Hélabé jullie allemaal,

Het is weeral meer dan een maand geleden dat onze blog werd aangevuld dus hierbij nog eens wat nieuws.

Alles gaat goed met ons, alles gaat rustig zijn gangetje, ingen (geen) stress, de dagen glijden één voor één over de kalender …. zonder donker te worden rijgen ze zichzelf aan een lange zonnige eindeloze ketting tot je niet meer weet of het woensdag of zaterdag is ….. oef als dat geen proza is :)

Eind mei zijn we nog eens naar de ”Vårdcentral” geweest, dat is het gezondheidscentrum, om onze medicijnen te laten verlengen of nieuwe te laten voorschrijven want niet alle medicijnen uit België bestaan in Zweden of hebben minstens een andere naam. We hadden een afspraak gemaakt natuurlijk, ”boka en tid” uitspraak boeka en tied, zonder kom je nergens binnen. Maar …. de afspraak was om 9:15u en om 9:38u waren we al weer buiten, gesprek, medicijnen bespreken, nieuwe voorschriften en zelfs bloedafname inbegrepen, probeer dat maar eens te fixen in België!

Je krijgt hier dus geen papieren voorschrift mee tenzij het dringend is, de dokter schrijft na je bezoek een voorschrift, zet dat op de centrale databank en jij gaat bij een apotheek naar keuze je medicijnen kopen. Je kan je ook registreren bij een van de online apotheken, je bestelling doen en die laten leveren bij bv de ICA (grootwarenhuis) in je buurt. Handig geregeld vind ik. Je moet wel een persoonsnummer hebben en dàt heb ik eindelijk, na 3,5 maand in mijn bezit! Hurra, hurra, hurra, hurra!! ja 4x hoera want dat hoort hier zo. Blijkbaar was dat vroeger het voorrecht van de koning maar aangezien hier iedereen gelijk voor de wet is en het heeft ook iets te maken met 4 kanonschoten…. (of dat klopt is nog af te wachten maar tot nu toe heb ik toch al ondervonden dat Zweden zeer vrouwvriendelijk is).

Op de terugweg naar huis (+/- 9km) heb ik de meren geteld die we tegenkwamen, 7 zijn het er, tenminste zoveel kan je er zien liggen vanaf de hoofdweg. Het zijn 7 meren die één voor één omhoog gekomen zijn in de afgelopen 7000 jaar en van zee naar baai naar afgesloten meer naar 100m hoger gelegen meer veranderd zijn. Ik heb een stukje tekst vertaald, het is toch wel interessant om te lezen wat voor een speciale omgeving het hier is:

Het UNESCO Werelderfgoed Höga Kusten

20.000 jaar geleden was het de ijstijd en een dikke ijslaag lag over het hele Noorden. De ijslaag was het dikste aan de Höga Kusten - 3 km dik! Het zware ijs drukte de ondergrond 800m naar beneden. Toen het ijs begon te smelten begon de grond langzaam te stijgen. In het begin tot 10 cm per jaar, nu nog 8 mm per jaar.

10 500 jaar geleden was het ijs zover gesmolten dat de Höga Kusten met water was bedekt. ​​Boven het wateroppervlak waren er kleine eilanden, en dit zijn de heuveltoppen van vandaag. Wat toen strand was ligt nu 286m boven de zee maar niet meer dan 2 km van het strand van vandaag.

7 000 jaar geleden was het ijs weg. Het land steeg nog hoger en nieuwe eilanden kwamen boven het wateroppervlak.

Sindsdien is het land nog eens 100 meter gestegen om het land te vormen dat we vandaag zien – steile hellingen, diepe baaien en een archipel van hoge eilanden. Het land stijgt nu 8 mm per jaar. Dus wat het land is vandaag, was eens de bodem van de zee.

Het land zal blijven stijgen, maar langzamer en langzamer. Ook ons meer was eens een baai, dan een fjord en nu ligt het al 2m hoger dan de zee en is nog enkel verbonden door een klein riviertje waar je naar het schijnt de vissen met de hand kan vangen ...

Er zijn veel sporen in het landschap van de Höga Kusten, waaruit blijkt dat het land is gestegen.

De Höga Kusten heeft 12 unieke plaatsen die u kunt bezoeken. Elk van deze plaatsen laat één of meer sporen van de ijstijd zien en de landverhoging, zoals Högbonden: Een eiland met een B&B en een vuurtoren. Het eiland heeft een kiezelveld, grotten en prachtig uitzicht op de zee.

