Inhoud blog
  • KLEINDOCHTER
  • KLEINDOCHTER
  • ALS BIJ AVOND
  • DE WEELDE
  • OP DE TOTEM
    stilte brengt je tot bij jezelf
    het ontdekken van je eigenheid
    laat je groeien tot wie je worden wil.

    Edith Oeyen
    Zoeken in blog

    Beoordeel dit blog
      Zeer goed
      Goed
      Voldoende
      Nog wat bijwerken
      Nog veel werk aan
     
    Foto
    ZELFMOORD

    Woorden noteren
    tot je barst
    en koud wordt.

    Edith Oeyen
    Als kinderen poëzie zijn
    wil ik steeds bij
    de jongeren horen.

    Edith Oeyen
    Gebrek aan zuurstof
    doet velen happen  naar lucht
    zoveel zomerzon.

    Edith Oeyen
    Laat ons samen
    de zomer vieren
    en drinken
    van het frisse water.

    Edith Oeyen

    Foto
    Foto
    Foto
    Zij heeft een mond
    als een schuurpoort zei opa:
    hij zoende hem dicht

    Edith Oeyen
    Foto
    Secretaris, penningmeester, voorzitter en cultureel afgevaardigde van de Koninklijke Vereniging van Limburgse Schrijvers.
    Foto
    Zoeken in blog

    Foto
    Foto

    Titels van verschenen werk:

    Glimlach van een zonnebloem, 1981

    Neveldraden en morgendauw, 1983

    1000 Jaar Jericho, 1985

    De schaduw van witte bloemen, 1985

    Het oog parelt, 1986

    De wolken nabij, (met anderen) 1986

    Een huis met duizend ramen, 1987

    Als al de dagen geuren naar jouw naam, 1989

    Een kruisweg door het huis van eenzaamheid, 1990

    De boom van stilte draagt vruchten van vrede, (met anderen) 1990

    Als een zwerfspin schuim ik langs jou, 1993

    Whitehaven, met Deen Engels) 1993

    Op vleugels van verlegen schaamte, 1994

    Dwalend langs onbekende wegen, (met anderen) 1997

    Woeste golven slaan hoog op uit zee, 1999

    Expressie, (met ingrid Lenaerts) 2001

    Van Beringen tot Brussel, 2002

    De ijslaag die ons draagt is dun, 2005

    De Witte Slaap, 2005

    In voorbereiding: DE KNIEPROTHESE



    KINDERVERHALEN

    Leila Muggelijn, 1983

    De zingende roos, 1986

    De toverbloemboom, 1990

     

    Toneel

    Korte stukjes  voor verenigingen.

    en vele andere

    Musicals voor kinderen

    Vivaldi's Lente

    De kinderen van het plein

    Herman, doe iets

    Poëzietheaters

    4 stuks

    Monografie over haar en haar werk

    Geschreven door Raoul Maria de Puydt, over haar werk en haar leven, verscheen in november 2005

    In februari 1993 mocht zij de oorkonde en de medaille van Ridder in de Orde van leopold II in ontvangst nemen als blijk en erkentelijkheid voor haar inzet als letterkundige.Dit ereteken werd verleend door zijne Majesteit Koning Boudewijn.


    Op 3 december 2006 verleende Zijne Majesteit Koning Albert II,  dit op voordracht van de eerste Minister, het ereteken van RIDDER IN DE KROONORDE, als blijk van erkentelijkheid voor bewezen diensten, als letterkundige.

    Foto
    Willy Nelissen en Edith Oeyen op de alg. vergadering van de KVLS oktober 2009
    Foto
    Foto
    Foto

    Recente foto's van de presentatie van de bundel 'EEN NAALD ZONDER OOG', de inleiding werd gedaan door Ina Stabergh en Willy Nelissen, Edith Oeyen en Ingrid Lenaerts lazen gedichten. Het Beverkoor bracht enkele liederen En Raymond Alberghs wist de honderdtwintig aanwezig aangenaam te verrassen met wondermooie pianoklanken.

    Welkom bij De Vrolijke Bloggers
    Welkom op mijn blog!
    Foto
    Foto
    Gedichten: Edith Oeyen, poëzie is mijn passie
    elke dag een gedicht
    13-02-2007
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Schelpen

    SCHELPEN

     

     

    Schelpen dragen in zich de kracht geheimen te bewaren

    zij sluiten zich af voor nieuwsgierigheid

    zij bezitten het magisch mysterie van de zee

    zij verlangen naar een warme mensenhand

    zij leggen geluk in een kinderhand 

    zij brengen met zachtheid het golvengeluid aan onze oren.

     

    Schelpen zijn huisjes voor slakken

    Beveiligen tegen geweld

    beschermen tegen zon en regen

    een schuilplaats voor bedroefden

    een slaapplaats voor de nacht

     

    Schelpen zijn zo verscheiden

    als de vissen in de zee

    als bloemen op het land

    als bomen in de wind

     

    Schelpen zijn

    te vinden op het strand.

