Kleine problemen, zoals knellende tenen, kunnen wellicht verholpen worden door je veters anders te strikken. Hieronder vind je aan de hand van vijf voetkwalen de veterstriktechniek die jou van je voetklachten af kan helpen. Helpt het niet? Dan zijn jouw wandelschoenen misschien toch niet geschikt voor jou.
1. Pijn aan de zijkanten van de voorvoet
Een veelvoorkomende irritatie is pijn aan beide kanten van de voorvoet, net onder de tenen. Dit kan komen doordat de voorvoet te weinig ruimte heeft om te bewegen en de schoen daar knelt. Om de voorvoet iets te ontlasten rijg je de veter in het begin niet kruisend, maar door de zijkant van de schoen. Vervolgens rijg je vanaf het midden de veters op de ‘normale’ manier kruisend naar boven.
2. Irriterend gevoel aan de wreef
Heb je last van een vervelend gevoel aan de wreef? Probeer dan eens de striktechniek die juist de bovenkant van de voet het minst belast. Dit doe je door de veters eerst via de gebruikelijke manier kruisend door de schoen te rijgen. Halverwege steek je de veter door de zijkanten van de schoen. Je eindigt de striksessie weer zoals je begon, namelijk kruisend.
3. Knellende tenen/teennagels worden zwart
Een knellende grote teen kan je wandelplezier behoorlijk bederven. Zeker wanneer dit gepaard gaat met een nagel die een donkere kleur begint te krijgen. Er is een vetertechniek die de neus van de schoen licht opheft, waardoor de druk op de tenen afneemt. Hiervoor rijg je de veter van de grote teen diagonaal direct in het uiterste gaatje. Vervolgens rijg je het restant van de veter door de overige gaatjes diagonaal van beneden naar boven.
4. De hiel glijdt uit de schoen
Problemen met een instabiele hiel tijdens het wandelen? Wellicht helpt deze veterstriktechniek, waarbij de enkel voorzien wordt van meer ondersteuning. Hiervoor rijg je de veters op de gebruikelijke, kruisende manier, tot aan het voorlaatste vetergat. Vervolgens steek je de veter niet diagonaal, maar direct in het bovenste gat aan dezelfde zijde. Daarna rijg je de veter door het lusje dat is ontstaan aan de andere kant. Uiteraard eindig je door de veters op de gebruikelijke manier te strikken.
5. Instabiele middenvoet
Met de laatste vetertechniek verhelp je dat de middenvoet tijdens het wandelen heen en weer beweegt in je schoen. Deze kwaal voorkom je door in het midden van de schoen een dubbele lus aan te brengen. Dit zorgt voor een betere ondersteuning. Je begint door de veters op de gebruikelijk manier kruisend tot aan het midden te rijgen. Je steekt de veter door het middelste gaatje en haalt deze door hetzelfde gat weer terug, zodat er een lus ontstaat. Dit doe je aan de andere kant hetzelfde. Vervolg je strikroute naar boven door de veter door de lus aan de andere kant te halen en daarna kruisend te eindigen.
We zouden vandaag normaal naar Vorselaar gaan om daar te gaan stappen maar door onvoorziene omstandigheden zijn we uiteindelijk in Gijzegem beland.
De “Kadees” hadden een mooie winterdag vol zon besteld en daar leken vele wandelaars interesse voor te hebben. Het was dus zoeken naar een plaatsje om te parkeren en dit was ook te merken in de startzaal waar het op de koppen lopen was.
Er was een uitgebreid aanbod van trajecten gaande van 6 km tot 21 km.
Maar voor we op pad gingen konden we genieten van een heerlijke pannenkoek.
Wat ik een fantastisch pluspunt vond in deze bepijlde wandeling is dat je tijdens je traject kon kiezen tussen onverhard of verhard. En eerlijk gezegd, dat zalig schuiven op een modderig pad, dat is toch zalig.
---
Van waar de naam “De Kadees”?
Toen enkele vrienden er in 1974 in slaagden om de 100 km van “de Dodentocht”, georganiseerd door wandelclub Kadee Bornem, uit te wandelen, waren ze van mening dat ze ook “Kadees” waren.
Ze besloten om zelf wandeltochten in te richten. Een nieuwe wandelclub was geboren en kreeg de naam “De Kadees”.
De wandeling van vandaag werd als volgt aangekondigd :
Ontdek het uitgestrekte natuurgebied van "Beneden Dender".
