We hebben vandaag zelf voor de zon moeten zorgen.Het weer in Kaapstad is net zoals in België; bewolkt, 18 gr. en winderig en in de namiddag zelfs regen.
Daarom trokken we maar landinwaarts om een paar prachtexemplaren van
Oudhollandse dorpjes te bezichtigen.En die waren de moeite waard.
Stellenbosch heeft een Bokrijkachtig museum met enkele authentieke huisjes die te bezichtigen zijn.Van een arm boerenhuis tot een super-de-luxe woning met gang en de eerste bestaande douche.Om jaloers op te zijn, die douche dan toch!
We kregen ook even shoppingtime bij het oudste (rommel)winkeltje van het dorpje, en de prijzen waren zeker niet van dn ouwe tijd!
Franschhoek is nog meer toeristisch.Daar bezochten we het monument van de Hugenoten en hebben er ook nog wel lekker geluncht met een subliem glaasje wijn.We zitten tenslotte in een wijnstreek met veelal franse namen.
De wijngaarden strekken zich hier uit van hier tot ginder, net zoals in Frankrijk.
Op weg naar Paarl, stopten we bij een monument van Mandela (natuurlijk!). Voor een nog werkende gevangenis, waar hij werd vrijgelaten, werd een levensgroot beeld ter ere van hem opgericht.En dat moesten we natuurlijk gezien hebben!
In Paarl zelf werd het Taalmonument opgericht, dit monument symboliseert alle talen die ZA rijk is en geleid hebben tot het sappige Zuid-Afrikaans.
En dan werd het pas echt gezellig.De wijnproeverij!Als echte fijnproevers mochten we slokjes proeven uit een geselecteerd aanbod van 8 topwijnen vergezeld van zelfgemaakte kazen.Een paar dikke nekken dachten dat zeechte kenners waren met heel veel grootspraak. Maar ja, die lagen als eerste en enige direct de binnenkant van hun ogen te besturen in de bus, daarbij vergezeld door de nodige snurkgeluiden.
Nu maar hopen dat het weer omslaat en terug droog en zonnig wordt.We moeten morgen de boot op! Dus duimen maar!!!!
Vanmorgen weer vroeg uit de veren en zelfs zonder wake-up call!Maar het is en blijft vroeg opstaan, zo om 6 h! Het belooft een lange dag te worden met weer veel kilometers. Na de gebruikelijke water stop (inkoop van water en eventueel aflaten van water) brachten we een bezoek aan Swellendam, een prachtig Oudhollands stadje. Daar gingen we de drostdy binnen.Dit was de woonst van de drost of te wel de chef/rechter van de VOC (Verenigde Oost-Indische Compagnie).Dat was zeker gene arme sukkelaar aan de meubels te zien, met heel mooi ingelegd houtwerk, echt chic.
In Bredasdorp (niet te verwarren met Breda in Nederland) kochten we onze picknick om dan verder te rijden naar het meest zuidelijke punt van Afrika.Nee niet Kaap de Goede Hoop zoals ons werd geleerd, wel Kaap Algulhas.Wederom een prachtig natuurpark met rotsen en de oceaan.Eigenlijk twee oceanen want hier botsen de Indische en de Atlantische oceaan tegen elkaar.
En dan was het weerom tijd om via de kustroute richting Kaapstad te rijden om in te checken in een chick Protea hotel.Hier gaan we goed verzorgd worden, we voelen het!Nu nog duimen dat het weer goed blijft!
Alhoewel de dag mistig begon met slechts een temperatuur van 18 gr. werd een het dag waar geen enkele overdrijving geldt.
De struisvogelfarm was onze eerste stop.Na een interessante uitleg over het kweken, de voeding en het te niet versmaden vlees,hadden we een heuse meet and Greet met Stoffie de dwergstruisvogel, Betsy een fiere jonge dame en het kranige broedkoppel Adam en Eva beide ver in hun veertiger jaren . Vrijwilligers mochten daarna op een struisvogel rijden.Het rijden zagen we niet zo zitten maar Monique was graag vrijwilliger voor een struisvogelmassage.Geduchte concurrentie voor Tamara.
