Dag 17 Cambrai - Tournai/Brugge

26-06-2014

& Epiloog

’t Is vandaag al onze laatste dag op deze grote tocht van 2014. Zouden de Fransen hun Wereldbekermatch verloren hebben ? Ze hebben ons rustig laten slapen. We hebben geen hysterisch getoeter noch geschreeuw gehoord! Het TV toestel op onze kamer laat ons weten dat er gelijk gespeeld is, de Franse ploeg heeft blijkbaar teleurgesteld.

Wat ons echter meer interesseert is het weerbericht. Het blijft zonnig en tussen de 20 en 24°C. We hebben al 17 dagen geluk. Ons regenzeiltje zit nog steeds onderaan in de fietszakken. Zoals gisteren afgesproken zitten we om 7h45 aan de ontbijttafel. Onze hotelbaas heeft het druk, blijkbaar zijn al zijn gasten tegelijkertijd in de eetzaal.

Terwijl we genieten van het uitgebreid buffet, overlopen we onze reisweg voor vandaag. 135km tot Brugge zien we echt niet zitten, wetend dat Antoine dan nog 2h moet sporen tot Beveren-Waas. We beslissen onze fietstocht te beëindigen in Tournai, waar we toch voorbij moeten. ’t Zal ook nog wel +/-70km zijn en dan kunnen we via Kortrijk naar huis sporen.

We verlaten “La Chope” richting brug over het kanaal naar de Schelde. We volgen het jaagpad bij “l’Ecluse 18” tot buiten Cambrai. Het fietspad naast het water is niet in zo’n beste staat. Toch stampen we er lustig op los. Na een 10-tal kilometer verlaten we het kanaal richting Pallencourt. We kruisen het kanaal de la Sensée en onmiddellijk erna het Canal Dunkerque-Escaut.

Het is kronkelen door uitgestrekte velden tot Abscon. Bij kilometer 25 volgen we “Voie verte de la Plaine de Scarpe” tot Marchiennes. Na dit dorp sukkelen op enkele Paris-Roubaix stroken van het

“ Forêt Domanial de Marchiennes” beter gekend als het “Bos van Wallers”. Tot Orchies is het over de kasseien dokkeren, Mijn maatjes weten dat ik mij op deze wegen in mijn nopjes voel.

Op een grotere  versnelling laat ik met de handen losjes op het stuur de fiets haar werk doen. Wanneer ik in een langzame bocht achter mij kijk, weet ik Pol en Antoine in de verte te ontwaren.  Eenmaal op de asfaltweg in het dorp is het wachten op mijn vloekende vrienden. Ik moet hen beloven dat dit de laatste moeilijke strook van onze tocht was. Bij de eerste de beste stopplaats zal ik hen moeten trakteren…..

Wanneer we het dorp Mouchin voorbij rijden zijn we aan de grens.  Nu volgen we de grote baan tot Rumes. Iets verder  in Froidmont buigen we af en nemen de Chaussee de Douai  tot Tournai. Vóór we de stad binnen rijden stoppen we bij het eerste het beste café…..We vieren het einde van onze tocht met enkele Duvels en laten de bazin een paar panini's klaarmaken.

Nu we in Wallonië zijn moeten we geduld oefenen, het duurt en blijft duren eer we de schamele broodjes kunnen verorberen……

We dwarsen de stad Doornik, rijden over de prachtige marktplaats. Daarna kruisen we de Schelde en komen aan het station. We hebben nog juist de tijd om kaartjes te kopen en ons en de fietsen op de trein richting Kortrijk te hijsen.

In het station van Kortrijk moeten we afscheid nemen van onze vriend Antoine. Hij dient zich te haasten om de trein richting Antwerpen te halen. Pol en Bob hebben alle tijd eer ze aansluiting naar Brugge hebben…..Anderhalf uur later is onze onderneming compleet ten einde en zijn we goed en wel, gezond terug thuis.

Afstand: 69km   Totaal : 1390km

Weer:     Zon, af en toe sluierbewolking +/- 21°C

Wind tegen   3 BF

Epiloog

Vrienden, Pol en Antoine bedankt, jullie zijn fantastische fietsmaten.

Hugo we hebben je ongelofelijk gemist maat! Elke dag dachten we, wat zou onze ouderdomsdeken  genieten van de natuur en de vele vogels en dieren, die we gezien hebben op deze tocht...

Spijtig, ‘t is alweer voorbij!

Het was een loodzware, te lange tocht. De strakke tegenwind, de warmte en de bar slechte bijna onberijdbare weggetjes hebben ons afgemat. Nooit eerder waren we bij onze thuiskomst zo uitgeput. De jaarlijkse langeafstand fietstochten zijn voor ons een zegen van vrijheid. Het doet mij erg veel plezier om telkens de waardering voor het voorbereidend werk te ervaren.

Nu is het verlangen naar de volgende tochten in 2015.

Onze voorbereidende weektocht zal ons naar Boulogne-sur-Mer brengen via de Côte d’Opale; We komen terug langs de Noordzee Route via Saint-Omer.

De voorbereiding voor onze grote tocht 2015 is bijna klaar.

In juni 2015 willen we  een 14 daagse fietstocht “Rond Nederland” maken.

Eén vlakke tocht waarbij onze vriend Hugo de “Bende” opnieuw compleet zal maken.