Vlakke omloop over verharde wegen voor de kleine afstand.
Wandelen langs de trage wegen, heropend in 2019, rond Herdersem en Mespelare.
Spot de vele vogels die overwinteren in deze vlakte.
Een zondag om tot rust te komen en te genieten van de natuur in volle winterrust.
Kasteel - het slot werd in 1614 verwoest en vervangen door een nieuw, dat in 1809 werd gemoderniseerd. Dit werd op zijn beurt in 1954 gesloopt en vervangen door en modern gebouw, dat aan het voorgaande herinnert. Van het oorspronkelijke landgoed van de familie Goubau, heren van Gijzegem en Mespelare, is enkel een schilderachtige hoeve, het Pachthof en de inrijpoort bewaard gebleven.
Paters Oblaten van Maria - hoofdhuis en het scholastikaat gelegen in de Vereeckenstraat
De stad telde in 2019 7.795 inwoners (die Axelaars worden genoemd) en is hiermee de achtste plaats van de provincie Zeeland.
Axel blijft zich uitbreiden. In 1995 startte de bouw van de eerste woning van de wijk Zonnemare. Begin 21e eeuw werd een nieuwe wijk en enkele appartementencomplexen gebouwd.
Economie
In 1911 werd de gemeentelijke gasfabriek opgestart, die sedert 1926 ook gas aan Terneuzen leverde. Vanaf 1955 werd gas betrokken bij de nabijgelegen cokesfabriek. In 1966 werd het bedrijf onderdeel van de ZEGAM (Zeeuwse Gasmaatschappij) en werd overgeschakeld op aardgas.
De stad vervult de functie van streekcentrum, met betrekkelijk veel winkels. Veel werkgelegenheid is te vinden in de industrie van de Kanaalzone.
Axel heeft ook een klein vliegveld (zweefvliegveld).
Er rijden verschillende lijnbussen richting Terneuzen, Hulst en Zuiddorpe. Deze bussen worden gereden door Connexxion.
Bouwwerken
De stad heeft vier kerken waarvan er nog twee in hun functie zijn, en wel de Hervormde kerk, nu PKN-kerk, en de Gereformeerde kerk vrijgemaakt. Er zijn drie begraafplaatsen waarvan één bij de voormalige katholieke Gregorius de Grotekerk. Verder zijn er vier basisscholen, een bejaardenhuis, vier appartementencomplexen voor bejaarden, een grote sporthal ('t Sportuus).
Op de vestingwal staat de Stadsmolen, die in 1911 werd onttakeld en in de jaren vijftig uitbrandde, maar die sinds 2000 weer draait en op vrijwillige basis graan maalt.
Net ten zuiden van de stad staat in een bosrijk gebied (Smitsschorre) een watertoren van 60 meter hoog. Deze kan beklommen worden. Bij helder weer is Vlissingen te zien.
De omgeving van Axel kent enkele -voornamelijk 19e eeuwse- boerderijen en boerderijdelen die geklasseerd zij als Rijksmonument.
In Axel start de Fortenroute, een fietsroute die over een afstand van 40 kilometer langs de mooiste plaatsen uit de streek leidt en een twintigtal voormalige forten aandoet, met name die van de Linie van Axel I en de Linie van Axel II.
Tot eind 1996 was Huijbergen een zelfstandige gemeente. In het kader van grote herindelingen in Noord-Brabant werd het toen toegevoegd aan de gemeente Woensdrecht. De gemeente Huijbergen had een oppervlakte van 10,64 km². In de 19e eeuw was de gemeente overigens groter en hoorde het naburige Hoogerheide bij Huijbergen. Niet voor lang overigens want dit dorp ging (naar men zegt vanwege cultuurverschillen) spoedig over naar de gemeente Woensdrecht.
In de voormalige gemeente ligt het dorp Huijbergen en de buurtschappen Eiland, Vossenhol en Overberg.
De naam Huijbergen werd voor het eerst in 1263 schriftelijk vermeld. Deze naam is mogelijk afgeleid van de woorden hoi (Germaans voor waterig gebied, vergelijk: hooi) en bergen (wat duidt op een heuvelachtig gebied). In dialect wordt het uitgesproken als: Uibaarge. Tijdens de carnavalsperiode wordt het dorp genoemd als: 't Sanegat.