     

     

    Edith Oeyen

     

     

    13-02-2007 om 09:55 geschreven door Edith Oeyen


    >> Reageer (0)
    12-02-2007
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.HET BEGIN

    Onder de korst van het niets
    fluistert een beweging
    over gespannenheid

    een explosie
    als breekbaar glas
    spat alles uit elkaar

    onleesbaar duister
    wordt met kleur overgoten
    voelt de beweeglijkheid
    van vleugels
    wentel zich naar morgen

    vechtend tegen de nieuwe gloed
    ontluiken bloemen en planten
    zij kleden zich
    om dit feestelijk gebeuren.


    Edith Oeyen

    12-02-2007 om 17:01 geschreven door Edith Oeyen


    >> Reageer (0)
    10-02-2007
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Collectieve douches

    Collectieve douches

                           bij werk van Jos Vanden Eynde


    wie kent nog de zwarte huid
    van mijnwerkers uit die tijd?
    hier schrobden ze hun poriën schoon
    hier sproeiden ze de arbeid uit hun leden

    de siddering over hu naakte lijf
    vloeide samen met het water
    naar riolen
    daar leven hun geheimen en zwijgen
    alle tijden

    als licht in hun ogen pijnlijk werd
    volgden ze de schaduw  van populuieren
    in de ochtend
    zochten ze naar een lied
    van sneeuw voor een nieuwe dag

    voorbij het zwart van hun ogen
    zagen ze hun kinderen staan.



    Edith Oeyen

    10-02-2007 om 20:04 geschreven door Edith Oeyen


    >> Reageer (0)
    08-02-2007
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Kleindochter

    KLEINDOCHTER

     

    Vertederd kijk ze me aan

    vragen leven in haar ogen

    ze is jong en wil weten

    wil kennen

    nieuwsgierig als ze is

    lacht ze als de twinkel uit haar ogen

    betovert mij met een glimlach

     

    ik smelt als sneeuw voor de zon

    geef telkens antwoord en weet

    ook eens wordt zij

    vrouw met mogelijkheden

     

     

    nu echter wil ik haar beschermen

    ik hoop dat het leven haar meer biedt

    dan een schoot om kinderen te baren

     

    Edith Oeyen

    08-02-2007 om 10:59 geschreven door Edith Oeyen


    >> Reageer (0)
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.als vuurspuwende draak

    Als vuurspuwende draak

    kijkt hij me

    aan huiveringen lopen over mijn rug

     

    zoveel boosheid in één mens

    maakt me angstig

     

    hij wil macht en aanzien

    maar is zo klein

     

    mijn ogen dwalen af

    als hij langzaam wegsluipt

    zoekend naar een andere prooi 

     

    ooit betaalt hij de rekening

    van zijn eigen gelag.

     

    Edith Oeyen

    08-02-2007 om 10:54 geschreven door Edith Oeyen


    >> Reageer (0)
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.SNEEUW
    Klik op de afbeelding om de link te volgen












    Verstomd slaat ze de neerslag gade

    juist nu ze weer buiten kon

    bederft deze de pret

     

    ze vloekte binnensmonds

    maar genoot met volle teugen

    van het sneeuwwit tapijt

     

    hoeveel kinderen zullen nu juichen

    flitste het door haar hoofd

    en voelde zich weer even kind

     

    een sneeuwman met pijp

    rode sjaal

    zwarte muts

     

    dagen kon hij blijven staan

    haar vreugde kon niet op

    broerlief was niet altijd lief

    hij trok de bezemstelen uit

    zo werd de sneeuwman  armloos

     

    stond hij als pijnpop te kijk

    de zon deed de rest

    liet traag zijn hoofd,

    zijn romp wegsmelten

     

     

    maar de warmte die hij nu nog gaf

    was weer genieten met volle teugen

     

    dus dacht ze

     

    ik oefen morgen maar met de auto

    laat mijn pret niet bederven

     

     

    Edith Oeyen

    08-02-2007 om 10:22 geschreven door Edith Oeyen


    >> Reageer (0)
    07-02-2007
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.NIET ALS PHAEDRA

    Zwaluwvleugels dragen lucht
    als fakkel brand ik
    in de zon
    zij schijnt haar glans
    in tevredenheid van zomer


    jasmijn zal bloeien
    papavers wiegen langs de berm
    korenbloemen makken akkers blauw


    in de eeuwige trouw van de natuur
    zal het gras groen kleuren
    en ik zal niet als Phaedra
    de ondergang bewerken
    maar beminnen om de
    ongereptheid der dingen.