Volgende stop was aan de Cango caves, prachtige grot (een gat zoals ze da hier noemen)met kalkafzettingen van meer dan 160.000 miljoen jaren oud. Bij het einde van de rondgang was er weer een kippenvelmoment toen de gids alle lichten doofde en begon te zingen.Gewoon prachtig.( goed dat wij zelf niet meezongen)
Na nog n lekkere lunch op een zonnig terras (de temperatuur was ondertussen opgelopen naar 31 gr) was het tijd om Emmie gelukkig te maken.
We reden de Swartbergen over om in de Kleine Karroo de proteas, nationale bloem van ZA, te bewonderen.Er groeien meer dan 100 verschillende soorten.
Dan de berg verder over om in de Grote Karroo te komen.Een zo mogelijk nog prachtiger natuurpark! Rotsformaties, klifspringertjes, bloemen en planten, ravijnen, we wisten gewoon niet waar te kijken.
Dan nog n korte tour door Oudshoorn en weer terug naar Mosselbay onder een hemel die als het ware in brand stond door de ondergaande zon.
De dag is voorbij gevlogen.Moe maar tevreden kunnen we weeral onder de wol kruipen want morgen is het weer tatatataa om 6.00 h
Wat n nacht!Zelfs na de nieuwe kamer, heeft Monique bijna geen oog dichtgedaan. De kamer had daar een verschrikkelijk bromgeluid, de tweede al iets minder maar moe van de lange dag besloten we toch maar om in de tweede kamer te blijven.Een grote vergissing bleek achteraf.En de buiken wilden ook al niet echt mee!
Maar, de zon scheen, het zou een prachtige dag worden.En dat was ook zo.
Eerst een blitzbezoekje aan Port Elisabeth.In de nieuwe stad was er een triathlon aan de gang! Veel succes mannen, wij gaan het iets rustiger aan doen en genieten van de mooie oude stad.Alles heel Engels engoed gerestaureerd.
Endan hop, het busje in, en een beetje knikkebollen om dan te stoppen aan een oerbos.Daar staat een prachtige, oude reus van bijna 1000 jaar, Geelhout boom genaamd.Dit is de nationale boom van ZA, beschermd en mag niet gekapt worden. Gelukkig maar.!
In ZA in de hoogste brug waar men kan bungy springen, 216 m de diepte in. Er waren geen vrijwilligers om te springen en Viczijne rug deed net opdat moment een beetje pijn (goe komedie gespeeld Vicske!).Spijtig want de oerkreten die daarbij vrijkomen zijn de moeite waard!Toch wel indrukwekkend hoog. Monique deed al bijna in haar broek aan de sightseeing kant.
Na een kort ritje, was het lunchtime!De tankstations met zijn driehoek bokes is voorbij!Op een terraske met zicht op de oceaan hebben we lekker geluncht? Vic een slaatje met verse tonijn! Heeeeel lekker, Kreta krijgt concurrentie!En Monique een slaatje met grote garnalen, ook heeeeeel lekker.
Langs de adembenemend mooie tuinroute reden we de Westkaap binnen.Volgens Hugo de mooiste provincie van ZA, maar die is lichtjes bevooroordeeld, hij woont daar.
De prachtige zichten zijn niet op foto vast te leggen, zo mooi.De superlatieven doen het landschap niet genoeg recht aan; .Vic zijn hoofdhaar ( Moukihaar volgen Emmi) kwam ervan nog rechter te staan.
Nog n Japanse tour door het stadje George, de geboorteplaats van Hugo en dan op naar Mosselbay waar we twee nachten zullen blijven in een verbouwd oud postkantoor.
Wij hebben het genoegen om een kamer naast de bar te hebben en s avonds na dat we uitgeteld in ons bed lagen, werden we getrakteerd op een 90 beats per minute muziekstukje.Vic sprong recht in zijn bed en trakteerde de receptie op een telefoontje met de melding: Zet die ploat af !!!!;. De goede man zei ja Bart en 5 minuutjes later was het toch stil; eindelijk rusten oef!
Wat was het goed slapen in onze mooie kamer, zeker ook omdat we eindelijk met Vinceke hebben kunnen skypen. Zijn kusje gaf ons weer energie.
