Dag 10 Steenwijk – ’t Harde

maandag 24-06-2024

Wanneer ik onze track op mijn roadboekje voor vandaag bekijk, ziet hij er helemaal anders uit dan de vorige dagen. Er is geen donker groen en of roze te bespeuren, dus ook geen bossen en heide! We moeten door een waterrijk landschap met veel laag gelegen weiden. Onze gastheer Peter heeft de tafel mooi gedekt en we genieten van het ontbijt, gelukkig heeft hij zijn jonge hond ergens opgesloten, wat een zalige rust. Onze pezige vriend, een prille zeventiger blijkt hier toevallig beland te zijn. Op een  van zijn tochten kwam hij in Steenwijk, zag het huis waar hij nu in woont te koop staan en is hier gebleven. Als ik hem vertel dat zijn huis een zekere architecturale waarde uitstraalt, is hij zeer vereerd. Hij komt zelfs met bewijzen dat het huis hiervoor bekend staat in de omtrek.

Om 10h nemen we afscheid van onze gastheer, we rijden nog eens door het centrum en verlaten de stad langs de vestingen richting Scheerwolde. We rijden bewust niet naar Giethoorn. Dit al te druk toeristisch overspoeld dorp ligt slechts enkele kilometers van onze route, maar we kennen de overdreven drukte. Het is hier net zoals bij ons in Brugge en willen deze massa toeristenstroom absoluut vermijden….

Langs een kanaal, het Steenwijkerdiep,  met veel yachting werven komen we in Scheerwolde. Dit dorp was een verblijfplaats voor polderarbeiders bij de veenafgraving. Nu zijn de gronden hier geschikt gemaakt voor de tuinbouw. We rijden iets verder in het Nationaal Park Weerribben Wieden. Een gebied waar eeuwenlang turf gewonnen werd. Men trok veen uit het water waardoor gaten ontstonden. Deze gaten noemt men weren. Naast die stroken lag het veen te drogen op hogere stroken legakkers, dit waren de ribben! En doorbroken ribben noemt men dan wieden met water !!!

Er zouden hier otters leven. Natuurlijk hebben wij die niet gezien. Wat wij wel duidelijk, al was het van ver konden spotten waren zilverreigers. Net voor het dorp Baarlo staat een plaat Muggenbeet. We vermoeden dat er  zich hier inderdaad veel muggen ophouden! Maar neen dit mini plaatsje van enkele huizen noemt zo. Dwars door de weilanden, met oneindig zicht over een landschap van breed water en wuivend riet komen we in Blokzijl. Blokzijl is een klein stadje in de kop van Overijssel. Door een doolhof aan straatjes en steegjes met kronkelende kanaaltjes, komen we aan een sluis. We worden tegengehouden, de sluismeesteres moet eerst een groep pleziervaartuigen doorlaten. Het is een erg gezellige boel we worden uitbundig door alle schippers en bemanning begroet en vriendelijk toegewuifd…..Hier kunnen automobilisten een voorbeeld aannemen ofwel “Een puntje aan zuigen” .

Het sterren restaurant “Kaatje bij de Sluis” is al ruim 45 jaar een culinaire ervaring waar gastronomie, gezelligheid en sfeer zich tot een bijzonder resultaat mengen. Driesterren kok Sergio Herman heeft hier zijn eerste opleiding gekregen.  Ik herken het Hotel-Restaurant “Kaatje bij de sluis” ook al is het meer dan 20 jaar geleden dat ik hier overnachtte en gesoupeerd heb. Olala waar is de tijd naartoe ? 

Na 25km dokkeren we op de kinderkopjes Vollenhove binnen. Het is een kleine stad met een haventje en het lag vroeger aan het IJsselmeer. Na de inpoldering en het ontstaan van Flevoland is dat nu helemaal anders. Nu ligt  Vollenhove te midden van een rustige omgeving van water en groene landschappen. Je ziet nog duidelijk dat hier vroeger, denkelijk gedurende de Hanzeperiode, het stadje bloeide, er valt heel wat historie te zien. We rijden rond de haven en zien van ver dat er een dame een terras klaar zet. Dorst en goesting doet ons stoppen. We zijn de eersten en de waardin van Palingrokerij Konter roept ons binnen: “ Hier kan je alles bekijken en bestellen, ik breng  het op het terras”. Na enkele minuten komt ze met broodjes vers gerookte paling en maatjes met voor elk een flinke trappist. “Verleden jaar was hier een Vlaamse Filmploeg, ze spraken net zo’n taaltje zoals jullie”. Als wij haar vertellen dat wij ook te zien waren in een van de afleveringen van Arnoud Hauben, Herkent ze ons en zegt het tegen alle terrasgangers…  Straks moeten we nog handtekeningen uitdelen lachen wij haar toe! Liever maar bescheiden West-Vlamingen blijven zeker!

