In het najaar van 1934 zag ik het levenslicht in het midden van de driehoek Hasselt Tongeren Sint Truiden. Terwijl een Duits heerser zich klaarstoomde om Europa te veroveren zette ik mijn eerste pasjes en liet ik mijn eerste woordjes horen in Wellen. op de Veerstraat."Klinkbel mestpoel Jan" vertelde mijn moeder, waren de eerste verstaanbare woordjes die ik liet horen... en 't zouden beslist de laatste niet zijn ! Mijn vader, werd meerdere keren opgeroepen om kampperiodes te vervullen bij het Leger en tijdens de mobilisatie in 1939-40 bleef mijn moeder alleen achter met 4 kinderen. Gelukkiglijk werd zij opgevangen door haar stiefvader, Pa Nulens, die zich ook ontfermde over 4 opgroeiende schavuiten. Toen de oorlog uitbrak werd vader krijgsgevangene gemaakt in Toulouse en bleef moeder en pa Nulens over om de kroost op te voeden. De eerste herinneringen aan wereldoorlog II blijven in mijn geheugen gegrift... Terwijl de Duitse vrachtwagens, volgeladen met soldaten de wegen onveilig maakten reed Pa Nulens met de kruiwagen tussen die rij legervoertuigen om de jonge kuikens te gaan voederen die bij ons onder een "moederkloek" zaten . Nooit vergeet ik die ogenblikken dat de chauffeurs bijna tegen de kruiwagen reden om de oude man, met een kind (dat ik was!) angst aan te jagen... Bij ons thuis tegenover woonde een boerenechtpaar zonder kinderen, Gus en Merie, en daar hadden we veel aan te danken. Mijn oudere zus en ikzelf mochten daar dagelijks een maaltijd gaan nemen. Ik herinner me nog dat ik de korstjes van de boterhammen meenam om later op te eten, terwijl ik zei dat ik ze aan de vogels zou geven.... De tijden waren niet meer vergelijkbaar met het hedendaagse leven. Wij trokken meer onze plan als de kinderen van vandaag. Om met de oorlogsjaren te stoppen, waar ik toch niet zo heel veel meer van afweet, dit waar gebeurd verhaal: Tussen de jaren 40 en 45 moesten we veelal zelf zorgen dat we geen honger hadden... De tuinen en boomgaarden van onze buren waren dan ook onze geliefde verblijfplaatsen. Tot ongenoegen van de eigenaars natuurlijk. Zo herinner ik me een herfstnamiddag toen de pruimen rijp aan de bomen hingen.... Ik was 8 of 9 jaar en was rustig in de boom geklauterd en at een heerlijk zoete Belle de Louvain.... Maar ik had niet gemerkt dat de eigenaar uit het veld kwam met zijn tweeloop op zijn rug... Hij had mij wel gezien en hij beval me op strenge toon : "Kom daar eens uit die boom ventje en blijf tegen de stam staan of 't zal niet goed met je aflopen, hoor!" Ik had geen keus en kroop angstig uit de boom en bleef tegen de stam staan. Toen nam hij de tweeloop van zijn schouder en deed alsof hij het wapen laadde.... Ik dacht natuurlijk dat ik er geweest was en toen hij het wapen op mij richtte..... begon het warm te worden langs mijn benen... Ik voel het nu nog altijd lopen !! En nu naar huis beval hij en ik zal het eens tegen je moeder komen zeggen. Dat laatste vond ik het ergste, want dan kreeg ik nog wat klappen op de koop toe. Wie kan zich zulke situaties in 2006 nog voorstellen ???
Reacties op bericht (1)
31-12-2011
beste wensen
het is een beetje stil op deze prachtige blog
veel "lente"hoop
zomerse "warmte"
herfst "geluk"
en winterse "geborgenheid" in 2012