Tijdens de nacht hoorden we de het ruisen van de oceaan.Het was net of er was een stormwind, enkel het geluid, niet het gevoel.
Helaas, we moeten deze schitterende plek verlaten en weer verder on the road met de traditionele sanitaire stops en de stops om water in te slaan.
Gelukkig kregen we deze keer ook een koffie-pauze op een wel schitterende plek in Port Alfred. Vanaf het terras, hadden we zicht op in vaargeul van de haven.Een klein wandelingetje op de pier waar wilde golven sloegen en we moesten weer verder.
De lunch werd deze keer gelukkig niet in de traditionele tankstations genomen maar wel in een Farm stall waar home-made pies te verkrijgen waren.
En dan op naar Addo Elephant Park, een kleiner nationaal park waar eveneens de big five zouden te vinden zijn.Helaas voor ons, weer geen leeuwen te spotten.Toch kregen we een prachtig schouwspel van een kudde olifanten te zien met verschillende kleintjes.Echt schattig.
En daarmee was de dag weeral voorbij.We overnachten in een pracht van een hotel in Port Elisabeth.Maar helaas, het is alweer laat geworden en we zullen ons moeten haasten om ons eten binnen te spelen om op een deftig uur in ons bedje te liggen, want morgen is het weer vroeg dag.
Ge kunt het niet geloven!We zitten hier op ons terraske, met zicht op de oceaan; we horen het ruisen van het water, aan onze blog te werken.
Maar wij hebben dat wel verdient.Na een zeer vroeg vertrek, bij 8 gr en bewolkte hemel, hadden we 480 km voor de boeg.Dus rijden, rijden en nog maar eens rijden.
Buiten de sanitaire stops, n snelle lunch op een parking, en nog een paar sanitaire stops, was het hoogtepunt van de dag een bezoekje aan een mini museumke van Nelson Mandela.En daar was dan eigenlijk ook niks te zien.
We zijn wel door een prachtig landschap gereden. Helaas de fotos moesten we door de ramen fotograferen.Idem, dito met de echt zwarte stadjes die we doorkruisten.
En nu, even relaxen van het uitzicht, nog een lekker diner en dan weer vroeg het bed in om morgen weer verder te crossen.
En heu,, Jos en Christiane,, nog n gelukkige verjaardag en dikke kussen
Het was van dat hé als we opstonden. In de kamer een pad gevonden die zich niet maar zomaar daar kwam verstoppen. Het regende pijpenstelen buiten met een gure wind en bergzichten die in de mist verdwenen waren.
Na een ietwat rommelig maar lekker ontbijtje stapten wij toch goedgemutst de 4X4 terreinwagen in. De dag zou brengen wat het brengen zal.
Gestaag klommen wij naar een hoogte van 1800 m tot aan de grens van het buurland Lesotho om ons fotoke daar nog eens te laten zien aan de douaneambtenaren die er alles behalve happy bijliepen met dit weer.
Het was nu dat het pas echt begon te dagen waar we voor ingetekend hadden. Op een weg die hier aangeduid wordt met categorie 5 (zéé éér slecht) gingen we door tot op 2840 m. Een cakewalk op de Sinksenfoor was er niks bij. We werden dooreen geschud als de letters in een scrabllezak en moesten daarbij noghet aanzicht van diepe ravijnen naast de auto trotseren. Vic sch .. de lappen uit zijn broek met zijn hoogtevrees,en dan was er nog mist!.
Maar ja aan alles komt gelukkig een eind en zo bereikten we de douanepost van Lesotho waar men door de koude nog minder geïnteresseerd was in wie er zich kwam aanmelden. Hoewel ondertussen het zonnetje zich van zijn schriele kant liet zien was het toch niet zo aangenaam. Op dat moment toch nog enkele prachtige omgevingsbeelden gezien van de stoere Maputo bergketen.
Een speedbezoek aan een locale nederzetting geeft ons inzicht in de leefgewoonte van de mensen daar. Zeer arm volk die onze geschenken in dank aanvaarden. Vooral de verse ananassen waren manna uit de hemel.
