12 Dag 12 Hilversum – Maarssen woensdag 26-06-2024
Dag 12 Hilversum – Maarssen
woensdag 26-06-2024
Vandaag iets vroeger op dan anders omwille van de beroepsbezigheden van ons gastgezin. ….Geen probleem voor ons, wij passen ons aan. Na een heerlijke rustige nacht, ontbijten we samen met Eelco en Katja. Het sportieve stel zijn benieuwd naar ons dagprogramma. Ze vinden het uitstekend dat we vandaag door het Gooi en langs de Vecht zullen rijden….”jullie zullen het zich niet beklagen” krijgen we van beiden te horen. Bedankt vrienden jullie deden het uitstekend, we zijn hier echt verwend geworden. Katja is als eerste weg per fiets en enkele minuten later nemen wij afscheid van Eelco, een foto en weg zijn wij!
Na 3 kilometer zijn we in het centrum van Hilversum. Ik wil absoluut het toch wel gekende stadhuis zien. Dit gebouw “Het Raadhuis” een hoogtepunt uit de vele ontwerpen van architect Willem Dudok. Het gebouw geniet internationale bekendheid en is een gebouw uit kubistische volumes en horizontale gevellijnen met een toren. Het geheel is gemetseld met gele lange bakstenen. Het is een streng eigenzinnig en individualistisch ontwerp van de jaren 1930.
Even verderop duiken we het Corversbos in. Nu voorbij Landgoed Gooilust, één van de vele landgoederen die ’t Gooi rijk is. Het is de moeite met dit prachtig fietsweer hier nu voorbij deze mooie siertuinen te kunnen rijden. Bij knooppunt 10 zijn we midden in het Spanderswoud met hier en daar bunkers. We belanden na dit bos op een groen weids boerenland met veel rechte beken. Na wat kronkelen staan we aan de stervormige vestingen van Naarden. Maar het lijkt wel een dubbele omwalling met grachten. We rijden rond het stadje en toch willen we ook het centrum zien. Bij de kerk houden we samen met de talrijke toeristen een zonnige koffiepauze. Naarden is een van de best bewaarde vestingsteden en onderdeel van de Nieuwe Hollandse Waterlinie.
Na het kruisen van een drukke autosnelweg de A1 fietsen we op een dijk naast het Gooimeer. Dit is een groot randmeer dat ontstond bij de inpoldering van zuidelijk Flevoland, dit meer was vermoedelijk vroeger de Zuiderzee? Heel vlug moeten we opnieuw onder een nog drukkere autosnelweg de A6 en zijn in Muiderberg. Opnieuw langs het water maar nu noemt dit het IJmeer. We houden een pauze op de dijk waar de talrijke watervogels van dichtbij te bewonderen zijn. Verder in het water liggen er een reeks groene eilandjes, het zijn paradijzen voor trek- zang en watervogels en ontoegankelijk.
Op een 2 kilometerlange kaarsrechte Polderweg ontmoeten we enkele stappers. We worden door de heren herkend als die “Gekke Belgen” van de reeks “Dwars door de Lage landen”… Het is een echte tv-hype, wordt ons met veel enthousiasme verteld. Maar onze maag begint te rammelen, op naar Muiden.
Maar eerst komen we aan het Muiderslot. Het Muiderslot is de oudste waterburcht van Nederland. We rijden door het poortgebouw en bewonderen met ontzag het fameuze slot. Grote dorst doet ons een plaatse zoeken op het overdrukke terras van Ome Ko bij de sluisbrug. Maar het personeel kan de drukte niet aan. We peddelen het stadscentrum binnen over het grote oude sluizencomplex. Dit is de verbinding tussen de rivier de Utrechtse Vecht en het IJmeer. De sluizen zouden 350 jaar geleden gebouwd zijn. ’s Zomers stroomt het water van het IJmeer naar de Vecht. Maar als het water in de Vecht te hoog staat stroomt het andersom. In de winter staat het water in de Vecht en het IJmeer normaal even hoog.
