Zolang de mens bestaat, droomt hij ervan te vliegen en zo vrij te zijn als een vogel. Icarus, Leonardo Da Vinci, Cyrano de Bergerac, ze schreven allemaal op hun eigen manier geschiedenis. Maar de eerste mensen die ècht het luchtruim kozen waren Pîlatre de Rozier en de Markies dArlandes in Frankrijk. Ze deden dat op 21 november 1783 in een hete-luchtballon van de broers Etienne en Joseph Montgolfier. Maar liefst 20 minuten bleven ze in de lucht met hun ballon, gemaakt van papier en stof. Het open vuur zorgde voor vette rook en voor kleine brandjes, maar ze brachten hun vaart tot een goed einde. De mens had de zwaartekracht overwonnen en het luchtruim verkend!
De uitvinders van de luchtballon zijn de broers Montgolfier. Zij hadden een papierfabriek. In hun vrije tijd hadden ze al vaak nagedacht over een manier om van de aarde op te stijgen. Op een dag zag een van de twee broers wasgoed boven een vuurtje hangen. Door het opstijgen van warme lucht begon een hemd een beetje bol te staan. Hun eerste ballon maakten ze van linnen en papier. Aan kabels hing er een bak onder de ballon. Daarin werd een vuur gestookt van vochtig stro en wol.
Parijs, 19 september 1783. Eindelijk is het dan zover. Vanmiddag om een uur zal voor het paleis van Lodewijk XVI in Versailles de eerste heteluchtballon opstijgen. Er is een grote menigte mensen. Iedereen wil met eigen ogen zien hoe de eerst luchtbol waar al zolang over gepraat wordt opstijgt. In de mand zitten drie dieren, een schaap, een haan en een eend. De ballon gaat 500 meter hoog de lucht in en hij daalt drie kilometer verderop. Bij het dalen beschadigen de takken van de bomen de ballon. Maar de dieren hebben het gelukkig overleefd.
Twee maanden later, op 21 november 1783, maakten voor het eerst in de geschiedenis twee mensen een luchtreis. Het waren Jean François Pilâtre de Rozier en de markies van Arlandes. Het mocht eerst niet van de Franse koning want hij vond het te gevaarlijk. Uiteindelijk mocht het toch. De ballon ging ongeveer 90 meter de lucht in. Vanaf de grond kon je zien hoe de eerste twee luchtreizigers hun hoed afnamen voor de mensen beneden. Na 25 minuten landde de ballon veilig op ongeveer 8 kilometer van de plek waar hij omhoog was gegaan.
In 1961 kwamen twee Amerikaanse ballonvaarders op een hoogte van 35 kilometer. Deze reis maakten ze om onderzoekingen te doen in de bovenste laag van de dampkring: de stratosfeer. En je begrijpt wel dat je zo'n lange reis op zo'n hoogte niet kunt maken in een open rieten mand. Daarvoor heb je een stevige gesloten cabine nodig. Dan word je beschermd tegen de kou en soms het slechte weer. een gesloten cabine beschermt je ook tegen een gebrek aan zuurstof. Want hoe hoger in de dampkring, des te minder zuurstof er in de lucht zit en een mens kan niet leven zonder zuurstof.
We weten allemaal dat hete lucht opstijgt. Op die manier werkt ook een heteluchtballon. Door de lucht in de ballon warmer te laten worden stijg je, en door die lucht kouder te laten worden daal je.
Het grootste en meest opvallende deel is de ballon zelf, ook wel het omhulsel genoemd. Vroeger werd dit omhulsel van een lichte geweven stof. De binnenkant werd nog met papier beplakt. Maar tegenwoordig wordt het meestal van nylon gemaakt. Sterke kabels moeten het zwaarste deel, de mand, dragen.