Wij dan gauw terug de zelfde weg op naar ZA, maar niet zonder eerst een lunch te nemen in het hoogst gelegen bar van Afrika. Het weer wordt inmiddels berenslecht met regen, hagel, wind, mist en vlaagjes sneeuw. De temperatuur doet het al niet veel beter en daalt tot 1 graad Celsius.
Alles bijeen toch een toffe dag die mee werd gekleurd door onze ingehuurdechauffeur van dienst Ian uit Underberg. Een toffe gezellige pee die voortdurend in een mengeltaaltje van Engels en Afrikaans ons enorm weet te vermaken.
Een voorspoedige hobbelige terugreis naar beneden naar ZA, bracht ons weer terug bij onze Lodge waar we direct in een warm bad zijn gestapt om terug op temperatuur te komen. Ja,ja gaat ne mens al eens op reis naar de warme streken. Gelukkig is er een gezellig warm haardvuur in de kamer.
Wat aangekondigd was als een lange dag op de weg is de understatement van de week. 450 kilometerkes afmalen is niet niks.Maar Hugo en An zorgden voor de nodige afleiding
Een eerste stop werd gepland aan een Zulu marktje. Daar kwam de geur van verse ananas ons tegemoet.Er werd ook prachtig houtsnijwerk en de typische kralen verkocht. Enfin terug de bus in en verder richting kust.
Als uitgelaten kinderen liepen we het strand op om even pootje te baden in een toch warme Indische oceaan.De dolfijnen waren echter niet van de partij!
Maar wel een heerlijk stukje verse ananas. Mmmm lekker, het water loopt Monique uit de mond bij de herinnering alleen.
En dan weer verderen route.Tijdens de lange ritten was dit het ideale moment voor een beetje geschiedenisles.Hugo vertelde over de Zulus enzo
Er werd ook gestopt voor een verrassingske, een bezoek in Howick aan het Mandela Capture Monument, het monument ter ere van Nelson Mandela, op de plaats waar hij werd gevangen genomen.
Wat we eraan overgehouden hebben aan deze lange rit is een prachtig masker, natte voeten, een kunstige traktatie en het zicht op adembenemende landschappen.
Enfin, it was a long road to Tipperary, wat in ons geval de lodge in Underberg , gelegen op1800 m in de zuidelijke Drakensbergen is. Wel ongelooflijk prachtig ingericht en een uitzicht om van te kwijlen.
Hoewel we vandaag maar 28 graden hadden gaan we morgen wel een ijskoude dag tegemoet zoals ze hier zeggen. Het wordt dan amper 10 graden (wij krijgen al een thuisgevoel). Bibberrrrrrrrr.
%%%FOTO1%%% Gisterenavond even de kids aan de lijn gehad en dat maakt mama Monique natuurlijk weer heel gelukkig.
En vandaag begon dan ook nog eens prachtig. Onder een lekker zonneke reden we naar het project van Greet, een Belgische dame die hier in Swaziland een Lodge uitbaat.Bij aankomst van haar project, een kleuterschooltje, stormde de 50 kindjes ons tegemoet.Grote glimlacht, kolen als oogjes en armpjes in de lucht!In n wip en n knip had iedereen zon klein bengeltje in de armen.Wat genoten ze van de aandacht en de knuffels.En maar lachen want ze wilden allemaal op de foto.
Als ge dan te horen krijgt dat die knulletjes alleen, te voet, soms zelfs wel een gans uur onderweg, naar het schooltje komen, ja daar wordt ge stil van.In het schooltje krijgen ze ook een maaltijd, voor sommige zelfs de enige van de dag!Dan begint ge toch wel even te denken aan die kleinzoon van ons thuis!Monique haar moederhart bloedde weeral en ook Vic had het even moeilijk.(watje)
Gelukkig zijn er mensen zoals Greet die toch wel hun lot aantrekt.
Het was moeilijk afscheid nemen, maar we werden vrolijk uitgewuifd.
