Een beetje over mijn werk, dit is onvermijdelijk ook technisch maar ook vol met arbeidsavonturen. 

Mijn werk begon met enkele klanten te bezoeken  in de ongeving van Johannesburg, met kleine problemen, ook klanten die een offerte of bestelling lopen hadden werden bezocht als prestige. xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />

Ik ben er bij een klant geweest die een souvenir bedrijfje had. In leg uit: deze man ging in de brousse op zoek naar resten van dode dieren, horens van koedoes  zebrahoeven, olifantenstaarten, ivoor en nog veel meer hij verwerkte dit  in balpennen, hangertjes en allerlei honderden soorten gadgets.

Ik zag daar ook grote platen 10 tot 15 mm dik  2 meter lang en 1 meter breed, dit waren olifantenvellen die hij polijstte en er onderleggers van maakte. Van de afval maakte hij andere kleine zaken voor de toeristen. Alles was  garantie met de hand gemaakt, ik persoonlijk gezien. Ik kreeg van hem als kado een koudou hoorn meer dan één meter lang. die tijdens mijn terugreis bijna verloren was. Nu ligt hij al sinds jaren op  mijn kast als pronkstuk en herinnering aan deze reis.

Dan begon mijn eerst grote opdracht. De volgende morgen moest ik in een meubelfabriek een grote 10 m lange machine gaan installeren. De baas was een Duitser en de voorbereidingen waren perfect uitgevoerd. De basis van de machine werd in de fundering vast geankerd met snelbeton zoadat ik de volgende dag aanving met de montage. Maar de twee bewerkingskoppen  elk 2.000 kg stonden buiten onder een afdak  en moesten binnen naast en op de basis komen. Ik informeerde waar de heftruck was en er bleek geen heftruck voorhanden in de fabriek      

De baas is op zoek gegaan en voor de volgende dag tegen de middag kon ik een heftruck hebben van een firma 10 km verder en die was zoals beloofd op tijd.

De slimste zwarte van de fabriek moest mij helpen. Toen de assemblage begon zag de zwarte de oliespuit, hij nam die en stak de sproeibuis in zijn linker neusgat en pompte. Toen ik hem duidelijk maakte dat  machineolie niet geschikt was het menselijk lichaam trok hij deze uit zijn linkerneusgat en deed verder in zijn rechter neusgat!!!!!!

De verdere montage verliep zonder grote problemen.

Ondertussen lag mijn schouder open wegens mijn inenting tegen de pokken, de korst was eraf geschuurd en het bloede maar ik had geen wondpleister in de fabriek. Ik voelde ook dat ik koorts had. In mijn valies had ik alles van EHBO maar dat was op 20 km in het hotel.

Zoals eerder gezegd was het regenseizoen.  Wij kunnen dit vergelijken met onze Maartse buien maar dan telkens met hevige stortregens.

Naast het kantoor was er een gangske. Toen een regenbui aankwam  gingen de zwarten die buiten werkten schuilen tegen de regen in dat gangske. 

De zwarten in de fabriek en in het kantoor zagen hun collega's voor de vensters niets doen en naar de regen kijken. Zij stopten ook met hun werk en vervoegden hun collegas om naar de regenbui te kijken. Deze superzware stortbuien duurden zo een uurtje  zodat, buiten het water eerst moest weg trekken alvorens de mannen in 't kantoor, de fabriek en buitenwerkers terug aan de slag te gingen.

Dan was het weekend

Ik sliep dan bij de verkoopsdirecteur van de invoerder. De  zaterdag avond werd ik uitgenodigd  om naar de mis te gaan. Dit was tegen mijn goesting maar ik heb dit gedaan en mij niet beklaagd. Het was een rock & roll mis met formidabele muziek gitaar drum en orgel.

Ik beklaag het mij nog altijd niet dat ik deze mis bijgewoond heb. De vrouwen gingen er te communie in bikini en ik zou graag daar pastoor geweest zijn.

Maar zo een mis, daar moeten onze ouderwetse pastoors in België een puntje aan zuigen.
Ik vergelijk dit met een gratis concert. "Formidabel" zou Eddy Wally zeggen.

Dit zouden ze hier ook moeten doen er zou wel volk zijn in de kerk.