    Edith Oeyen

    07-02-2007 om 21:23 geschreven door Edith Oeyen


    >> Reageer (0)
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.ZOVEEL GLIMLACH

    Zoveel glimlach had zij verborgen gehouden

    schuchter als steeds

    trad ze naar voor

    met in het haar

    de glinstering van de zon,

     

    op het jonge gras

    had de ochtend dauw gelegd

    ze voelde nog even de onzekerheid

    en wist dat ze nooit

    een helleveeg zou worden,

     

    de vraag die ze had was

    of anderen haar aanvaarden zoals ze was,

    of  moest ze zoals steeds voorheen

    door de regen lopen?

     

     

    Edith Oeyen

    07-02-2007 om 21:17 geschreven door Edith Oeyen


    >> Reageer (0)
    06-02-2007
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Koningskind

    Koningskind


    Bij werk van Marleen Verheyen


    Rondom haar
    danst de middagzon de pirouette

    droomvlinders sluiten
    traag hun vleugels
    want elke ochtend zien wij weer
    deze goddelijke schepping

    gezeten in de schaduw
    van de avond
    ontsluierd zij de geheimen
    van de goden
    draagt zij in stilte shoonheid uit

    door mensen handen geboetseerd
    blijft zij de eeuwigheid
    trouw.


    Edith Oeyen

    06-02-2007 om 20:03 geschreven door Edith Oeyen


    >> Reageer (0)
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Gallina

    Bedeesd en schuchter
    kijkt zij de glimlach
    over haar schouders heen
    alleen haar arm raakt warmte

    na zoveel uren kou
    prijkt zij als ijsheldere bloem
    roerloos op het doek


    haar zachte huid vertelt
    over donkerrrood bloed
    dat door aderen stroomt

    zij heeft bemind en liefgehad
    onvangt de toekomt
    bij het brandbaar hout
    van een open haard

    bedeesd legt zij
    haar schuchterheid
    in jouw handen.


    Edith Oeyen

    06-02-2007 om 20:00 geschreven door Edith Oeyen


    >> Reageer (0)
    02-02-2007
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Met open ogen

    Met open ogen

     

    Met open ogen tasten ze de wereld af

    op zoek naar antwoorden op hun vragen

     

    ze willen weten en leren

    hun kijk is jong

     

    soms lees je verstomming op hun gelaat

    soms overvalt twijfel hun denken

    zie je angstige blikken

    hoop en vreugde

     

    maar je beseft

    dat zij straks het leven

    met open handen aandurven

     

    ze zijn leergierig

    het jong zijn is een pluspunt

     

    blijheid straalt op hun huid

    als de zon op een waterplas

     

     

     

    Editn Oeyen

    02-02-2007 om 12:28 geschreven door Edith Oeyen


    >> Reageer (0)
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.WAARDEREN

     

    WAARDEREN ZAL IK

     

     

    Over Dr. I. Cl.

     

    Alsof hij door de kamer zweeft

    komt hij de stilte brengen,

     

    of ik bezoek kreeg van mijn dokter

    en dat oefenen noodzakelijk was,

     

    zijn glimlach opende weer een dag

    terwijl zijn zachte stem

    een lied in mij liet zingen,

     

    hoeveel dankbaarheid

    woont in het hart van zijn patiënten?

     

    Hij verlaat de kamer in alle rust

    die overgaat op mij 

    waarderen zal ik zo een gebaar,

    hij weet mensen als mens te zien.

     



    Edith Oeyen

    02-02-2007 om 12:27 geschreven door Edith Oeyen


    >> Reageer (0)
    28-01-2007
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.WEERBARSTIG

    WEERBARSTIG EN ONPLOOIBAAR

     

     

    Oefenen bracht geen aarde aan de dijk

    ze zag witte sluiers in de bomen

    verstenen tot

    een pad kasseien voor haar gelegd

     

    als een weekdier in brak water

    scandeerde ze

    telkens weer een vloek

    van onmacht

     

    rilde om de zwarte grijze sterren

    en de kleur van de kerstroos

    die ze niet zag 

     

    weerbarstig

    en onplooibaar de knie

    ondanks haar trachten

    bracht porto geen soelaas.

     

     

     Edith Oeyen

     

    28-01-2007 om 11:22 geschreven door Edith Oeyen


    >> Reageer (0)
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.DOELLOOS TASTEN

    DOELLOOS TASTEN

     

     

    Hoeveel duisternis

    moest ze doorstaan

    vooraleer ze weer rozen zag

     

    bezoekers waren

    soms als een profeet

    elk had zijn verhaal

    vertelde over lange tijd

    vertelde over hoe het moest

     

    pijnstillers

    pijnstillers

     

    ze telde de strepen op de muur

    voelde zich verstrikt

    in een lus vol twijfels

     

    trachtte de boosdoener te ontmaskeren

    maar hoe dan ook

    het was een naald zonder oog

    een nacht zonder licht 

     

    het was hopeloos tasten naar jong mos

     


    Edith Oeyen

    28-01-2007 om 11:18 geschreven door Edith Oeyen


    >> Reageer (0)
    27-01-2007
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Verpleegster X

    Ze lacht de vriendelijkheid de dag in
    biedt hulp
    en spreekt de zachte taal van geduld

    ze lijkt een engel neergestreken
    uit het onbekende
    toont begrip en
    liefde voor haar vak

    ze straalt
    heeft dansende glinstering
    in haar ogen
    haar blik
    is helder


    ze is blond
    doet me denken
    aan rijpend koren
    heerlijk is het
    jong te zijn

    ze wil
    dat ieder zich goed voelt
    daarom lacht ze

    met open ogen.


