Wat een avontuur!!!

De sneeuw ligt ondertussen overal zo dik dat de dieren in het bos geen voedsel meer vinden  

Daarom wagen ze zich de laatste weken meer in de bewoonde wereld, dus ook dichter bij ons en dat was gisterenochtend niet hun beste beslissing.

Rond 6u stonden er 5 elanden aan onze dennenbomen te knabbelen langs de kant van de weg. Ze zijn zeer schuw maar vooral ook zeer lomp en ééntje is de weg opgesprongen en werd geraakt door een vrachtwagen. Hij was niet dood en ze zijn allemaal onze helling opgelopen, door de haag een stukje berg op, daar geraakten ze niet verder dus maar weer terug naar beneden, de straat op, over de reling de steile helling naar het meer afgehobbeld en daar hebben ze in paniek rondgerend.

Het is in Zweden verplicht om een “wildongeluk” te melden, dus die vrachtwagen heeft gebeld naar het daarvoor voorziene telefoonnummer (11414) en is dan verder gereden. Zeer snel zijn er jagers toegekomen op zoek naar het gewonde dier … die blijven natuurlijk niet braafjes wachten. Een van de jagers is dan bijna aangevallen door een van de dieren, ‘t was nogal een zot zicht om hem op zijn sneeuwschoenen zien te “rennen” maar het gewonde dier hebben ze dus toch uit zijn lijden kunnen verlossen. Dat hebben ze dan over het meer met sneeuwscooters terug naar onze kant getrokken, met een kraan over de reling gehaald en dan met zo’n grote bulldozer met schep opgenomen en weggehaald, samen met een grote hap uit onze sneeuwhelling.

Zo’n beestje weegt nogal wat: Mannelijk: 380 – 700 kg (Volwassen), Vrouwelijk: 200 – 360 kg (Volwassen)

(Het voedsel bestaat voornamelijk uit twijgen, knoppen en bladeren. Daarnaast wordt er door de eland ook gras, kruiden en zelfs waterplanten gegeten.

In de winter neemt de eland vaak vanwege voedselgebrek zijn toevlucht tot het eten van boomschors -  bron http://www.zweden.com/cms/index.php?option=com_content&view=article&id=181&Itemid=141)

Ik stop hier wat foto’s bij van de ravage.

Ge kunt al denken dat dit verhaal “the talk of the town” was en dit gaat ge nu niet geloven en het is nochtans de zuivere waarheid: zowel Jos als ik hebben daar NIETS van gehoord of gemerkt !!!!!!! wij zijn dus door dat hele avontuur heen geslapen!!!

Buurvrouw/zusje Ankie belde rond de middag om te vragen of ik zin had in een “sparktur” een toertje met een spark (zie foto) een soort houten stoeltje met 2 schaatsijzers onder en ze vroeg of we geen schrik gehad hadden. Ze kon niet geloven dat wij daar niet van wakker geworden zijn. Dus het hele voorgaande verhaal heb ik van haar gehoord!

Tot onze “verdediging” moet ik wel zeggen dat de slaapkamers aan de zijkant van het huis zitten maar toch … eigenlijk vind ik het jammer dat we dat niet gezien hebben alhoewel zoiets natuurlijk een heel drama is.

Maar de namiddag is leuker verlopen, om 13u zijn Anki en ik dus vertrokken met de spark, het is toch wel wennen want je staat met één voet op een smal stukje ijzer terwijl je je afduwt met je andere voet (een gat in de markt voor diegene die daar een betere voetsteun kan opzetten! want zo’n ding kost rond de 100 euro). Heel stabiel is dat ding ook niet dus er is de eerste kilometer heel wat afgelachen en gesakkerd. Maar Anki blijft altijd héél positief en was zo lief om af en toe eens te stoppen om iets te vertellen zodat ik naar wat adem kon happen want dat soort sport is vermoeiender dan ik dacht! :)

Eens je boven bent wordt het natuurlijk plezant: twee voeten op de steunen en dan jiihaaaa!!! naar beneden glijden ….. gelukkig komt er hier na een bergaf ook snel weer een bergop want “zusje” was vergeten te vertellen hoe ik moest remmen …. je 2 hielen naar binnen en naar beneden duwen dus. Dat hebben we dan nadien nog een paar keer geoefend met weer de nodige hilariteit. En dan zijn we onderweg nog wat dorpsgenoten tegengekomen die natuurlijk allemaal al wisten wat er aan het huis van de belgen was gebeurd ….

Als we in de zomer gaan wandelen nemen we aan de kerk een klein weggetje langs het meer, dat hebben we nu ook geprobeerd maar er was geen doorkomen aan, we zijn dan maar over het kerkhof gegaan. Daar is een “minneslund”, een metalen herdenkingsboom (zie foto van in de zomer) daar hangen hartjes aan met de naam van overledenen en errond staan een paar glazen huisjes waarin je een kaarsje kan zetten. Anki heeft meestal een kaarsje bij en dan branden we dat en denken dat even aan de mensen die er niet meer zijn.