Na enkele kilometer komen we langs de Vecht in Weesp hier hebben we meer geluk. Op het zonnige terras van ’t Helletje langs de kade genieten van een koude schotel en een trappist. Ondertussen worden we uitgebreid gebrieft hoe Oranje het doet op het EK. Een groep leeftijdsgenoten willen weten wat fietsende Vlaming hier uitspoken…na een lange babbel moeten wij kost wat kost verder en worden door hen luidruchtig uitgewuifd. Wat een gezellige boel! Vlug zijn we bij het Torenfort aan de Ossenmarkt. Het is een van de laatste torenforten waarmee de waterlinie werd versterkt. Het is in baksteen uitgevoerd rond met een diameter van 34 m en de muren zijn 1,8 m dik. We verlaten Weesp en blijven nu langs de Vecht. De tocht gaat door veengebied en langs akkers en plassen. We komen langs molens en gemalen die het gebied al eeuwen drooghouden. Dit gebied konden ze in een oorlog onder water zetten. In en rond het water is het overal groen met veel soorten waterplanten. Na het verlaten van Weesp zijn we op de andere oever. Vanop de dijk hebben we een prachtig zicht op de rivier. De woonboten bij het gehucht de Horn zijn niet te tellen!
Na een grote meanderende bocht komen we na een sluisje bij Fort Uitermeer. Het fort beschermde de ’s-Gravelandse Vaart, en de schutssluis. Het is ook een onderdeel van de Oude en Nieuwe Hollandse Waterlinie en de Stelling van Amsterdam. Na de Spiegelplas duiken we een bosje binnen op een eng zandpaadje. We fietsen hier op een smal eiland in de Ankeveense Plassen.
Volgens aanwijzingspanelen zouden we in dit bijzondere landschap, het gezang van de snor en de kleine karekiet moeten horen, ook het hoempen van de roerdomp is mogelijk. Maar we kennen er te weinig van! Ook al houden we ons een tijdje stil, enkel het geluid van zwemmende jongelui kunnen we thuiswijzen!
Bij kilometer 45 moeten we samen met een groepje leeftijdsgenoten wachten op het pontje. Hier kruisen we de Vecht met een elektrisch fietspontje naar Nigtevecht. De jeugd van het dorp houdt op het graspleintje aan de oever een zwem- en duikdemonstratie. Wat een ambiance met dit zomers weertje, we houden samen met de andere fietsers een rustpauze.
Kronkelend op de Eilandseweg tussen het Amsterdam-Rijnkanaal en de Vecht belanden we in Vreeland. Na het kruisen van de rivier houden we koffiepauze. Vanaf Breukelen wordt het heel wat drukker op de dijkweg, vermoedelijk wordt deze mooie fietsweg als sluipweg gebruikt...Ook hier is er weinig eerbied voor het fietstoerisme publiek, we worden bijna van de weg gemaaid! Wat een toestand en dit in het absolute fietsland Holland! Hier op de oever staan er verschillende monumentale herenhuizen, eentje ervan wordt vermeld als Kasteel Gunterstein.
Op de Vecht blijven de kleine pleziervaartuigen met zwaaiende bemanning richting Maarssen ons begeleiden. We kunnen het ons voorstellen hoe zij genieten van op het water van deze betoverende schoonheid van de Vecht tijdens hun rondvaart! Wat een pracht langs deze groene oevers, met oude kastelen en statige landhuizen die een rijkdom uitstralen. Blij dat we van deze bijzondere historische waterweg met alles wat erbij hoort hebben kunnen genieten……
Na 65 kilometer zijn we ter bestemming, de gps-track stopt, jawel net voor het huis van onze Vrienden op de Fiets. Het gastgezin ontvangt ons met open armen. Na een drankje en een praatje met Piet en Tia krijgen we de 2° verdieping ter beschikking. Een prachtige slaapplaats met eigen sanitair, wat een luxe. Piet bezorgt ons enkele eetadressen en raad ons aan het wandelpad langs de rivier te nemen tot in het dorp. Toch is het verder dan gedacht we slenteren zeker 2km langs de Vecht. Langs de oever ligt het vol plezierbootjes met souperende bemanningen…. Het is een plezier om iedereen te begroeten en hun blijgezind te zien genieten van de avondzon. We krijgen er honger van! Zelfs op voorbijvarende sloepen is men aan ’t eten en drinken….