Of Norrfällsviken: Er is een groot kiezelveld in Norrfällsviken. De steen heet Nordingrå graniet. Deze rots is rood en is typisch voor de Höga Kusten.

Skuleberget: is het hoogste deel van de kust op 286 meter. Aan de voet van de berg is Naturum, een bezoekerscentrum voor degenen die de World Heritage Site willen bezoeken.

Högklinten: Op Högklinten kunt u genieten van een uitzicht gevormd door de zee, landopheffing en de ijstijd.

Skagsudde: is een meetpunt voor de voortdurende landopheffing.

Storön: Een eiland met steile kliffen. Er is hier een haven die niet meer langs de zee ligt, vanwege de landopheffing.

Sörleviken: Sörleviken baai wordt langzaam afgesneden van de zee.

Ulvön: n heeft duidelijke sporen van het land dat stijgt. Je kunt de vissershutten zien die verder en verder van het strand gaan liggen.

Stortorget: Vanuit het uitzichtpunt kun je zien hoe de landopheffing de Trångsundet-baai heeft omgezet in een meer dat niet meer verbonden is met de zee.

Trysunda: Drie eilanden zijn één geworden dankzij de landopheffing. Er zijn veel sporen van de landopheffing hier.

Voilà, aardrijkskunde- én geschiedenisles tegelijk en dat op een zondag …. én als ge op bezoek komt kan je dat allemaal gaan bekijken want het hele gebied is maar 100 km lang, peanuts dus naar zweedse begrippen.

Waarom ik een hele bladzijde geleden over die meren begon is omdat volgens een oud gezegde heeft Nordingrå 52 by, 52 sjöar en 52 berg – 52 dorpen, 52 meren en 52 bergen. De 52 dorpen is correct, of dat ook zo is met de meren en de bergen durf ik niet te stellen.

Wat ik wel weet is dat heel Nordingrå 1600 inwoners heeft gedurende 10 maanden van het jaar. Nu moet ik er eerlijkheidshalve wel aan toevoegen dat het inwonersaantal in de zomer oploopt tot rond de 30.000! de mensen in onze kleine ICA worden gek van die toeristen! ‘t is dan bijna Blankenberge!

Op 6 juni was het de nationale feestdag, in de grote steden is het dan ook een groot feest.

Hier was het ook feest alleen wat kleiner. Bij de meeste huizen hing nu wel de vlag uit dus bij ons ook. Iedereen was weer present op de Hembygdsgården, het gemeenschappelijk park zeg maar. Een operazangeres en haar man zijn hier ook recent komen wonen en die hebben een paar liedjes gezongen. Daarna zijn de nieuwe baby’s voorgesteld en ze kregen een geschenkje aangeboden. En toen was het aan ons! Ook de nieuwe inwijkelingen (import noemen ze dat hier) worden voorgesteld en wij kregen een vlag van Nordingrå.

Het groene is het gras en het bos, het blauwe voor het water en de lucht, het rode voor het Nordingrå graniet.

Wat ik een raar toeval vind is dat er hier voor mijn ogen een stuk rode graniet ligt dat ik heb opgeraapt op een strand op Tjörn in 2013 toen ik daar samen was met mijn lieve klasgenoten Myriam, Goedele en Kristien. Tjörn ligt zo’n goeie 800km van hier in het zuidwesten ….ik herinner me dat ik toen iets zei of dacht in de aard van “dat is een steen om er voor te zorgen dat ik terugkom”.

Nog een grappige toevalligheid: het touw van onze vlaggemast was versleten en toen we dat aan het vervangen waren zagen we het jaartal 1956 in het beton van de mast staan, op zich niks bijzonders maar het is wel het jaar waarin Jos werd geboren ….

Aangezien het een feestdag was hebben we dan ook weer het zweedse volkslied gezongen, ik had toch nog maar eens een beetje geoefend om het van buiten te leren en nu speelt dat al 10 dagen in mijn hoofd !!

We kregen ook een stuk aardbeientaart, zweedse aardbeien zijn véél lekkerder dan de belgische!! en nadien zijn we nog een spelletje “Mölkky” gaan spelen bij de buren. Het komt van Finland, lijkt een beetje op Kubb maar er staan cijfers op de stukken. Je moet om ter snelst 50 punten gooien. Allez, niet moeilijk maar je moet wat deftig kunnen gooien, er is dus wat afgelachen en samengespannen!