    Edith Oeyen

    27-01-2007 om 11:52 geschreven door Edith Oeyen


    >> Reageer (1)
    26-01-2007
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.

    EDITH OEYEN SCHRIJFT

    PRACHTIGE LIEFDESPOËZIE!

     

    DE IJSLAAG DIE ONS DRAAGT IS DUN

     

    Thierry Deleu

     

     

    Edith Oeyen viert in De ijslaag die ons draagt is dun de verbintenis van haar wereld met de puurste romantiek die ze aan het witte blad toevertrouwt,” schrijft Ingrid Lenaerts. Op meesterlijke wijze analyseert de dichteres wat haar dagdagelijks overkomt. Zij creëert miniaturen van liefde, tekent ongekunstelde natuurbeelden en verrast door haar gevoelige annotaties bij het werk van Felix De Boeck.

     

    Edith Oeyen wentelt zich in “de eeuwigheid van altijd duren”. Dàt is de drijfveer van haar schrijven: overleven! Op zichzelf geen verrassende boodschap, maar bij Oeyen blijft die gedachte haar niet zozeer kwellen; zij wordt niet zomaar geassocieerd met angst voor de dood. Voor de dichteres is het veeleer een hartstochtelijk zoeken naar een reden van bestaan. “Kan ik de grenzen herleggen?” vraagt ze zich af.

     

    Wanneer zij wordt geconfronteerd met eeuwigheid, gaat zij schuilen achter geheimen en duisternis. Daar wil zij de betovering vinden. Zij zoekt het gezelschap op van “de schemer van de bloemen”, van “rozen/in de schemer van de avond”, van “een kerselaar die bloemen draagt/in een jonge ochtend”. Als alternatief voor haar sterfelijkheid zoekt zij “Gods mooiste scheppingsdaad” op: de liefde, het “herboren worden in elkaar”. Haar geliefde fluistert haar woorden in “van dood en eeuwig licht”. “Net toen er schaduw wilde vallen/werd zij wakker in het zonlicht.” De liefde geeft haar vleugels die haar “vrijheid bieden”.

     

    De poëzie van Edith Oeyen vloeit als een stroom tussen weelderige oevers en bij iedere bocht splitst hij zich in nieuwe beddingen. Zo vormt hij een meander van zacht opdringend vertoon. Haar poëzie is een demonstratie van stroom en tegenstroom: “de klaarheid is weer duister”, vrijheid vs. verbondenheid, “dat wilde vuur//stil en onbewogen”, “breekbaarheid maakt ons sterk”.

     

    Edith Oeyen schrijft verbluffend mooie liefdespoëzie. Het wordt tijd dat zij hiervoor de hemel wordt in geprezen. Haar vergelijkingen, beelden, metraforen blijven je boeien. Omdat zij het experiment schuwt en zich niet waagt aan woordspelletjes en spitsvondige taalcreaties waarop de experimentele poëzie in de jaren’50 - ’55 een patent had. Zij beweegt zich nooit op de rand van helderheid en ontoegankelijkheid. Haar gevoelens en gedachten verwoordt zij in een herkenbare beeldspraak en een eigen taalkoloriet. Zij exploreert natuur en liefde, geboorte en dood in een eigen stijl, waarin gevoel de eerste viool speelt.

     

    Zij “zingt het hoogste lied”; zij ervaart “de volheid van ingetogen liefde”, “de vruchtbaarheid van liefde”. Liefde is het “kompas dat mij/uit het duister naar jou toe leidt”.

     

    Wanneer ik verdwaal in je denken

    wijs me dan het voetspoor naar je toe.

    leid me naar het pad

    waar geen struikelstenen liggen:

     

    ontrafel een fragment uit die droom

    en ontdek hoe verloren liefde pijnigt

     

    herbouw de constructie uit je leven

    en weet me te vinden in het bos

    van zoveel tekens,

     

    kijk naar de maan en de sterren,

    zij wijzen je de nacht aan

    die ons samen schrijft.

     

    De ijslaag die ons draagt is dun bestaat uit drie delen - voor mij zouden het drie bundels kunnen zijn -: “De ijslaag die ons draagt is dun”; “Sporen op wit”; “woord en beeld hand in hand”.

