%%%FOTO1%%%xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />

Wat ’n nacht!  Zelfs na de nieuwe kamer, heeft Monique bijna geen oog dichtgedaan. De kamer had daar een verschrikkelijk bromgeluid, de tweede al iets minder maar moe van de lange dag besloten we toch maar om in de tweede kamer te blijven.  Een grote vergissing bleek achteraf.  En de buiken wilden ook al niet echt mee!

Maar, de zon scheen, het zou een prachtige dag worden.  En dat was ook zo.

Eerst een blitzbezoekje aan Port Elisabeth.  In de nieuwe stad was er een triathlon aan de gang!  Veel succes mannen, wij gaan het iets rustiger aan doen en genieten van de mooie oude stad.  Alles heel Engels en  goed gerestaureerd.

En  dan hop, het busje in, en een beetje knikkebollen om dan te stoppen aan een oerbos.  Daar staat een prachtige, oude reus van bijna 1000 jaar, Geelhout boom genaamd.  Dit is de nationale boom van ZA, beschermd en mag niet gekapt worden. Gelukkig maar.!

In ZA in de hoogste brug waar men kan bungy springen, 216 m de diepte in. Er waren geen vrijwilligers om te springen en Vic  zijne rug deed net opdat moment een beetje pijn (goe komedie gespeeld Vicske!).  Spijtig want de oerkreten die daarbij vrijkomen zijn de moeite waard!  Toch wel indrukwekkend hoog. Monique deed al bijna in haar broek aan de sightseeing kant.

Na een kort ritje, was het lunchtime!  De tankstations met zijn driehoek bokes is voorbij!  Op een terraske met zicht op de oceaan hebben we lekker geluncht? Vic een slaatje met verse tonijn! Heeeeel lekker, Kreta krijgt concurrentie!  En Monique een slaatje met grote garnalen, ook heeeeeel lekker.

Langs de adembenemend mooie tuinroute reden we de Westkaap binnen.  Volgens Hugo de mooiste provincie van ZA, maar die is lichtjes bevooroordeeld, hij woont daar.

De prachtige zichten zijn niet op foto vast te leggen, zo mooi.  De superlatieven doen het landschap niet genoeg recht aan; .Vic zijn hoofdhaar ( “Moukihaar” volgen Emmi) kwam ervan nog rechter te staan.

Nog ’n Japanse tour door het stadje “George”, de geboorteplaats van Hugo en dan op naar Mosselbay waar we twee nachten zullen blijven in een verbouwd oud postkantoor.

Wij hebben het genoegen om een kamer naast de bar te hebben en “s avonds na dat we uitgeteld in ons bed lagen, werden we getrakteerd op een 90 beats per minute muziekstukje.  Vic sprong recht in zijn bed en trakteerde de receptie op een telefoontje met de melding: “Zet die ploat af !!!!”;. De goede man zei “ja Bart” en 5 minuutjes later was het toch stil; eindelijk rusten oef!