Ik zat aan je zij sprakeloos
...
Want ik zag de ondraaglijke lichtheid van het bestaan die je tekende
liefdeloos
...
En ik begreep jouw verdriet een beetje
Dacht ik... Hoopte ik
...
Legde de arm van mijn ziel rond je schouder in een gebaar van : ik ben er nu even
voor jou...
voor jou alleen...
|