|
Ik herinner mij de mooie dagen,
de tedere warmte in jouw ogen,
je woorden vol troost,
je onvoorwaardelijke liefde…
En, liefste
weet dat
wanneer je zelf aan het einde zult komen
de transparante muur
van ongezien licht
de poort zonder sleutel
gekleed in hemels wit...
Je zal glimlachen
helder en onbevreesd...
En ergens – heel apart
zal een engelenkoor
de mooiste vespers zingen
Pessoa’s hoopvol vers :
“Wanneer de lente komt”
Liefste,
Ooit verwacht ik jou,
Nadat je goed geleefd hebt,
Nadat je jouw gouden hart
geschonken hebt
aan jouw en mijn geliefden...
|
