helaas moesten wij onze Tibo in juli 2007 laten inslapen wegens een aangeboren en ongeneeslijke nierafwijking, hij was maar twee en een half jaar oud het was een schitterende, lieve ,trouwe vriend en kameraad, vooral de kleinkinderen waren stapelgek op hem, voor mij is dit verlies ook nu nog een heel intens verdriet en pijn , die maar niet wil milderen ik mis Tibo nog elk moment, wij hadden een speciale band, het was mijn eerlijke oprechte vriend, niet onder woorden te brengen , ik wist wat er ging komen , doch kan het nog steeds niet verwerkt krijgen, de pijn en het verdriet zijn schrijnend gebleven
een hond vraagt zo weinig en geeft zo ongelooflijk veel liefde en trouw, onvoorwaardelijk.....