Zacht slenter ik door het water, aan de rand van de zee. Elke voetstap die ik maak, neemt de zee weer met zich mee. Deze rust en die stilte... met alleen het water dat met me praat. Op het moment dat de zon me voor eventjes verlaat.
Wees jezelf,zoals je bent, ook al wordt je ziel gekrenkt. Verander niet, erkomt iemand die je binnenste ziet. Die zal vechten voor jou, omdat je bent wie je bent.
Je vader blijft je vader, zo eigen en vertrouwd. Je wilt hem niet missen, omdat je van hem houd. Maar eens komt de dag, dat je hem moet laten gaan. Je verstand zegt dat het goed is, maar in je oog blinkt een traan.
versjes
