|
Een reisje langs de Caraïbische kust.
We zitten dus in Tortuguera. Het stadje ligt op een landtong, enerzijds gevormd door een brede rivier, langs de andere kant heb je de Caraïbische kust. Het stuk land is op sommige plaatsen heel smal, als je op het stand staat kan je 50 meter verder de rivier zien stromen. Er is één weg en auto's zijn hier niet te vinden. Zoals in de vorige aflevering verteld werd, doen we hier elke dag vogelwandelingen. Het is hier geweldig warm en vochtig. De temperatuur schommelt rond de 30 graden en 's nachts koelt het niet noemenswaardig af. Gelukkig hebben we een heel goede airco, zodat we de temperatuur in de kamer op 25 graden kunnen houden.
Onze volgende halte is het stadje (dorpje) Cahuita. Het hotel waar we vorige keer geweest zijn was bezet dus we kiezen (online) een ander onderkomen voor twee dagen. Niet slecht, maar verouderd en niet echt goed onderhouden. Gelukkig kunnen we na twee dagen verhuizen en nemen we onze intrek in het hostel waar we vijf jaar geleden ook waren. Een hele verbetering!
Hier ontmoeten we een iconisch dier, de luiaard. Op een morgen hangt hij gewoon in een boom, recht over onze deur op een hoogte van drie meter. Luiaards bewegen bijna niet en ondanks hun grootte zijn ze heel moeilijk te zien. Hun voornaamste bezigheden zijn eten en slapen. Enkel om hun behoefte te doen (één keer per week), komen ze uit de bomen.
Hier doen we een uitstapje in het nationaal park. Dit park is eigendom van de plaatselijke gemeenschap. Het werd hun geschonken door een voormalige president wiens boot hier op de klippen gelopen was en die door de bewoners van het dorpje (schildpaddenvangers) gered werd.
In het nationaal park zien we een tweede bijzonder dier: een gele slang van zo'n 60 cm. Het beest is dodelijk giftig. Elk jaar sterven er rond de 800 mensen door een beet van deze slang.
Het weer blijft heel de tijd hetzelfde: warm en vochtig, maar nog steeds geen regen.
En dan naar onze laatste bestemming: Manzanillo, dicht bij de grens met Panama. Hier boeken we een mooi hotel, want hier gaan we An haar verjaardag vieren.
Het hotel is mooi: opgetrokken in tropisch hout, zeer ruime kamer, per drie kamers een open lucht keuken met gasvuur, magnetron, koffiezet, waterkoker, koelkast … Nu kunnen we terug ons licht gekookt eitje eten op zondagmorgen!
Hier doen we ook een tocht in het nationaal park, onder leiding van onze gids Omar. Het is een typische Carabiniaan: zwart, vervilte haardos en hij spreekt het typische dialect van de Caraïben. Deze taal is geen Spaans, maar een (onverstaanbare) verbastering van het Engels.
En dan vieren we An haar verjaardag. De details moet je haar zelf maar vragen als ze terug is, maar we besluiten in elk geval de dag met een romantisch etentje in open lucht, bij kaarslicht, met typisch voedsel van de streek.
En dan is het weer tijd om verder te trekken, bestemming binnenland en later de Atlantische kust van Costa Rica. Op dit deel van de reis hebben we weer veel geluk gehad: geen regen overdag, enkel in Manzanillo twee nachten na mekaar een geweldige tropische stortbui. Ter vergelijking: vijf jaar geleden hadden we hier elke dag regen!
De foto's van An vind je hieronder, de vogelfoto's voor de echte liefhebber: https://observation.org/users/50424/photos/
|