Bezienswaardigheden
Het voormalige Mariaklooster en Instituut Sainte-Marie, aan de Staartsestraat 2. Slechts het poortgebouw uit 1610 is overgebleven van het oude klooster, dat in 1944 grotendeels werd verwoest. Nieuwbouw van het complex volgde vanaf 1950. Architecten waren J. Hurks, Sadee en De Bruyn. Het internaat werd gesloten in 2002. In het voormalig instituut zijn appartementen gebouwd en op het terrein zijn woningen verrezen.
De Onze Lieve Vrouw Hemelvaartkerk, aan Canadaplein 1, is een kerkgebouw uit 1952 in basilicastijl, uitgevoerd in de trant van de Delftse School. Architect was W.J. Bunnik.[2] De kerk verving een in 1944 door oorlogsgeweld verwoeste neogotische kerk uit 1916 die op zijn beurt de oorspronkelijke parochiekerk uit 1646 verving.
Mariakapelletje aan de Hollandseweg, een zogeheten studentenkapel, gebouwd in enkele dagen tijds door het Brabants Studentengilde tijdens een zomerkamp in 1933. Hersteld in 1979 na schade, opgelopen tijdens de Tweede Wereldoorlog en door vandalisme.
Theresiakapel, in het Theresiabos van de Broeders van Huijbergen, tezamen met enkele andere kapelletjes.
De oliepijpleidingen van het NAVO-project Central Europe Pipeline System (CEPS) gaan bij Huijbergen de Nederlands-Belgische grens over. Het olietransport is voornamelijk voor militair gebruik.
Steenokkerzeel een gemeente in Vlaams-Brabant is omringd door Zemst, Kampenhout, Kortenberg, Machelen, Vilvoorde en Zaventem. Tot de gemeente behoren sinds de laatste fusie nu ook de deelgemeenten Melsbroek en Perk.
Steenokkerzeel ligt op de overgangsstrook van zand- en leemstreek. De gemeente strekt zich uit in het centrum van een breed uitdeinend plateau tussen de Woluwevallei en de bossen van Melsbroek, Peutie, Perk en Kampenhout. Met het aanpalend Saventerlo vormt dit gebied een uitgelezen terrein, waarop de nationale luchthaven werd gevestigd. Het zijn precies de vliegvelden van Melsbroek en Zaventem, die de drie landelijke dorpen, waaruit de fusie Steenokkerzeel bestaat, tijdens de jongste halve eeuw een stijgende woonfunctie hebben bezorgd.
De inwoners van Steenokkerzeel kregen als spotnaam de “Kaasboeren” een geuzennaam die terug gaat tot de jaren 1870,
Binnen Steenokkerzeel zelf liggen ook de woonkernen Humelgem en Wambeek inclusief de wijken Groenveld, Zonnebos en Duistbos.
Tot de deelgemeente Perk behoort ook de wijk 't Dickt en de gehuchten Huinhoven in het westen en Boekt helemaal in het noorden, tegen Elewijt-centrum. Naast Boekt bevindt zich het Snijsselbos (ook wel Moorbos genoemd)
In Melsbroek is er geen andere plaatsnaam maar bevindt zich wel het Floordambos (vroeger ook Gasthuysbos genoemd).
Op zondag 12 januari 2020 was de gemeente onderwerp van een bepijlde wandeling georganiseerd door De Houtemstappers. Meer dan 2.500 stappers konden deze uitgestippelde tocht wel smaken ondanks de laagvliegers die over hun hoofd scheerden, een geur van kerosine achterlatend en de druilerige regen en gure wind die hen teisterde.
De highlights tijdens de tocht waren vooral :
In Humelgem de Sint-Katharinakerk en het Kasteel d'Exaerde, dat gebouwd is rond 1870.
In Steenokkerzeel, het Kasteel Ter Ham, daterend van de 15de-16de eeuw.
In Melsbroek, het Kasteel Boetfort en Kasteel Snoy met de golfterreinen van Brabantse Golf.
En natuurlijk ook het zicht op de start- en landingsbanen van Brussels Airport waar vliegtuigen op en aanvlogen, door velen bekeken vanop het spottersplatform.
De verschillende trajecten keerden steeds terug naar één en dezelfde rustpost waar het over de koppen lopen was en waar de vrouwen voor langere tijd in de wachtrij dienden te staan voor een toiletbezoek.
