Altijd heb ik vreemd opgekeken als er mensen iets aan hun lichaam laten veranderen. Laat het lichaam zijn zoals het is. Een paar uitstaande oren of een kromme neus kan nog maar wat rimpels of een slappe huid wegwerken vind ik soms te ver gaan. Een oude kast of een oude tafel vinden we mooi, dat noemt men dan antiek. Een oud gezicht kan ook mooi zijn, je kan dan aflezen aan dat gezicht wat men heeft meegemaakt in het leven. Je zou kunnen zeggen, dat deze mensen het niet leuk dat we zien,hoe hun leven is geweest. Boeren op het platte land hebben van die mooie koppen en zij schamen zich daar ook niet voor omdat ze tevreden zijn. Tevreden met jezelf zijn en kijken naar jezelf dat is heel belangrijk, niet andere personen je laten vertellen hoe je er moet zien.
Ikzelf heb ook wat laten doen en wel mijn gebit, ik was ontevreden en nu tevreden.
Het is heel vreemd, zodra je met vervroegd pensioen bent dan ben je heel snel gewend om thuis te zijn en niet meer hoeven te werken voor een baas. Ik ben nu een jaar thuis (FLO na de marine) en heb nog een keer 4 weken gewerkt na een half jaar thuis als huisvader. Die vier weken waren een hel. Nooit heb ik stress gehad maar de spanningen liepen iedere dag op. Onmiddelijk stoppen was mijn remedie en dat heb ook gedaan. Natuurlijk is het fijn om te werken en dat doe ik ook, in en om het huis. Je eigen tijd indelen en ontspannen aan iets beginnen zoals nu met het schrijven op een blog. Zolang je de vrouw maar niet voor de voeten loopt en meehelpt waar het nodig is gaat het prima. Ik ben weg bij de marine maar weer in dienst gekomen bij mijn vrouw, een hele fijne baas om mee te werken.
Sinds ik computerles geef op de basisschool van mijn dochter valt het mij op dat kinderen vershillende letters door elkaar halen. Een van de lessen is stempelen, de letters op de goede volgorde zetten, zodat er een woord wordt gevormd Heel veel woorden doen ze prima maar zodra de d of de b zien dan weten ze het niet. Ook de t of de f, de p of de q, de i of de l zijn letters waar ze even bij twijfelen.
Ik praat hier over kinderen van 4 en 5 jaar oud.
De leerkrachten letten hier natuurlijk goed op dat ze die fout niet te veel maken, maar ook de ouders kunnen hun kinderen helpen door ze het goede voorbeeld te geven. Kinderen hebben de drang om te willen schrijven, zeker mijn dochter, en door ze stimuleren en ze te sturen in de goede richting gaat het zeker goed komen.
We zijn al weer een week in het nieuwe jaar en de ellende, van het vorige jaar, zijn we al weer vergeten. Maar het nieuwe jaar, een week oud, heeft al weer genoeg ellende gegeven. Je hoeft de ellende niet op te zoeken, het komt gewoon via het nieuws je huiskamer in. Vanmorgen bij het ontbijt hoorde we het op nieuws dat er 3 babylijkjes waren opgegraven bij een woning. Onze dochter (5 jaar) hoorde dat ook en dan komen er vragen over dat bericht. Hoe vertel je aan een kind van 5 jaar waarom er mensen zijn die zo iets doen. Gewoon eerlijk antwoord geven en er niet om heen draaien. Ze weet al heel veel over weeskinderen die door hun ouders worden afgestaan aan een weeshuis, maar er zijn ook ouders die dat niet doen en dan voor een verkeerde oplossing zoeken en in wanhoop hun kinderen doden. Ze zal het niet begrijpen zoals volwassenen dat doen, maar in dat koppie van 5 jaar oud wordt het wel opgeslagen en ze komt er dan zeker wel weer een keer op terug.
Wees eerlijk naar je kinderen want dat waarderen ze.
De babykamer is eindelijk klaar zodat ik weer wat tijd kan vrij maken om wat te schrijven. De computer beheerst gelukkig niet mijn leven maar nu ik er weer achter zit is toch wel weer prettig. Ik heb wel even tijd gehad om met mijn dochter te gaan schaatsen in het cenrum van Den Helder. Kinderen vragen veel aandacht en die moet je ze ook geven. Ouderschap gaat niet vanzelf je moet er wel wat voor doen. Zodra de baby geboren is (rond 5 feb.) zal ik er zeker veel over schrijven en er foto's bij zetten.
