Er wordt wat gelogen en bedrogen in deze wereld. Niet alleen in de politiek maar ook in de reclame en op tv. De zogenaamde 'reality'-shows zijn daar prachtige voorbeelden van. Wie zo'n dingen nog gelooft, is een oen. Maar ook winkelketens kennen er wat van.
Laatst zag ik een advertentie van een welbekende winkelketen, genaamd 'Bl...', zowel in Vlaanderen als in Nederland actief. De aanbieding betrof een stel kookpotten die er net uitzagen als peperdure cocottes, maar een belachelijke lage prijs hadden. Bij nader inzien waren ze gemaakt van giet-aluminium, daar waar de echte cocotte van dik gietijzer wordt gemaakt. Dat scheelt nogal wat in gewicht, kookwijze, prijs en in het eindresultaat van het gerecht, maar niet in uitzicht. Wat dus niet 'een weet, wat niet een deert'. Koop derhalve volgens de folder een superkookpot voor een superlage prijs. 'Make believe' dus op de foto, want enkel deze laatste valt op. Maar dat wisten we zowat al vele jaren, foto's zijn lankmoedig. Ik heb ooit gewerkt voor een Vlaams reisbureau, en ik heb ontelbare promotie-foto's van hotelbestemmingen voorzien van een staalblauwe valse hemel! Lezen doen we dus blijkbaar minder en minder, we hebben nu een echte kijkcultuur en dat naast een digitale sociale cultuur. Deze laatste is goed zichtbaar op straat door het aantal GSM-fanaten achter het stuur van duidelijke autowrakken en peperdure wagens. Maar business is business!
Met zijn allen kijken we onbegrensd naar elk 'make believe'-TV-station (van VTM, tot 60 zenders en +, alles doorspekt met de noodzakelijke verkoopboodschappen en de zgn. 'brainwashing'-technieken), Blue-Ray, DVD en internet. Maar Dash blijft het witste wassen, nieuwe Vanish ontvlekt nog beter dan de oude en Coke Mathilde lest de dorst van alle echte Belgen. We denken dat we 'sociaal' zijn als we behoren tot één of meerdere netwerken of alsmaar kijken naar een of andere TV-etnische groep. Toegegeven, je vindt op netwerken en op TV zowat alles: van loodgieter, partner, terrorist en chefkok tot een prostitué uit elke rosse buurt waar ook ter wereld.
De 'make believe' is tot een ziekelijke hoogte gedreven door de wereldbedrijven: praten, communiceren en contacteren via een elektronisch apparaat is beter dan in levende lijve wat vertellen aan je buur. In onze vroege jeugd stonden wij oog in oog met de jongens of met de meisjes van onze leeftijd. We stuntelden een beetje en dachten nadien: 'Verrek, dat had ik anders kunnen zeggen.' We voelden ons dikwijls afgaan als een gieter, maar ja, het was dat of geen lief hebben! Intussen zijn we een halve eeuw verder (Jezus wat gaat het snel!) en het is meer dan grondig anders. Men kan niet meer communiceren (lees leven) zonder GSM, PC of Tablet. Nou moe! (zei Guust uit Robbedoes). We kopen hetgeen ons op folders en reclames wordt voorgeschoteld. Reclames die binnenkomen langs allerlei sluipwegen met leugens en misleidingen van jewelste. Volgens de winkelketens zijn dat aanvaardbare misleidingen binnen de wettelijke Europese bepalingen. En wij, consumenten blijven dat pikken. We kunnen blijkbaar daar ook nergens mee terecht. Een voorbeeld? We kopen vooraf gemaakte maaltijden met kaas. Hoeveel echte kaas zit daarin? (1%, ,3% of een beetje meer?) Lees je nog de piepkleine lettertjes achteraan (Bevat: )? Het zit vol met smaakmakers, vreemde goedkope vetstoffen met vooral varkensvetten, kleurstoffen, supergoedkope palm-oliën, zouten, suikers en een dansfeest van E-producten! En dan heb ik het nog alleen over producten met kaas. Elk voorafgemaakt product zou je op ingrediënten moeten controleren. Je zou verbaasd staan over de smurrie die men daar in verwerkt! Maar ja, de lettertjes zijn niet te lezen zonder een bril, veel tijd of een vergrootglas terwijl je koopt in de supermarkt.
Ik volg ook hier en daar wel eens een kookprogramma. Dikwijls leuk om te zien en soms haal je er wel eens een nuttige tip of een origineel ideetje uit. Dus na een zonnige stilte van de dagelijkse kost, was er plots even de 'dagelijkse kust'. Geweldig om naar te kijken! Vooral de achtergronden van het gebeuren, er gebeurde nauwelijks iets. De zogenaamde camping(studio) waarop de caravan staat, bevond zich in volle duingebied. Zulke achtergronden leiden me vreselijk van het kookgebeuren af. Je staat daar als chef toch in het mulle zand te klooien! Ik ken de kust (zoals iedere welgemeende Vlaming die met zijn blote billen durfde pootjebaden) ook van vroegere werkseizoenen in de horeca. Geen chef kookt tegen de duinen op, ook al studeerde die in Ter Duinen! De producer en de regie hebben blijkbaar nooit in een caravan aan onze 50 km-lange kust gelogeerd. Dagelijkse kust was een uitzending om je te bescheuren! Make believe in goedkope Hollywoodstijl jaren '50.
Een laatste voorbeeld van 'make believe' komt uit de politiek. Je had er vroeger tientallen als je kijken wou en recent zelfs honderden. Dus, lang, lang geleden Een vernieuwde open-debat-partij (ik zal de naam niet noemen) beweerde jarenlang, en ik citeer: 'WIJ hebben de belastingen verlaagd! (Ze beweren dat nog altijd.)' Ja, natuurlijk! De federale belastingen! Met als gevolg dat alle gemeentelijke en provinciale belastingen fors naar boven moesten en iedereen nog meer belastingen moest betalen dan voor de verlaging van de belastingen van die toentertijd vernieuwde open-debat-partij. Ach, breek me de tand niet los! Nu even geleden: 'Wij (nous), gaan met zijn allen (die een zeteltje onder de billén willén) een regerinke vormén die de problemén zullén oplossén zonder die flamingantén Dat zalle goede gkaane zolange de Vlaminken vele eurokés betalén aan de Bruxellen en aan de Wallonieee. Zoooonieieiete, zal er keene regerinke sijne! (Entre parenthèses: Vive moi et vive le roi!)' Ach, breek me het strikje niet los! Weer 'make believe' dus. België is nooit beter geregeerd dan toen er meer dan een jaar geen regering was.
Dus u weze allen gewaarschuwd: als je dioxine in de supermarktkip ontdekt, vraag serieus je geld terug aan de supermarkt maar hou de politiek er buiten, want die laatsten zouden de belastingen kunnen verlagen!