Ondertussen steeg de temperatuur op naar 30 gr. En wij terug richting Zuid Afrika. Aan de grens was het even spannend,de pascontrole verliep vanzelf, maar aan de Zuid Afrikaanse kant kregen we extra Health-controll.Bijna moesten we Jos en Maria achterlaten, die hadden onlangs Peru bezocht en volgens de dames is dat gele koorts gebied.Maar gelukkig kon Superman Hugo het oplossen.En wij verder, terug Zuid-Afrika binnen om in de namiddag weer te genieten van een game-drive.Ondertussen steeg de thermometer door naar 40 gr. We zagen een kudde buffels, een vergadering van 6 neushoorns, wrattenzwijntjes . Maar nog steeds geen leeuwen.Misschien de volgende keer!
Nu even snel een verkwikkend doucheke om de warmte van ons af te spoelen.
En gelukkig, we hebben hier wi-fi!Dus kunnen we jullie weer even bestoken.
%%%FOTO1%%% Vanmorgen op een menselijk uur uit ons bed, zes uur.Ja, ja dat noemen ze nu ontspannende vakantie.
We hadden een lange rit voor de boeg.Eerste stop op de fruitmarkt.Die druifjes daar, hmmm heel lekker.En die lieve dame waste ze nog wel voor ons!.
En hop, weer verder tot onze volgende stop; de sanitaire stop, altijd wel welkom.Langs de weg zagen we vele mensen op weg naar hun kerk.Elke kerk heeft hier zijn eigen kleur, dus de mensen liepen ofwel in groene tenue, of blauwe of zelfs n witte.Zo kun je altijd zien tot welke kerkgemeenschap zij behoren.
Efkens onze pas laten afstempelen en we zijn in Swasiland. Een ander Afrika.
We worden begroet door kleine kinderen die staan dansen op een brug om de nodige sponsoring te krijgen. We kunnen het niet laten om, na een paar potloodjes achter gelaten te hebben, een ambachtelijke gemaakt beeldje te kopen om deze schatten toch beetje te helpen. Monique haar hart bloedde en weg waren ook de lekkere druifjes.
We hebben tenslotte nog een psuedo Swasi dorpje bezocht met de nodige uitleg door een locale krijger en onze boterham werd verder nog belegd met dans en zang.
Monique kreeg van die zangers weliswaar tranen in de ogen en Vic verstopte zijn gezicht achter de camera om zijne cool niet te compromitteren.
Wij hopen morgen, terug in Zuid-Afrika,weer eens een wi-fi te hebben om onze blog up to date te brengen en eens te kunne skypen met onze kinderen.
Baaie, baaie danki voor jullie begrip en tot morgen.
%%%FOTO1%%% Amai, vandaag was het de vroege shift !Wake-up call om 5h30 en onze Vic wil altijd een half uurtje vroeger op! Met prut in de ogen, en enkel een taske koffie, wij weer op weg naar het Kruger Park.En het loonde de moeite!We zagen al vrij snel hyenas met een stevig brok vlees voor zich.Ook de cheeta was indrukwekkend.Maar het meest van al waar we beiden stil van werden, was toch de kudde olifanten die de baan overstaken. Zeker met de vele kleintjes die erbij waren.Toch een ontroerend moment.Iedereen was heel stilletjes, natuurlijk niet alleen van de pracht van de natuur!, 5 h 30 liet zich ook voelen!Terug in het hotel waren er een paar moedigen die het zwembad indoken. Ondanks de hogebuitentemperatuur was het toch wel n frisse duik.En wij kunnen het weten, wij waren natuurlijk ook bij die moedigen.
Voor het avondeten kregen we een boerenmaal voorgeschoteld, maar wel met ngeweldige show erbij.Knappe mannen met n sixpack, sommige zelfs n vijftienpack, dansten en sprongen op het ritme van de trommels en de zang van de meisjes.Vic trok heel stilletjes zijn buikje in!
Straffe mannen die we niet in den donkere willen tegenkomen om ambras te maken.
En nu snel naar bed want morgen is het weer vroeg dag.
%%%FOTO1%%% Goodmorning sunshine!En de zon was van de partij, 21° zelfs!Dus ideaal om onze Panoramaroute aan te vangen.En wat voor een panorama! Superlatieven volstaan zelfs niet, zo waren we onder de indruk. Van het ene natuurwonder reden we naar het andere.
Na een mooie route krijgen we zicht op Gods Window hoog op de berg met een geweldig helder uitzicht over het Transvaalse laagveld.