In het dorp bij de brug is het precies feest. We gaan kijken en op het terras van eetcafé “De Dorpsgek” is er veel ambiance. We vleien ons neer tussen de plaatselijke bevolking en voelen ons onmiddellijk zoals thuis. Hier draait blijkbaar alles om een warme gezellige sfeer. De patroon komt ons met een humoristische kwinkslag begroeten, heerlijk zo’n warme ontvangst! Het is op deze warme avond werkelijk genieten van een heerlijk menu met enkele Quadrupel La Trappe. Met een flink gevuld buikje stappen we langs het overpad terug naar ons slaapadres. Na nog wat praatjes met buiten zittende plaatselijk mensen bij hun prachtige typische huizen, zijn we zoals afgesproken goed op tijd terug. Wat een heerlijke dag, Slaapwel!
23-10-2024 om 11:52
geschreven door Via de la Plata
Wat hebben we zalig geslapen. Plots komt de gastvrouw met ons ontbijt. “Jullie moeten zelf koffiezetten en ik wil onmiddellijk afrekenen” krijgen wij als morgen begroeting te horen…Toch wijzen wij Marion erop dat wij ons onderkomen prima vinden doch dat onze ontvangst en het eten helemaal beneden peil is. We vinden dit niet fijn. Zij trekt haar schouders op en verdwijnt…we zien haar niet meer terug! Wat zouden wij hier misdaan hebben. Later komen wij teweet dat we hier in de bijbelgordel zijn, met protestantse en gereformeerde gemeenschappen. Zou het daar iets mee te maken hebben? We hopen van niet …. We hebben heel andere en aangename ervaringen en uitstekende herinneringen uit het verleden. Allé raar toch dat we zoiets moeten beleven hier! Inpakken, fietsen beladen en weg dan maar zonder afscheid of foto….
Het dorp van ’t Harde zijn we zo voorbij na enkele kilometers zijn we aan de rand van de Veluwse bossen. Het is prachtig fietsweer met een aangename temperatuur, toch is het frisser in de bomendreven. Langs een moeilijk paadje komen we bij het stuifzandgebied De Haere. Het is een kwetsbaar natuurgebied waar zeldzame planten en dieren voorkomen.
De zandvlakte wordt afgewisseld met heide en bosjes met jeneverbesstruiken. Na een tunnel onder de A28 kruisen we een dubbelspoor. Hier voelen we ons opnieuw echt in de Veluwe. Dicht bij Nunspeet moeten we door het Zandenbos. Een aangeplant bos waar vroeger stuifzand was, staan nu grove dennen. Die bomen hielden het zand tegen en maakten dat er heuveltjes ontstonden. Na de Zandenplas een recreatiegebied, rijden we evenwijdig met de autosnelweg en een golfterrein. Gelukkig verlaten we aan knooppunt 13 de autostrade, gedaan met het erg storen verkeersgeluid. Na het bruggetje kruisen we een wildrooster en zijn nu echt terug in de natuur.
Tussen Elspeet en Vierhouten is het afwisselend heide en bos. In dit Vierhouterbos zouden er diverse dieren leven…Niets van gemerkt natuurlijk. Geen van de aangewezen soorten zoals herten, wilde zwijnen, vossen of dassen lieten zich zien! Bij knooppunt 73 Stakenberg buigen we rechtsaf richting Harderwijk. Toch blijven we door natuurgebieden rijden zoals de Leuvenumse Bossen, het Hulshorsterzand eer we in de bewoonde wereld komen.
Bij kilometer 32 zijn we in Harderwijk stad aan de Veluwerand en vroeger gelegen aan de Zuiderzee. Deze Hanzestad heeft talrijke monumenten bewaard we rijden langs een oude versterkingsmuur met de Vischpoort en de strandboulevard. Hier plots een telefoontje. Ik had oude gekenden, van op onze Bodensee fietstocht 2019, verwittigd dat wij Harderwijk zouden doorkruisen vandaag. Nel en Ab de Haas, hebben wij ontmoet fietsend langs de Rijn op 29 mei 2019. Ergens bij en gezamenlijke rustpauze rond Rheinfelden. Ab de Haas is al jaren radiomaker en bezieler van Wereldmuziek zender El Mundo. Ik bleef hem jarenlang volgen. Zowel Nel als Ab waren altijd benieuwd naar de fietsavonturen van “De bende van Bob” en bleven met mij in contact hierover!
