Na de gemeentelijke school werd "De Humaniora" begonnen bij de Broeders in Borgloon. Deze school werd overgenomen door het St Jozefcollege en bestaat nu nog. Ondertussen werd ik lid van de KAJ en de KWB lijfde me in, in haar toneelgroep, rond de jaren 1950. Ze speelde jaarlijks in zaal Neuville aan de kerk. Mijn eerste anekdote die ik met die groep meemaakte was er wel een om in te kaderen !! Soms speelden we op aanvraag op verplaatsing (toen al!!) en zo landden we in Gruitrode, door tussenkomst van onze proost , kapelaan Wellens. Na het optreden, trokken we met ons minibusje in het holst van de nacht huiswaarts. Een van de medespelers moest een moord plegen in het stuk en had een revolver bij.....Hij, met zijn technische knobbel, kon het prutsen niet laten en speelde met dat wapen, tot er plots een schot afging ! Paniek van de bovenste plank natuurlijk. Het busje stopte, de chauffeur vond de kogel op de benzinebak ! En de "dader" had door zijn schoen, dikke teen en busvloer geschoten... Bloed spoot uit zijn schoen... De kapelaan was er wel een beetje bekend en wij in volle vaart naar de kliniek in Genk waar het "slachtoffer" binnengedragen werd. De kapelaan zei dat de jongen in een nagel gesprongen was maar dat geloofde de verpleegster niet. Die zei koudweg "Mijnheer kapelaan dat is een schotwonde".... De priester deed zijn uiterste best om de politie er buiten te houden...wat hem nog lukte ook. Een paar dager later was onze technieker weer thuis en nooit is er in onze dorpsgemeenschap een woord over dit voorval gerept.... Ik zou het nu ook niet gedaan hebben als die mensen "er nu nog waren" De kapelaan zat juist voor de "dader" in het busje..... Stel je voor wat er zou kunnen gebeurd geweest zijn die nacht...... En hoe die kogel in dat wapen geraakt was, is voor mij tot op de dag van vandaag een raadsel gebleven. In 1953 ben ik ingelijfd bij de Luchtmacht als kandidaat O/Off en daar heb ik 30 jaar mijn best gedaan om steeds paraat te zijn om mijn medeburgers te beschermen indien het mocht nodig zijn. Goddank heb ik geluk had....en is het maar één keer nodig geweest en wel bij de staking tegen de Eenheidswet van Eyskens in de jaren 60 In 1958, na een behoorlijk woelig uitgangsleven, normaal voor die ouderdom, ben ik getrouwd met mijn lieve vrouw, en dat is ze nog altijd goddank !
In 1958 werd er getrouwd, in 1964 gebouwd en in 60 en 64 kwamen 2 zonen zich in ons midden vestigen....... Op 11 nov 1963 belde de voorzitter van de Kon. Toneel en Muziekmaatschappij " De Kluchtige Vrienden" thuis aan met de vraag of ik lid wou worden van zijn toneelvereniging en...... de trein was vertrokken.....Maar ik woonde in Alken en van een auto was in die tijd nog helemaal geen sprake..... Dus iedere vergadering, repetitie of samenkomst was 7 km per fiets, enkel rit, door weer en wind. Alsof dat nog niet genoeg was... iedere speler moest om beurten gedurende één week een halfuur vroeger komen om de kachel aan te steken. Wel een klein verschil met de huidige centrale verwarmingstoestanden !Het eerste seizoen werd besteed om de zaal "Ons Huis", in de volksmond "De Blauw Schuur" terug gereed te maken om toneel te spelen. De banken, waar zes personen naast elkaar opzaten, moesten allemaal afgeschuurd en geverfd worden. Er moesten nieuwe decors gemaakt worden... Enfin het seizoen was meer dan gevuld, zonder toneel..... In de herfst van van 1965 waren we gereed om met de repetities van "De Kribbebijter" te beginnen. ( De toneelgroep geraakte in de eerste jaren 60, na een kleine inzinking, nog moeilijk van de grond, maar was nu definitief opnieuw vertrokken!) Graag geef ik hier de medespelers van mijn eerste stuk bij "De Kluchtige Vrienden" .Jos Robben(+) regisseur en hoofdrolspeler gedurende meer dan 50 jaar !!!! Mevrouw Vanormelingen-Put (Liliane uit het Torenhof), ik zelf, Josiane Delsaer-Boes, Walter Neven (+), Walter Timmermans (+)(voorzitter van de Kluchtige Vrienden), René Gubbelmans(+), Georgette Vanschoenwinkel- Marckelbach, Maurice Bronclair en Jean Buttiens sloot de rij. Er hadden 2 voorstellingen plaats, op 9 en 16 jan 1966, voor uitverkochte zalen en de toegangsprijs was 25 fr. Op 27 mar en 3 apr 66 volgde "De verkochte grootvader" op 1 en 8 jan 1967 " De Verkochte Bruid" op 24 en 25 dec 67 speelden we het prachtig toneelspel "Bij Heernonkel". Op een andere plaats zullen alle gespeelde stukken vermeld worden. Graag vermeld ik hier in het volgende stuk "De ware Jacob", gespeeld op 31 mar en 7 apr 68 het eerste optreden van Dora Raskin, die later in Schaffen de toneelgroep "De Spartanen" uit de grond zal stampen.