Verslag Bob

03-12-2021 om 15:05 geschreven door Via de la Plata

Dag 16 Laon - Cambrai 25-06-2014

Het is 8h30 wanneer we in het eetzaaltje aanschuiven. Het fenomenaal zicht op de vallei en de benedenstad is enig. Er hangt een nevelsluier aan de horizon. Het beloofd opnieuw schitterend fietsweer te worden. Bernard heeft ochtendcorvee. Onze ontbijttafel staat overvloedig gedekt, we kunnen onmiddellijk aanvangen met eten . Wanneer onze B&B eigenaar de koffie brengt, begint hij de toestand van de bovenstad Laon, aan te klagen.

De kernbewoners zijn niet te spreken over het stadsbestuur. Deze hebben helemaal geen aandacht voor de historische stad. Enkel de industrie en de ontwikkeling van de benedenstad, waar de meeste bewoners verblijven, krijgen hun aandacht. Een echte schande, beweert Bernard. Straks moeten we nog in opstand komen, zo kan het niet verder.

De meer begoede  voormalige bewoners ontvluchten de stad….Wij moeten de arme man zelfs opbeuren, hij is er ondersteboven van. ……

Hoog tijd om te vertrekken. Het wordt nog een hele klus om de fietsen en onze bagage naar boven te sleuren…. We hebben precies een betere conditie dan onze gastheer, die ons hijgend blijft uitwuiven.

Gedaan met het mooie uitzicht vanaf de stadswallen. We dalen aan grote snelheid naar de benedenstad en rijden richting La Neuville. Vandaag fietsen we dwars door Picardië. Het beloofd een dag vol afwisseling te worden. We moeten straks naar hoogvlakten klimmen om af te dalen naar het kanaal de Saint-Quentin. Het gebied is hoofdzakelijk bezaaid met uitgestrekte graan- en koolzaadvelden.

Na enkele rustige baantjes met hier en daar slordige boerderijen, fietsen we na Vivaise rond een afgedankt vliegveld het “Base Aérienne Laon-Couvron”. Een vliegveld gebouwd op het einde van WOI. De basis speelde een grote rol in WOII en is sedert enkele jaren compleet opgedoekt door besparingen bij het leger.

In Monceau-lès-Leups kruisen we de Autostrade A26.  In een verlaten dorp Pont à Bucy %%%rijden we over de rivier “La Serre”. Na Séry-lès-Mézières komen we in de vallei van de Oise. Wat een prachtige groene oase van rust. Op een smal weggetje moeten we plots uitwijken voor een naar ons toekomende wagen. De auto stopt op een brugje en de inzittenden doen ons halt houden. De vrouw denkt dat we de weg verloren zijn. De man wilt weten waar we heen moeten. We krijgen een niet te stuiten uitleg, zowel van de vrouw als van de man. Uiteindelijk spreken ze elkaar tegen en ’t wordt een onverstaanbare woordentwist tussen het echtpaar.  Ik tracht ze te bedaren, toon ons routeboek en stel hen gerust. “Bedankt voor die mooie uitleg, we vinden het wel”. Wat een bizarre situatie!

We verlaten de groene vallei en komen enkele minuten later in het gehucht Berthenicourt bij een T-kruispunt. Zowel onze kaart als de gps geven rechtdoor. Naast een boerderij is er een karrenwegel of liever een oprit, moeten we wel langs daar? Hadden we daarstraks niet beter naar de uitleg van het echtpaar geluisterd !!!

Na overleg besluiten we de wegel rechtdoor te nemen. Niets vermoedend beginnen we aan een cyclocrossparcours.  De weg is zanderig, na enkele honderden meter overgroeid met hoog gras en onkruidstruiken. Zoals steeds, rij ik op kop in zo’n situatie en houd het tempo gestaagd hoog genoeg. Het is uitkijken want iets verder is het zandbaantje bestrooid met steenbrokken als opvulling van diepe wielsporen. Gaat bergop en ’t wordt op de trapperslopen en de obstakels ontwijken……Feitelijk voel ik mij in mijn nopjes!

Plots sta ik boven aan een spoorlijn en houd halt. Mijn vrienden zijn echter niet gevolgd. Ik zie ze zo’n 300m achter mij beneden stilstaan.. Ai wat is er gebeurd ? Terug naar beneden dus. Pol kan zijn lachen niet bedwingen terwijl Antoine er beteuterd bij staat! Ik zie wat er gaande is….Antoine zijn klikpedaal met de trapas hangt aan zijn schoen te bengelen. Pol onze techniekspecialist lost de zaak op, de as wordt op zijn plaats geduwd en de spanbout aangetrokken. Maar ohwee na honderd meter is de trapas er opnieuw af. Nu zien we dat de bout, bij het verwijderen van verdroogde modder, nog harder kan aangespannen worden…..Hoera zaak opgelost! Iedereen blij….Maar Antoine zal bij zijn thuiskomst in onkosten moeten vallen! Het wordt echter nog kilometers lang ploeteren op de bijna onberijdbare wegel. Onverwachts komen we op een soort Paris-Roubaix weggetje waar de onregelmatige keien bestrating erin gegooid zijn en compleet overgroeid met onkruidtakken. Gelukkig zien we enkele honderden meters van ons een boerderij. Nog iets verder zijn we in het dorp Itancourt terug op het asfalt. We zijn alle drie rood aanlopend van de helse inspanning en dolblij dat we die 10km ellende overleefd hebben. Hoog tijd om onze dorst te lessen.