     

    Op blz. 39 staat het eerste gedicht dat een titel kreeg: “Ranke handen”. Dan denk je algauw dat de titelloze gedichten geen vlag behoeven omdat de lading herkenbaar is en gezien mag worden. Moet de lezer op zijn hoede zijn? Verbergt de verpakking een triviale inhoud? Met andere woorden: spreekt het gedicht niet voor zichzelf? Mist het gedicht de nodige helderheid? Ja en neen. Ja, omdat de poëzie in “Sporen op wit” minder sterk gevoelens weergeeft. Het epische neemt vaak de bovenhand. Het verhaal domineert de emotie. De dichteres analyseert de feiten meer dan de gevoelens die worden gekoesterd. Opgelet, de poëzie van Edith Oeyen blijft voortreffelijk! Met een gedicht als “Waterbloemen” bereikt zij een ongekende hoogte. De dichteres nodigt de lezer uit haar te volgen in de hartstocht van haar liefde.

     

    Waterbloemen

     

    Verlaten door de kudde

    weet hij hoe eenzaamheid

    een naam kreeg

     

    zijn rimpelloze schaduw

    beweegt bij het horen

    van een schalmei,

     

    verlangen groeit

    en roerloos wacht hij,

     

    want wie twee

    blauwe ogen liefheeft

    ziet waterbloemen bloeien

     

    aan de vijver.

     

    Is de dichteres “een argeloze vrouw//is zij een twijfelaarster//of mogelijk iemand/die is uitgedanst/en wegvlucht uit de realiteit”? Die vraag stelt Edith Oeyen terecht in het gedicht “Mysterie”. Omdat zij verwacht dat de lezer ook reageert, is mijn antwoord: JA. Zij is argeloos; koestert haar twijfels en vlucht graag uit de werkelijkheid. Dank zij deze drie emotionele “kwaliteiten” schrijft zij inhoudelijk sterke poëzie in een duurzame taalmix. Zij weet bovendien haar gevoelens een universele dimensie te geven. Ja, dit is één van haar sterke punten: geen egotripperij, maar herkenbare liefdesgedichten die overal kunnen worden gesmaakt.

     

    Ook in “woord en beeld hand in hand” word ik vaak getroffen door gevatte beschrijvingen van het plastisch werk van enkele (bevriende) kunstenaars. Edith Oeyen schrijft plastisch, zij beeldt uit; het werk van de bevoorrechte kunstenaars komt gevoelbaar nabij; de dichteres is betrokken partij, nauwnemend en zo gevoelig. Toch blijft haar gevoeligheid vatbaar voor indrukken. Edith Oeyen weet op een harmonieuze wijze argumenten die een beroep doen op gevoel te verzoenen met die op redenering. Haar sterke inleving en de wijze waarop zij het woord beheerst, maken van haar een van de beste liefdesdichters in Vlaanderen en Nederland.

     

    De slak

    Bij werk van Felix De Boeck

     

    Op zoek naar verloren dromen

    beklimt zij diagonale lijnen,

    vindt zij in zeegroen

    de traagheid van het leven

     

    achter de berg

    liggen verborgen raadsels,

    ook de rode kleur van liefde,

     

    onhoorbaar haast de wind,

    hij ademt vrede over het landschap

     

    met trage traagheid

    klimt zij omhoog,

    slaapt straks in kil gras, en de dood,

     

    ja, de dood komt later.

     

     

    Thierry Deleu

     

     

    Edith Oeyen, De ijslaag die ons draagt is dun, Zuid & Noord, Beringen, 2005 - Papaverreeks nr.63

    26-01-2007 om 00:00 geschreven door Edith Oeyen


    >> Reageer (0)
    24-01-2007
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Maar als ze
    Klik op de afbeelding om de link te volgen









    Wanneer er duizend stenen vallen
    is er één op haar hoofd
    het zwaard van Domocles
    hangt bevend in haar omgeving


    soms wil ze
    het leven uit

    maar als ze de zon
    achter de wolken ziet
    en kinderen die glimlachen in hun spel


    weet ze dat in en uitademen
    nog voldoening geven kan

    dan zoekt ze de bloemen op
    en ontdekt de kleur van hoop.


    Edith Oeyen

    24-01-2007 om 14:51 geschreven door Edith Oeyen


    >> Reageer (0)
    21-01-2007
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.EEN STILLE PLEK
    Klik op de afbeelding om de link te volgen











    Een stille plek

     

     

    Ik zoek een plek

    waar ik mezelf kan zijn 

    waar mijn tranen

    zich mengen met water

    dat naar de zee toevloeit

     

    een plek waar muziek

    al mijn wonden heelt

    en me weer ademen laat 

    waar lawaai verstild

    door de adem van kinderen

    waar vogels sjilpen

    in wiegende bomen 

     

    een plek waar ik kan

    luisteren naar mijn eigen stem

    waar ik herinneringen

    kan omarmen en loslaten

    waar ik kan helen

    van zoveel pijn en verdriet

    opdat ik weer een mens

    kan worden met een glimlach.

