag 9 maart
Midden in de nacht opgestaan want volgens voorschrift moet je om twee uur de klok een uur vooruit zetten omdat de zomertijd ingaat. Daarna weer lekker terug. Om half negen opgestaan en lekker ontbijtje gemaakt. Eitje gekookt, brood geroosterd, oven aan, kaasje gesmolten en tomaatje er op gelegd. Als dat geen vakantie is…..

Daarna even met thuisfront geskyped, netjes opgebiecht dat we vanwege de kou onze airco uit konden schakelen en op weg naar de Florida Mall. Ook hier geen geschikte rugzak te vinden. Wel een nieuwe zwembroek voor mij gescoord bij Sears en een paar schoenen voor de vrouw. Je kunt per slot van rekening niet met lege handen de Mall uit komen. In de foodcourt was het tijd voor een Pecancinnamonkoek, een Starbucks en een Milkshake. Verder lekker rondgekuierd. Op de terugweg over de Orange Blossom langs Gatorworld en de Tupperware academie en tientallen autobedrijven met de vlaggetjes zoals we die uit de films kennen.

Deze weg was jarenlang een doffe ellende om te rijden maar het grootste deel is nu driebaans en het verkeer liep vlotjes. Alleen vlak voor Downtown Kissimmee is het laatste stukje tweebaans en..…vol met potholes. Opdat wij niet vergeten hoe het was, zullen we maar zeggen. Dan de 192 op en wachten tot we aan onze linkerkant de Walmart zagen. Dit stukje kan ons niet bekoren, je zal hier als niet vermoedende toerist maar in een motelletje verzeild raken. Bij deze Walmart vinden we weer geen geschikte rugzak maar we besluiten deze toch maar te houden. De laptop past per slot van rekening ook niet in het huidige model…….

Onderweg naar huis stoppen we bij TGI Friday. In deze (192 east) zijn we nog nooit geweest, we kennen alleen die aan de andere kant van de 192. Prima tent, vlotte bediening, good food, nice price.

Nog een spannend avontuur op een openbaar toilet meegemaakt maar dat verhaal houd ik nog even voor me. Weet nog niet precies hoe ik dat netjes moet verwoorden. We’ll call it a day, maarrrrr…..wij komen terug met nieuwe avontuurtjes vanuit Florida.