Op 25 november 2008 werd mijn eerste kleinkind geboren Felke de trots van Oma !
Ik ben een vrouw geboren op 06/11/1951 mijn hobby s zijn fietsen en wandelen Het bijzonderste in mijn leven zijn mijn man,mijn twee zonen en schoondochter en kleinkind Felke Dat is alles waar mijn leven om draait hun geluk is mijn geluk.
De Schorpioen
De Schorpioen is een sterk en gecompliceerd persoon, trots en gevoelig. Zijn gevoelens zijn niet makkelijk onder woorden te brengen, laat staan uit te leggen. Als hij van iemand houdt, dan doet hij dat heel intens, met hart en ziel. Het is voor hem erg moeilijk om luchtig met dergelijke gevoelens om te gaan. Doet een ander dat wel, dan kan hij daar eigenlijk geen begrip voor opbrengen.
Zijn gevoelens zijn dan ook vrij snel gekwetst. Ondanks het feit dat hij dan direct in de aanval gaat - het teken Schorpioen is niet voor niets één van de felste strijders van de dierenriem - verliest hij niet snel zijn humeur. Gebeurt dit wel, dan kan degene die zijn boosheid over zich af heeft geroepen beter maken dat hij of zij wegkomt: vergeten en vergeven komt niet in zijn woordenboek voor.
Anderen hebben soms moeite hem te begrijpen en ondanks de aantrekkingskracht worden vriendschappen moeilijk gesloten. Is het eenmaal zover, dan gaan deze vriendschappen heel lang mee.
De ascendant schorpioen.
Degenen met ascendant Schorpioen zijn gevoelige personen. Zij staan open voor de gevoelens van anderen en hebben een meer dan gemiddeld inzicht in mensen. Daarnaast kunnen zij snel beledigd zijn. Hun interesse in anderen gaat verder dan hun gevoelens en hun ideeën: zij willen weten waarom mensen dingen doen zoals ze doen. Hebben zij eenmaal een standpunt ingenomen, dan staan zij hier ook voor.
Zij zullen hun gevoelens niet snel uiten. Hierdoor weten anderen niet altijd wat ze aan ze hebben en kunnen zij enigszins geheimzinnig of zelfs achterbaks overkomen. Hun temperament zit ze hierbij in de weg: Zij kunnen koppig zijn en snel beledigd. Is hun woede eenmaal aangewakkerd dan valt deze niet snel te blussen. Zij kunnen in dergelijke situaties zeer scherp en sarcastisch zijn.
Elke nieuwe ervaring wordt door hen voor meer dan 100 procent beleefd, het woord extreem komt niet in hun woordenboek voor. Zij storten zich echter nooit ergens hals-over-kop in: zij denken van te voren goed na en de risico's die zij nemen zijn eigenlijk altijd goed doordacht.
koffertje vol dromen
gedichten en verhalen
31-03-2009
Alleen
Ik zit in mijn kamer en staar door het raam. Ik denk aan jou en voel een traan. Het is hier zo stil, ik ben alleen. Mijn gedachten dwalen, waar moet ik heen. Mijn verstand en mijn hart, ze zijn in strijd. Maar mijn hart wint nog steeds, want ik wil je niet kwijt. Ik zie je ogen, ik hoor je lach, iets wat niet mag. Waar is mijn verstand, waar is het heen? Het is hier zo stil ik ben alleen. Ik mis je en voel een traan. Ik zit in mijn kamer en staar nog steeds uit het raam!
Een beetje liefde een luisterend oor af en toe een glimlach daar doe je he toch voor Een reikende hand een steuntje in de rug af en toe een schouderklopje daar komt zoveel op terug Dagelijks wat humor een oppepend woord een hart om aan te warmen daar kan je weer op voort Het zijn zo van die kleine dingen maar zo belangrijk voor een mens heb dit over voor elkaar want iedereen heeft toch die wens We hebben allemaal momenten dat het soms te veel wordt dat we moe gestreden zijn of denken dat ons leven instort en komt er dan,warmte en liefde een luisterend oor,een glimlach van een begrijpend medemens! Het licht je dag een beetje op en maakt het minder zwaar het is allemaal veel makkelijker als we zoveel geven om elkaar
Een vrolijk nootje botste tegen een verdrietig deuntje kon niet begrijpen hoe het kon gebeuren Zo'n triestig melodietje was niets voor hem. wat kon hij doen om het deuntje op te fleuren? mischien een weense wals. Hij nam het deuntje bij zijn noten samen dansten ze op de notenbalk Niet te vlug wist ze te vertellen dat draaien is niets voor mij Fluit liever een liefdesliedje mischien verdrink ik dan niet in mijn verdriet Hij twijfelde even en bracht zijn notenlippen op haar notenklanken en kuste haar vurig en het verdrietigdeuntje kleurde rodewangen noten en werd zwaar verliefd
