Als je met de linker muisknop op een foto klikt, krijg je de foto op een apart scherm groter... Ga terug door op de onderbalk op blog te klikken!!!
Nog twee verkoopsters uit eigen stal..... nu in 1951. De etalage achter de twee had twee schuifdeuren met geslepen glas er in, erg apart voor die tijd !
De klimtoren is 23 meter hoog. Vanaf de bovenkant naar beneden is schuin een touw gespannen. Vanaf boven, staande op een platvormpje moet je op het touw gaan liggen. één been achter je kont en één been laten hangen, dit been dient als contragewicht. Als je het been achter je kont intrekt ga je hard naar beneden. Als je het been strekt krijg je meer druk op het touw en rem je af. De armen worden zijwaarts gehouden als een vogel voor het evenwicht. De commando op de foto ligt verkeerd op het touw, hij gaat nu achteruit naar beneden. Dat is bij training ed. niet toegestaan.
Dit is een foto van een stukje van mijn certificaat waarop staat dat Th.A.M. Peters op grond van zijn prestaties en zijn karaktereigenschappen, gerechtigd is tot het dragen van de groene baret. Ik kreeg de groene baret omdat ik getoond had alles aan te kunnen en meer te doen dan dat er eigenlijk van mij verwacht kon worden. Dit werd mij door de korpscommandant gezegd. Daarna begon het eigenlijk allemaal pas goed! ik werd uitgekozen om de kaderklas te gaan volgen en deed ook dit met succes. Via commando 1ste klas en korporaal werd ik onderofficier in de rang van sergeant bij het Korps en werd instructeur en groepscommandant.daarna nog 2 keer op herhaling geweest.
Napraten: Theo met de groene baret. Ik heb hem nog steeds zoals je ziet, het is zelfs mijn tweede. De eerste is er nog wel maar die past niet meer. Te grote kop gekregen! Elke 5 jaar is er een reunie met alle mannen die een groene baret verdiend hebben. We verzamelen dan in de Engelbrecht van Nassau-kazerne in Roosendaal en na N A P R A T E N M E T B I E R en het zingen van ons lied: "wij zijn jongens een bonk schorem, we laten de moed nooit zakken enz." Lopen we 'smiddags een parade door het centrum van Roosendaal. De speaker op de markt vermeld dan : "Dit is de 4de commandocompanie, de jongens die zich ingezet hebben in de watersnood in 1953 en veel mensenlevens gered hebben". Er volgt dan een groot applaus van de mensen om ons heen op de markt. Ik krijg dan een brok in mijn keel en ben beretrots. Ik heb nooit spijt gehad van dat ik vrijwillig bij dit korps gediend heb. mijn kinderen zeiden alttijd: "pa, eens commando,, altijd commando!" Ik had dat ooit eens een keertje gezegd. Ik zou het zo weer doen.... maar dan komt eerst.... kon ik het nog maar.!! nunc out nuncuam.
Het Korps Commandotroepen: elite van de Nederlandse Krijgsmacht. Naar aanleiding van het 65-jarig bestaan van het Korps Commando Troepen (KCT) verscheen onlangs een fotoboek over de mannen, die overal ter wereld worden ingezet bij speciale operaties in vijandelijk gebied zoals nu in Afghanistan. NUNC OUT NUNQUAM : NU OF NOOIT ! Fotograaf N.de B. (57) heeft diepe bewondering voor de commando's. Hij volgde ze jarenlang tijdens de opleiding en oefeningen. "Die jongens springen in duikerpak van de Zeelandbrug of 's nachts op 10 km hoogte uit een Hercules. Geen Rambo's.... B. doet de ,eeste research zelf, zo ook bij de commando's. Na lange voor-gesprekken mocht hij dit tamelijk gesloten legeronderdeel van dichtbij volgen. Bladerend door zijn fotoboek, oorspronkelijk bedoeld als een geschenk bij een reunie, vertel B. over de KCT." Natuurlijk moeten commando's fysiek in topconditie verkeren, maar ze moeten ook geestelijk stabiel zijn. Onder bizarre onstandigheden moeten zij rustig blijven". Kapitein J. B., hoofd voorlichting van het KCT en zelf in het bezit van de groene baret bevestigt dit, " Mensen denken vaak dat wij ranbo's zijn maar niets is minder waar. De belangrijkste spier zit tussen de oren ! Tijden de Elementaire Commando Opleiding (ECO), die 8 tot 9 weken duurt , is het afzien. Droppings, marsen, isolatie: alles legde B. vast op film en dia. De ECO is een selectieprocedure, gemiddeld valt de helft af. Zij die deze basistraining doorstaan, maken een goede kans bij de verder gespecialiseerde opleidingen zoals; sniper of demolitiespecialist (springstoffen). Het duurt een goed jaar om klaar te zijn voor uitzending.