     

    Edith Oeyen

    21-01-2007 om 10:19 geschreven door Edith Oeyen


    >> Reageer (1)
    20-01-2007
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Het ontwaken

    Het ontwaken

     

    Een helse pijn schuurt door haar lijf

    ze vloekt en verbijt de pijn,

    ze kan haar tranen niet bedwingen

    dan als haar ogen zich verder openen

    vloeit al dat traanvocht verloren,

    maakt wegeltjes op haar wangen

     

    Ze beeft over al haar leden

    een verschrikte stem vraagt om hulp:

    de pijn is onnoembaar,

    tien handen staan plots rond haar bed

    gedoe en veelal

    en zij in machteloosheid gehuld

    omstaanders bieden hulp

    ondanks alles blijft ze lijden

    een epuderale,

    een pijnpomp

    niets baat

     

    dan met  trage  traagheid

    ebt alles uit haar leden,

    ze blijft verdoofd en verslagen achter

    niemand die haar vraagt

    hoe de ervaring was,

     

    was het risico groot 

    wachten er andere patiënten

    of had schrik een weg gebaand door de gangen

     

    Nooit zal ze het weten

     

    Edith Oeyen

     

    20-01-2007 om 14:58 geschreven door Edith Oeyen


    >> Reageer (0)
    18-01-2007
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Arrogantie

    Arrogantie

     

               Over dr. Stefan Cl.

     

    Met klikkende hakken

    komt arrogantie dichterbij

    priemt zijn ogen vast op ons

    zijn stem snijdt op onze huid

     

    waarom we er zijn

    en wanneer we weggaan

     

    hardheid woont in zijn vragen

    zijn antwoord is grof en cru

     

    Met klikkende hakken

    gaat arrogantie weer buiten

     

    maar in ons hoofd

    spookt hij verder

    hij draagt geen zachtheid mee

    laat staan begrip

     

    misschien is hij uit zijn slaap gehaald

    en laat hij morgen mildheid wonen

    in zijn woorden.

     

     

    Edith Oeyen

     

    18-01-2007 om 23:39 geschreven door Edith Oeyen


    >> Reageer (0)

    Archief per week
  • 21/04-27/04 2014
  • 20/05-26/05 2013
  • 13/05-19/05 2013
  • 06/05-12/05 2013
  • 29/04-05/05 2013
  • 31/10-06/11 2011
  • 05/09-11/09 2011
  • 24/01-30/01 2011
  • 06/12-12/12 2010
  • 01/11-07/11 2010
  • 04/10-10/10 2010
  • 20/09-26/09 2010
  • 13/09-19/09 2010
  • 30/08-05/09 2010
  • 09/08-15/08 2010
  • 02/08-08/08 2010
  • 26/07-01/08 2010
  • 19/07-25/07 2010
  • 12/07-18/07 2010
  • 28/06-04/07 2010
  • 08/03-14/03 2010
  • 08/02-14/02 2010
  • 18/01-24/01 2010
  • 14/09-20/09 2009
  • 10/08-16/08 2009
  • 13/07-19/07 2009
  • 22/06-28/06 2009
  • 23/02-01/03 2009
  • 22/12-28/12 2008
  • 06/10-12/10 2008
  • 21/07-27/07 2008
  • 14/04-20/04 2008
  • 07/04-13/04 2008
  • 31/03-06/04 2008
  • 04/02-10/02 2008
  • 21/01-27/01 2008
  • 07/01-13/01 2008
  • 17/12-23/12 2007
  • 12/11-18/11 2007
  • 29/10-04/11 2007
  • 15/10-21/10 2007
  • 01/10-07/10 2007
  • 24/09-30/09 2007
  • 17/09-23/09 2007
  • 10/09-16/09 2007
  • 03/09-09/09 2007
  • 20/08-26/08 2007
  • 06/08-12/08 2007
  • 09/07-15/07 2007
  • 25/06-01/07 2007
  • 18/06-24/06 2007
  • 11/06-17/06 2007
  • 28/05-03/06 2007
  • 21/05-27/05 2007
  • 14/05-20/05 2007
  • 07/05-13/05 2007
  • 30/04-06/05 2007
  • 23/04-29/04 2007
  • 16/04-22/04 2007
  • 09/04-15/04 2007
  • 02/04-08/04 2007
  • 26/03-01/04 2007
  • 19/03-25/03 2007
  • 12/03-18/03 2007
  • 05/03-11/03 2007
  • 26/02-04/03 2007
  • 19/02-25/02 2007
  • 12/02-18/02 2007
  • 05/02-11/02 2007
  • 29/01-04/02 2007
  • 22/01-28/01 2007
  • 15/01-21/01 2007
  • 08/01-14/01 2007
  • 01/01-07/01 2007
  • 25/12-31/12 2006
  • 18/12-24/12 2006
  • 11/12-17/12 2006
  • 04/12-10/12 2006
  • 27/11-03/12 2006
  • 20/11-26/11 2006
  • 13/11-19/11 2006
  • 06/11-12/11 2006
  • 30/10-05/11 2006
  • 23/10-29/10 2006
  • 16/10-22/10 2006
  • 09/10-15/10 2006
  • 18/09-24/09 2006
  • 11/09-17/09 2006
  • 04/09-10/09 2006
  • 28/08-03/09 2006
  • 21/08-27/08 2006
  • 07/08-13/08 2006
  • 31/07-06/08 2006
  • 24/07-30/07 2006
  • 17/07-23/07 2006