Ik ben wie ik ben Soms een lach Soms een traan Soms is er hoop Soms ben ik bang Soms voel ik verdriet Soms kan ik genieten Soms ben ik wat stil Soms denk ik te veel Ik geloof in de mens zijn ras en cultuur Ik voel me heel klein bij de pracht van de natuur Ik ben dankbaar voor de liefde en de vriendschap die je me geeft
Zo ongelooflijk Maar toch waar Wat ik helemaal niet had verwacht Wat begon met enkele woorden Veranderde vlug in intense En onuitspreekbare gevoelens Ik kon het niet geloven Maar nu weet ik zoveel beter Dezelfde golflengte Zoveel dingen gemeenschappelijk In onze gesprekken Is één woord soms al genoeg Rustig laat ik me meevoeren Op de golven van jouw uitspraken Woorden zijn soms overbodig Om te weten wat de ander voelt Dat is elkaar intens aanvoelen
Nu zo vertrouwd Dat gevoel van samen één Elkaar door en door kennen En lezen als een open boek Laat me zacht wegzinken In het gedacht dat we samen zijn Liggend in elkaars armen Onze gevoelens de vrije loop Dit is méér dan houden van Dit is samen één zijn Daarom koesteren we dit diep Dieper dan in ons Diepste Diep Het toeval bracht ons samen En dat ...had ik niet verwacht
Ik voel me zo verdrietig, Zo graag wil ik wat voor je doen, maar niemand kan je helpen, enkel je steunen en er voor je zijn De mensen razen aan het leven voorbij niemand beseft hoe vergankelijk geluk is De eendag ben je een reus de ander benje bitter klein Die dag dat je zo klein bent,is zo moeilijk. Er is zoveel in deze wereld,maar gezondheid moet er zijn Als alles tegen zit en je verdriet oneindig lijkt te zijn Dan kan je toch nog alles Pas als je gezondheid parten speelt is het leven een aaneen geregen ketting waar je geen schakels voor vindt. We kunnen enkel hopen en wensen Je bent zo stil,,zo stil tussen heel de familie ik zie je denken,het doet me pijn, je ogen kijken in de verte,daar waar je niet durft denken. Het leven kruipt voorbij, al vliegt het met momenten Je bent zo bang.... Kon ik enkel die schrik nog maar van je afnemen. Maar broertje van me...ik kan er alleen maar voor je zijn !:
Ik mag me niet zo laten gaan, zweven is niets meer voor mij ! duizend keer heb ik dit al gezecht, maar het voelt zo raar van binnen en ..eerlijk ik weet soms niet goed wat ik er mee moet beginnen.
Ik ben niet oud ,nee zeker niet maar verliefd zijn,dat ..nee dat kan toch niet ?? of is er iets zoals zielsverwanten ? Ik zoek het op,ik pluis het uit maar nergens staat geschreven wat er bij mij gebeurd.
Ik vraag dan raad aan een vriendin maar die zegt dan ,",het zijn de jaren je bent nu supper gevoelig en je hormonen zijn op hol" Maar wat ik voel,is meer dan dat en als ik denk aan het begin dan weet ik zeker dat ik niet anders meer wil.
Al zoveel jaren deze gedachten het is iets waardevol wat ik stil koester zo breekbaar als kristal want ik ben een vrouw,,hij een man twee totaal verschillende mensen een heel totaal ander leven. ieder zijn partner,iedere zijn liefde En toch ....dit is raar .
Daar ben je nu ,zover vanons vandaan, Leuven,ik hoorde er zoveel over nu ben je daar We missen je ,maar jij ons ook We komen je heel veel bezoeken Je wil dat wel,maar toch merk ik dat je enkel rust wil De dokters doen hun best Wij bidden voor een goede afloop Vandaag weer een nazicht extra dus weer spanningen meer Ik geloof heel sterk in je genezing maar de weg daarheen is nog zo zwaar. Ook begrijp ik heel goed dat je het soms niet echt ziet zitten je ligt daar maar en voelt je zo slecht niets gaat zoals je het wenst Maar broertje van mij,je moet er doorheen Wij zouden zo graag een van je pijnen je lasten voor een dag overnemen. Vandaag is weer een nieuwe dag heel zeker een stap bij in de juiste richting Ik wil er voor je zijn als je iemand nodig hebt ik heb zoveel voor je over Jij hebt voor mij zoveel betekend de momenten dat ik het nodig had Nu mijn broertje sta ik eigelijk machteloos Ik kan er alleen maar zijn en naar je luisteren.
Mijn dag boek begon als een gedichten boek, Maar na omdat ik met mijn beste vriendin wat uit elkaar groeide,werd mijn dagboek een vriendin. Na het overlijden van mijn moeder werdt het een soort verbondenheid met mijn moeder. Een plaats waar ik heel vaak met haar praate over de dagelijkse dingen Maar vooral haar gemis. Dit boek leert me nu dat in mijn leven zoveel geluk maar ook veel verdriet was. Maar dit zal bij iedereen wel zo zijn, mijn dagboek (wat tien jaar opgeborgen) me nog vertelt Dat alles voorbij gaat, zowel vreugde ,als pijn.
Een beetje liefde