Die mand is meestal gemaakt van rotan (een buigzaam en toch sterk soort riet). En de randen zijn gevlochten van wilgentenen. Daaromheen zit een hoes van leer of suède. Er zijn ballonnen met grote en kleine manden. De grootste Nederlandse ballon kan 21 mensen vervoeren.
In de mand staan de piloot, de passagiers en de gasflessen. Die gasflessen zijn nodig om de brander, die onder de ballon hangt, te laten branden. Tijdens het varen zet de piloot de brander iedere minuut ongeveer 10 seconden aan. Zo is de lucht niet te warm en niet te koud. De brander maakt veel lawaai. Soms schrikt het vee in het weiland waar de ballon wil dalen van dat lawaai. Daarom is er ook een fluisterbrander.
De piloot gebruikt ook nog instrumenten. Een stijgsnelheidsmeter om te kijken of de ballon omhoog of omlaag gaat, een hoogtemeter. Als je daarop kijkt zie je hoe hoog de ballon boven zeeniveau vaart. De pyrometer. deze meet hoe hoog de temperatuur boven in de ballon is. Het mag daar namelijk niet heter dan 120 graden zijn. Er is meestal ook een radio om contact te houden mat de volgploeg. Als laatste is er ook een GPS-ontvanger. Dit apparaat werkt met behulp van satellieten en je kunt ermee zien waar op aarde je bent.
Je kunt een ballon niet echt sturen. De wind bepaalt de richting. Een piloot kan alleen een andere luchtlaag opzoeken waar de wind een andere kant op waait. Omdat je niet goed kunt sturen, mag een ballon niet vlakbij de zee opstijgen. Stel je voor dat je boven zee bent als je gas op is en je moet landen!
Wie zijn die mannen met hun vliegende parachutten in de lucht ??????
Even voorstellen :
Paramotor
Een paramotor of gemotoriseerd glijscherm is luchtvaartuig dat bestaat uit een glijscherm, ook parapente genoemd, een soepele uit stof gemaakte vleugel waarmee zweven mogelijk is, samen met een motor die ofwel op de rug van de piloot gedragen wordt of geplaatst is op een onderstel op drie of vier wielen (ook trike genoemd). In tegenstelling bij glijschermen waarbij je dynamische winden (hellingswinden) of thermische winden (*) moet hebben om te kunnen vliegen en waar je meestal vertekt van een helling, is het opstijgen op een horizontaal terrein perfect mogelijk. Het ruimtevaartuig Hermes, het ruimtetuig van de ESA (European Space Agency), maakt van het paramotorprincipe dankbaar gebruik.
Je kan hier spreken van een volwaardig vliegend tuig omdat het perfect bestuurbaar is een zowel kan stijgen, dalen als horizontaal blijven.
Heerlijk ,vrij als een (paramotor) vogel in de lucht
(Ga met muis over het zwarte vlak,om te stoppen klik op "escape")
Geschiedenis
Marbella Parapente S.L. ontwierp zijn eerste Paramotor eind 89. De grote nieuwigheid in het design was het lage bevestigingspunt tussen de vleugel en de Paramotor, aangezien het bevestigingspunt van andere Paramotorontwerpen hoog lag. PAP was geboren.
Pierre Aubert, stichter van het bedrijf, begon met paragliding in 86 met de oude 10-cellige wings. Datzelfde jaar vestigde hij zich in Marbella, Spanje. Enkele jaren later, na in een gespecialiseerd tijdschrift een artikel gelezen te hebben over Paramotors, ondernam hij een reis naar Frankrijk om te zien wat de markt te bieden had.
In die tijd hadden de beschikbare modellen allemaal een hoog bevestigingspunt en toen Pierre deze uittestte, merkte hij dat ze over het algemeen niet confortabel te besturen waren. Dit ongemak bracht hem ertoe zijn eigen Paramotor met laag bevestigingspunt te ontwerpen, overeenkomstig het systeem dat toegepast werd bij free flight paragliden.