Daarna onder een stralende zon naar een zo nog mooier uitzicht op de 3 Rondavels , 3 bergen die perfect lijken op de ronde hutten van de vroegere locals.N mens wordt er stil van!
En als we dit dan al zo machtig vonden, viel onze mond open van bewondering bij de spoelgaten van Bourkes Luck Een wondermooie plek waar 2 rivieren, de Blijde en de Treur, diepe kloven uitgesleten hebben met opvallend mooie kolkgaten.Bij zoveel natuurschoon wordt ge toch wel heel klein!
Terug richting noorden maken we even n stop aan de Berlin Falls. Die kon echter niet op tegen al dat vorig natuurschoon.
Alleman was tegen die tijd een beetje uitgehongerd.Dus in een klein stadje Graskop dan maar even lunchen.(specialiteit gevulde pannenkoek)
Namiddag was het tijd voor een beetje geschiedenis met een bezoekje aan het geklasseerde dorpje Pelgrims Rest, zeg maar het Bokrijk van deze streek.Een klein dorpje waar vroeger de goudzoekers leefden.Eén heel merkwaardig feit: op het kerkhof staat een graf, tegendraads de andere graven met geen naam op, enkel de vermelding ROVER.Hiermee wou men laten zien dat men geen enkel respect had voor de man die een tentje gestolen had.Jammer genoeg keerde hij toch terug naar het dorp nadat hij hier weggejaagd was, met langs 1 kant het haar en baard weggeschoren. En dit betekende zijn dood.
Monique zal om alles weg te spoelen maar eens gaan zwemmen in het prachtige zwembad en Vic heeft eindelijk de kans om een paar blog verslagen te posten
Samen hebben we vandaag aan ons uitstapje mooie herinneringen en een mooi rood en aangebrand kleurtje in ons gezicht aan overgehouden.
Om halfzes uit onze tram om ons klaar te maken voor onze eerste safari in het Krugerpark. Het is bewolkt en niet helemaal uitnodigend buiten, maar niet getreurd. De regen is toch al gestopt. Na een goed ontbijt zijn we op weg.
Het is een inspannende dag, want de beesten staan hier natuurlijk niet op een rijtje aan te schuiven en we moeten ze dus wel echt spotten. Maar al gauw hebben we enkele exemplaren voorde fotolens. Prachtige ervaring om oog in oog te staan met bv een olifant die ons op zijn beurt aankijkt alsof wij de attractie zijn.
En niet enkel olifanten hebben we gezien, maar ook n hele boel impalas, giraffen, n buffel, nijlpaarden, neushoorns, en n heleboel prachtige vogels. Van de big five hebben we er al drie gespot. Niet slecht voor de eerste dag! Maar dat komt natuurlijk door Hugo.Zoals die overal de dieren ziet, niet te geloven. Als wij dan al eens een beestje zien, dan blijkt het gewoon n boom of steen te zijn. Hij ziet zelfs het kleinste vogeltje in n reuzenboom zitten.
s Middag in het park gepicknick tussen de apen.Zijn die beestjes agressief.Die pikken gewoon je eten uit je bord.Alhoewel, erg? De Kudu wors en de Boere wors waren nu niet bepaald lekker
Het busje leent zich niet honderd procent voor de safari, maar dat neemt niet weg dat we veel pret hadden onderweg, aangedikt door onze guitige Emmie en droge Eugène die ons regelmatig de slappe lach bezorgde.
Nog n hele lekkere steak gegeten in het nabije stadje Hazyview en dan vlug het bedje in want morgen weeral vroeg op. Och, wat is vakantie toch vermoeiend!
Denkt ge dat ge naar het goede weer trekt en begint dat hier s nachts toch wel te onweren zeker.Het water valt met bakken uit den hemel.Het bezoek aan het Ndebele dorp viel daardoor wel letterlijk in het water, het werd een bezoek op zn japanees.Even wat fotos van toch wel een kleurrijke figuur en dan rap de bus in.