En toen we naar huis wilden kregen we als extra cadeautje een ree met 2 kleine bambi’s te zien, zij stonden naar ons te kijken aan de rand van het bos. We hebben gezwaaid maar ze zwaaiden niet terug … how rude! Haha

Ondertussen zijn alle eitjes die in mei gelegd zijn uitgebroed en vliegt en loopt en zwemt al dat klein grut met hopen rond. In een meer in de buurt woont een koppeltje zwanen met 5 kleintjes, in onze tuin huppelen kleine vogeltjes heen en weer en in ons meer dobberen meeuwen, eenden en ganzen met hun nageslacht. Prachtig om het allemaal af te zien.

Sinds vrijdag is het schoolvakantie, de jeugd hing vandaag rond in bootjes op ons meer om te vissen. Of ze wat gevangen hebben weet ik niet maar er zou toch vis zitten.

De zomer mag er dan wel aankomen maar een mens moet hier vooruitkijken dus zijn we brandhout gaan kopen voor de winter, eerst de aanhangwagen vol laden en dan hier weer terug stapelen. Ik zag er een beetje tegenop maar al bij al viel het goed mee en een beetje handenarbeid doet deugd aan de calorieën:)

Vorige week zijn we ook naar het ziekenhuis in Sundsvall geweest voor Jos zijn slaapmasker, weer hetzelfde verhaal: je wordt stipt geroepen, het nieuwe toestel is veel stiller, regelt alles zelf, gesofisticeerder dan het belgische dus. Hij heeft 2 maskers gekregen om te testen, volgende week dus opnieuw een ritje naar Sundsval … is maar 200km op en af :)

We dachten de stad eens te gaan bekijken maar natuurlijk regende het dus reden we maar weer naar huis waar de zon scheen …. wij hebben echt een microklimaat! Ondertussen schrijf ik dit weer een week later en zijn we nog eens naar Sundsvall gereden, gelukkig konden we nu 2 zaken combineren. Eerst weer naar “Skatteverket” dat is de belastingsdienst maar die regelen ook het bevolkingsregister. Daar moesten we efkes zijn om een foto te laten nemen voor onze zweedse identiteitskaart, neen we worden geen zweed, daarvoor moet je hier minstens 5 jaar wonen.

Daarna dus even voor 5 minuten naar het ziekenhuis, masker wisselen en hup weer weg.

Sundsvall is wel een aangenaam stadje, in de zomer staan er overal draken op de straten, in het verleden is de stad eens afgebrand en toen hebben ze draken op de daken gezet om de stad te beschermen tegen brand …. raar maar waar …

‘s middags hebben we superlekker gegeten in een restaurantje waar je in een afgedekte “koer” zit, heel gezellig.

Vorige dinsdag vroeg de buurvrouw of we ‘s avonds meegingen naar Bönhamn, één van de visserdorpjes in de buurt want er zou een cruiseschip langskomen …. dat wou ik wel eens zien!

Wij drieën daar naartoe, want Jos was niet weg te slaan van zijn verfpot en het terras.

Het is dus echt wel bijzonder: in dat haventje liggen hopen eilandjes en grote en kleine rotsen, we zaten daar dus rustig een nootje te knabbelen en een glaasje cider te drinken als er plots van achter zo’n rots een groot wit schip aankomt, impressionant want het lijkt daar helemaal niet diep en die rotsen en eilandjes lijken zo dicht bij mekaar te liggen. Ik probeer het filmpje hierbij te zetten. Sorry voor het gewaggel maar ik wou rechtspringen en dat viel niet zo goed mee :)

Binnen de minuut was dat schip weer weg maar er komt wel een hoop volk naar kijken, de toeristische dienst zet dat op Facebook :)

Ik denk dat het een mooie trip moet zijn langs al die inhammen en steile kust.

En dan ook nog eens mogen ondervinden hoe simpel het zweeds kan zijn: tijdens het wachten zeg ik dat het me verwondert hoe weinig verschil er is tussen laag- en hoogwater en “hoe zeg je dat weeral in het zweeds?” – eb och flod dus :) zoals in het nederlands of het engels dus.

