Maar hoe zit 't dan met die goden, halfgoden, engelen en duivels?
Hier komen we in 't gebied van de volksverhalen, de overlevering.
De eerste mensen zagen dingen rond zich, waarvoor een verklaring moest zijn!
Er was een oorzaak en dat had een gevolg.
De zon, maan en sterren waren fasinerende zaken.
't Zonlicht dat deed groeien en zorgden voor het ontstaan van de dag en bij afwezigheid voor de nacht.
Maar in die nacht vielen roofdieren aan.
De nacht werd als kwaad ervaren.
Bovendien vermoedde de mens iets van 'n bestaan elders.
Het zonlicht kwam en verdween niet uit zichzelf.
Er was iets dat die zaak regelde.
En omdat er goede en minder goede mensen waren - precies als [tamme] dieren en rovers - zo zou 't in dat andere bestaan ook wel zijn.
Men praatte er met elkaar over en net als met de uitleg omtrent de jacht:


tekende de mens ook over dat andere bestaan.



Hierna leerde de mens afbeeldingen in stenen muren  beitelen,
waarmee bijzondere gebeurtenissen werden vastgelegd.


Het maken van boten en er mee varen.


Aanlegsteigers bouwen in vreemde oorden.


Jachttafrelen vast leggen,
waarbij hulpmiddelen als paard en wagen gebruikt werden.

Nog weer later leerde de mens schrifttekens
en werden verhalen opgetekend in kleitafels.
't Zijn deze tafels die ons de oudste verhalen hebben overgeleverd.
Zoals het Gilgamesj epos met het verhaal van een zondvloed.

Na deze schrijvende mensen,
ontstond er een cultuur,
waarin de astrologie [= wetenschap over de zon, sterren en planeten]
een voorname rol ging spelen.
Men bouwden graftomben voor de eeuwigheid
en versierden die met beelden EN schrifttekens.