Aarzel niet om mij te mailen voor meer uitleg - Don't hesitate to mail me for more info - N'hésitez pas à me contacter pour plus d'info
25-10-2009
Wat vooraf ging
Om mijn 40ste verjaardag ietwat speciaal te vieren, had ik mij voorgenomen om, als fervent fietser, de Mont Ventoux te beklimmen.
Het idee kreeg zijn vaste vorm toen we in December 2008, een weekje Provence gingen boeken. De laatste week van Augustus 2009 werd aangeduid met als vakantieoord Vaison-la-Romaine.
De Voorbereiding
Hoe kon ik mij best voorbereiden op deze beklimming. Immers gelijkaardige bergen zijn hier in ons Vlaanderenland niet te vinden. De ardennen waren ook een alternatief, maar te ver om eventjes te gaan trainen. Dus bleef het maar bij het gebruikelijk fietsen.
Per jaar rij ik normaal zo'n 10 à 11.000 km, waarvan ongeveer een 5 à 6.000 op de rollen, immers ik ga werken tijdens de week en 's avonds is er meestal geen tijd meer om nog een ritje te doen. Door het minder goede weer tijdens de weekends in het voorjaar, had ik minder km op de weg ten opzichte van andere jaren.
Geen bergen, slecht weer, ik moest dus mijn trainingen op de rollen bijstellen om toch wat voorbereiding te hebben. Na wat naslagwerk, wist ik dat ik ongeveer 200 Watt zou moeten produceren tijdens de beklimming van de Ventoux om in ongeveer 2 uur boven te komen. Gezien ik mijn rollen kan instellen ben ik beginnen trainen op een constant vermogen van 210 Watt gedurende 2 uur.
De dagen ervoor
21 augustus. We vertrekken richting Provence met ongeveer 950 km voor de boeg. We waren op alles voorzien, behalve de warmte. Immers ter plaatse aangekomen was het 32°C, maw zweten geblazen, inclusief weinig afkoeling 's nachts.
De berg zelf
Vanuit Bédoin, zijn de eerste kilometers relatief minder steil. Na de bocht van Saint-Estève, rond kilometer 5, begint het bos met gedurende 10 kilometer ongeveer een gemiddelde stijging van rond de 10 %. Eénmaal uit het bos, kom je aan Chalet Reynard, waar de wind begint te spelen. Ongeveer een 6-tal kilometer tussen de stenen en rotsen resten nog tot aan de top.
De eerste beklimming
Op 23 augustus besloot ik toch maar er aan te beginnen. Ik koos voor de klim vanuit Bédoin. Het was 9u00 's morgens toen ik de fiets van de wagen haalde op de parking aan de start van de klim. Het was reeds warm (zo'n 30 °C) en de top lag mooi zichtbaar.
(foto vanop de parking in Bédoin)
De eerste kilometers voelde ik mij absoluut niet in al te beste vorm. Te weinig geslapen, te warm, ik kon gewoon mijn juiste kadans niet vinden.
Vanaf de bocht in Saint-Estève begon het beter te gaan. Het bos kwam in zicht en ik kon hier en daar wat schaduw opzoeken. Gelukkig was ik vergezeld door mijn vrouw en kinderen in de volgwagen, zodat ik genoeg kon drinken. Uiteindelijk heb ik 6 drinkbussen leeggedronken tijdens de klim. Net voorbij Chalet Reynard begon de wind wat op te komen, een welgekomen afkoeling. Nog ongeveer 1,3 km vanaf het monument van Simpson en de eerste beklimming was een feit. 1u57 had ik over de beklimming gedaan, aan een gemiddelde van 10,9 km.
De tweede beklimming
Nadat de eerste beklimming gelukt was, had ik zin om ze nog eens te doen. Hoewel het initieel niet voorzien was om 2 maal de beklimming te doen, wou ik deze keer er meer van genieten. Op 27 augustus was het zover, opnieuw vanuit Bédoin, maar dit keer een ander weertype, 26°C beneden met de top in de wolken.
