Vandaag eens nagedacht: wat is het basisprincipe van mijn ideeën? En uiteindelijk is dat de gelijkheid tussen mensen, wie voelt zich beter dan een ander? Ik ben altijd nogal pro koningshuis geweest, ook zeker in de regeerperiode van Filip I, maar als ik lees dat zij moeten aangesproken worden als 'Zijne Koninklijke Hoogheid' ( ik weet wel niet of dat met hoofdletters moet geschreven worden) dan steiger ik. Dat zij als 'leiders' een zeker respect verdienen, oké, en een riant salaris, zelfs lijfwachten en hofpersoneel, ook oké. Maar dan mag het stoppen. Laat hen zelf de keuze of ze het met die voorwaarden nog zien zitten. Misschien ziet iedereen het wel zitten met deze regel. Maar voor mijn part, laat het koningshuis het koningshuis als ze het zonder buitensporige vergoeding willen blijven doen.

Zolang niet iedereen echt gelijk is en geld nog altijd veel meer mogelijk maakt, zolang is een echte verandering onmogelijk. De regels voor het vorstenhuis zouden voor iedereen moeten tellen. Jij bent loodgieter: voor welk bedrag wil je dat blijven doen? Maak desnoods eerst een lijst welke beroepen hoe belangrijk zijn. Koning en regering moeten een goed loon verdienen omdat ze altijd ten dienste van hun kiezers moeten staan. Maar ik steiger weer als een bepaalde burgemeester ook nog zetelt in een Vlaams of federaal parlement, of nog enkele bezoldigde mandaten heeft bij één of ander groot bedrijf. Zij verdienen als burgemeester een goed loon omdat ze altijd ten dienste van hun kiezers moeten staan. En wil iemand voor een bepaalt riant loon ( misschien wel het dubbel van een ander werkend persoon, of nog meer) die functie niet meer uitoefenen, er zijn er genoeg om hun plaats in te nemen. Degene met het eerstvolgende lagere stemmmenaantal, mag het dan proberen. En ze voelen zich allemaal even bekwaam!

Vertrekken vanuit een bepaald vastgelegd basisloon. Iedereen met de nodige kwalificaties ( en welke zijn dat voor een goed politieker?) mag kiezen voor gelijk welk werk. Maar steeds met de nodige kwalificaties. Wil niemand het voor een redelijk bedrag doen, moeten misschien anderen, wat minder gespecialiseerd in een richting ( zo gebeurt het ook in het onderwijs!), de kans krijgen om dat beroep uit te oefenen. Maar er moet een maximumbedrag afgesproken worden. Sommige mensen kunnen misschien twee fultime jobs aan ( een metser kan dat niet, toch zeker geen twee fysieke jobs) maar drie jobs, dus alleen maar werken, minstens 21h per dag, kan niemand aan. Eén job voor iedereen, de rest kan je vrijwillig bijdoen, zoals vele gewoon werkende mensen doen voor bvb het rode kruis, sportclubs, parochieraad, ... En dan wordt vrijwilligerswerk pas echt gewaardeerd. Maar ook, zeker, voor voetballers en alle overbetaalde sporters, moet het maximumbedrag gelden, zolang hun carrière duurt. Daarna valt iedereen terug op het basisloon. En wie genoeg heeft om niets meer te moeten doen, moet dan ook niets meer doen. Maar dan vervalt wel het basisloon.

Het zijn maar losse gedachten, die zeker nog moeten bijgeschaafd worden, maar als uitgangspunt kunnen ze wel tellen.