Dréke is mijn Bichon Frisé, Caress is een Blauwe Britse Korthaar,
Maurice is een zwart zwervertje dat zijn gouden mandje vond.
30-06-2006
Fleurtje!!!
Vanavond ging ik samen met Fernanda naar Hamont-Achel. Daar werd haar nieuwe hondje geboren in de kennel van The Proud Beauties. Het is een prachtige Yorkshire, 3 maanden jong. Zo een lief en rustig beestje, je kan het bijna niet geloven! Ik ben de trotse meter dus zal ik nog voor suikerbonen moeten zorgen! ) Hier heeft de kleine Fleur nog plakkers rond de oortjes. Die mogen er binnen een paar dagen af. Het dient tot steun om de oortjes laten recht op te staan. Eens die zo staan blijven die zo voor de rest van het leven. Proficiat, Fernanda! Je hebt een kleine beauty in huis gehaald!!!
Een overgelukkige Fernanda met haar Fleurtje ...
Vanaf nu zal je op Fernanda's blogje kunnen genieten van de dagelijkse avonturen in haar gezinnetje want met het jonge poesje, nefri, er nog bij, zal het daar vast niet saai meer zijn!!!
Kijk hier eens aan! De twee zoontjes van Ziggy zijn al uitgegroeid tot schattige beertjes! Bezoek de website van Of Super Trouper en bekijk de filmpjes!
Mijn vriendin, Laathi, is zopas terug van een prachtige reis naar Korfoe. Op haar eigen blogje laat ze jullie dagelijks meegenieten met prachtige foto's.
Ook op vakantie blijft Laathi een echte poezenvrouw!
Weinig tijd om te bloggen dezer dagen! Toch zie ik van in mijn bureau vaak heel schattige taferelen afspelen ! Vanavond nam ik deze beelden.
Zeg, Daisy, lieveke ... Dat is wel mijn beertje, hé! Geef dat eens terug!
Zeg, Dréke, dat vind ik nu flauw van jou, hoor!!!
Tut tut tut! Gij neemt hier alles van mij in beslag! Dat moet nu toch echt gaan gedaan zijn!
22-06-2006
De 14 Belgische hondenrassen
Dit weekend heeft de Brussels Dogshow plaats. Bij die gelegenheid zal Royal Canin zijn "Encyclopedie van de Belgische Rassen" voor het eerst aan het publiek presenteren. Ook Dréke behoort tot één van die 14 Belgische rassen. De Bichon Frisé of Krulharig Leeuwtje.
Uit de liefde en het vakmanschap van onze voorouders ontstonden prachtige hondenrassen, sculpturen van kynologisch vernuft en koppige traditie. Niet meer weg te denken uit ons nationale patrimonium, bewonderd door hondenliefhebbers uit de hele wereld. De Belgische Rassen zijn nu verspreid en geliefd in de hele wereld en beginnen zelfs Azïe binnen te dringen. Verre ambassadeurs van onze cultuur.
Zondag, 18 juni 2006 ... Samen met mijn goede vriendin, Fernanda, ging ik een hapje eten bij "Geerts" in Westerlo.
In de prachtige tuin maakten we enkele mooie foto's als herinnering aan een leuke zomeravond ...
Ik kreeg van haar dit doosje vol geluk, 160 opgerolde gelukspreukjes ...
Fernanda
17-06-2006
Een heerlijke voormiddag ...
Zaterdag, 17 juni 2006 ...
16-06-2006
Bedankt
Graag wil ik iedereen bedanken voor de lieve verjaardagswensen! Door de drukte in de zaak is er zelfs geen tijd geweest om die dag een beetje te vieren. Ik wil zovele mensen nog persoonlijk gaan bedanken en dat zal ik in de komende dagen zeker ook doen!
Met Daisy gaat het heel goed. Afgelopen week is ze ziek geweest, een zware keelontsteking. Maar ze is nu zo goed als genezen. Zij en Dréke zijn al dikke vrienden geworden. Het is zo mooi te zien hoe die 2 samen spelen. Natuurlijk is Daisy de baas en Dréke is zo slim haar in haar wijsheid te laten . Hij doet toch lekker zijn zin! Het komt echt heel dik voor mekaar met die twee! Als ik even tijd heb breng ik verder verslag uit. Tot gauw!