Het bezoek aan de diamantmijn in Cullinan was dan wel een groot succes.Het is niet voor niks dat diamanten zo duur zijn!Nog nooit zon kapitaal bijeen gezien.En n hele hoop bijgeleerd! Als we nu diamanten willen kopen, we weten er alles van.Monique haar oogjes blonken en Vic, die bibberde van de schrik!Maar oef, gelukkig voor hem bleef het gewoon bij kijken.
En dan verder met de nodige tussenstops, een vettige hamburger en een niet te z koffie, richting Hazyview waar we 4 dagen zullen verblijven.De panoramaroute hier naar toe slingert door de Transvaalse Drakenbergen. Spijtig genoeg begon het weer te regenen en op een hoogte van bijna 2000 m was het zelfs heel mistig.Even dachten we dat we in de Ardennen aan het rondtoeren waren op een regendag.Het hotel maakt dan weer alles goed.Wat een kamer, net een balzaal. En ook het diner is de moeite.Nu vlug in bed want morgen weeral vroeg op! Slaap ze.
Oef, we zijn er geraakt! Weliswaar doodop, maar we zijn er!De vlucht naar Frankfurt was een makkie.Korte vlucht, zachte landing.Maar tot in Johannesburg geraken, dat was een ander paar mouwen, zeer woelige vlucht en lang heel lang. We waren beiden kapot. Een nacht met hazenslaapjes voor Monique en ééntje met geen oog dicht voor Vic. Een echte aanrader. Maar eens in Johannesburg,stond een goedlachse Hugo ons al op te wachten.Die nam ons direct mee op sleeptouw in zijn VW Crafterbus naar het Voortrekkersmonument in Pretoria. Een prachtig monument ter nagedachtenis van de bloedige geschiedenis van Zuid-Afrika.Want er is alles bijeen toch wel een stukste gevochten hier!
Bij het bezoek aan het huis van Paul Kruger, voormalig president, waande je jezelf direct terug op bezoek bij één van je oudere omas. Maar dan wel eentje van rijkere afkomst. Schoon meubeltjes en knappe huisraad en daarboven uit staken de prachtige lichtschakelaars! Wel maar een klein huisje om met 16 kinderen te wonen! Ja, ja onze Paul kon er wat van.
We maken nog een ritje door de oude stadskern op naar de Uniegebouwen, zeg maar het Parlement van Zuid Afrika.Wat ons direct opviel zijn de overal goed onderhouden tuinen!Alles gebeurt op t gemakske maar groene vingers hebben ze hier wel.
En dan met heel de groep op weg naar onze lodge in Retepetet . Na nog even een zwemmeke omringt door blauwbal-apen,en een kleine avondwandeling in het natuurpark is het tijd om aan te schuiven aan een lekkere maaltijd; . Monique haar oogjes vallen daarbij al bijna toe en het is hoog tijd om direct in t beddeke te kruipen. En daarbij is onze eerste dag in Zuid Afrika al voorbij!
Na al dat lange wachten
en plannen kunnen we zeggen dat we er klaar voor zijn. Het is me wat geweest, zulle.
Dit weekend toch nog even een goede afleiding gehad door de Paashaas binnen te laten voor onze Vince.
Hij liet het niet aan zijn hartje komen om zijn paaseieren gretig te rapen. De
schat!
Nog even onze SKYPE
getest op enkele gewillige personen omdat we vanuit het achterland toch ook
eens iets willen laten weten. Maar meeral om onze kinderen te kunnen zien
natuurlijk, maar dat mogen ze niet weten.
We kunnen nu eindelijk
de laatste uren aftellen voor we gaan vertrekken. De laatste klusjes in huis
worden nog gauw gedaan. Straks komt onze
Kevin ons ophalen met zijn voiture en worden we in stijl naar de luchthaven
gebracht. Gouden kerel toch hé. We zijn er trots op!
Het zal straks wel een
lange nacht worden voor Vic, omdat die in tegenstelling tot Monique, niet zo
goed kan slapen op een vliegtuig. Maar dat nemen we er maar al te graag bij.
Nu is het de moment om
te gaan genieten en ons eens goed te laten gaan.
We gaan ons 100% smijten
om onszelf te entertainen (om het eens met de woorden van The Voice jury te
zeggen).