 Na enkele bochten zien we in het dorp “Le Thiolet” en stormen het café zonder nadenken binnen. We bestellen voor elk een biertje. Bij grote dorst smaakt alles, ook het wat fletse plaatselijke gerstenat. Toch willen we iets pittiger en wonder madam heeft Leffe. We bestellen bruin brood met kaas en hesp. Na 40km zware kilometers is het ondertussen 12h00 en hebben we een rust- eet- en drankpauze meer dan verdiend, menen we.

Het is 13h00, de plicht roept, we moeten verder. We zijn nog niet eens half weg! Pol gooit ongewild de geraniums van de vensterbank van het café. ’t Wordt nog een hele karwei om alles opnieuw in orde te krijgen. Na Neuville-Saint-Amand komen we aan het Canal de Saint-Quentin. De brandende zon staat pal boven ons. We hebben nu 60km en beslissen de stad te bezoeken…..

Langs een statige avenue rijden we recht naar het centrum tot bij de kathedraal. Saint-Quentin is bijna volledig verwoest in WOI. De basiliekkerk is bijlange niet zo indrukwekkend als deze in Reims. Het is een somber grijs lomp gebouw. Binnenin, is enkel het vloerlabyrint opvallend, voor de rest is het een grote ruimte zonder (!) ziel.…..

Na een babbel met Engelse fietstoeristen stappen we door de winkelstraat naar een marktplein. Op het plein kunnen we het niet laten om een terrasje te doen. Lekker onder de parasols smaakt de frisse Leffe heerlijk. We hebben de indruk dat alles er wel een beetje Vlaams uitziet, zeker de bouwtrant van het “Hotel de Ville”. ’t Valt ons nadien moeilijk om terug in actie te geraken.

We fietsen terug naar het kanaal en volgen richting Base Nautique. Na l’Etang d’Isle zijn we op de Voie Verte du Canal de St-Quentin. Dit kanaal verbindt de Schelde met de Oise en is 105km lang. De trekweg is mooi geasfalteerd en het is een plezier om op die vlakke weg aan een strak tempo goed te vorderen. Hebben we teveel geboft ? Vanaf Morcourt wordt het heel wat anders. We moeten door grof grind met kuilen, soms is het op het gras een beter spoor zoeken.

Hierop blijven rijden zien we niet zitten en verlaten het slechte jaagpad. Ook dit kanaal verdwijnt onder de grond. We fietsen op D718 naast het “Souterain de Riqueval”. Het is een scheepstunnel, van 5,5km lang waar hoofdzakelijk pleziervaart met een elektrisch gevoede kettingsleper door getrokken wordt. De doorvaart duurt bijna 2h à 3km/h, wij zien echter geen activiteit!

In Bellenglise volgen we een heuvelende drukke steenweg tot Le Catelet. De aan grote snelheid voorbij snorrende auto’s en vrachtwagens maken het heel gevaarlijk. Gelukkig kunnen we bij km 70 langs een wegel die sakkerse drukke baan verlaten. In het begin is de wegel goed te berijden maar na 2km moeten we tussen stallen op een enorm grote maar slordige boerderij  een pad zoeken. Het wordt opnieuw een cyclocross parcours zoals deze morgen. Voortdurend traag klimmend tot op een plateau. We houden halt. In de verte zien we de torens van Cambrai. Na enkele vervelende kronkels tussen hogere hagen komen we plots op een smal keienbaantje richting Crèvecoeur. Het “Chambres d’hôtes Ferme de Montecouvez” waar we op onze Elzastocht in 2010 een nacht gesleten hebben, vinden we niet terug.  We hadden nochtans graag de sympathieke uitbaters gegroet.

Gelukkig krijgen we nu een ferme afdaling op een holle weg met Paris-Roubaix keibestrating…..Het kan ons niet deren we zijn het al meer dan gewoon. Na 92km zwoegen en afzien als de beesten belanden we aan ons hotel “La Chope” aan de rand van Cambrai. Het is enkele minuten vóór 18h en ’t hotel is nog gesloten. Terwijl ik telefonisch oproep komt de uitbater aangereden en krijgen we onmiddellijk een ruime goed ingerichte familiekamer.

Na een flinke douche staan we te popelen om gezamenlijke van onze laatste avond te genieten in de stad. We wandelen naar het fraaie centrum. De Franse voetbalploeg speelt deze avond een Wereldbeker match. We kunnen er niet naast zien. Op elk pleintje of hoekje staan gelegenheidsterrasjes met grote TV schermen. Er heerst al een te luidruchtige sfeer.

De voetbalgekken lopen blauw-wit-rood geschilderd en gekleed, vele hebben al duidelijk te diep in de bierbekertjes gekeken. Niettegenstaande vinden we,  niet ver van de grote markt een rustig terrasje. Na enkele aperitief biertjes wordt het tijd voor ons laatste avondmaal van onze tocht 2014.

