Een reis van Mexico-stad en omgeving doorheen Midden- en Zuid-Mexico naar Yucatán naar Cancún
11-01-2022
Campeche.
Na een rit van 7 uur luxe-bus aangekomen in deze stad aan zee. Eerste verkennende wandeling, morgen bezoeken we meer hoekjes. Volgens een krant die we gister hier lazen zijn er 1000 besmettingen hier en ook 100 omicron per dag in Mexico ( 128 miljoen inwoners). Het mondmaskergebruik in Chiapas-gebied was wel beduidend minder. In Yucatan volgt men weer de geldende regels : onze temperatuur wordt gemeten bij opstappen bus, binnenstappen restaurant, museum, openbaar gebouw. En dan horen we steeds : températura normal.
Deze stad heeft een zeer indrukwekkende Maya-ruïne op 8 km van het centrum. In de jungle ontrolt zich een grote stad met meerdere tempels waar je op een zonnige zondagochtend wel eens wil kuireren/klimmen. Morgen beleven we onze langste busrit overdag om dan aan te komen op het schiereiland Yucatan aan de Golf van Mexico.
Aangekomen in de volgende stad waar ons hotel nu is gesitueerd in een boomrijk toeristenstraatje. Rustig wandelen, zelfs tijd voor de kapper ( met scheerbeurt 9 euro) en pintje op de Zocalo. Een aangename 28 graden, want we zijn uit de bergen. .
We trachten U een ritje van 100 km met de " colectivo" mee te geven. Duur : 3 uur 15 minuten. Veel werkzaamheden, adembenemende zichten, soms wissel van passagiers. Grote bussen zijn zeldzaam op deze wegen. Van inladen tot uitstappen, we zijn weg.
Na een autoritje van 2 uur langs echte Mexicaanse baantjes, met een 500-tal verkeersbulten, aangekomen in dit stadje, 1000 meter lager dan de vorige locatie. Eerst een sandwich tonijn, en daarna bezoek aan Tonina. We zagen reeds prachtige plekjes in Mejico, maar dit was veruit het meest-rust-gevende toeristenplaatsje. Maya-cultuur, opgegraven pas in de jaren 70. En wie van ons het beste zijn/haar " turistica" kon onderdrukken, klom het hoogst...
Dit zijn de namen van de twee indianendorpen die we vandaag bezochten met een volgende tour. Foto's nemen is hier een hele sinecure, tot zelfs soms verboden.
Het werd tijd om de musea en de kerken even achter ons te laten en ons te natuur gevoel wat aan te scherpen. Een tourbus reed een eindje terug op het parcours van onze twaalf-uur-durende nachtrit en kijk : een Parque National. Eerst de uitzichten bovenaan, dan het bootje in om de beestjes te zien. Een canyon in Chiapa-gebied met 1000 meter hoogteverschil.
Onze hoogtestage loopt bijna ten einde, we vertoeven nog even op 2200 meter in deze stad met meer dan 200 000 duizend inwoners. Daarna verliest onze reis telkens niveau, in hoogtemeters, hé. Maar over mensen gesproken : twee tendensen. Er kruisen nu meer inwoners met Indiaanse roots ons pad en er duiken ook meer Westerse toeristen op. Geniet mee van de eerste vaststelling.
Nog wat berichten uit de keuken. Alles wordt indien gewenst ook gebracht aan HUIS ( foto 1). Eerst een aperitiefje ( litro Claro, mojito, Michelada obscura) ( foto 2).
Aztekensoep (foto 3). Carné Milanese ( foto 4) en Mezcal als digestif ( foto 5) . FEEST. Maar straks de nachtbus op, van den hond (foto 6). Doch er is iemand die ons beschermt, toch... (foto 7 ). En foto 8 is gratis.
In mondmasker tijd is het fotograferen van mensen niet altijd een pretje, maar de markt van Tlacolula toverde toch wel wat Indiaanse taferelen die we niet links konden laten liggen. En iets verder in Milta ontdekten we weer een leuk stadje voor een zondagmiddag wandeling.