Tijdens de Elementaire Commando Opleiding (ECO) die acht tot negen weken duurt, is het afzien. Droppings, speedmarsen, isolatie; alles legde B. vast op foto's en dia's. De ECO is een selectieprocedure, gemiddeld valt de helft af. Zij die deze basistraining doorstaan maken een goede kans om bij de verdere gespecialiseerde opelidingen , zoals snipper of demolutie-spesialist te komen. Het duurt een goed jaar eer men klaar is voor uitzending.
Door het keiharde werk ontstaat er teamspirit. ze gaan tot hun grenzen. er is geen competitie, haat of nijd. Straks zijn ze compleet afhankelijk van elkaar. Tijdens de traditionele afsluitng van de ECO, de nachtelijke commandantenmars van 25 km met volle bepakking, helpen de jongens elkaar. Een medecursist die op 'instorten' staat wordt aan de schouder meegetrokken. Nog niet opgeven joh, doorgaan!
BERUSTING Op B.'s foto's staan blikken die op oneindig staan, kurkdroge open monden en snot dat vermengd met zeweet over de kin druipt. Onderweg worden ze door het kader getreiterd. Watjes worden ze genoemd, " je wou toch een groene baret... werk er dan ook voor!! Toch zijn commando's zelden chagrijnig, weet B. die zelf kilometers mars meeliep. Er worden zelfs grapjes gemaakt. Ze weten dat ze dit door moeten maken en berusten daarin. Amgst bij de commando's heeft B. nooit gezien. |Ook niet bij het parachute-springen van grote hoogte waar je niet zonder zuurstofmasker kan. Je gaat bij rood licht in de deuropening staan en bij groen licht spring je.. Ik herinner mij een jongen die voor de eerste keer sprong. Zijn ogen waren leeg, er was niets meer, een gelukzaligheid bijna.
B. is al vanaf 1989 bezig met het Korps Commando Troepen. Wat begon als een foto-opdracht voor Panorama is uitgegroeid tot een bescheiden obsessie. Verschillende publicaties en exposities volgden en B. werd bevorderd tot ere-lid van de commandostichting. Naast een kroon op het werk is het boek tegelijk een afsluitng: Een groot deel van het materiaal is uniek en niet meer te herhalen. Naast passieve waarnemings- en verkenningstaken voert het KCT sinds een tijdje directe aanvallen uit. Zogenoemde "kleinschalige offensieve acties". Vanuit veiligheidsoogpunt mogen commando,s niet herkenbaar in beeld gebracht worden. Hij of zij, die intresse heeft in het fotoboek kan dit bestellen via: www.onkenhout,org.gewoon doen "NUNC OUT NUNCUAM
(foto boven) Dit is de voorpui van onze broodwinkel aan de Havenstraat in Rotterdam / Delfshaven. In de deuropening mijn opa (1881) en mijn vader (1906)
(foto boven) Mijn opa staat aan de 'patrijn' voor het maken van deeg (50kg meel, 18 ltr water, 1 kg.gist en 1 kg.zout, maakt 92 broden van 800 gram.
(foto boven) een tante (Len) van mij stond als winkeljuffrouw rond 1935 in de winkel! (is 29 jaar geworden)
(foto boven) Hier tante van mij als winkeljuffrouw (tante Ria). Mijn vader had 5 zussen waarvan 1 in het klooster, de andere 4 kwamen allemaal als winkeljuffrouw aan de beurt.
Theo in zijn broodwijk op de nieuwe haven in Schiedam. ja.. zover kwam ik. ook nog een klant net over de gemeentegrens met Vlaardingen. Per dag onderweg van 10 uur tot 14.30 uur.
(foto boven) Nog een keer mijn opa, een beetje uitvergroot. Aan de deegmachine.
Mijn vader maakt Rotterdamse snijders met een scheermes !!
Opa (1881) staat met de 'schieter'voor de oven medio 1950
Vader Peters (1906) stookt het vuur van de oven op, dit was aan de achterkant van de oven!
reclame tekst:
ER IS NIETS BETERS DAN BROOD VAN PETERS
(RECLAME TEKST)
JA HEUS MEVROUW IK MEEN HET ECHT, WAT WIJ HIER BAKKEN IS NIET SLECHT. HET IS EEN PRODUKT VAN NEERLANDS GROND. ONS BROOD IS VOEDZAAM EN GEZOND!
Truus Romijn ??
Ik zou graag in contact komen met mijn eerste liefde! Niet om het aangaan van een relatie maar omdat ik heel nieuwschierig ben hoe het met haar in het leven is gegaan. Ik weet dat ziji is getrouwd met ene Schaeffer, geboren in of gewoont hebbende in Schiedam. Vermoedelijk zijn ze samen geèmigreerd naar New Sealand. Truus heeft gewoont in de Bruynstraat in Rotterdam-west. Ze had een zusje met de naam Sonja. Als iemand haar van dichtbij of in de verte gekent heeft wil je mij dit dan mailen of in mijn gastenboek reageren. met hartelijke dank Meer inlichtingen op de homepage van theo peters.