Op het einde van het Zeepad op de LF22 aan Knooppunt 9 staan onze vrienden ons enthousiast op te wachten. Wat een ontvangst na al die jaren….Op hun zonnig terras met zicht op het Wolderwijdmeer geraken we maar niet uitgepraat. We worden getrakteerd met drank en taart. We blijven maar genieten van dit onverwacht weerzien echt uniek zoiets moois te beleven.
Het afscheid van onze leeftijden- en fietspassiegenoten is moeilijk. We worden lang en hartelijk uitgewuifd. Bedankt vrienden het gaat jullie goed. We blijven het randmeer volgen tot aan de sluis van de Ankervaart. Vanaf hier wordt het druk op het fietspad langs het Nijkernauw.
Op 55km zijn we in Spakenburg. Vanaf hier zouden we in de provincie Utrecht moeten zijn. Spakenburg opnieuw een van die kleurrijke havendorpen lijkt wel een openluchtmuseum. We dokkeren traag door het historische hart met een pittoreske kern. Je voelt nog steeds het visserijverleden wanneer je langs de oude platboden kotters komt. Ze zijn niet te tellen en men werkt er nog steeds aan op de scheepshelling. We krijgen er dorst van, op een van de vele zonneterrasjes vlijen we ons neer, wat doet die frisse trappist deugd zeg! Ondertussen worden we getrakteerd op een voetbal Oranje gekke voorstelling. Men zou wel vergeten dat het EK-voetbal bezig is, en Oranje er nog bij is!
Op het einde van een kaarsrechte weg in Bunschoten buigen we rechtsaf richting Eembrugge. Langs de Eem een rivier belanden we in Baarn. Hier houden we een in de zon samen met de schoolverlatende jeugd, een ijsjespauze. Ondertussen komen we teweet dat de vroegere koninklijke residentie van koningin Juliana “Soestdijk” hier dichtbij in deze gemeente ligt.
Wij zijn amper het dorp uit en duiken opnieuw een bos binnen. Het is het Baarnse Bos op een uitloper van de Utrechtse Heuvelrug. Aan knooppunt 63 plots een plaat Hilversum en iets verder “Welkom in Noord-Holland”. Met de GPS is het nu op naar ons Vrienden op de Fietsadres in de Mediastad. Maar we hebben geluk we moeten de stad niet binnen onze VOF ligt aan de zuidrand in een groengebied. We worden meer dan hartelijk begroet door Eelco. Wat verlegen volgen wij de erg sportief uitziende man in het prachtige huis. We krijgen op de verdieping een heel ruime kamer met bijhorend sanitair ter beschikking. Onze gastheer had ons iets later verwacht en gezien wij bij hem deze avond souperen, stellen wij voor eerst iets te gaan drinken in de omtrek. “Bij de Zonnestraal in het bos hierachter is er een drank-terras” stelt Eelco ons voor…Enkele minuten later genieten we van een trappist op het zonneterras van de Zonnestraal. Het is een gerenoveerd paviljoen van een instituut-zorghotel “Professor Henri ter Meulen.”
Samen met ons gastgezin genieten we van een prachtig smakelijk souper. Eelco heeft ons culinair verwend. We blijven nog uren babbelen met het erg sportieve en reislustige paar Katja en Eelco. Na het bekijken van hun vele fotoalbums van ettelijke verre reizen worden we allen moe, hoog tijd om onze bedjes op te zoeken. Slaapwel!
17-10-2024 om 18:43
geschreven door Via de la Plata
Wanneer ik onze track op mijn roadboekje voor vandaag bekijk, ziet hij er helemaal anders uit dan de vorige dagen. Er is geen donker groen en of roze te bespeuren, dus ook geen bossen en heide! We moeten door een waterrijk landschap met veel laag gelegen weiden. Onze gastheer Peter heeft de tafel mooi gedekt en we genieten van het ontbijt, gelukkig heeft hij zijn jonge hond ergens opgesloten, wat een zalige rust. Onze pezige vriend, een prille zeventiger blijkt hier toevallig beland te zijn. Op een van zijn tochten kwam hij in Steenwijk, zag het huis waar hij nu in woont te koop staan en is hier gebleven. Als ik hem vertel dat zijn huis een zekere architecturale waarde uitstraalt, is hij zeer vereerd. Hij komt zelfs met bewijzen dat het huis hiervoor bekend staat in de omtrek.
