Vanmorgen om 6u wakker.  Het was tamelijk warm, ook tijdens de nacht, en we konden een super droge tent inpakken mede door de tamelijk harde wind vannacht.  Het afrekenen had nogal wat voeten in de aarde omdat de eigenares van de camping ergens op het terrein rondhing.  De hulp heeft met ons afgerekend zodat we om 7.30u de fiets op konden, we kwamen de eigenares tegen en die vroeg of we  afgerekend hadden.  Alsof we onze identiteitskaarten achter zouden laten, en die krijg je niet terug zonder betalen.  Nu geloof ik best dat die mensen een en ander meemaken, maar zo zagen wij er toch niet uit… alhoewel, ik was mijn haarkam kwijt en was dus met een ruige kop haar op pad!  Misschien had ze toch gelijk?xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />

De overzet aan de Rijnoever kwam onze kant op en stipt om 8u vertrok hij terug naar de overkant.  Inmiddels begon het zachtjes te regenen en toen we aan wal gingen waren het flinke druppels.  We hadden nog wat koekjes en een stuk cake, onder het afdak van de rondvaartboten hebben we dat naar binnen gespeeld samen met een chocodrink uit onze voorraad.

Eens het stadje Königswinter uit begonnen we gestaag aan een klim van 7km met een gemiddelde hellingsgraad van 7%.  De hellingen die we nu doorworstelen behoren tot het Zevengebergte, het is een laaggebergte dat ten oosten van de Rijn ligt en ten zuidoosten van Bonn, in de buurt van Königswinter en Bad Honnef.  Het Zevengebergte is voor het grootste gedeelte bedekt met bos, maar er is ook landbouw.  Op de hellingen wordt ook aan wijnbouw gedaan.

Voor de geïnteresseerden, de zeven bergen zijn; Gosser Ölberg 460m, Löwenburg 455m, Lohrburg 435m, Nonnenstromberg 335m, Petersberg 331m, Wolkenburg 324m en de bekendste, de uitgedoofde vulkaan Drachenfels 320m.  De icoon van de Drachenfels is het kasteel Drachenburg.

Na anderhalf uur klimmen begon het echt te regenen, het was zwoegen en zweten maar op elke overwonnen heuveltop hadden we schitterende panorama’s.  Ik maakte dankbaar gebruik van de gelegenheid om deze vergezichten te fotograferen.  De wegen waren van schitterend asfalt met af en toe een kers op de taart…, de holle wegen met aan weerszijden een prachtige bomenluifel die toch min of meer de regen tegenhield.  We fietsten tot de middag voor het grootste deel in het  “Naturpark Siebengebirge”.  Leuk fietsen was het ook over de fietspaden in grijze, fijne steenslag.  Het roffelen van de banden was een geluid die de stilte van het onmetelijke woud doorbrak.  We fietsten uren moederziel alleen in deze loofbossen en op de momenten dat je een jogger tegenkwam was de bewoonde wereld niet ver af!  Nadien waren we weer overgeleverd aan de eenzame bossen.

Na de middag priemde het zonnetje door de wolken en werd het zelfs warm.  De bossen werden ingeruild voor uitgestrekte golvende graanvelden, de goudkleurige halmen kleurden nog feller door de af en toe schijnende zon.  Zo kwam in de late namiddag de rivier Lahn in ons vizier, een oude rivier die uiteindelijk bij Koblenz in de Rijn uitmondt.  Ons doel was in Limburg a/d Lahn ons kamp op te slaan en dat scheen ons te lukken.

Limburg a/d Lahn ligt in de deelstaat Hessen.  De stad heeft 33500 inwoners en ligt in het centrum van Duitsland, ten westen van het geografisch middelpunt.  Limburg bezit een prachtige domkerk die gebouwd is op een heuvel en ze toornt majestueus uit boven de Lahn.  De kerk heeft zeven torens, drie daarvan hebben een respectabele hoogte.   De westtorens zijn 37m hoog maar de vieringtoren of de kruisingtoren, die gebouwd is op de kruising van de kerk, is 66m hoog.  Een vieringtoren kan in steen worden gebouwd  maar is meestal te zwaar voor de kruispijlers en daarom zijn de meeste vieringtorens in hout gebouwd en nadien bekleedt met lood.  De bouw van de domkerk, in Romaans- laat Gotische stijl  is begonnen eind 12^de eeuw, in 1190 om precies te zijn, en ze is gewijd in het jaar 1235.

Het liep tegen vijf uur aan  tijd om een onderkomen te zoeken, het was de bedoeling om in Limburg een goedkoop pensionnetje op de kop te tikken.  De gps had z’n best gedaan om dat even voor ons uit te zoeken.  De druk op de belknop bij het dichtstbije adresje gaf niet thuis, bij het andere adres was alles volzet.  Er zat dus niets anders op dan de camping op te nemen, die was gelukkig niet veraf.  We moesten  voor de prachtige stadspoort linksaf en na een halve kilometer hadden we wat we zochten.  Eerst een frisse pint, want het was vandaag toch behoorlijk warm geworden en… we hadden geluk.  Voor een schappelijke prijs konden we in het restaurantje van de camping goed eten!

De kampeerplaats lag  idyllisch naast de Lahn, een rustige mooie rivier met op de rots de prachtige domkerk, in het donker is ze prachtig verlicht!  Het is trouwens al wat vroeger donker dan bij ons en we moesten het houdertje van het stuurtasje van Herman nog repareren, het was tijdens deze rit naar beneden geschoven zodat het op het voorste spatbord hing.  Eens in onze slaapzak hadden we er erg in… de snelweg en een spoorweg liepen hoog in de lucht over de rivier, de ganse nacht was er regelmatig een denderende trein maar het geraas van de auto’s was een continu geluid.  Voor ons was dat geen probleem, als je de ganse dag gefietst hebt slaap je door alle geluid.  Wat wij niet begrepen was dat de camping vol stond met tenten, campers en caravans.  Om daar je twee weken vakantie door te brengen was voor ons een brug te ver.