We stappen, zonder veel nadenken, het restaurant “La Taverne de Lutèce” binnen. Er heerst een gezellige aangename sfeer, het kleine zaaltje zit bijna compleet vol. We bemachtigen een tafeltje en genieten van een uitgebreid avondmenu. Na een ijstoetje, een likeurtje en een lange babbel met enkele toeristen wordt het heel laat eer we terug sukkelen naar ons hotel.

We vrezen veel getoeter en gezang van de Franse voetbalsupporters en gebruiken onze oordopjes….Zeker is zeker! Slaapwel na zo’n bewogen dag.

 Afstand: 92km   Totaal : 1321km

Weer:     Felle zon, warm +/- 23°C

Wind tegen   3 BF

Hotel  La Chope

17 rue des Docks   59400 Cambrai

03 27 81 36 78

Monsieur Christophe Roussel

logis.lachope@orange.fr

http://www.tourisme-cambresis.fr/chope.html

02-12-2021 om 15:31 geschreven door Via de la Plata

Dag 15 Châlons-en-Champagne – Laon 24-06-2014

Ons routeboekje voorziet voor vandaag 115km. We hebben met Carmen afgesproken om rond 7h30 te ontbijten. Onze gastvrouw heeft al enkele gasten

mogen uitwuiven en ze komt ons vlug bedienen. We hebben gelukkig een flink ontbijtbuffet. Afrekenen en vertrekken.

Om 8h15 nemen we afscheid van Madame Carmen en we fietsen richting centrum.  Het is nog fris, maar de zon is al van de partij. ’t Beloofd opnieuw een schitterende dag te worden. De gps brengt ons dwars door het centrum tot aan het Canal de la Marne. We zullen zover als het kan dit kanaal met de Voie Verte erlangs, trachten te volgen. De Champagne- streek is heuvelachtig maar we merken er gelukkig niets van op de trekweg.

Niettegenstaande het jaagpad als fietsweg “ Voie verte “ wordt aangegeven stellen we vast dat het een karrenweg is. Kilometers aan een stuk is het opletten en de berijdbare stroken tussen het gras opzoeken. Gelukkig is het droog.  ’t Zou anders nogal een slijkboeltje geweest zijn. In Condé-sur-Marne hebben we 20km. We moeten over een brug door een industrieterrein naar een op een T-aansluitend kanaal. We verlaten de Marne, en volgen nu het Canal de l’ Aisne à la Marne naar Reims.

Na een reeks sluizen, die mechanisch worden bediend, vorderen we veel sneller op een brede kiezeltrekweg. Dit kanaal is 58km lang en verbindt zoals zijn naam het aangeeft de Marne met de Aisne tot in Berry-au-Bac. Door een bosrijk gebied rijden we voorbij Vaudemange naar Billy-le-Grand. Op deze plaats moet het kanaal door de Mont de Billy. De tunnel is 2,3km lang en was vroeger uitgerust met een eindeloze kabel met een trekhaaksysteem. De schepen moesten aanpikken en werden zo door de tunnel gesleept. De kabel werd aangedreven door een stoommachine. Dit is al lang niet meer zo, nu varen de schepen er op eigen kracht traag door. Er is wel eenrichtingsverkeer en geautomatiseerde verlichting binnen de smalle pijp.

De trekweg langs het kanaal is een GR (Groot Routepad) voor de Santiago de Compostela pelgrims, op weg naar het bekende verzamelpunt Vezelay in de Bourgondië.  We rijden op een hoger gelegen kiezelpad naast de tunnel. Links van ons zien we op de hellingen champagnewijngaarden.

De zon brandt ook al is de temperatuur matig. Het is opnieuw dikwijls stoppen en smeren. We hebben geluk, de vele hoge begroeiingen langs het kanaal breken de  nog steeds vervelende tegenwind. Na een 10 tal sluizen, komen we aan een plezierjachthaven bij een verbreding van het kanaal in Sillery. Na 45km is het hoog tijd voor ons traditionele aperitiefmoment, op een terras van een  havenkantine. Vlak naast de plezierjachthaven zien we een groot WOI kerkhof.  Er liggen 11.000 gesneuvelden van de WOI-veldslagen rond Reims.

Enkele kilometer verder in Saint-Leonard rijden we regelmatig langs en door fabrieksterreinen tot we na 53km  aan de plaat “Reims” zijn. Deze stad willen we absoluut bezoeken, maar hoe geraken we vanaf dit in de diepte gelegen kanaal naar de hoger gelegen straten? We hebben geluk, een naar ons toe fietsende mountainbiker wijst ons een fiets-voetgangerslift aan. Enkele minuten later staan we 7m hoger in het stadscentrum.

De grote oude stad Reims heeft een rijk verleden. Wat onmiddellijk opvalt zijn de rechtlijnige groene boulevards met druk tramverkeer maar wel autoluw.

Voor we de stad binnenrijden kunnen we niet voorbij een zonnig terras waar er ook kan gegeten worden. We ploffen ons neer, bestellen belegde sandwiches en lessen onze grote dorst. Het terras zit vol studenten, er heerst veel plezier. Wanneer ze eensklaps bijna allemaal tegelijk verdwijnen, blijven wij in alle rust nagenieten van een tegroot ijsdessert.

Na onze ietsjes te zware lunch willen we absoluut naar de Notre Dame kathedraal rijden. ’t Is niet moeilijk we zien de machtig grote kerk recht voor ons en worden er naar toegezogen. We moeten enkel de wel bijna geruisloze en snel rijdende trams in ’t oog houden. Wanneer we aan de indrukwekkende kathedraal komen worden we stil.