Om 10h nemen we afscheid van onze gastheer, we rijden nog eens door het centrum en verlaten de stad langs de vestingen richting Scheerwolde. We rijden bewust niet naar Giethoorn. Dit al te druk toeristisch overspoeld dorp ligt slechts enkele kilometers van onze route, maar we kennen de overdreven drukte. Het is hier net zoals bij ons in Brugge en willen deze massa toeristenstroom absoluut vermijden….
Langs een kanaal, het Steenwijkerdiep, met veel yachting werven komen we in Scheerwolde. Dit dorp was een verblijfplaats voor polderarbeiders bij de veenafgraving. Nu zijn de gronden hier geschikt gemaakt voor de tuinbouw.We rijden iets verder in het Nationaal Park Weerribben Wieden. Een gebied waar eeuwenlang turf gewonnen werd. Men trok veen uit het water waardoor gaten ontstonden. Deze gaten noemt men weren. Naast die stroken lag het veen te drogen op hogere stroken legakkers, dit waren de ribben! En doorbroken ribben noemt men dan wieden met water !!!
Er zouden hier otters leven. Natuurlijk hebben wij die niet gezien. Wat wij wel duidelijk, al was het van ver konden spotten waren zilverreigers. Net voor het dorp Baarlo staat een plaat Muggenbeet. We vermoeden dat er zich hier inderdaad veel muggen ophouden! Maar neen dit mini plaatsje van enkele huizen noemt zo. Dwars door de weilanden, met oneindig zicht over een landschap van breed water en wuivend riet komen we in Blokzijl. Blokzijl is een klein stadje in de kop van Overijssel. Door een doolhof aan straatjes en steegjes met kronkelende kanaaltjes, komen we aan een sluis. We worden tegengehouden, de sluismeesteres moet eerst een groep pleziervaartuigen doorlaten. Het is een erg gezellige boel we worden uitbundig door alle schippers en bemanning begroet en vriendelijk toegewuifd…..Hier kunnen automobilisten een voorbeeld aannemen ofwel “Een puntje aan zuigen” .
Het sterren restaurant “Kaatje bij de Sluis” is al ruim 45 jaar een culinaire ervaring waar gastronomie, gezelligheid en sfeer zich tot een bijzonder resultaat mengen. Driesterren kok Sergio Herman heeft hier zijn eerste opleiding gekregen. Ik herken het Hotel-Restaurant “Kaatje bij de sluis” ook al is het meer dan 20 jaar geleden dat ik hier overnachtte en gesoupeerd heb. Olala waar is de tijd naartoe ?
Na 25km dokkeren we op de kinderkopjes Vollenhove binnen. Het is een kleine stad met een haventje en het lag vroeger aan het IJsselmeer. Na de inpoldering en het ontstaan van Flevoland is dat nu helemaal anders. Nu ligt Vollenhove te midden van een rustige omgeving van water en groene landschappen. Je ziet nog duidelijk dat hier vroeger, denkelijk gedurende de Hanzeperiode, het stadje bloeide, er valt heel wat historie te zien. We rijden rond de haven en zien van ver dat er een dame een terras klaar zet. Dorst en goesting doet ons stoppen. We zijn de eersten en de waardin van Palingrokerij Konter roept ons binnen: “ Hier kan je alles bekijken en bestellen, ik breng het op het terras”. Na enkele minuten komt ze met broodjes vers gerookte paling en maatjes met voor elk een flinke trappist. “Verleden jaar was hier een Vlaamse Filmploeg, ze spraken net zo’n taaltje zoals jullie”. Als wij haar vertellen dat wij ook te zien waren in een van de afleveringen van Arnoud Hauben, Herkent ze ons en zegt het tegen alle terrasgangers… Straks moeten we nog handtekeningen uitdelen lachen wij haar toe! Liever maar bescheiden West-Vlamingen blijven zeker!
