Jezus van Nazaret wist dat men hem zocht om hem - minstens tijdens het Paschafeest - achter slot en grendel te draaien.
Maar hij vreesde een openbare arrestatie, omdat verschillende van zijn volgelingen dan in het geweer zouden komen. En wat zouden ze kunnen beginnen tegen de gewapende soldaten?
Er zou hooguit onnodig bloed worden vergoten. En als er iets was, dat Jezus persé wilde voorkomen, dan was het dat.
Hij had zijn volgelingen al jaren voorgehouden, dat zij als mensen elkaar moesten liefhebben; dat zij moesten geloven in zijn Vaders ondoorgrondelijke wijsheid; dat zij gemeenschapszin moesten leren, om als zussen en broers door 't leven te gaan en zij dus vergevingsgezind moesten zijn. Maar Jezus wist ook, dat zelfs z'n naaste leerlingen tot dat alles nog lang niet in staat waren.
Hij had het hen proberen voor te leven, door juist de mensen aan de rand van de samenleving op te zoeken, om hun lot te verlichten.


Genezing van een lamme

Hij had hen verteld over de Samaritaan, die uit naastenliefde mee leed met de overvallene en hem liefdevol verzorgde.
Maar dat men het werkelijk allemaal begrepen had, was zeer twijfelachtig.
Daarom dat hij een plan bedacht, samen met zijn levensgezelling Magdalena.
Ze zouden Judas Iscariot vragen het te willen uitvoeren, zogenaamd als verraad van binnen uit.
Dan kon de arreastatie gepland en in het geniep worden uitgevoerd, waardoor onschuldige slachtoffers werden uitgesloten.
Om 't plan daadwerkelijk uit te voeren, besloot Jezus samen met zijn vrienden 't Paschamaal te vieren.
Na afloop zouden ze dan als afsluiting gezamenlijk naar het stadspark gaan, waar de arrestatie dan kon plaatsvinden.
Vooraf gaand aan dit alles wilde Jezus nog eenmaal zijn volgelingen 'n voorbeeld van gemeenschapszin geven.
Toen allen 's avonds bijeen waren, ontdeed Jezus zich van z'n opperkleding en begon de aanwezigen de voeten te wassen.
'n Werk dat normaal door bedienden gedaan werd.
Jezus wilde hen hiermee 'n daadwerkelijk voorbeeld geven van dienstbaar- en gelijkwaardigheid.
Na dit gedaan te hebben nam hij 't brood, brak het en verdeelde het onder de tafelgenoten, zeggend:
"Heb elkaar lief als familieleden en deel uw eten met elkaar."
Vervolgens nam hij de wijn, schonk hen allen in, zeggend:
"Heb elkaar lief als familieleden en deel uw drank met elkaar."
Na samen gegeten en gedronken te hebben, zei hij hen:
"Doe dit in de toekomst telken male samen, als een herinnering aan deze bijzondere avond."
Na de maaltijd ging zij gezamenlijk naar 't stadspark, waar men Jezus arresteerde.
Helaas, het werd  geen gevangenschap, maar een openbare terechtstelling, omdat de toenmalige machthebbers 'n onderlinge strijd te beslechten hadden, waarbij de offering van een zogenaamde 'Messias' prachtig als dekmantel kon dienen.


Daarom was de reden voor zijn terechtstelling:
I.N.R.I. {= Iesus Nazarenus Rex Iudacorum (= Jezus van Nazaret, koning der Joden)}

11-04-2009 om 16:34 geschreven door W. Smeekens

Veroveraars stellen meteen nieuwe bestuurders aan.
Dat gebeurde in Wereldoorlog II toen Nederland de duitser Seijss-Inquart als rijkscommissaris kreeg en de Nederlander Mussert als hoofd van de NSB.
De Romeinen deden zo iets dergelijks al in de oudheid. 
Zo stelde keizer Tiberius Pilatus aan als landvoogd in Palestina en benoemde hij een van hun mensen - Herodus - zogenaamd als "Rex" [=Koning]
In datzelfde Palestina drukte ook de religie een groot stempel op de samenleving.
Telken male als hun land bezet werd door een vreemde mogendheid, deed het geloof opgeld, dat er een sterke persoon (= de Messias) zou opstaan, om hun land te ontzetten.
Profeten kondigden die dan aan.
Zo ook nu.
Volgens het volk was er Johannes de Doper. De asceet, die opriep tot boete doening, omdat de Romeinse bezetting een straf van God was. En als voorbeeld wees hij het zondige leven van Herodus aan.
Een aanklacht die niet bepaald vleidend was voor de zogenaamde "grote Joodse leider".
Gevolg: Herodus legde deze onheilsprofeet kort en krachtig het zwijgen op.
Dat was regeren!
Maar met een andere had hij meer porblemen. Die timmermanszoon uit Nazaret. Zeer duidelijk een levens gevaarlijk man. Hij had kontakten met gehandicapte bedelaars en zieken, zelfs melaatsen, die hij genas. En tot overmaat van ramp wist hij zelfs - volgens de verhalen - een dode tot leven te wekken.