Wat een mastodont, wat een gigantisch voorbeeld van gotische kunst. Toch willen we binnen een kijkje nemen. We vragen ons wel eens af wanneer we uit zo’n overdreven rijkelijke kathedraal wandelen, wie heeft dit in feitelijk allemaal gefinancierd?  Soms kunnen we blijven filosoferen over het Christendom en hun overdreven praal en pracht! Wij werden toch vroeger wijsgemaakt dat de religieuzen geloftes van armoede moesten afleggen? Elke dag zien we het tegendeel, zoals ook hier weer…. We begrijpen er niets van. Ze blijven ons toch nog altijd van alle kanten schaamteloos geld aftroggelen. Voor de armen, zogezegd! Maar hun opperhoofden blijven in de grootste weelde leven.

Lang genoeg getreuzeld, daar gaan we dan maar, want we zijn nog maar in de helft van onze dagtocht. Via het jaagpad komen we na Courey, Loivre bij 77km in Berry-au-Bac aan de Aisne. Het wordt een moeilijke bedoening om via de sluis van het ene naar het andere kanaal te geraken. We moeten de gps instellen om de goede richting te vinden na al dat bochtenwerk. We volgen het “Canal de l ‘Aisne” richting Genicourt.

In Pontavert hebben we 85km en moeten over het kanaal en iets verder over de rivier l’ Aisne. Gedaan met het volgen van oevertrekwegen . Na het dorp fietsen we door het bos op een weggetje (D19 Ferme-la-Rennaissance) naar “Plan d’eau Ailette”. Een kunstmatig meer in een moerasgebied met vele watersport- mogelijkheden en een Center Parcs. In het dorp Chambouille verlaten we definitief la Voie Verte en rijden noordwaarts naar Laon. Vanaf Bruyères-et-Montbéralt komen we op een zeer drukke hoofdweg. Op een rijtje is het uiterst rechts zelfs gevaarlijk. Toch blijven we aan grote snelheid doordrammen.

We zien van ver, op een hoogte, de stad Laon liggen. Dat wordt een hele klus om daar boven te geraken denken we. En of we gelijk hebben, om de stad te bereiken, is onze kleinste versnelling nog te groot. De laatste honderd meter is het de fiets duwen en te voet omhoog klauteren tot we op een soort tafelberg. De niet zo grote merkwaardige historische stad ligt +/-180m boven de omgeving. De benedenstad is verbonden met de bovenstad door een kabelspoor, voor voetgangers natuurlijk!

Het is zoeken om onze B&B te vinden. De gps laat ons halt houden! Zijn we wel op de goede plaats aanbeland ??? Na een poosje kunnen we een voorbijganger aanklampen en ja hoor we zijn juist. Ik doe een telefoontje naar de  chambre d’hôtes uitbater. Bernard komt ons tegemoet want de B&B ligt zo’n 15m lager.

Langs een reeks trappen, achter andere woningen, zien we nu inderdaad “La petite Montmartre”……Waarom er geen aanwijzingplaatjes te vinden zijn is ons een raadsel. We moeten zo’n 75 trappen naar beneden, een hele onderneming met fietsen en bagage. Met de hulp van het gastgezin is de klus vlug geklaard en staan de fietsen mooi opgeborgen. Yannick en Bernard trakteren ons direct met een fris biertje op hun zonneterras.

Het vriendelijke stel is fier op hun prachtige en typische huis. Ze hebben het verbouwd tot een aantrekkelijke B&B aan de rand van de bovenstad. Het uitzicht op de benedenstad en de vallei in de steile tuinhelling achteraan is fenomenaal. Toch zijn we op loopafstand van het historische stadsdeel met kathedraal en winkelstraten. Het wordt een lange babbel en na onze was- en plasbeurt staan we te popelen om de stad te bezoeken.

Langs fel hellende kinderkopstraatjes komen we in een wel smalle winkelstraat. Het is 19h en de stad lijkt verlaten. We wandelen richting kathedraal. We hadden het ons heel anders voorgesteld. Vele woningen staan leeg en de ramen zijn afgesloten. De stad ziet er verloederd uit, een echte ramp menen we, voor zo’n historisch centrum. Toch wel spijtig dat hieraan niets gedaan wordt! Was Laon eertijds niet de residentiestad van de Karolingers ? Sommige grijze gevels brokkelen af en zijn met mos begroeid. In de goten staan zelfs struiken….Dat loopt slecht af, de Fransen zijn hun fierheid aan het verliezen.

De rare torens van de Notre-Dame de Laon trekken onze aandacht. Wat zouden die spookachtige beelden op de hoogste verdieping te betekenen hebben? Bij het portaal geven ze ons de oplossing 16 ossenbeelden zouden een huldebetoon zijn aan deze dieren. De ossen waren een hulp bij de bouw van de kerk. Allé dat zullen we dan ook maar geloven zeker! Of zijn het waterspuwers, een speelse ingeving van de architect, zoals er meer zijn!  Wanneer we dichter komen horen we koorgezang. Ook al zijn we geen kerkbezoek- fanaten, toch blijven we een tijdje binnen, luisteren naar de hemelse gezangen van een repeterend gemengd koord…..Zouden ze de kerken zo hoog gemaakt hebben voor de goede  akoestiek misschien, het klinkt in ieder geval fenomenaal.