Hij kwam, hij zag en hij gaf. Als je afgelopen weken goed had opgelet kwam je de Sint overal tegen. Op je werk, op straat in de winkel en zelfs thuis. Ook oma vindt het nog steeds leuk zoals je ziet op de foto. Maar nu de goed heiligman weer vertokken is naar Spanje (hij heeft gelijk) zijn we hem alweer vergeten. Maar volgend jaar geloven we er weer in en dan staan we op de kade, om hem te verwelkomen.
Alfons schreef mij, "soms zien wij wat we willen zien". Hij heeft daar helemaal gelijk in, soms is het fijn om niet te weten wat er om je heen gebeurd en je mee te laten slepen met het prettig gevoel om je heen, dat wil je zien. Je mee laten slepen met de massa is ook regelmatig naar het nieuws kijken en alle ellende die daar voorbij komt, te zien. Ik wil dat niet zien en kijk dan regelmatig niet, ik wil zien wat ik wil.
Wist u dat wij vaak worden opgezogen in de massa. Als wij ergens bij staan waar een hele grote groep mensen zijn en ze zij blij, dan zijn wij ook blij. Als deze mensen verdrietig zijn dan zijn wij ook verdrietig. Loop je in een straat en er komt een grote groep mensen aanrennen omdat ze vluchten dan loop je mee, waarom weet je niet, maar je wordt gewoon opgezogen in de massa. Jonge mensen hebben dit verschijsel heel sterk bij een concert, als de muziek hun meesleept en zij allen, met de armen omhoog, staan te zwaaien. Soms is het fijn om mee te gaan met de massa maar blijf wel jezelf en laat je niet te ver gaan in de massa.
Dit komt weinig voor dat mijn beide dochters op een foto te zien zijn. Meestal vergeet ik het maar nu is het gelukt om mijn beide oogappels (17 jaar verschil) op de foto te zetten. Het derde kind verwacht mijn vrouw begin febr. 2006. Heel veel mensen zeggen tegen mij ben je niet te oud (53) om nog vader te worden? Nee, ik weet dat er kinderen zijn die geen vader hebben of de vader wil er niks van weten. Ik ken een vrouw met drie kinderen, gescheiden, en deze kinderen hebben hun vader weinig gezien, deze vrouw vond het ook maar niks dat een oudere man vader wordt. Mijn kinderen zullen een vader krijgen, die er wel is en ze zullen met veel liefde opgroeien ook al zal dat maar kort zijn.
Tot nu toe heb ik veel onderwerpen de revu laten passeren. Al deze onderwerpen komen uit op een punt, het geheugen. Wat we ook zien, horen of voelen, de informatie komt uiteindelijk terecht bij je geheugen. Waarnemen is iets, waar we vaker bij stil moeten staan. Natuurlijk ontgaat er wel eens wat, omdat de gedachten op dat moment ergens anders is. Maar onthoud dat je geheugen meer kan opslaan dan een computer.
Natuurlijk komen er meer onderwerpen, het geheugen is mooi en groot
Heel veel mensen weten hoe het geheugen werkt, maar voor die mensen die het nog niet weten zal ik proberen uit te leggen wat er allemaal met je gebeurd.
In de eerste fase, encoderen, wordt de informatie ontvangen en opgenomen waarna het in een code wordt omgezet.
In de tweede fase, opslaan, krijgt de code een plaats in het geheugen. Bij een goed werkend geheugen wordt de code gekoppeld aan een code die past bij de informatie. Als al iets weet over auto's en er komt nieuwe informatie binnen over auto's dan wordt dat aan elkaar gekoppeld.
In de derde fase, endoceren, wordt de infomatie opgeroepen die u weten wilt. U gaat naar het vakje, b.v. auto's, en er komt dan van alles naar voren over auto's wat u weet. De code wordt dan weer omgezet in woorden.
Alles wat u ziet en aandachtig bekijkt wordt dus opgenomen in u geheugen en met wat training kunt het plaatsen in het juiste vakje binnen in u geheugen.
