Vroeg opgestaan want het was eigenlijk te warm in de kamer deze nacht. Om 8u30 gaan ontbijten in de zeer goed verzorgde eetzaal met alles erop en eraan, lekkere pancakes met ahornsiroop en fruit erop, eitjes met spek en alle soorten drank. Nog een appeltje mee genomen want we gingen deze keer 's middags niet eten ? we moeten toch ook eens aan onze lijn denken zeker ! De vroege ochtendzon gaf een diepe en warme kleur aan de ros-rode rotsen en de temperatuur was nog lekker fris deze morgen om 9 uur, 26°C ! Arches NP stond als eerste vandaag op het programma en gelukkig zijn we daar gisteren niet meer aan begonnen, want er is toch meer te zien dan we dachten. Aan het info-center vertrokken we om enkele honderden meter te stijgen en vandaar al de eerste prachtige rotsformaties te bewonderen. Zoals in de Antilope canyons zaten we ook hier in de rode rotsen, allemaal gevormd door het ijzer in de stenen dat tot roest is omgevormd en door de zon op sommige plaatsen zwart geblakerd wordt, bij avondzon geeft dit natuurlijk nog mooiere kleurcontrasten. De hele route door het park is ongeveer 50 miles heen en nog eens terug, dus niet om er even door te rijden, er zijn veel haltes voorzien op parkings en men kan ook uren door het park gaan wandelen (hiking). Er zijn zeer eigenaardige vormen van precies opgestapelde stenen, bijna in onbalans en grillig gevormde bogen (Arches) allemaal uitgesleten door erosie van wind en water.
Het was bijna middag als we het park verlieten en weeral veel gefilmd en foto's genomen. Enkel kilometers verder was onze volgende afslag al. Links van de weg richting Provo stond de aanduiding "Dead Horse State Park". We hadden gelezen dat dit park toch ook de moeite was om de 22 miles er naartoe te rijden. Een State Park behoort niet tot de Nationale parken, dus terug betalen, het was maar 10 $. Dead Horse duidt op paarden die hier vroeger door de cowboys waren afgescheiden van een kudde wilde paarden en die in dit dorre verlaten gebied gestorven waren van de dorst. Het gebied is omgeven door een canyon van de Colorado, honderden meters diep en dus volledig afgesloten. Tot op heden leven er zeer weinig dieren door het grote water tekort op die hoogte. De canyon was prachtig om zien en het panorama weer niet vast te leggen op foto of film !
Nu werd het wel tijd om door te rijden (13u30) want we moesten nog tot in Springville geraken waar ons volgend hotel gisteren vast gelegd werd, nog 300 km. De rode rotsen werden vervangen door grijze en het landschap veranderde nog maar eens totaal, vruchtbare vlaktes en water in overvloed. Via Price reden we zo richting Salt Lake City om in Springville nabij Provo de parking van het Best Western hotel op te rijden, het was ondertussen 17u30. Zwemmen zat er niet meer in, alhoewel het ook hier nog 30°C was, maar eerst op zoek naar een restaurant, we hadden sinds deze morgen niet meer gegeten ! (volhouden) André en ik gingen op zoek aan het Utah Lake, maar buiten enkele boerderijen van de Mormonen was daar niks te zien, bij ons zou dat wel anders uitgebaad worden. Op de GPS vonden we enkele restaurants en het eerste beviel ons al, niet zover van het hotel, "Cracker Barrel Store". Een lieve juffrouw liet ons de menukaart zien en dit was in orde, we komen straks terug. Waar we niet aan gedacht hadden was dat het een Mormonen restaurant was en dus niets alcohol geschonken wordt, was dat een tegenvaller ... maar het eten smaakt zoveel beter met enkel water, maakten we ons maar wijs. Het eten was trouwens zeer goed en de dessert verrukkelijk, en de prijs ... een derde van de prijs van anders !! Morgen rijden we toch naar een andere staat Idaho, aan de Idaho Falls.