Ik kreeg daar bij de verkoopsdirecteur te eten en dat was op zen Engels, en  niet zo fameus. Ze vroegen mij of ik het  lekker vond ik zegde "ja" uit beleefdheid en kreeg nog een extra schep op mijn bord. Vanaf toen zeg ik eerlijk mijn gedacht aan iedereen en eet minder.

Wegens de petroleumcrisis konden wij niet naar het Kruger park (400 km) gaan. Men kon benzine nemen  op vrijdag voor 17 uur en volgende tankbeurt mogelijk  was maandag morgen. Dus bleef ik ter plaatste in Jo-burg

Maandag zijn we bij de volgende klant geweest in Babelegi, een industriezone 180 km ten noorden van Pretoria.

Van Johannesburg tot Pretoria  ongeveer 64 km waren rechts van de baan kilometers terrils van de goudmijnen. En wij stopten ook zoals de boers in de lokatie "Half way Home"  bij het gekende monument.

Om Babelegi te bereiken zijn wij verloren gereden en zijn 200 km te ver gereden. Omdat er geen andere baan was. 

Ik kreeg een hotel bij een toeristische plekpleister die noemde "Hartebeespoortdam"

Daar was een dam en een stuwmeer en veel mooi groen rond en eucaliptus bommen.

De fabriek waar ik moest zijn was "C&C Radio cabinets" zij maakten luidsprekerboxen  en radiomeubels.

De eerste twee dagen nam ik uit het hotel mijn pick nick mee voor de middag. Maar door de warmte had ik op het middaguur alleen nog pap met eieren. Dit werd opgelost door niets meer mee te namen en 's middag in de fabriek twee colas te drinken en niet te eten.

Het hotel was ook niet fameus, want toen ik 's nacht aan het koordje trok om het licht doen te branden viel alles op mijn kop in mijn bed.

De volgende dag werd dan een hotel gezocht 180 km verder in Pretoria.

Dat was de stad van 's nachts binnen blijven  want daar gebeurden 's nacht gemiddeld zeven moorden per nacht.

In het groot hotel was een lekker Chinees restaurant met kon er  garnalen, kreeften, langousten eten zo veel men wou.  Zoals wij dat hier niet kunnen bedenken

Voor het ontbijt in dit chique hotel was er een probleemke. Ik heb al verteld over het uitgebreid Zuid Afrikaans ontbijt.
Er kwam iedere morgen een zwarte de bestelling opnemen hij luisterde, ging naar de keuken en wij kregen  altijd iets anders op ons bord dan wij vroegen en zagen onze bestelling op buurtafel belanden. Dat was normaal de man schreef niet op en vergat dus de bestemming en tafelnummer.

Op zeker dag was er een andere zwarte ober dat was een slimme. Hij schreef alles op.

Wij dachten eindelijk gaan wij krijgen wat wij bestellen. Maar de sukkel vergat op zijn bestelling het tafelnummer te schrijven zodat alles terug in de war was.

Van Pretoria tot Babelegi was zo een 180 km. Iedere morgen waren wij van al van 5 uur op en weg.  wij moesten op 3 km lange baan met telkens alle 100 m een kruispunt met vier stopdriehoeken, dat duurde het langst om voorbij te geraken. Wij reden op een half geasphalteerde baan met eucaliptus bomen naast kilometers ver. Er was ook de bekende Afrikaanse golfplatenbaan, allemaal dwars liggende ondulaties. Op een dag waren wij te laat  en wij passeerden  in een negerdorp. Daar zagen wij vrouwen met de ringen rond hun hals armen en benen. Een meisje ging boodschappen doen  en had haar geldbeugel op haar hoofd. Toen zij een kwartier later terug kwam had zij de goederen op haar hoofd en de geldbeugel in haar hand.

Wij gingen daar in een koffiebar een cola drinken een zwarte kwam de bestelling opnemen. Wij aan "t wachten achter onze cola, wij zagen niemand meer. Al meer dan twintig minuten, toen kwam er een andere klant binnen en wij kregen de ober terug te pakken. Wij informeerden hoe het was met onze cola en deze antwoordde  wij hebben geen cola meer.         

Ik ga nu een beetje over 't werk vertellen, want daar is ook nog veel over te schrijven.

