Deel 2 xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />

Verder gaand met dit tweede deel  heb ik tijdens de beurs ook nog van alles meegemaakt.

Op de beurs, de tweede dag, kwam er een man mij de hand schudden en begroette mij " Hello I know you!" ik verwonderd, had niet de eer deze man te kennen. Hij bevestigde dat ik in zijn fabriek in Zuid-Afrika een machine geïnstalleerd had en toen viel mijn frank. Hij was de grote baas en die heb ik nooit gezien, maar hij had mij wel gezien.  

Dezelfde dag vertelde de plaatselijke directeur dat er ook een Belg oud technieker van zijn firma, een firma had opgericht en ook een stand had op deze beurs. Het helemaal de andere zijde van de gebouwen. Ik daar naartoe. Het was ne rosse bij de begroeting verteld hij mij ik ben van Charleroi en gij , ik ben van Halle. Zij vrouw die dat hoorde kwam tussen beiden en vertelde mijn ik ben ook in Halle geboren, in de Albertstraat. Mijn ouders zijn naar Brussel  Vorst verhuisd  toen ik zes jaar was om een bakkerij over te nemen. Besluit toen wij klein waren zijn wij naar dezelfde kleuterschool geweest en  woonden op 500 meter van mekaar, en wij komen mekaar hier tegen op 7.000 km van huis.

De machines van Danckaert hadden veel succes het was kwalitieit in die jaren.

Op onze stand stonden er ook andere machines  uit Duitsland en Italië die ingevoerd werden. Onder andere paneelzagen toen de baas van deze machinefabriek een stommiteit deel op zijn machine ontstond er plots een vlam, een bliksemschicht, dat heel de beurshall verlichtte. Het zaagblad op zijn machine was gekneld geraakt en al de tanden van dit blad eraf en zijn vlogen in het rond ook zijn er enkele zaagtanden in zijn voorhoofd blijven steken en het bloed zijkte eruit. Het nodige werd gedaan om hem te verzorgen, maar zonder erg.

Elke avond waren wij met een grote groep van de beurs in hetzelfde hotel. Wij sliepen daar, aten daar en gingen daar ook uit. Elke avond om negen uur startte daar een orkestje.

Daar zij beperkt in aantal waren stond de begeleiding op band op een bandopnemer. Die band startte elke dag op dezelfde plaats zelfde uur met dezelfde melodietjes. En als ik heden nog het liedje hoor "You are the sunshine of my smile" dan zeg ik nog steeds het is 21uur twintig in Louisville Holliday inn. De ganse tijd dezelfde muziek twee weken lang.

Dan kwam het einde van de beurs alles demonteren. Omdat er uitzonderlijk niets verkocht was in tegenstelling tot andere jaren moest alles terug in de kisten om terug naar België te transporteren. Ik heb dit opgemerkt dat er niets verkocht werd alhoewel deze beurs sinds jaren een succes was. Een maand later is de crisis losgebroken en was er geen  internationaal werk meer. Allen de bestellingen in Brussel werden afgewerkt  en dan basta de meesten op den dop.

De dag van de terugtocht was  mijn vlucht in Louisville om vijf uur 's morgens naar New York. met tussen landing in Washington.  Toen mijn taxi mij kwam halen om naar te vlieghaven te gaan  moest ik noodgedwongen ook mijn veiligheidsgordel aandoen in de auto. Wegens een slecht contact in de vergrendeling  kon de taxi niet vertrekken. Na een halfuur gesukkel ging het tocht belandde ik op tijd luchthaven.

Op de vlucht naar New York kwam er een man naast mij zitten in het vliegtuig met de woorden "I know you" (ik ken u) ik was verwonderd en vertelde dat dit onmogelijk was. Ja zegde de man al de planten op uw stand op de beurs zijn door mij geleverd.  Even voor de landing in Washington vlogen wij recht in een enorme wolk. De piloot waarschuwde ons voor het schudden dat ging volgen en wij moesten onze veiligheid gordel aan doen.  Wij werden door elkaar geschud en het vliegtuig ging hotsend en botsend de wolk in.  wij werden letterlijk naar boven deduwd om even later door de gordel naar beneden getrokken te worden dit duurde zo een kwartier. Enkel rijen achter mij had een man zijn gordel onvoldoende  aangespannen en hij was met zij hoofd tegen een of ander voorwerp geklopt en had hulp nodig.       

Om tien uur kwam ik in New York aan  ik informeerde naar mijn vlucht naar Brussel van12 u 10  en hoorde dat deze compleet was, geen plaats, maar om 18 uur 30 was er nog een vlucht en dat zou gaan. Een tijdje later hoor ik mijn naam afroepen  toen ik aan de balie kwam verteld men dat ook deze vlucht volgeboekt was maar niet getreurd  om 22 uur was er nog een vlucht en dit zou wel gaan. Op het laatste nippertje wist ik dat ook deze vlucht volgeboekt was. Maar geen paniek op een kilometer in de zelfde lucht haven was er nog een KLM vlucht naar Amsterdam en daar was plaats. Ik op een loopje hijgend naar KLM en oef alles ok.

Wij waren in het vliegtuig aan 't wachten om te vertrekken, toen plots het licht uitging in het vkiegtuig. Na één uur wachten was dit euvel hersteld en reden wij naar de startbaan. Toen plots terug alles in het donker was, dit duurde een kwartier dat wij bleven staan en dan alles ok. Opgestegen en de oceaan over. Ik was niet op mijn gemak met die pannes maar tot Amsterdam is er niets gebeurd.
Of toch wel Ik had mijn valiezen bij Sabena afgegeven en ik was onderweg met KLM  waar zijn mijn valiezen???

Een rij voor mij zat een zwarte vrouw met haar kleine die daar de ganse tijd keelde zodat er tijdens de vlucht, van slapen, laat staan rusten niets in huis kwam.  
Rond 10 uur kwam ik te Amsterdam Schiphol aan  en had een verbinding met een klein vliegtuigje naar Brussel. Geen enkel probleem alles en iedereen op 't tijd. Tot ik informeerde waar mijn bagage bleef,  bleek het dat Sabena in New York mijn valies daar liet staan omdat ik niet op dat vliegtuig was. Vier dagen daarna ben ik dat toch uitgenodigd om alles te Zaventem gaan af te halen.

En ik was zo lang zonder scheermachine en enkele kleren. tot deze USA avonturen maar er komen er nog en even erg. Einde tot volgende keer