    E-mail mij

    Druk op onderstaande knop om mij te e-mailen.


    Gastenboek

    Druk op onderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek



    Foto

    Foto

    Laatste commentaren
  • Autisme Storm (Autisme Storm)
        op KLEINDOCHTER
  • ...... (micheline.)
        op Vanop afstand
  • PNJuwJCCdTMQA (pYTZKdbsjhY)
        op WEERAL IS DE TIJD
  • mYwZUsbvZOHHmZSLr (QrDLDjLVJOaD)
        op
  • zeer mooi (veerle Ruijsch van Dugteren)
        op Als angst
  • ppsjes en nog van alles (georges)
        op
  • dag Edith (ingridstranella)
        op HET PLEIN
  • Prachtig gedicht blogmaatje (marylou)
        op eenzaamheid
  • .... (merel)
        op MIJN KLEINZOON
  • Lieve groetjes vanuit De Klinge (Lana & Pip)
        op
  • PPSJES LINK NAAR ONZE UITSTAPPEN EN NOG WAT (georges)
        op Zelfs
  • hey :o) (Lutje)
        op WEERAL IS DE TIJD
  • Lieve winter groetjes van uit De Klinge (Lana en Pip)
        op WEERAL IS DE TIJD
  • uitnodiging (jovo)
        op uitnodiging
  • Een zaterdag groet (Patricia)
        op Groeten
  • ontzettend knap verwoord edith (hartendame2)
        op GOOI ALLE
  • het was (merel)
        op GOOI ALLE
  • ook (merel)
        op Beste wensen aan allen
  • Dag (cleo)
        op ZIE ZE
  • met (merel)
        op Voor zijn tijd
  • Mooie poëzie Edith (Pierre Van Laeken)
        op Voor zijn tijd
  • wat knap verwoord!! (hartendame2)
        op ALLERHEILIGEN
  • even (merel)
        op ZIE ZE
  • even komen (merel)
        op Ruimte
  • Heel mooi gedichtje...lieve groetjes (Athea )
        op OP DE DREMPEL
  • voor? (Hilde De Backer)
        op VRIENDEN
  • Leopold Laarmans (Leopold)
        op INGEPAKT
  • Mooi Edith. (Pierre Van Laeken)
        op
  • wat mooi (merel)
        op
  • maak er (merel)
        op Waarover
  • dag edith (hartendame2)
        op Waarover
  • lang (merel)
        op Hier dreigen
  • mooi verwoord edith (hartendame2)
        op WAT IK NOOIT ZOU WILLEN
  • inderdaad (maarten)
        op we
  • zoals altijd (merel)
        op WAT IK NOOIT ZOU WILLEN
  • prachtig gedicht (hartendame2)
        op Bij Muziek van Trigon over Lichtmis
  • mooi (merel)
        op we
  • Heel toevallig . . . (merel)
        op
  • groeten (naneke)
        op is het
  • mooi (merel)
        op woorden
  • mooi (begrijphetnietje)
        op Mijn moeder
  • Ik wens u een fijne zondag. Erwin (Eros)
        op Nu nog
  • wensjes (begrijphetnietje)
        op Lente 4
  • prachtig (hartendame2)
        op BEN IK
  • gedichten (begrijphetnietje)
        op BEN IK
  • mooi (begrijphetnietje)
        op Leef ik
  • vind ik heel mooi edith (hartendame2)
        op Leef ik
  • ontmoetingsplaats (ingridstranella)
        op Haiku
  • een beetje (begrijphetnietje)
        op Hier ben ik
  • bezoekje (hartendame2)
        op Zo werd ik niets
  • lentezon (begrijphetnietje)
        op Niets
  • haiku's (begrijphetnietje)
        op twee kinderen
  • geluk (begrijphetnietje)
        op Een doosje
  • mooi (begrijphetnietje)
        op Zoveel
  • witte engel (begrijphetnietje)
        op Verpleegster X
  • hoop (begrijphetnietje)
        op EEN STILLE PLEK
  • moord (Pp)
        op ONDER
  • mooi (begrijphetnietje)
        op DE DICHTER
  • universeel (ingridstranella)
        op WINTER
  • feestdag (begrijphetnietje)
        op
  • gedicht 15/12 (ingridstranella)
        op Als een
  • mooi (begrijphetnietje)
        op Kinderen
  • kerstwensen (ingridstranella)
        op Kerstwensen
  • natuur (begrijphetnietje)
        op Onrust
  • op de drempel van december (ingridstranella)
        op Op de drempel
  • gedicht 02/12/06 (ingridstranella)
        op NU DE STILTE
  • 26/11/2006 (ingridstranella)
        op Zal ik
  • dit is een prachtig gedicht (Erna)
        op REGENDRUPPELS
  • gedicht van 21/11/2006 (ingridstranella)
        op REGENDRUPPELS
  • woord en dank (ingridstranella)
        op soms
  • mooi (begrijphetnietje)
        op soms
  • ik schrijf (ingridstranella)
        op IK SCHRIJF
  • liefde (begrijphetnietje)
        op liefde
  • gedichten (begrijphetnietje)
        op Muzikaal landscahp
  • dit gedicht (ingridstranella)
        op NU DE WIND
  • waarheid (begrijphetnietje)
        op EEN WERELD VOL PIJN
  • raar (begrijphetnietje)
        op Jullie jeugd
  • het leven (begrijphetnietje)
        op Ontmantel
  • Als de dood (hartendame2)
        op Als de dood
  • heimwee (begrijphetnietje)
        op Herfstwonder
  • Prachtig Edith!! (hartendame2)
        op Vergiftigd zweet
  • mooi (diaspora)
        op Vergiftigd zweet
  • heel mooi (begrijphetnietje)
        op Samen
  • mooi (begrijphetnietje)
        op VERTROUWEN
  • Hallo Edith (thea)
        op VERTROUWEN
  • ...bekoren. (Herman Coppens)
        op Dit zonderling geheim
  • koude rillingen (begrijphetnietje)
        op Mistige blik
  • gedicht (begrijphetnietje)
        op Dit landschap draagt
  • dit lanschap (ingridstranella)
        op Dit landschap draagt
  • wie zijn wij? (ingridstranella)
        op Wie zijn wij
  • vorige maand (ingridstranella)
        op Vorige maand
  • eenzaamheid (begrijphetnietje)
        op Avond te brussel
  • bij dit gedicht (ingridstanella)
        op MEISJE
  • hallo palued (ingridstanella)
        op WOORD
  • mijnstreek (ingridstranella)
        op Vergane weelde