En laatst had hij een intocht in Jeruzalem gehouden en had een hoop stampei gemaakt in de tempel.
Niet dat dit laatste Herodus bijzonder stoorde, maar bij die intocht was er sprake geweest van "Koning der Joden". En dat laatste zinde Herodus allerminst.
Het kwam hem dus bijzonder goed uit dat de Hogepriester de Nazareëner zocht, om hem uit te schakelen, omdat hij het lef had zich "Zoon van God" te noemen en als zodanig het uiterst lucratieve geldwisselstelsel de tempel - zijn Vaders huis, zo hij zei - uit te gooien.
Een prima reden om die knaap  uit de weg te ruimen.
Alleen moest hij het nu heel subtiel aanpakken.
Niet Herordus moest het vonnis voltrekken, maar de landvoogd Pilatus.
Dus fluisterde hij de Hogepriester de te volgen route in.
Wat hierbij bijzonder goed uitkwam, was zijn jaarlijks beleidsverslag aan de keizer.
Als hij Tiberius kon vertellen dat de landvoogd niet bepaald een sterk Romeins beleid voerde, kon dat alleen maar positief voor de koning uitpakken.
En wie weet, kon zijn schoonzoon dan wel eens op de stoel van Pilatus terecht komen.
Als hij dit twijfelend beleid eens heel voorzichtig - zo langs z'n neus weg - aan de landvoogd liet merken, zou die wel komaf maken met die zoetsappige Nazareëner.



Herodus zag de donderbui voor Pilatus al hangen.
Klem had hij hem zitten.
Want uit angst voor een slechte rapportage zou hij die wonderdoende Jezus wel aanpakken.
 En wat Herodus uiteindelijk aan de keizer zou vertellen, was iets wat alleen Koning Herodus wist.

10-04-2009 om 20:49 geschreven door W. Smeekens

In de Christelijke traditie is de "Goede Week" [= de week voor Pasen] de belangrijkste tijd van het {kerkelijk} jaar.
In deze week herdenken zij het ontstaan van het Christelijk geloof [aan het begin van onze Westerse jaartelling], voortkomend uit de overtuigings-overleveringen van het Israëlitische volk.
Het was in die tijd, dat de Romeinse legers het overgrote deel van Europa, de Noordkust van Afrika en de westelijke delen van Armenië, Mesopotamië en Arabië onder de voet gelopen hadden.
Waaronder ook het land van de Israëlieten.


Kaart Historische Schoolatlas

Precies zoals de Duitse legers in 1940 West Europa bezet hadden.
Maar geen enkel volk wil zich door anderen de wet laten voorschrijven.
Met hand en tand probeert men zich onder een dergelijke bezetting uit te werken.
Aanvankelijk kleinschalig, door enkelingen.
Maar spoedig krijgen zulke akties meer struktuur en zijn er ook meerdere personen bij betrokken.
Dat de overvallers aan dit ondergronds gedoe drastisch een einde wilde maken, was duidelijk.
De Romeinen willden dat in hun tijd ook.
Bezetters nemen 't dan niet zo nauw  met de medemenselijkheid.
Wie verdacht werd, pakte men op. 
Zonder pardon.


Zo iemand werd dan voor zogenaamd 'verhoor' onderhanden genomen.
Want men wilde 'namen en adressen' van medewerkers, of er die waren of niet.
Dergelijke 'verhoren' waren beuls praktijken, waarbij de gevangene vaak meer dood dan levend, namen gaf, of bezweek.
Kreeg men namen, dan was hun lot bezegeld.


Opgebouwde muurresten
op de fundamenten van de boswachters woning.
{Vloeiweide monument nabij Rijsbergen}



Zo werkte het in 1940 - 1945.
En zo werkte het reeds destijds in het Romeinse Rijk.
Wie niet horen wilde, moest maar voelen.
En als afschrik middel werd zo'n afstraffing, of vonnisvoltrekking,  publiekelijk vertoond.

09-04-2009 om 15:30 geschreven door W. Smeekens

Zwervend door het buitengebied van Rucphen waren we in deel twee van onze fotoreportage aangekomen in de wandel- & fietsrustplaats Het Ossekopke.
En vandaaruit gaan we nu weer verder.

Naambord van de wandel- & fietsrustplaats
in Rucphens buitengebied.




't Ossekopkes taverne met speeltuin



"Fietsen.. op de plaats rust!!"



Een van de mooie boswandelpaden



Een van de verharde fietspaden door
de Rucphense bossen



De Rucphense heide



Waar zelfs voor onze mindervaliden
ruimte te over is.



Fietsend door bos en langs heide
en dat zo goed als in mijn achtertuin



Waar kun je als mens nog meer genieten?



Laat daarom voor het aangenaam verpozen
geen lege flessen en dozen
achteloos rond zwerven.



Komend uit die schitterende natuur
nader je langs dit fietspad wederom Rucphen



Juist buiten het dorp tref je dan nog
het Munnikenheide College.



Met dit kunstwerk in de voortuin



Via deze weg kom je dan vanzelf weer in de dennenbossen



U ziet het.
Wie wil genieten van rust en natuur
is van harte welkom.



Volgens de RK Bijbel schiep God het Paradijs
Eenn schitterende tuin, waarin de mens mocht genieten.
Helaas, de mens verpeuterde zijn geluk
En moest de tuin verlaten.
Ter blijvende herinnering aan die ideale plek
Liet de Heer
RUCPHEN EN OMGEVNG.

06-04-2009 om 20:04 geschreven door W. Smeekens