Het is bijna 20h wanneer we het enige restaurant dat we op onze terugweg openvinden, binnen stappen. “Le Patio” met een rondborstige Italiaanse patron lijkt even verouderd als de stad Laon. We krijgen een aperitiefje en vragen er een kleine pizza bij als voorgerecht. De Italiaan stelt voor als hoofdgerecht iets “à la plancha” klaar te maken.

We doen niet moeilijk. Het zwaar dessert, maakt dat we met een dik buikje vertrekken loom vertrekken. We weten dat deze patroon zeker nooit een Michelin ster zal krijgen, maar toch zijn we tevreden.

Na 115km kilometers voelen we ons tot onze eigen verwondering, minder moe dan de vorige dagen. We vermoeden dat de hoofdzakelijk vlakke rit en de minder strakke tegenwind hier wel zou kunnen toe bijgedragen hebben. Het is bijna donker wanneer we aan de mooie B&B aankomen. Na nog een tijdje TV kijken….wordt het tijd om in de bedjes te duiken. Oordopjes zullen zeker nodig zijn ????

.

Afstand: 115km   Totaal : 1239km

Weer:     Felle zon, matig warm  +/- 23°C

Wind tegen   3 BF

Chambre d’ d’Hôtes la Petite Montmartre

Yannick & Bernard Joannoteguy

12 rue Milon de Martigny

02000 Laon

03 23 79 32 39     06 62 06 32 39

yannick.bernard-laon@laposte.net

yb.joannoteguy@gmail.com

http://www.chambre-hotes-laon-cathedrale.com/acces/

01-12-2021 om 17:44 geschreven door Via de la Plata

 Dag 14 Brienne-le-Château   -  Châlons-en-Champagne  23-06-2014

 Onze lange nachtrust heeft iedereen deugd gedaan. Zoals afgesproken zijn we vol optimisme om 8h present in de eetzaal. Joël heeft de ontbijttafel klaargezet. Na wat aandringen krijgen we ook beleg en kaas. Anders was het een echt traditioneel ouderwets Frans “petit déjeuner” geworden. Onze hotelbaas was er precies wel op voorzien dat we meer dan enkele stukjes brood met confituur zouden wensen…..

Wanneer we hem vragen wat hier de voornaamste beroepsbezigheid is, kunnen we enkel teweet komen dat de bevolking hoofdzakelijk in de groetenteelt en de distributie van witte kool werkzaam is. Iets spottend of humoristisch vertelt onze brave man: «  Ici vous pouvez voir comment on mis des choux dans des caisses ». Brienne-le-Château is gekend voor de kweek en het bereiden van witte kool naar zuurkool.

Ik krijg nog een brochure van het “Musée Napoléon” mee. Hieruit blijkt dat Bonaparte hier als jongeling, 5 jaar studeerde aan de militaire school. Hij zou als keizer, Brienne-le-Château, uit nostalgie nog enkele keren bezocht hebben. We zullen het maar allemaal geloven zeker! Hoe een kleine man toch groot kan zijn……

9h00 het is warm en zonnig, we durven het dorp niet verlaten zonder ons voldoende met drank en eten te voorzien. Langs een goedlopende vlakke weg tussen de velden fietsen we richting Perthes op de D6 naar Rances. We zien inderdaad niets anders dan uitgestrekte velden met hier en daar tractoren. In Chavanges bij de kerk houden we onze eerste smeer- en drankpauze…..

We volgen vanaf Bailly-le-Franc de plaatjes richting “Etang de Der” langs een erg rustige en vlakke landweg. In Drosnay stoppen we bij een kruispunt. We twijfelen, rijden we naar “lac du Der” of niet. We doen een praatje met de eigenaar van “Gites Au passage des Grues” die net een koppel gasten uitwuift.

De man heeft een stokoude boerderij omgevormd tot een zo te zien prachtig plattelandsverblijf met 5 kamers. Al zijn gasten zijn natuurliefhebbers. De lac met zijn kraanvogels en de vele andere trekvogels zijn een waar paradijs voor de vogelaars. Hugo, onze 4°man weet niet wat hij allemaal mist! Uiteindelijk zien we het niet zitten om 7km verder op en neer te rijden.

Enkele kilometer verder stoppen we bij een prachtig houten kerkje. Een kort bezoek leert ons dat het gebouwd werd in de 17°eeuw. We bewonderen de houten dakstructuur  en de toch wel grote overspanningen van de hoofdbeuk.

In Frignicourt zijn we 48km ver. Het is middag, juist vóór we afslaan naar de Marne zien we een café langs de grote weg. De bazin laat ons het op de binnenkoer gelegen terras gebruiken. Nadat we onze grote dorst met onbekend bier gelest hebben mogen we van haar ook nog op haar terras picknicken. 200m verder komen we op la Voie verte du Canal de la Marne à la Saône. We moeten over een sluis linksaf richting Vitry-le-François.