09-06-2006
Rozen
Het is rozentijd! Deze foto's nam ik gisteren in de tuin van mijn ouders ...
08-06-2006
Vrede?
Daisy, genietend in de tuin van de avondzon ...
De vriendschap tussen Dréke en Daisy begint stilaan vorm aan te nemen . Geregeld haalt ze nog uit naar hem, zeker als hij te dicht nadert naar haar zin, maar het betert! Toen Dréke op mijn schoot zat, kwam ze, gezellig, vlak voor mij op mijn buro liggen. Ze snuffelde aan zijn pootjes en legde de hare boven op die van hem! Dréke hield bijna zijn adem in, bewoog niet en bekeek het vol verwondering. Ik nam zijn pootje en streelde daarmee minutenlang het kopje van Daisy. Die genoot zichtbaar van die zachte, wollige poot, met gesloten ogen. Ja, het komt zeker goed tussen die twee! Beiden lopen me overal achterna, het zijn mijn schaduwen . Ik liet Daisy vandaag ook voor het eerst in 8 weken weer eens buiten. Ze klauterde al eens in haar boom en besnuffelde de struiken. Maar van het moment dat ik aanstalten maak om binnen te gaan is ze mij al voor, zo bang is ze dat ik haar zou buiten sluiten. Stilletjes aan wordt het weer een "huisje weltevree" tenhuize Viva ...
07-06-2006
Spaanse honden in nood ...
Via het vrouwtje van Sparky, Tamara, kwam ik op een site over Spaanse honden in nood. Spanje, een paradijs, maar niet voor honden ... Ik las er ook het volgende prachtige verhaal:
Toen de oude man bij zonsopgang over het strand liep, zag hij voor zich uit een jongeman zeesterren oppakken en in zee gooien. Hij haalde hem in en vroeg hem waarom hij dat deed.
Het antwoord was dat de zeesterren zouden sterven als ze in de ochtendzon zouden blijven liggen.
"Maar het strand is kilometers lang en er zijn miljoenen zeesterren," zei de ander. "Wat voor verschil maakt het als u die moeite doet`?"
De jongeman keek naar de zeester in zijn hand en gooide die in de veilige golven. "Voor deze maakt het verschil", zei hij.
Meer lezen over Spaanse honden in nood? Op volgende site lees je er alles over. Gruwelijk dat zo iets kan bestaan ... Dankbaar voor dergelijke organisaties ... Niet geschikt voor gevoelige kijkers.
Als Bichon Frisé van de maand juni, breng ik deze keer het bijzondere verhaal van Sparky. Sparky stal het hart van zijn baasjes, de Nederlandse Tamara en Mark, toen hij amper drie weken jong was. Het begon allemaal in Spanje, in het warme Torremolinos aan de Middelandse zee. Sparky werd daar geboren op (vermoedelijk) 11 november 2003. Dréke en zijn Spaanse rasgenoot gingen afgelopen week terug naar zijn land van herkomst en het was daar, op het strand, onder een parasol met zicht op zee, dat Dréke die lieve Sparky een interview afnam. Het werd een interessant gesprek ... Genieten jullie mee?
Dréke: Wel Sparky, gij komt uit een mooi land, maar voor mij mocht het enkele graadjes minder zijn! Pfft ... warm zenne! Geef mij maar een zonnige dag in de winter, liefst met een laagje sneeuw .
Sparky: Oh, Dréke, niet voor mij! Je kan niet geloven hoe erg ik geniet van dit warme zonnetje. Ik ben in mijn hart een echte zuiderling gebleven .
Dréke: Hoe begon het allemaal? Vertel eens!
