Hier houden mijn aantekeningen op, jullie moeten het doen met wat ik me nog herinner.

xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" /> 

Ergens midden in de ochtend zijn we met de bush- taxi naar Banjul vertrokken, het zijn onze laatste dagen hier en het wordt tijd om wat voor de mensen thuis te zoeken.

We gaan naar de markt,eerst struinen we in het gedeelte met groenten en op de vismarkt dan gaan we naar het gedeelte met huishoudelijke spullen en dan zijn we aanbeland bij de  kleding en het houtsnijwerk.

De keuze is beperkt, veel souveniertjes, waarvan ik zeker weet dat ze ergens achter in een kast zouden verdwijnen als ik ze zou meebrengen, een enkele keer zie ik  een mooi houtsnijwerk maar dan is het weer te groot om mee te nemen.

Na wat rond snuffelen vind er een voetbalshirt van de Gambiaanse ploeg,  Tja ,Jeroen het is niet Feyenoord maar volgens mij zul je het toch wel leuk vinden,.

Voor mijn kleinkinderen, zie ik leuke Afrikaanse kleding, broeken en hesjes omzoomt met schelpjes, hierbij nog een fleurige ketting en armband en ik weet zeker dat ze er blij mee zullen zijn.  

De maat klopt niet maar dat is geen probleem zegt de verkoopster, ze kan het zo vermaken, ik stem in en ze vertrek naar de kleermaker
 .

Wij wachten op een gezellig terrasje midden op de markt totdat het klaar is, dan gaan we naar de winkelstraat waar Magreet haar hart kan ophalen in een muziek winkel.

Het is er druk, vooral veel cassettebandjes gaan er over de toonbank, Kebba heeft een goede prijs voor Magreet weten te bedingen.

Het is leuk om te zien hoe men  hier te werk gaat,wat ze niet hebben, maken ze wel even, illegale cd’s wat is dat??

Terwijl ik op een bankje voor het winkeltje wacht totdat de cd’s gebrand zijn, struint Magreet de winkels af.

Plotseling komt me een winkelier waarschuwen, ik moet naar Magreet toegaan en haar zeggen dat 2 mannen haar al de hele tijd volgen, hij maakt zich ongerust.

Zo gedaan en de rest van de tijd heeft Magreet braaf met mij op het bankje gekeken naar het fleurig straattafereel.
We zien 4 meisjes met grote schalen vol bananen op het hoofd, we kopen wat van ze en maken een foto, vlak voor ons op de stoep kleed een vrouw zich om, haar fleurig zondagse jurk wordt opzij gelegd, ze verschoond nog vlug haar baby en is dan klaar om de groenten die ze voor zich uitgestald heeft te verkopen.

Onze magen beginnen te knorren als de cd’s eindelijk klaar zijn, iemand wijst ons de weg naar het restaurant van een familielid, hier is het goed eten zegt hij. Helaas gesloten, de meeste eettentjes blijken gesloten te zijn en net als we besluiten om dan maar naar Sene-Gambia te gaan zien we een shoarmatent die open is. Hier hebben we het goedkoopste en het lekkerste gegeten van onze hele reis.

Zo nu kunnen we er weer een hele tijd tegen, we nemen een taxi naar Serrekunda, hier hebben we een tijdje terug een  winkeltje ontdekt met zowel oud als nieuw spul uit Mali,hier vinden we enkele stukken voor de familie/vrienden thuis.

Iemand van de band van gisteren heeft al gebeld waar we bleven, dus stappen we weer in de taxi en gaan naar Sene-Gambia om de repetitie bij te wonen.

Hij staat ons al op te wachten en we volgen hem door een stoffig straatje, gaan de hoek om, daar zitten de boy’s onder de boom, klaar om te beginnen.

Al vlug is de lucht vervult met vrolijke muziek, er komen veel mensen op af, ik loop wat rond om foto’s te maken te dicht bij een jongetje met een kleintje op de arm, het kleintje is schijnbaar bang voor de Toubak en zet het op een brullen.
Dit is echt heel leuk en het is jammer dat we niet lang kunnen blijven maar bij de familie op de compound door zit Binta al op ons te wachten met het avondeten.
We nemen afscheid van de boy's, halen onze spullen op in Kadjendo guesthouse, nemen afscheid van Lamin en Els, nog een klein berichtje in hun gastenboek en vertrokken zijn we naar Tujereng, waar we meteen kunnen genieten van een heerlijke omelet. Nog even de tent in het tuintje van Kebba opzetten, Kebba heeft nog een 2 persoonsmatras dat percies in het 1 persoonstentje past.
Nog even wat gezellig babbelen met iedereen die de compound komt binnengelopen en dan hup de tent in, maar niet voor lang, ik krijg het benauwd en vertrek naar buiten op mijn gelmatrassje .
Net voor ik bijna vertrokken ben hoor ik: "Tiny, Tiny," ik kijk op en Kebba staat er, hij vind het maar niets dat ik zo buiten lig en zegt dat ik in zijn bed moet gaan slapen, protesteren helpt niet, hij kruip op de bank en ik slaap opgelucht met de deur open in zijn bed,  want ik was toch wel een beetje bang voor al de insecten, kikkers etc. die s'nachts op de grond konden rondkruipen.