Het is een verhard zandpad maar het pad stopt bij een brug aan de rand van de stad. Wat nu ? onze gps doet ons een bocht van 180° maken en laat ons door een met struiken overgroeid moeilijk wegeltje nemen……Na enkele honderden meter beginnen we, wanneer we door een soort sloopterrein moeten erg te twijfelen. Gelukkig blijven we koppig de gps volgen en belanden iets verder bij een kanaalsplitsing.

Het wordt te voet de fietsen over een overwoekerd pad tot aan het Canal Marne au Rhin duwend. Wat een slordige toestand, een stad als Vitry-le-François onwaardig volgens ons. Na nog enkele kilometer hobbels en bobbels moeten we over een brug naar de andere oever. In het dorp Couvrot wordt de oevertrekweg veel beter en iets verder zelfs geasfalteerd. We fietsen een eindje op een smalle dijk tussen de Marne en het kanaal tot Soulanges.

Juist vóór het dorp moeten we over een brug. We zien in de verte een terras. Hoog tijd om onze dorst te lessen. Het café is eveneens dorpswinkel, krantenkiosk tot groenten en fruitzaak. En jaja zelfs een Leffe is er te krijgen. Het winkeltje wordt ook druk bezocht door vrachtwagenchauffeurs die rookgerei en drank komen halen.

We vervolgen onze rit langs het kanaal, links van ons hebben we grote plassen bij Ablancourt. Na het schamele dorp komen we voorbij Omey in Pogny.  Het kanaal wordt nu kaarsrecht met wat verouderde industrie. Bij kilometer 80 rijden we Chalons-en-Champagne binnen. Nu wordt het op de gps rijden dwars door het stadscentrum. We moeten door het heel drukke verkeer. We zijn het helemaal niet meer gewoon, oppassen geblazen…..Gelukkig is er een wandelpad door het park van het “Préfecture de la Marne” waardoor we tot bij ons hotel geraken. Chalons is de hoofdstad van het departement van de Marne. Tot 1988 was de naam van de stad dan ook Chalons-sur-Marne. Maar Champagne klinkt, liever en bekender en is mogelijks om commerciële reden veranderd!

Het is 17h wanneer we ons hotel voor deze nacht binnenstappen. We worden ontvangen door Madame Carmen. We kunnen onze fietsen achteraan bergen. Toch willen we voor we onze kamer betrekken iets drinken. Grote verwondering wanneer onze gastvrouw enkele Belgische bieren opnoemt. Zij heeft zelfs “Omer”. We kunnen het bijna niet geloven. Terwijl we op het zonneterras genieten vertelt ze, dat haar man meubelzakenrelaties uit Zuid-West-Vlaanderen in het hotel ontvangt. De Vlamingen zijn verzot op champagne,  maar mijn man is een fervent bierliefhebber en laat hen altijd zwaar bier meebrengen.

Zij vertelt ons dat Chalons een echte militaire garnizoensstad is met vier grote opleidingskazernes. Het is ook een centrumstad met vele hogescholen. De stad ligt aan een knooppunt van zowel water- spoor- als verkeerwegen. We krijgen een ruime familiekamer op de 2°verdieping. In vergelijking met het gelijkvloers, heeft de kamer zeker een opfrissing nodig.

Na een deugddoende douchebeurt en een waspauze willen we de stad bezoeken. Het is wel iets verder dan gedacht om in het echte centrum te komen. Niet veel bijzonders vinden we. Na een flinke wandeling doet honger ons op een terras van een restaurant belanden. Beefsteak friet lijkt de enige goede oplossing hier, toch smaakt het ons na het lang rondslenteren…...Na nog enkele slaapmutsjes is het nog een flinke wandeling tot aan onze slaapplaats. Slaapwel!

Afstand: 83km   Totaal : 1124km

Weer:     Felle zon, warm +/-23°C

Wind tegen   4 à 5 BF

Hotel de la Cité

Mad. Carmen Varnier

12 rue de la Charrière

51000 Chalons en Champagne

03 26 64 31 20

contact@hotel-de-la-cite.com

http://www.hotel-de-la-cite.com/

30-11-2021 om 14:31 geschreven door Via de la Plata

Dag 13  Tonnerre – Brienne-le-Château  22-06-2014

Zo stil hadden we het niet verwacht. Deze chambre d’hôtes verdient een pluim. De gerestaureerde en tevens comfortabele kamers geven uit op een terrasoverloop waar we de staalblauwe hemel zien wanneer we de verduistering wegschuiven. ’t Beloofd opnieuw een schitterende dag te worden.  Wanneer we om 8h00 de ontvangstruimte binnen stappen is er niemand te bespeuren….

Dan maar eerst de fietsen beladen zeker!

Onze zwijgende gastheer, Gilles heeft ons opgemerkt en zet vliegensvlug een ontbijttafel klaar. In tegenstelling met gisteren heeft de man een heel ander humeur! We worden verwend met verschillende soorten brood, verse croissants en allerhande kazen en confituren. Gilles komt ons zelfs wat uitleg geven over het mysterie van de “Fosse Dionne”.

Bij onderzoekingen hebben speleologen geprobeerd om te vinden vanwaar het water vandaan komt. Een van de expedities is geëindigd met een tragedie waarbij 2 onderzoekers de dood vonden.

Enkele jaren geleden is er toch vastgesteld dat het water voor de bron van zo’n 43km ver komt. Van een kalksteen- plateau te zuiden van Tonnerre. Het debiet zou 200 l/sec. bedragen.