Oef! Het shoppen is achter
de rug! We hebben de nodige attributen gevonden! Alleen brengt dat natuurlijk
voor Monique extra inkortwerk mee.En
laat dat nu niet bepaald haar favoriete bezigheid zijn.Zolang het goed gaat, is alles OK .. maar
dan slaat het noodlot toe! Haar naaimachine doet niet meer wat zij wil en dan
wordt ze een beetje (veel!!!) stressy! Gelukkig zijn er dan nog de reddende
engeltjes! Bedankt Christiane!
Ook de reisapotheek is nu
in orde.De nodige malariapillen zijn
gekocht en de rest is nagekeken en aangevuld.Weeral iets dat we van ons lijstje kunnen schrappen.
Overal beginnen er dan
nu ook stapeltjes te verschijnen. De lijst van niet te vergeten zaken wordt
dagelijks aangevuld!
We beginnen wel echt
af te tellen. Gelukkig komt onze vertrekdatum nader want Monique begint
zenuwachtig te worden.Zij telt de dagen
af zoals een klein kind aftelt naar de komst van Sint Niklaas of eigenlijk de
Paashaas in dit geval. Vic heeft natuurlijk ook zenuwen, maar die kan dat beter
verstoppen en lijkt de coole zelve!
Samen eens in ons kleerkast gedoken om uit te zoeken wat we zoal kunnen aantrekken tijdens ons komend verblijf.
Goed nieuws: alles past nog . als we elk ongeveer 3 kg afvallen!! Verdorie hé.
Enfin we zullen ons best doen, maar het zal niet veel baten denken we. Als we alle berichten mogen geloven, is het eten ginder zo lekker en ook nog zo VEEL dat we ter plaatse zeker niet aan afvallen moeten denken.
Besluit: we zullen nog enkele broeken en zo moeten aanschaffen. Die gaan we dan moeten kopen op de groei (we zullen het nu maar, jammer genoeg, investering in de toekomst noemen.
Vandaag
was het dan zover. Wij naar Leuven getuft
om de "voorreisvergadering" van onze Zuid-Afrikareis bij te wonen. t Was vooral al plezant om onze
medereizigers voor de eerste keer te ontmoeten. Met11 toeristen zijn we uiteindelijk en t ziet er nogal
een toffe bende uit (wij inclusief natuurlijk). Ook Ann, onze reisleidster, hebben we ontmoet. Zij zal ons handje vasthouden van bij vertrek tot terugkomst in Zaventem (figuurlijk dan toch). Onze gids Hugo wacht ons ginder op!
We
hebben voldoende meegekregen om ons voor te bereiden voor wat er komt.Het enthousiasme van Ann
werkt aanstekelijk en dat maakt het allemaal nog lastiger om de dagen af te
tellen tot het wel degelijk zover is.
Eén
ding is zeker, we hebben nog een beetje van alles nodig en dat zal natuurlijk
mee ons koopgedrag van de komende dagen gaan bepalen.
Lets go shopping.( Monique lacht ) Enfin,
we vliegen er dan maar in zeker.
Vandaag een bezoekje gebracht aan ons Annie, Vics zus wonende in Zeveneken tegen Lokeren (in Boemerskonte zoals ze zouden zeggen in Antwerpen)... Zij was natuurlijk mee enthousiast bij onze vooruitzichten. Ergens van onder het stof toverde zij ineens voor ons een verrekijker vandaan die we mochten lenen tijdens onze reis. Vermits dit een kleinood is dat ons nog ontbrak en waarvoor Vic (der hedde hem weer) geen geld wou uitgeven, was dit natuurlijk een welkom aanbod. Het toestel valt alleen wel een beetje zwaar. Het is nog wel van oerdegelijke Russische makelij en heeft hoogstwaarschijnlijk nog dienst gedaan op een duikboot in de 40 er jaren. Volgens Vic is het zodanig geconstrueerd dat hij in laatste instantie, ten tijde van oorlog, nog kon gebruikt worden om iemand te kwetsen door er mee te gooien. Maar ja het gewicht nemen we er graag bij. Het zicht door de kijker is zeker al wel fantastisch en er zit geen zeewater in.
Een paar extra wieltjes onder onze bagage en dat moet zeker haalbaar zijn, haha. Alvast bedankt, Annie
