Venezuela en terroristen, de kogels vliegen rond mijn oren    

 xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />

Over mijn andere reis naar Amerika in 1980 heb ik nog niets verteld. Ik deed tijdens die reis een ommetje naar Venezuela Caracas voor onze firma  en vertel hier de detail ervan de rest van de reis komt wel.

Komende van San Francisco moest ik voor Gang Nail  (na zes uur vliegen) naar Miami waar onze hoofdzetel gevestigd was om in  Florida verschillende fabrieken te bezoeken onder andere in Jacksonville. Dit is de grootste stad van de USA wij zijn er op de autoweg 64 km lang door gereden en altijd dezelfde gemeente (op Belgisch niveau zijn wij door Branbant). Dit was een zuiver toeristisch bezoek. Daarna naar Fort Lautherdale ( in de omgeving van Cape Carnavaral) daar was de grootste fabriek van Gang Nail zij hadden daar 16 persen van 50 meter lang en maakte daar jaarlijks een half miljoen spanten voor de huisjes verkocht in de lokale supermarkten zoals dat ginder de gewoonte is.  Trouwens met de ramp in New Orleans ziet men overal de houten brokken verspreid liggen van de huizen. In Amerika is het hout bijna gratis en dus maakt men alles in hout. Als er een huis afbrand  dan komt men daarna (ironisch) met een vuilblik en borstel om de overgebleven nagels op te ruimen, van dit is het enigste wat overblijft. 

Ik moest ook de lokale technische dienst van Miami bijstaan omdat daar iemand met ongeval maanden afwezig was en er toevallig veel werk was voor herstellingen.     

Zo ben ik met een Amerikaan, Jerry heette hij, bij een klant, op twee uur vliegen, dus niet zo ver naar Venezuela geweest in  de hoofdstad Caracas  De firma noemde iets van Habitacion & Madeiras en nog een beetje bij in ‘t Spaans. 

Wij waren al vroeg weg om zes uur met een kleine luchtvaart maatschappij. De Amerikanen noemde dit een “Zoeloe” flight  omdat deze maatschappij het niet zo nauw nam met vliegtuigonderhoud.  Iets meer dan twee uur later waren wij op de luchthaven Caracas . Wij  werden er opgewacht door de baas van de fabriek en reden onmiddellijk tot bij de fabriek in een buitenwijk van de stad. 

Jerry was er al twee maal geweest. Wij demonteerde de machine en na controle was er een dichting nodig. Met de baas van de fabriek, om de weg te tonen, reden wij met zijn auto naar Caracas  centrum om een dichting te zoeken. Natuurlijk was er geen dichting met die maat. Maar de man van die winkel kende een adres waar men een dichting zou kunnen maken op enkele uren tijd (als men betaalde). Het was al bijna middag. 

Wij  reden met het modeldichting naar het volgende adres en ja die man kon ons tegen 14 of 15 uur de dichting leveren. 

Van onze wachttijd  maakten wij ook gebruik om in het centrum gaan te eten in de omgeving van die leverancier van de dichting. De baas trakteerde ons op een normaal maal met tortillas,  vlees en nog iets bij. Na het eten  waren wij nog te vroeg voor de dichting en wandelden in de stad een beetje rond kijken.   

Wij waren op het einde van een brede laan Avenidas Norte (nog een nummer bij). 

Toen begonnen ze plots, ik veronderstel terroristen,  te schieten van rakketak, rakketakketak. Wij doken met zen drieën op onze buik in de diepe inham van de deur van een privé woning en de rakketak ging nog enkele schoten verder. Toen na enkele tijd alles er kalm uitzag en de politie en ’t leger aankwamen. Vertelde Jerry de Amerikaan dat hij iets gevoeld had aan zijn voet. Bij nader kijken stak er een kogel opzij in de hiel van zijn schoen. 

Wij beklaagden ons al het etentje in deze wijk. Iedereen was gelukkig dat het niet erger was.

Met de baas als tolk  tussen leger en politie vroeg men of wij klacht wilden neerleggen, maar dan moesten wij ook nog langer in  dit onveilig gebied blijven. En klacht tegen wie?, de lokale bevolking was het gewoon dat er af en toe geschoten werd 

Wij waren eigenlijk van begin af van plan om daar één nacht te blijven om de machine de volgende dag volledig te testen en af te regelen, maar na het ophalen van de nieuwe dichting zijn  wij bliksemsnel naar de fabriek gegaan. Wij hebben direct onze onvoorziene terugvlucht laten boeken nog voor die avond rond 21 uur met het laatste vliegtuig terug naar Miami.

Wij hebben daarna dit dichting geplaatst en met veel geluk ging alles van de eerste maal  en rond 18 uur zat onze dagtaak erop. Dan heeft de baas ons terug naar de luchthaven gebracht   Wij zijn de zelfde avond met het laatste vliegtuig van 21 uur nog terug naar Miami vertokken.

En om middernacht waren wij terug in Miami ik in het Hotel waar mijn kamer van de nacht ervoor nog beschikbaar was. Anders was het zoeken!!

Victor 10