Het is 9h wanneer we afrekenen, we moeten vandaag om en bij de 100km ver en ’t beloofd een warme stralende dag te worden. Iets verder bevoorraden we ons met water en fruit, je weet maar nooit! Voorbij het centrum, kruisen we de rivier l’Armançon en het kanaal de Bourgogne. We moeten schuin rechtsaf noordwaarts op een langzaam hellende landweg naar het dorp  Vaulichères, dat op een hoogte ligt. We rijden tussen  landbouw- gewassen. Toch zien we verder op de glooiing wijngaarden bij een kasteel. Het Château Clos de Vaulichères produceert een gewaardeerde Chablis wijn. De côtes rond Tonnerre zouden een soort micro-klimaat hebben.

We blijven lang op een plateau rustig keuvelend doorrijden. Het weidse uitzicht over de licht golvende velden is eindeloos. Na Molosmes is het vanaf Trichey klimmen geblazen door een bos naar Quincerot. We hebben nu definitief de Bourgogne verlaten en rijden door afwisselend de Yonne naar de Aube. De dorpjes hebben soms namen met meer letters dan woningen lijkt het wel. Slechts af en toe krijgen we een tractor als tegenligger.

In Avirey-Lingey rijden we nochtans door een wat groter dorp. Bij het riviertje de Sacre vinden we een dorpswinkeltje. Grote dorst doet ons halthouden. Het is een kruidenierszaak, denkelijk voor de gehele omgeving. Wanneer we binnenstappen, voel ik me terug in mijn kindertijd. Mijn moeder had net zo’n winkeltje in de jaren 50. Hier is zoals in onze zaak, er is ook vanalles……van drank tot gasflessen. We worden vriendelijk ontvangen, er is meer dan tijd voor een praatje, zowel met madam als met de andere klanten. Iedereen heeft tijd zat……Wij ook natuurlijk, we zijn tenslotte met vakantie! Dat we een fietstocht vanaf de Middellandse zee tot in België maken is voor de dorpelingen onbegrijpelijk.  We lessen onze dorst in het winkeltje, doen onze inkopen voor onze lunch en laten de hoofdschuddende dorpeling rustig verder kwebbelen.

Wanneer we Marrey-sur-Arce binnenrijden moeten we over de Seine. We houden halt bij een Champagne- kasteel vlak naast de rivier die er hier nog als een brede beek uitziet. Het is 13h en we zijn 50km ver wanneer we richting Bar-sur-Seine op een verlaten kruispunt een tafel met banken gebruiken om te picknicken.

Het is deugddoend om in het zonnetje en uit de wind te genieten van vers brood, zachte kazen en hesp. Ons dessert is een meloen, maar die is vlugger op dan gedacht! We blijven nog een poosje in het gras languit uitrusten, juist lang genoeg om Pol te laten genieten van zijn middagdutje. Na de drukte van Bar-sur-Seine blijven we de groene bordjes met Route du Champagne volgen door de golvende velden.

Na Bourguignons waar we op een flinke heuvel in elkaars wiel boven geraken, kruisen we een spoorweg en de autostrade A5 van Parijs naar de Rijn, en komen we in Poligny. Af en toe lopen de hellingen langs uitgestrekte wijngaarden. Het is op en neer van langsom meer tegen de strakke wind opboksen. In Dienville bij een groot meer kunnen we ons neerploffen op een terras van een zeilcentrum.

Het water is een van de meren van het Regionaal Natuurpark het “Foret d’Orient”. Een uitgestrekt bosgebied met grote stuwmeren voor zeilsport. We blijven wat langer dan gedacht uitrusten aan le lac Amance, ’t Wordt hoog tijd om onze bestemming te bereiken…..10km verder staan we voor ons verblijf voor vandaag.

Onze gastheer van “Hotel des Voyageurs” vinden we in de bar, waar hij achter de toog staat. We mogen onze fietsen in de achterliggende feestzaal stallen. Nadat we onze dorst gelest hebben, op zijn terras, krijgen we de sleutels van de familiekamer op de 2° verdieping. Ver zullen we vandaag niet meer geraken. Na onze was- en plasbeurt wordt het platte rust. Zo moe zijn we in lang niet meer geweest….Het voortdurend op en neer, de felle tegenwind en de zon hebben ons gesloopt……na 95km.

Tegen 20h heeft onze hotelbaas het souper klaargemaakt. We zijn blij dat we na het slaapje ons eten niet moeten gaan zoeken. Joël is zeker geen meester-kok maar honger zullen we niet hebben. Na nog een ijs coupe en een paar biertjes, beslissen we, hier valt toch niets te beleven in Brienne-le-Chateau, er een TV avond van te maken. Er is op alle TV zenders  voetbal…. baahhh…..’t Zal een lange deugddoende nacht worden. Oordopjes zullen nodig zijn……

Afstand: 95km   Totaal : 1041km

Weer:     Felle zon, warm +/-24°C

Wind tegen   4 à 5 BF

 Hotel des Voyageurs

30 Av. Pasteur 10500 Brienne le Chateau

Mons. Joël Garnier   03 25 92 83 61

jl_garnier@orange.fr

http://hotelrestaurant-voyageurs.com

29-11-2021 om 00:00 geschreven door Via de la Plata