xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />

Op de foto hiernaast zit men de vliegtuigvleugel en ijsbergen ( witte stipjes) in de Atlantische oceaan voor het Amerikaanse continent (New Foundland).  
Ik moest voor de firma Danckaert naar Amerika om in Louisville Kentucky de op grootste beurs ter wereld voor houtbewerkingsmachines om er onze stand gaan installeren.

Op 5 september 1974 ging in mijn visum afhalen op de Amerikaanse ambassade  om op 11 september 12 uur in Zaventem te vertrekken naar New York. 
Ja ik was ooit op een 11 september in NewYork

Tijdens de vlucht kon ik naar een  rock & roll film kijken.  En wij aten 2 maal warm in het vliegtuig.  Rond 3 uur p.m. kwamen wij ik New York  JFK aan.  Ik moest eerst voorbij de grenscontrole. Ik moest documenten invullen  wie betaald uw terugvlucht voor welke reden ik de USA bezocht . De man nam mijn paspoort keek erin, naar de nummers en begon on zijn stapel 25 cm dik computerlijsten te zoeken. Ik zegde bij mezelf zie die onnozelaar maar zoeken ik sta daar toch niet in. Na enkele paginas draaien  vond hij mijn naam  en het was o.k. een stempel in mijn pas en ik mocht honderd meter verder naar de douane. Daar werd alles volledig rond gedraaid. De douanier vond tussen mijn gereedschap ook buisjes en pneumatische verbindingsstukken  voor de machines die ik mee had moest er een gebroken zijn.

De man begon te tellen, ik moest zeggen hoeveel dit waard was, hij hertelde en twijfelde dat duurde bijna een kwartier. Toen kreeg hij plots een oproep hij liet alles vallen en ik mocht verder.

Ik had geinformeerd en moest een helicopter nemen  om naar de andere luchthaven te gaan

Van John F Kennedy airport vlogen wij per helicopter naar  Newark airport en vervolgens naar La Guardia airport waar ik mijn vlucht had  rond  19 uur naar Louisville.  

De nadering van Louisville was in volle onweer. Het bliksemde, en de bliksemschichten kon met zo bijna van uit het venster vastnamen. Deze toestand was zeer gevaarlijk. Op zeker ogenblik was het ganse vliegtuig door ionisatie in een laag van 10 cm blauw violet licht gehuld. eens onder de wolken was het aan 't gieten zoals ik het nog nooit gezien had. Met een beetje vertraging zijn wij dan toch veilig geland.  Het was 23 uur (bij ons 6 uur 'smorgens) de directeur van Danckaert USA haalde mij af om in Holliday inn South West te logeren (dit was één van de zeven holliday inns van de stad.

Louisville ligt op de Mississipi met zijn stoomboten waar ik ook van genoten heb in die tijd.

De volgende morgen kwam men mijn afhalen  om mijn werk aan te vangen op de stand op de beurs.  Zoals gewoonlijk in een hoekje onzichtbaar, kleedde ik mij om en deed mijn overall aan. De machines waren al aangekomen. Ik zette mijn aan 't werk  begon met de regeling van de basis van de eerste machine. Even later tikte een man op mijn schouder. Hello man!! You can not do that . Vertaling goeie dag ge moogt dat hier nier doen. Ik keek de man vragend aan hij vertelde mij  als ik de machines monteerde dan was dit mijn probleem. Maar dan kreeg de stand geen perslucht, geen electriciteit, geen afwerking. Hij vertelde mij dan men moest een  dagloner huren  aan 2.000 bf per uur om het werk uit te voeren en ik, ik moest superviseren.

Een kwartier later kwam de man aan en zette zich aan de slag. Hij begon ijverig te schroeven en vijzen aan alle delen van de machine waar het niet moest. Al de belangrijke fabrieksregelingen waren ontregeld.. In zijn bijzijn heb ik alles hersteld en toen was hij aan 't kijken en ik aan werken maar dat mocht van de beursmaffia. Betalen telde. Even later zat ik gehurkt en verstop in de grote electriciteitskast om de 400 genummerde draden aan te koppelen en terug even later een tik op mijn schouder, en "no boy you can't do that".

Er moest terug een elektricien  komen om dit werk te doen. Die was ook even later daar en hij koppelde de draden maar aan zonder naar de nummers te kijken. Hij wou na twee uur werken de stroom inschakelen om te proberen. Ik zei nee eerst alles controleren en zoals verwacht waren de draden op 't goed vallen uit aan gekoppeld. De man keek toe terwijl ik alles in orde bracht. De stroom werd ingeschakeld en  alles liep zoals gewenst.

Telkens men iets nodig had moest men via de beursmaffia passeren om iets te bekomen aan dure prijzen. Tapijten voor de stand, planten , een heftruck, perslucht, electriciteit, badges, ingangskaarten en nog meer. Het kostte handen vol geld en men kon nergens anders gaan. 

In het Hotel werden wij telkens gewekt door de receptie en iedere dag zei men ( good morning  it is seven o clock and the temperature is  71 degree farenheit natuurlijk  dit was 22 ° Celsius  

Louisville ligt op de hoogte van Madrid  en het was er mooi weer. Toen die 13de september 1974 om zeven uur de juffrouw die ons wekte zei "good morning it is seven o clock and the temperature  is 25 degrees". (-4°celsius). Daar ik niet gewoon was met de Farhenheit graden zegde mij dit niets. Ik wist toch van de school dat 32 graden F° gelijk was aan nul graden C°  dus moest het vriezen. Dit was heel uitzonderlijk en hoogst ongewoon. Later vernamen wij dat er in  Panama stad 2.500 km zuidwaarts de andere kant van de golf van Mexico een windhoos geweest was en er alles vernielde. De lucht nodig voor deze catastrofe kwam van uit het hoge noorden en met de negatieve temperaturen eraan gekoppeld, was het in Louisville  in de velden min zes graden. En het zou 20° Celsius moeten zijn. Resultaat alles vervroren de bloemen, fruit, princesseboontjes en nog veel meer. Ik heb daarvan foto's genomen maar alles is vernietigd door de röntgenstralen voor de bagagecheck in dit tijd .

Tot daar dit eerste deel

Victor 10