  • Foto

    Foto


    DE IJSLAAG DIE ONS DRAAGT IS DUN'.

    Deze bundel wordt voorgesteld op het stadhuis te Beringen om 20.00 uur. Hierover schrijft Ingrid Lenaerts: 'In “De ijslaag die ons draagt is dun” viert  Edith de verbintenis van haar wereld met de puurste romantiek die ze aan het witte blad kan toevertrouwen. Ze heeft een patent op een duurzame taallegering verworven, zowel naar vorm als naar inhoud.

    Haar levenspad wordt doorkruist door het voor haar zo kenmerkend gedachtegoed, de analyse van thema’s die de dagdagelijkse dingen omvatten.

    Ze exploreert natuur en liefde, geboorte en dood in een beeldspraak en taalkoloriet die niemand haar kan ontnemen. Daar en alleen daar groeien haar verzen waar zij haar woorden en emoties aan de dichtersgrond toevertrouwt.

    Hier in deze bundel zijn haar gedichten vaak miniaturen van liefde, ongekunstelde landschappen, bloeiende tuinen of kunstwerken om in te wandelen, te verblijven of te verdwalen.

    Maar je vindt er zeker je weg in, de gedichten van Edith geven liefde, ze vragen liefde, ze zijn soms zo eenzaam, dan klateren ze weer van ontzettend zonnelicht. ( Ingrid Lenaerts)


    Foto

    beste

    Na een periode van een drietal weken zal ik weer de draad opnemen  en met de regelmaat van de klok een gedicht plaatsen op deze blog. Een heelkundige ingreep heeft me een tijdje op non actief gezet.
    Groetjes


    Edith
    Mijn favorieten
  • seniorennet.be
  • gedichten ingrid lenaerts
  • met hart en ziel
  • begrijphetnietje

  • Mijn favorieten
  • seniorennet.be
  • begrijphetnietje
  • jovo

  • Foto

    Foto

    Mijn favorieten
  • seniorennet.be
  • http://erna


  • Blog als favoriet !



    Foto

    Foto

    Foto

    Blog als favoriet !

    Blog als favoriet !

    Foto


    Blog tegen de regels? Meld het ons!
    Gratis blog op http://blog.seniorennet.be - SeniorenNet Blogs, eenvoudig, gratis en snel jouw eigen blog!