Het is eigenlijk wel een mooi kerkhof, mooi gelegen aan het meer, met veel bomen en ruimte. Met al de sneeuw ziet het er zelfs niet meer uit als een kerkhof, alle graven zijn bedolven onder die dikke witte laag.

Toen we bijna terug thuis waren zagen we nog een paar hertjes op ijs en nadien heb ik nog een vos zien lopen, het is dus een echte dierentuin voor onze deur maar ge moet het natuurlijk gezien hebben :)

Ik heb al tegen Jos gezegd dat we een stukje terras moeten ombouwen naar een veranda met lage vensters (hier noemen ze dat een penionärskuvös - gepensioneerdencouveuse) zodat we meer kunnen zien.

Vrijdag heeft de begrafenis plaatsgevonden van een plaatselijk kunstenaar die Mannaminne opgericht heeft, een soort Bokrijk maar met meer kunst. Voor degenen onder jullie die zweeds kunnen lezen http://www.mannaminne.se/

De man is redelijk bekend blijkt maar toch zat de kerk maar halfvol, en ik was niet meegegaan om plaats te laten aan de mensen die hem wel kenden. Toen ik vroeg hoe het kwam dat er niet meer mensen waren was het antwoord dat de 08’ers met zoveel sneeuw niet buiten durven komen met hun BMW … :) 08 is het kengetal van de telefoonnummers in Stockholm en dat is hier dus hun bijnaam, er wordt nogal eens de draak gestoken met de chaos bij 2 cm sneeuw (vergelijkbaar met België).

Vorige dinsdag zijn we nog maar eens naar Nyland moeten rijden om een levensbewijs voor de belgische pensioendienst te laten invullen. Ik heb in het bericht van 30/03/2017 in “Advocaat gezocht” daarover al geschreven.  Ze moeten jaarlijks! zo’n bewijs krijgen maar het is nu zelfs nog geen 11 maanden geleden! Ik ben de eerste keer in december moeten gaan maar voor Jos is het dus al de tweede keer in nog geen jaar …. maar de man was nog altijd even sympathiek en nog altijd op zijn sokken en heeft ons weer ontvangen in zijn keuken … het blijft wennen! :)

En zo is het weekend weer voorbij, Jos heeft de komende week weer 2 dagen zweedse les, ze gaan goed vooruit nu, nog een kleine 4 maanden en hij is “afgestudeerd”. Ik hoop dat we dan met de buren zweeds ipv engels zullen praten want ik heb ook oefening nodig.

Woensdag heb ik een afspraak om 8:30u bij de pedicure (ze stelde eerst 7u voor!!! ze beginnen hier ontiegelijk vroeg te werken) en als je vraagt naar het adres geven ze naar goede gewoonte “het huis naast de ijzerwinkel” als antwoord. Aan de ICA staat een groot mededelingenbord, beschikbaar voor iedereen en als ik eraan denk kijk ik even en het is me opgevallen dat alle evenementen die er aangekondigd worden geen adres vermelden, tenzij “in het vroegere café van X” of “in de oude schoenenfabriek”. De dorpelingen kennen dat natuurlijk allemaal maar voor nieuwe inwijkelingen is dat niet zo evident. Enfin ‘k zal ‘t wel vinden zeker …

De dagen lengen nu in sneltreinvaart, we hebben licht van 7:30 tot 16:45u, wat al een hele verbetering is met vorige maand, je kan tenminste al eens boodschappen gaan doen met daglicht haha

Maar goed weer of slecht weer, hier wordt gewerkt, midden in een stevige sneeuwbui komt een wagen met hoogtewerker de lampen op de straat vervangen. 'k zal maar niet zeggen wat ik denk dat er in België zou gebeuren hahaha

Nog 10 dagen en wij wonen hier al 1 jaar ……… !! ik kan niet benoemen wat we daar allemaal bij voelen! maar vooral dankbaarheid dat we hier mogen wonen en dat we zo met ons gat in de boter gevallen zijn met onze buren.

Ah ja, nog iets: een vroegere collega van bij BATC (luchthaven Zaventem) Jan Van der Cruysse is schrijver en heeft al 2 delen uitgegeven van “Bling Bling”, MOET ge gelezen hebben!!! ‘k moet wat reclame maken toch voor een collega en daarbij zou het derde deel binnenkort uitkomen en Jan heeft gezegd dat ik daarin een klein rolletje heb ….. ben benieuwd!! … wordt vervolgd!

Zo, ik ga naar de laatste aflevering van “Bron”  van het vierde seizoen kijken. Tot volgende keer!  En stuur mij ook maar eens een levensbewijs hé want jullie houden precies ook allemaal een winterslaap al is dat eerder een regenslaap als ik de berichten zo lees :)

Puss och kram!