Bij een communicatie heb je minimaal 2 personen nodig. Een persoon verteld een verhaal (zender) en de ander hoort het verhaal aan (ontvanger). Het kan gebeuren dat de zender het vehaal niet goed verteld zodat de ontvanger het verkeerd begrijpt. Wat ook kan gebeuren is, dat de ontvanger niet goed luisterd en bezig is een antwoord te bedenken, zodat het vehaal niet goed doorkomt. Dit laatste komt, heelaas, veel te vaak voor. We staan te vaak klaar met een antwoord voordat de verteller is uitgesproken.
Bijgevoegde foto laat zien dat er wordt geluisterd tijdens een gesprek
Comunicatie doen we eeuwen lang met onze stem en de taal die er bij hoort. Er is nog een vorm van communiceren en wel met onze ledenmaten ogen en lichaamstaal. Hierbij wordt er geen woord gesproken en dat noemen we non-verbaal. Mensen die verliefd worden op elkaar, kunnen heel goed communiceren zonder woorden. Een simpele blik is genoeg om te weten wat ze van elkaar willen. Ook de doven mensen kunnen heel goed met elkaar communiceren door gebarentaal. Wat heel leuk is, is mensen observeren die op een afstand staan te praten en dat dan met wat gebaren versterken. Probeer eens te raden waar ze het over hebben. Ook in de dierenwereld komt het voor, dat ze zonder geluid voort te brengen, elkaar heel goed begrijpen, b.v. leeuwen op jacht naar een prooi.
Een mens heeft zeven zintuigen en wel de volgende.
De ogen (visuele waarnemingen) het zien De oren (auditieve waarnemingen) het horen De neus (olfactorische waarnemingen) het ruiken De smaak (papillaire waarnemingen) het proeven De tastzin (meganische waarnemingen) het voelen van druk,pijn en temperetuur Het evenwichtsorgaan het behouden van je evenwicht De laatste is kinesthesie dat is de gewaarwording van de stand van je lichaam
Door bewust om te gaan met deze zintuigen zal of kan de wereld om je heen er anders uit zien. Bedenk ook dat deze zintuigen je waarschuwen als er gevaar dreigt, vooral dieren gebruiken hun zintuigen heel goed.
Ieder mens heeft een dominant oog. Dit is het oog dat u gebruikt bij het kijken door een oog als u het andere dicht knijpt..
1. Neem een potlood of pen in uw hand. 2. Ga op ongeveer 3 meter van een deur staan. 3. Doe een oog dicht, het maakt niet uit welk oog. 4. Houd de potlood / pen in een van de handen vast en strek de arm op oog hoogte. 5. Houd de pen evenwijdig aan de deurpost. 6. Open dan uw gesloten oog en sluit dan het andere oog, met de arm op dezelfde plaats. 7. De deurpost zal dan verschuiven ten opzichte van de pen.
Doe dit nu met beide ogen open (de pen richten) en sluit nu eerst het linker oog en daarna het linker oog weer open en dan het rechteroog sluiten. Als de pen verschuift met het linker oog dan is dat het dominate oog en als de pen verschuift met het rechteroog dan is dat het dominante oog.
Je kan er verder weinig mee maar het is leuk om het te weten.
Wat is het toch mooi om in de natuur te kunnen wandelen. Vorige week in het Robbenoordbos bij Den Oever en gister dichterbij, in het stadspark Mariëndal van Den Helder. Wat je dan allemaal waarneemt als je goed om je heen kijkt is schitterend. Ook onze dochter van 5 jaar leer ik heel veel over de natuur en het kijken naar de natuur. Als je kinderen al vroeg leert om om te gaan met de natruur gaan ze het ook waarderen en kijken er dan met andere gevoelens naar dan kinderen die maar aan hun lot worden overgelaten.
Deze foto is genomen in Roemenië tijdens een wandeling. Door op de fote te klikken wordt hij vergroot.
Ik ben Ton Kuster
Ik ben een man en woon in Den Helder (Nederland) en mijn beroep is Gepensioneerd marineman, thans werkend voor een callcenter..
Ik ben geboren op 22/01/1952 en ben nu dus 72 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Psychologie, wandelen in de natuur..
Ik ben gek van kinderen (op de goede manier) en ik werk ook een ochtend in de week op de school van mijn dochter waar ik dan computerles geef.