Ook in de winter is deze hobby uitvoerbaar
(Ga met muis over het zwarte vlak,om te stoppen klik op "escape")
Hier eeen staaltje van vliegkunst
Meer info over deze schitterende hobby klik op deze link:
De Paramotor van Pierre was de eerste die in Spanje gezien werd. Verschillende professionnals uit de branche waren erg geïnteresseerd in dit gadget en waren vooral geïnteresseerd in het design, zo erg zelfs dat ze Pierre vroegen om enkele demonstraties te geven bij nationale vliegfestivals. Het gadget had zoveel succes dat Pierre bestellingen ontving van heel wat professionals. De eerste generatie Paramotors werd CORSAIR gedoopt
Stilaan werd Marbella Parapente, die tot dan in Spanje gekend was als een dynamische Club en Paragliding School, wereldwijd bekend om zijn Paramotors
Nu wat meer over het zeil en minder over de motor.
Parapente
Een parapente of glijscherm is een soepele, uit doek gemaakte vleugel waarmee men kan zweven.
Het woord stamt af van de parachute, waar het deel 'chute' vervangen werd door 'pente'. Waar de 'chute' stond voor 'val', staat 'pente' voor 'helling', omdat de glijschermpiloten van berghellingen vertrekken en eromheen vliegen.
In tegenstelling tot de parachute, die niet bestuurbaar is (enkel een minimum controleerbaar), is een glijscherm perfect bestuurbaar.
De parapente bestaat uit twee stofdelen, boven- en onderzijde, verbonden door bruggen,
hierdoor wordt de vleugelvorm verkregen. Het materiaal is gemaakt van geweven doek. Het bekendste is nylondoek.
Door het glijscherm te vullen met lucht (aan de voorkant is hij open) zal deze de vorm van de vleugel aannemen. De snelheid zal een opwaartse lift genereren die de zwaartekracht tegenbalanceert en het glijscherm zal doen zweven. Zonder verdere bekrachtiging (paramotor) is de verticale verplaatsing nog altijd neerwaarts. Men zal bijgevolg enkel opwaarts kunnen gaan als er thermische (warmte) of dynamische (hellings-) winden zijn.De besturing gebeurt met de twee stuurlijnen.
Onderdelen en vormen
Tot slot enkele afbeeldingen van deze schitterende hobby
Vrij als een vogel in de lucht
Je kan het ook met tweeBijna klaar voor de start
Zonsondergang gezien vanuit de paramotor
Dat deze sport niet altijd zonder gevaar is blijkt uit deze artikels uit de dagbladen:
Twee doden bij ongeval met paramotor
KORTEMARK - In Kortemark, op de grens met Hooglede is zaterdagmiddag een paramotor neergestort met twee mannen aan boord. De slachtoffers waren op slag dood. De oorzaak van het ongeluk is nog onbekend.
Paramotor in Eigenbrakel stortte neer door turbulentie
De paramotor die zondagavond in Eigenbrakel in de omgeving van de Leeuw van Waterloo neerstortte, is in een turbulentie terechtgekomen, waardoor de parachute inklapte, zo is maandag gebleken. Het parket van Nijvel schakelde een expert in om de paramotor te onderzoeken. De piloot kwam bij het ongeval om het leven.
Twee mannen stegen zondag met een paramotor (valscherm met motor) op om een uur te vliegen en voor valavond naar de basis terug te keren. Toen ze de heuvel met de Leeuw van Waterloo naderden, vloog een van de twee piloten in een turbulentie die zijn valscherm deed inklappen, waardoor de piloot geen enkele kans meer had.
De andere piloot zag het ongeval gebeuren en verwittigde de hulpdiensten. slachtoffer Krizyzztof Krzesiaka Vel Chzyzewsky, geboren in 1959 en afkomstig uit Jette, bezweek aan zijn verwondingen terwijl medewerkers van de 100 hem ter plaatse probeerden te redden. De tweede piloot raakte in shock.