Palingrokerij Konter is in 1911 opgericht in Vollenhove aan de toenmalige Zuiderzee. Sindsdien wordt er al ambachtelijk paling en andere vis soorten gerookt en geleverd aan groot- en detailhandel. Wanneer we over de brug van het Vollerhovekanaal zijn, rijden we de jonge provincie Flevoland binnen. Het is ook de kleinste van de twaalf provincies. Flevoland bestaat uit de Noordoostpolder en de Flevopolder, beide ontstaan door drooglegging van delen van de voormalige Zuiderzee, met daarbinnen de voormalige eilanden Urk en Schokland. We blijven het kanaal volgen tot Kraggenburg.  Het is hier opvallend groen en net voor we afbuigen aan het Voorstersluisje, rijden we voorbij het “Rijksmonument Waterloopbos” dit is een historisch openlucht laboratorium waar honderden onderzoeken uitgevoerd zijn naar het gedrag van water. Er zijn zelfs restanten van het onderzoek naar de Deltawerken.

We hebben 40km op ons tellertje wanneer we over de brug van het Ketelmeer fietsen. Beneden ligt de stormvloedkering Ramspol , uniek in zijn soort. Het is de enige balgstuw ter wereld die als stormvloedkering dienst doet. De totale kering bestaat uit 3 balgen van een zwaar en zeer sterk rubberdoek, dat opgeblazen een barrière van 10 m hoog en 240 m lang vormt. Normaal ligt de balg in een soort bak op de bodem van het water, zodat de scheepvaart vrije doorvaart heeft. Door een natuurgebied van rietmoerassen en zandplaten komen we aan de monding van de rivier de IJssel.

Na IJsselmuiden zijn we plots aan de fameuze brug met de gouden wielen en rijden nu Kampen binnen. Hoog tijd voor koffie en een gebakje, menen we. Op de IJsselkade met zicht op de rivier genieten we in het zonnetje van een zalige rustpauze. Rustig willen we door het historische gedeelte van Kampen, een eeuwenoude Hanzestad, rijden. Langs monumentale mooie oude poorten zijn we in de binnenstad. Je kan hier blijven rondrijden, maar we moeten verder. Wanneer we een stadskaart raadplegen beseffen we dat Kampen feitelijk een eiland vormt. De stad wordt omringd door de IJssel, Kattendiep, Keteldiep, Reevediep en de randmeren: Vossemeer en het Drontermeer. Uniek wat hier allemaal ondernomen wordt tegen eventuele overstroming is de “Hoogwater Brigade”. Dit zijn 250 vrijwilligers uit Kampen die met mobiele onderdelen een waterkering bouwen.

We vervolgen onze route lans een lang gerekt meer het “Drontermeer” een  smal randmeer, dat is ontstaan bij de inpoldering van Oost-Flevoland.  Met een stralende zon rijden we Elburg binnen. Eén van Nederlands meest bezienswaardige Hanzesteden. Vroeger een bedrijvig vissersstadje aan de Zuiderzee. Vandaag de dag een toeristische site. We moeten, het kan ook niet anders te voet door de straatjes wandelen, wat een wandeldrukte….We krijgen er dorst van. Maar het is maandag en veel keuze is er niet, we wringen ons tussen kwetterende leeftijdsgenoten…..een flinke trappist kan deugd doen.

We verlaten de drukte van de binnenstad langs een prachtige omwalling. Overblijfselen van de oude stadsmuur mogelijkse verdedigingswerken van toen Elburg nog een Hanzestad was. Vijf kilometer verder zijn we aan ons eindpunt voor vandaag ‘t Harde…..het was een flinke rit van 80km. We kronkelen door enkele groene dreven en staan plots voor ons overnachting adres. Maar hoe geraken we hier binnen. Alles is afgesloten, er is nergens een voordeur en of deurbel te bespeuren. Na een poosje wagen we het erop de poort te openen en via de tuin op de woning toe te stappen. Er is een zijdeur zonder bel…..na een tijdje kloppen komt  Marion openen. Wat afstandelijk krijgen we een mooi verzorgd en ruim achterliggend huis met keuken, zitruimte en slaapkamer ter beschikking. “Om 19h breng ik jullie avondmaal” krijgen wij te horen en ze verdwijnt terug in haar woning…..Zoiets zijn we helemaal niet gewoon bij Vrienden op de Fiets.

Ja en inderdaad stipt om 19h komt Marion met ons avondmaal, gelukkig hebben we in de loop van de dag goed gegeten, zo’n erg karige avondmaal, dat is ons nog nooit overkomen! Gelukkig is het maar voor één nacht, morgen beter toch !!!

Wanneer we nog wat in het zonnetje zitten te keuvelen, komt er plots een jonge heer op ons af. Grote verwondering het is Henrik Kos Radio-Podcastmaker van het Nederlands programma “Fietskriebels”. Ik had voor onze start ons programma doorgestuurd. Hij is ons,  gezien wij in zijn buurt kwamen,  komen opzoeken….Voor ons toch een echte aangename verrassing. De opname duurt meer dan één uur en is te beluisteren bij het openen onderstaande link:

https://drive.google.com/file/d/18N2sV5jK-zuMofJgOXlVo9cOhbjeZmAU/view?usp=drive_web

Wat een avond …..we danken Henrik en zijn erg benieuwd! Een hele belevenis, hoog tijd om de bedjes op te zoeken. Slaapwel !

13-10-2024 om 12:42 geschreven door Via de la Plata