Het weer was vandaag ideaal voor de voettocht naar de “Croix des Veuves”, het kruis van de weduwen: weinig wind, een zonnetje en acht graden. Overal zien we nog bloemen. Ijslandvaarders waren weken van huis naar Terre Neuve voor de visvangst. Hun vrouwen stonden op uitkijk aan de “croix des veuves”. Voor een aantal van hen werd het duidelijk dat ze weduwe geworden zijn, als het schip van de dierbare echtgenoot niet terugkwam en in zee vergaan is. Zie ook in mijn blog enkele dagen eerder de herdenkingen op het kerkhof van Ploubazlanec. Zie hier ook een foto van een weduwe in spe, maar dat weet ze nu nog niet… Langs de GR34 kom je het kapelletje “Notre Dame de la Trinité” tegen. En zeespinnen koken is een leuke bezigheid in de caravan. We hebben de camping nog steeds voor ons alleen.
Het is heerlijk stappen van de pointe de l’Arcouest naar Loguivy. De winter is ver weg en de brem staat in bloei. De verpleegster op rust zet haar rust om in energie. Met een blik vol zelfvertrouwen en plichtsbesef onderneemt ze haar voettocht op de GR34. Dan komen we langs het gedenkteken voor de bekende mevrouw Joliot-Curie, de dochter van Marie Curie, beiden grondleggers van de radiologie. Mevrouw Curie kwam haar vakanties doorbrengen in Ploubazlanec.
Hier een impressie van het haventje van Loguivy op een mooie zaterdagmorgen. De bootjes liggen vredig te dobberen. De vangst van kreeften, zeespinnen en oesters is binnen. De lucht is wat grauw, en de zon breekt door. Het wordt tijd voor een stevige wandeling langs het kustpad, de sentier des Douaniers, waarvan we eerder dit jaar ettelijke kilometers afgewandeld hadden.
We staan hier goed op camping Panorama du Rohou in Arcouest, Ploubazlanec, tegen Paimpol. De hond loopt hier vrij rond op de camping, de douches zijn voor ons alleen en de wifi werkt af en toe naar behoren. We hebben ook een mooi zeezicht en de vertrekplaats van de veerboot naar het eiland Bréhat. Op de foto zie je de schoolkinderen op hun dagelijkse trip naar de klas. Krabben, kreeften en zeespinnen zijn hier alom aanwezig op de markt en de vele kwekerijen.
Een natuurlijke strekdam die 3 km in zee ligt: de Sillon de Talbert. De wind waait er de vouwen uit je broek en de jodium komt met bakken tegemoet. Sillon de Talbert is tien keer beter dan een vaccinatie tegen wintergriep. Je wandelt drie kilometer op keien met de zee voor, links en rechts. Veel volk is er niet. Zet je muts op, doe je winterjas aan, bestudeer de getijdentabel en je bent klaar voor de trip. Wij hadden zon en af en toe een scheutje regen.
De zee is hier overal aanwezig. Arcouest is een landtong rond een archipel van talloze kleine eilandjes, waaronder Bréhat, het enige bewoonde. Bréhat is een trekplaats voor duizenden toeristen. In december is er echter geen kat. De megaparking hier op het vasteland staat leeg en op de veerboot zitten enkel nog schoolkinderen en madammen die naar de markt in Paimpol trekken. Straks gaan we ook naar de leuke stad Paimpol. We moeten er beslist een getijdentabel kopen, want zonder grondige kennis van de getijden is een wandeling aan de grillige kust niet veilig.
Hier een foto van de veerboot die een paar keer per dag uitvaart naar Bréhat.
De kerk van Ploubazlanec is veel te groot voor het dorp, maar hoe hoger de toren en hoe groter de kerk, hoe meer devotie! Merkwaardig is de muur van de vergane ijslandvaarders. Vele schepen kwamen niet meer terug van de lange vaart naar la “Terre Neuve”. Het zeemansgraf van de vissers wordt hier vereeuwigd. De muur is eindeloos lang met namen van vergane schepen.
Wat doet een mens zoal op een doodgewone zondag? Hij zet zijn auto en caravan in gang en neemt de autoweg naar Normandië en Bretagne. Zo zijn wij zondagmorgen om 07.30 uur vertrokken uit Beveren-Waas. Rond 14 uur waren we in Normandië, Calvados, Ranville, camping Les Capucines. Veel keuze aan campings is er niet en "les Capucines" was zowat nog de enige die open is in de winter. Maandagmorgen zijn we dan verder doorgetrokken naar Bretagne, Côtes-d'Armor, Ploubazlanec, pointe de L'Arcouest tegen Paimpol. Camping Panorama du Rohou is het ganse jaar open en wij staan er nu als enige! Een camping voor ons alleen, een prachtig zicht op de zee met de eilandengroep Bréhat en een mooie felle winterzon is een hele tegenstelling met het grauwe Beveren. We zijn 800 kilometer ver.