In de fabriek stond bij mijn aankomst de machine al twee maand buiten in weer en wind, in de kist natuurlijk. Maar door de lekken in de verpakking was één en ander toch verroest.

Ik moest zelf nog beginnen met kisten open te breken. Zonder hulp van zwarten.

Toen werd de basis van de machine  naar binnen gesleurd en op de funderingen geplaatst.

Voor de twee grote freeskoppen was de gang waar alles door moest te smal. De baas trommelde veertig zwarten op om de gang leeg te maken. Hij had gezegd "alles" moet weg.

Er lagen latten planken panelen en nog wat toen dit alles weg was begonnen de zwarten de  elektriciteitskabels en verlichting van de muren te te trekken. Toen ik informeerde waarom?  de baas heeft gezegd dat alles weg moest!!!!

Ik had hier iets meer heftruckcomfort dan op de vorige plaats zodat de montage van die ingewikkelde machine vlot verliep. Maar ik was bijna alleen, zonder hulp voor de assemblage.

De machine was tegen het einde van de week klaar en de baas inviteerde al zijn personeel in een chique restaurant om deze nieuwe machine te vieren. Het was een  restaurant met blanke kelners. Ik zat naast de vrouw van de meestergast!! Toen ik steak tartaar of Americain bestelde was zij bijna aan het overgeven als ik dit at. Toen daarna deze scene. Na het eten werd er gedanst. De vrouw die naast me zat nodigde mij uit op een soort cowboydans met links en rechts geloop maar dat stond mij niet zo veel aan ik houd meer van nen trage "teige de gelei"      

Laat of vroeg in de morgen is deze fuif geëindigd. De volgende dag sliep ik terug bij de verkoopsdirecteur.

Hij was buiten zijn werkuren een belangrijk scheidsrechter voor boksmatchen (internationaal) 

Ik was eregast op de boksmatch een groot kampioenschap,  Ik zat op de eerste rij naast de eregenodigden, maar omdat boksen mij niet interesseert weet ik niet meer wie tegen wie, en wie won, maar het duurde tot vroeg in de morgen. 

De volgende dag hadden wij vroeg gedaan en om 15 uur gingen wij pintjes drinken en dat liep uit  tot later dan 18 uur. Ik had een rood geruit hemd aan, korte mouwen de mode van die tijd. Wij waren in een chique café dat ook Ladies bar was om 18 uur. dan mochten er ook vrouwen in. Bij de volgende bestelling van vijf pinten werden er maar vier geleverd. Ik kreeg niets meer te drinken. 
Op de vraag waarom? was het antwoord het is ladiesbar en om 18 uur moet iedereen die geen safarissuit (safarikostuum) heeft een das hebben. Ik had geen das dus geen bier of drinken. Wat gedaan ? Er eentje huren voor 1 rand toen 70 frank ik deed een zwarte das op mijn rood geruit hemd met korte mouwen, en wij konden verder drinken. Die das heb ik nog altijd als souvenir.      
In de dagen erna ben ik nog de klanten gaan bezoeken waar ik machines gemonteerd had om te kijken of alles goed ging. Na drie weken keerde ik terug naar België.

Pech!!! die dag was er geen Sabena of SAA vlucht naar België, maar wel naar Amsterdam die heb ik dan maar genomen. Er was een tussenstop in Kano - Nigeria 

Toen wij over de evenaar vlogen was ik in het vliegtuig juist op toilet en ik kan zeggen dat ik aan 't pissen was op de evenaar op 10.000 meter hoog.
Boven Zaire toen was er een hevig onweder met kon de bliksemschichten van op grote hoogte zien in de lager gelegen wolken.  
Ik heb daarvan nog altijd een KLM sticker met "I cross the equator witch KLM"

In Zaventem was het maar drie graden, en ik in mijn zomerkledij, nam een taxi naar huis. Ik had geen sleutel bij. Toen de taxi weg was en ik thuis aan belde was mijn vrouw niet thuis en stond ik daar met mijn valies voor de deur bibberend van de kou met de 30 graden verschil.

Dan ben ik één kilometer verder bij mijn broer geweest en mijn valies mee gesleurd.

Enkele uren later was mijn vrouw thuis.  

Tot daar in 't kort mijn Zuid Afrika trip.

Victor  10