Sparky: Mijn baasjes waren in de winter van 2003 hier met vakantie. Op een wandeling door de stad kwamen ze voorbij een dierenwinkel. Ik en nog andere hondjes lagen daar in de vitrine, op een krantje, in de blakende zon, te braden met temperaturen van rond de 30 graden! Ze waren direct verliefd op mij en alhoewel ze wisten dat het niet verstandig was op deze wijze een hondje in Spanje te kopen, hadden ze zo een medelijden dat ze besloten mij mee te nemen. De winkel was echter gesloten. Ik zag ze weglopen en dacht ze nooit meer terug te zien ... Maar ze kwamen terug! Ik was nog zooo klein maar de verkoper maakte hun in gebrekkig Engels wijs dat ik al 2 maanden was. Naast mij lag nog een ander hondje, iets ouder en sterker dan ik en de mama van mijn vrouwtje raadde haar aan om dat te kiezen. Ik had op die korte tijd echter het hart van mijn baasjes reeds veroverd en ze namen mij!
Dréke: Hoe oud was je dan werkelijk?
Sparky: Ik was nog maar 3 weken! Toen mijn baasjes al op straat stonden met mij, zagen ze in mijn paspoort dat ik nog zo jong was. Na mij wat beter te hebben bekeken zagen ze ook dat mijn tandjes nog maar pas begonnen te groeien, ze voelden slechts enkele puntjes ... Ze gingen weer binnen in de winkel maar plots sprak de verkoper geen woord Engels meer ... Tja, daar stonden zij dan met mij, amper 3 weken oud ... Zou ik het wel halen?
Sparky, veilig in de handen van zijn nieuwe baasje ...
Dréke: Blijkbaar heb je het gehaald, Sparky, want je ziet er stralend uit! Maar je hebt wel echt veel geluk gehad. Normaal moest jij nog weken de melk van je moeder gedronken hebben. Wat at jij eigenlijk, als je nog geen tandjes had??
Sparky: Ik was inderdaad een sterke rakker want ik at al vast voedsel en dat ging prima. Ik bleek gezond en had geen problemen. Ik sliep in een doosje voor 6 flessen wijn en daar had ik alle ruimte in want ik was piepklein.
Dréke: En toen mocht je met je nieuwe baasjes mee naar huis, naar Nederland ...
Sparky: Inderdaad, maar ook dat liep niet van een leien dakje!!
Kleine Sparky in het doosje ...
Dréke:
Waren er problemen?
Sparky: Inderdaad, want toen mijn baasjes mijn reis naar Nederland gingen regelen kwamen ze er achter dat dat ik minstens 3 maanden moest zijn! Ik was nog maar 3 weken! Voor geen geld wilden ze mij achterlaten dus er moest een oplossing gevonden worden. Aan de dierenarts die mij de prik gaf om mee op het vliegtuig te mogen, vroegen mijn baasjes om mij een nieuw paspoortje uit te schrijven waarop stond dat ik 3 maanden was. Hij ging akkoord en het kostte hun 50 euro. De dierenarts waarschuwde hun wel dat ze nog steeds tegen de lamp konden lopen want mijn tandjes (of het gebrek eraan ) zouden mij kunnen verraden!
Dréke: Amaaiii, hoe spannend!! Was je niet bang voor die reis??
Sparky: Nee, want ik sliep . Mijn vrouwtje had mij in een reistasje gestopt en had mij in het vliegtuig tussen haar voeten op de grond gezet. We waren die dag nog op het strand gaan wandelen en ik, die nog zo klein was, was zeer moe. Ik sliep bijna de hele reis. Eens in de lucht was mijn vrouwtje zo opgelucht want als ze nu achter mijn leeftijd kwamen zouden ze echt niet meer terugkeren ! Een kwartiertje voor de landing kwam een stewardess aan mijn vrouwtje vragen of het klopte dat ze een hondje bij had. Mijn vrouwtje beaamde dat en zei dat ik sliep. Het was allemaal ok en ze ging weer weg. Oef! Ik werd pas weer wakker toen we al weer het vliegtuig verlaten hadden en daar was ik, in mijn nieuwe vaderland: Nederland! Ik ben nu 2,5 jaar jong en ik ben hier heel gelukkig!
Dréke: Jij bent inderdaad een gelukzak! Hoe zou het de andere hondjes in die winkel vergaan zijn?
Sparky: Ach, ik denk daar ook vaak aan. Wie zal het zeggen? De winkel is gelukkig weg nu, al een hele tijd. Toen mijn baasjes hier weer met vakantie waren zijn ze gaan kijken en hij bleek gesloten. Maar dat neemt niet weg dat er hier in Spanje nog ontzettend vele wanpraktijken bestaan wat dieren betreft. Honden worden vaak schandelijk mishandeld! Gelukkig zijn er mensen en organisaties die zich hier voor inzetten, maar het leed blijft ontzettend groot!