Van engels gesproken, ik spreek dat normaal gezien redelijk vlot. Aangezien Jos het zweeds nog niet machtig is wordt er door de buren met hem engels gesproken. Ik volhard in de boosheid en spreek zweeds maar af en toe wil ik iets zeggen dat hij ook moet verstaan dus vorige week wou ik in het engels zeggen dat we naar het ziekenhuis moest rijden om zijn slaapmasker om te ruilen en dat ging ongeveer zo: we must åka till sjukhuset because he must byta om sin mask ….onze buren hebben tranen gelachen! En ik had het eerst niet eens door! hahaha

Tijdens de viering van de nationale feestdag werd ik voorgesteld aan een dame uit Zuid-Afrika, die is pas ver van huis gaan wonen! Zij sprak goed nederlands aangezien ze een paar jaar in Nederland had gewoond, maar ze vertelde me dat ze het zo moeilijk heeft met de zweedse grammatica.

Vorige week kwamen we ze weer tegen na een concert in de kerk en ze zei: “ik heb onlangs wat grappigs meegemaakt, iemand vroeg me of ik jullie al had ontmoet. Toen ik ja zei was de volgende vraag of het waar was dat die vrouw zo goed zweeds spreekt !!!!”

Ik natuurlijk zo fier als een gieter!!

Ondertussen vorderen onze “werken” langzaam maar zeker, Jos is al 2 weken bezig aan het terras te schilderen en is ondertussen al veranderd in een stuntman, hij hangt bij wijlen in een harnas aan de buitenkant om die ook te schilderen. Maar ‘t zal schoon zijn als ‘t af is!

De vernieuwing van de badkamer is gepland voor half september. Dat wordt ook een belevenis denk ik.

Ondertussen hangt onze weg voor de deur al een paar dagen vol met mobilhomes en caravan’s, neen niet met nederlandse maar met zweedse nummerplaten, ze zijn geland dus! Ze komen midsommar vieren maar vandaag zag ik een hele stoet terug vertrekken, waarschijnlijk was het weer te slecht. Het is de laatste dagen koud en grijs en nat. Het mag gerust wat warmer worden! Voor jullie is het waarschijnlijk al warm genoeg geweest?

Voor de muggen lijkt het wel warm genoeg te zijn, ben al duchtig gebeten maar heb nu weer Para'Kito armbandjes en clips en dat houdt ze wel op afstand!

Over midsommar gesproken, daar wordt door iedereen naartoe geleefd want dat is hèt grote feest! Hebben wij toch alles niet gemist zeker omdat ik dacht dat het zaterdag gevierd werd maar het was vrijdag ... slecht zweden zijn we: midsommar missen, geen koffie drinken, ... maar ja 't is hun fout, weeral had niemand de zweedse vlag gehesen!!!!!

Wat we toch hebben is één grote bloemenpracht, grote en kleine, witte bosanemonen en meiklokjes - gele boter- en paardebloemen, blauwe druifjes en seringen: ze doen allemaal hun uiterste best om de mooiste te zijn! Ook de lupines staat nu volop in bloei, zo mooi om te zien. Eigenlijk moeten we ze vernietigen omdat ze invasief zijn maar niemand doet het omdat al die bermen vol lupines zo mooi om te zien zijn.

We zijn ook nog eens naar Örnsköldsvik gereden om de auto te laten keuren, binnenkort rijiden we dus met zweedse nummerplaten! Terwijl we daar dan toch waren zijn we even op bezoek geweest bij een jong koppeltje en hun zoontje. Via facebook en een ex-collega had ik met hen kennis gemaakt tijdens de voorbereidingen van onze emigratie en ze hebben me dikwijls geholpen bij prangende vragen. We zijn ook daar weer met open armen ontvangen en hebben een goedbewaarde nederzetting uit de ijzertijd, Genesmon, geheten. Het was een hele leuke ontmoeting, we hebben ze bij ons uitgenodigd dus hopelijk komen ze binnenkort eens binnenvallen.

Zo, mijn inspiratie is op, alle verhalen zijn verteld, als je vragen hebt laat je het maar weten. 

Degenen die willen kunnen me bereiken via Messenger, Facebook staat meestal open op mijn gsm, als je dat doet via wifi is het gratis dus val me maar “lastig”. Ook Skype kan maar die staat niet altijd open dus dan liefst eerst afspreken. Whatsapp kan ook.

Ik wens jullie allemaal een fijne zomer, een deugddoende vakantie en als ge niet weet waar naartoe, hier is nog plaats! :)

Groetjes van Jos en Ann