De eerste kilometers gingen vlotjes. De hartslag probeerde ik onder controle te houden (ong. 145-150 bpm). Eénmaal uit het bos begonnen de wolken een rol te spelen. In plaats van wind, was het eerder een klam en nat gevoel. Boven de wolken, met ongeveer nog een 2-tal kilometer te gaan was het een 12 °C. Deze keer kwam ik toe met 2 drinkbussen.
Ik heb de top bereikt na 1u54 aan een gemiddelde van 11,2 km/u.
27-10-2009
Het uitzicht van op de Mont Ventoux
Schitterend uitzicht ...
29-08-2010
En wat op je 41ste ...
Men zegt dat je als wielertoerist op zijn minst de 3 mythische fiets-events moet gedaan hebben, met name: de kasseien, de mont ventoux en de alpe d'huez.
Dit eerste, de kasseien, zoek ik meerdere keren per jaar op door in onze vlaamse ardennen te gaan fietsen. Het tweede, de mont ventoux, had ik op mijn 40ste gedaan. Bleef nog het derde, alpe d'huez, over.
Eind 2009 moest er beslist worden waar de vakantie in 2010 zou naar toe gaan. De voorkeur ging naar een combinatie van hotel, bergen, niet zo warm, maar toch een beetje Provence. Het werd uiteindelijk een 4-tal dagen Alpe d'Huez, gevolgd door een weekje Provence.
Gedurende de eerste 4 dagen heb ik natuurlijk de alpe d'huez opgereden. De klim is niet te vergelijken met de mont ventoux. Veel meer haarspeldbochten (21 in totaal), langs een drukke weg, ook korter maar toch ook steiler. Absoluut de moeite om deze eens te doen. Ook de moeite om te doen is de Croix de Fer. Een klim van 32 km naar boven de 2.000 meter. Tijdens deze 32 km zitten er ook een aantal vlakke stukken en zelfs lichte afdalingen tussen. Deze klim is gedurende de eerste 30 km dezelfde als de Glandon, maar splitst zich op het einde af. Na deze 4 dagen, ging het richting Provence, opnieuw Vaison-la-Romaine, en inderdaad de ventoux stond weer op het programma.
De derde beklimming
Ofwel de eerste in 2010. Net hetzelfde als in 2009, eind augustus (22/8) vanaf Bédoin, opnieuw 32°C. Dit maal heb ik er bijna 1u51 overgedaan aan een gemiddelde van 11,5 km/u. Voornaamste tegenstander was opnieuw de warmte, zeg maar hitte. Zelfs op de top was het nog 24°C. Het is en blijft een uitdaging, mede door het stijgingspercentage en de weersomstandigheden die niet altijd even voorspelbaar zijn maar na 3 keer Bédoin is het mytische er nu wel af.
De vierde beklimming
Twee dagen later (24/8) besloot ik de klim via Malaucène te doen. Na 400 meter brak mijn voorderailleur en kon ik terug afdalen naar Malaucène. Net aan de voet van de klim is er een fietswinkel en daar heb ik een nieuwe voorderailleur (Veloce) laten opzetten. Na een klein half uurtje kon ik eindelijk de klim aanvangen. Een groot verschil met de klim vanuit Bédoin. Waar bij deze laatste er een constante stijging is van ongeveer 10% gedurende 10 km na een aanloopstuk van ongeveer 5 km met een stijging van rond de 5,5%, begint de klim vanuit Malaucène quasi onmiddellijk met een aantal km rond de 9%. Op deze klim zijn er meer stukken van rond de 6% à 7% waarbij je kan recuperen, maar zijn er evenzeer een paar uitschieters bij van rond de 12%. Ik kon de beklimming vanuit Malaucène doen in 1u50 rond aan een gemiddelde van 11,5 km/u. Onnodig te melden dat het opnieuw zeer warm was, mede doordat ik later moest vertrekken omwille van het derailleur probleem.
(foto vanop de parking in Bédoin)