Dréke: Sparky, hoe ben jij je prachtige Bichon Frisé staart verloren? Toch wel het grootste sieraad van ons ras!
Sparky's mooie staart werd hem door onwetende broodfokkers ontnomen!
Sparky:
Ach, Dréke, dat is eigenlijk het enige trauma dat ik aan mijn afkomst over gehouden heb. Mijn staartje werd kort na mijn geboorte al afgebonden en dan nog op een verkeerde manier! Er staat een bultje op het stompje (littekenweefsel), ik heb er vaak last van en dan zit ik er op te kauwen. Het is een spijtige zaak ...
Dréke: Waarom hebben ze dat gedaan?
Sparky: Blijkbaar hielden ze mij voor een poedel. Dat stond ook op mijn paspoort. Mijn baasjes zagen al vlug dat ik zeker geen poedeltje was. Na heel wat zoekwerk dachten ze aan een Spaanse waterhond maar dat bleek ook niet te kloppen. Toen zag mijn vrouwtje heel toevallig op tv een uitzending waar men het had over een Bichon Frisé. Ze ging zoeken op het internet en kwam op jouw blogje terecht. Mijn vrouwtje herkende mij meteen!
Dréke: Inderdaad, al ben je wel een beetje groter dan mij.
Sparky: Ja, mooi meegenomen, hé! ) Broodfokkers nemen het spijtig genoeg niet zou nauw met het kweken en kiezen van ouders. Er zal bij mij vast wel ergens een grotere poedel of Spaanse waterhond in de familie zitten ). Maar hierdoor worden er ook veel te veel zieke dieren geboren of dieren die later allerlei kwaaltjes ontwikkelen. Ook daar heb ik weer geluk gehad want ik ben sterk en gezond!
Dréke: Ook draag je jouw kapsel niet als een typische Bichon.
Sparky: Nee, gelukkig niet! Mijn baasje vindt dat maar niks, dat verwijfde gedoe! Hij wil me zoals ik ben: lekker stoer!
Dréke: Verwijfd?? Ik?? (slik) Pardon??
Sparky: Haha! Trek het je niet aan, Dréke! De vrouwtjes blijken jouw heel erg knap te vinden! Je hebt succes!
Sparky en Tamara
Dréke: Het is al goed! Zeg, met die lange poten van jou zal je wel heel hard kunnen rennen! Krijg je daar ook vaak de kans toe?
Sparky: Oh, ja! Mijn vrouwtje gaat vaak skeeleren, wel een half uur tot 3 kwartier aan een stuk! Ik mag dan mee rennen! Heerlijk vind ik dat!
Dréke:
Nu wat anders! Straks moeten we weer naar huis. Zullen we nog wat genieten van het mooie strand? Wat wandelen en rennen langs de waterkant?
Sparky: Goed idee! Maar begin niet achter de vrouwen te lopen, hé, Dréke!
Dréke: Maar nee, gij! Dat zou ik mijn vriendinnetjes thuis zeker niet willen aan doen! Wat zouden Zoety en Beejee wel niet denken!
Sparky: Je bent een prima kerel, Dréke )
06-06-2006
Gezocht: een hondenloos gezin voor Denzel!
Wie adopteert Denzeltje? Update 13 juni 2006: Denzel vond een nieuw gezin in Mortsel!
Denzel, een schat van een katertje, maar liefst zonder honden in de buurt!
Daar de beide poezen ons Dréke helemaal niet zien zitten moest ik een beslissing nemen. Temeer omdat Daisy een ontzettend lieve kat blijkt te zijn die mij niet meer kan missen . Ik had nooit gedacht dat zij een huiskat zou blijven maar ze verrast mij keer op keer door haar lieve en zachte karakter. Dréke ziet ze absoluut nog niet zitten maar op de paar dagen dat ze elkander kennen is ze al heel tolerant geworden tegenover hem. Ik zie dat nog wel goed komen. Denzel zelf is geen hondenvriend. Tegenover mensen echter is hij hartveroverend! Zo een lief en schattig baasje. Hij gebruikt de kattenbak, is al heel zelfstandig en ook de krabpaal is door hem al in gebruik genomen. Als een baby ligt hij in je armen op zijn rugje te slapen. Zo schattig! Voor mij is de beslissing dan ook heel moeilijk geweest. Twee vijandige katten voor Dréke is een beetje teveel van het goede. Omdat Daisy als volwassen kat elders niet gauw welkom zal zijn heb ik besloten om haar te houden als huiskat. Denzeltje krijgt vast zonder probleem een nieuwe kans in een hondenloos gezin. Daar is hij dus nu naar op zoek want vandaag gaat hij terug naar Bieke. Ik wil de jongen een eerlijke kans geven en als kitten van amper 8 weken krijgt hij deze kans ten volle. Hoe langer ik hem bij me hou, hoe zwaarder zal ook het afscheid wegen ...
Mama Daisy is ontzettend lief en ik zal haar dan ook adopteren.
Lees op het blogje van Den Dierenvriend ook nog eens de oproep voor een thuis voor Cato. Zij is een uitzonderlijk lieve poes, die een goed gezin meer dan verdient! Denk er aan dat kleine schattige kittens ook snel volwassen poezen zijn. Met een volwassen poes weet je wat je in huis haalt en in het geval van Catooke is dat een geschenk uit de hemel!
04-06-2006
Dréke-Daisy en Denzel
Leven als kat en hond ...
De thuiskomt met Daisy en Denzel verliep goed. Ze waren al direct aan het eten en hun nieuwe thuis aan het verkennen. De grote verrassing was Daisy, die mij direct aanvaardde en uitgebreid wou gestreeld worden. Tien minuten aan een stuk en ze had er nog steeds niet genoeg van . Als ik Denzel wou strelen kwam ze altijd gauw tussen beide, "zij" wou mijn aandacht!
Met Denzeltje zelf mag ik doen wat ik wil, nog geen enkele keer blaasde hij of gebruikte hij zijn nageltjes tegen mij, een echt lief voddenpopje . Ik mocht hem al helemaal kammen, terwijl hij spinnend zat te genieten. Beiden gebruiken ook al van dag één de kattenbak. Amai, hebben die een goede opvoeding van Bieke gekregen .
Maar dan ... ons Dréke. Hij zou zoooo graag vriendjes met hun worden! Van bij het eerste oogcontact met Denzel was de strijd al beslist. Dréke gaf zich onderdanig over aan dat zwarte, kleine monster . Om het half uur probeert hij zachtjes kwispelend en op een respectabele afstand toenadering te zoeken maar Denzel is razend op hem. Ook voor Daisy is het oorlog. Dréke begrijpt er niets van. Een beetje in de war denkt hij toch dat ze een spelletje spelen, want zeg nu zelf: op hem kan toch niemand kwaad zijn? Maar voor de poezen is het bittere ernst ...
Daisy en Denzel hebben mijn vensterbank in de keuken al volledig ingepamld.
Dréke probeert Daisy vanop veilige afstand te overhalen om vriendschap te sluiten ...
Daisy heeft daar voorlopig absoluut geen zin in!
Denzel bekijkt het tafereel nieuwsgierig ...
Hij vindt Dréke nog veel akeliger en laat dat duidelijk merken!!
Dréke met één pootje omhoog, niet wetend wat te doen tegen zoveel vijandschap ... Doet ze dit om te spelen?
Make? Menen die dat nu? Waarom zijn die zo kwaad op mij? Ik wil zo graag vriendjes worden!
Dréke blijft minuten lang "mooi vragen" ... Denzel geeft niet toe, hoe ontzettend lief hij ook is voor ieder mens, hij moet niks van honden hebben!
Denzeltje aan de krabpaal!
Moeder en zoon spelen graag tesaam ... Toch nadert het afscheid.
) Hier heeft de kleine Fleur nog plakkers rond de oortjes. Die mogen er binnen een paar dagen af. Het dient tot steun om de oortjes laten recht op te staan. Eens die zo staan blijven die zo voor de rest van het leven. Proficiat, Fernanda! Je hebt een kleine beauty in huis gehaald!!!