Palingrokerij Konter is in 1911 opgericht in Vollenhove aan de toenmalige Zuiderzee. Sindsdien wordt er al ambachtelijk paling en andere vis soorten gerookt en geleverd aan groot- en detailhandel. Wanneer we over de brug van het Vollerhovekanaal zijn, rijden we de jonge provincie Flevoland binnen. Het is ook de kleinste van de twaalf provincies. Flevoland bestaat uit de Noordoostpolder en de Flevopolder, beide ontstaan door drooglegging van delen van de voormalige Zuiderzee, met daarbinnen de voormalige eilanden Urk en Schokland. We blijven het kanaal volgen tot Kraggenburg. Het is hier opvallend groen en net voor we afbuigen aan het Voorstersluisje, rijden we voorbij het “Rijksmonument Waterloopbos” dit is een historisch openlucht laboratorium waar honderden onderzoeken uitgevoerd zijn naar het gedrag van water. Er zijn zelfs restanten van het onderzoek naar de Deltawerken.
We hebben 40km op ons tellertje wanneer we over de brug van het Ketelmeer fietsen. Beneden ligt de stormvloedkering Ramspol , uniek in zijn soort. Het is de enige balgstuw ter wereld die als stormvloedkering dienst doet. De totale kering bestaat uit 3 balgen van een zwaar en zeer sterk rubberdoek, dat opgeblazen een barrière van 10 m hoog en 240 m lang vormt. Normaal ligt de balg in een soort bak op de bodem van het water, zodat de scheepvaart vrije doorvaart heeft. Door een natuurgebied van rietmoerassen en zandplaten komen we aan de monding van de rivier de IJssel.
Na IJsselmuiden zijn we plots aan de fameuze brug met de gouden wielen en rijden nu Kampen binnen. Hoog tijd voor koffie en een gebakje, menen we. Op de IJsselkade met zicht op de rivier genieten we in het zonnetje van een zalige rustpauze. Rustig willen we door het historische gedeelte van Kampen, een eeuwenoude Hanzestad, rijden. Langs monumentale mooie oude poorten zijn we in de binnenstad. Je kan hier blijven rondrijden, maar we moeten verder. Wanneer we een stadskaart raadplegen beseffen we dat Kampen feitelijk een eiland vormt. De stad wordt omringd door de IJssel, Kattendiep, Keteldiep, Reevediep en de randmeren: Vossemeer en het Drontermeer. Uniek wat hier allemaal ondernomen wordt tegen eventuele overstroming is de “Hoogwater Brigade”. Dit zijn 250 vrijwilligers uit Kampen die met mobiele onderdelen een waterkering bouwen.
We vervolgen onze route lans een lang gerekt meer het “Drontermeer” een smal randmeer, dat is ontstaan bij de inpoldering van Oost-Flevoland. Met een stralende zon rijden we Elburg binnen. Eén van Nederlands meest bezienswaardige Hanzesteden. Vroeger een bedrijvig vissersstadje aan de Zuiderzee. Vandaag de dag een toeristische site. We moeten, het kan ook niet anders te voet door de straatjes wandelen, wat een wandeldrukte….We krijgen er dorst van. Maar het is maandag en veel keuze is er niet, we wringen ons tussen kwetterende leeftijdsgenoten…..een flinke trappist kan deugd doen.
We verlaten de drukte van de binnenstad langs een prachtige omwalling. Overblijfselen van de oude stadsmuur mogelijkse verdedigingswerken van toen Elburg nog een Hanzestad was. Vijf kilometer verder zijn we aan ons eindpunt voor vandaag ‘t Harde…..het was een flinke rit van 80km. We kronkelen door enkele groene dreven en staan plots voor ons overnachting adres. Maar hoe geraken we hier binnen. Alles is afgesloten, er is nergens een voordeur en of deurbel te bespeuren. Na een poosje wagen we het erop de poort te openen en via de tuin op de woning toe te stappen. Er is een zijdeur zonder bel…..na een tijdje kloppen komt Marion openen. Wat afstandelijk krijgen we een mooi verzorgd en ruim achterliggend huis met keuken, zitruimte en slaapkamer ter beschikking. “Om 19h breng ik jullie avondmaal” krijgen wij te horen en ze verdwijnt terug in haar woning…..Zoiets zijn we helemaal niet gewoon bij Vrienden op de Fiets.
Ja en inderdaad stipt om 19h komt Marion met ons avondmaal, gelukkig hebben we in de loop van de dag goed gegeten, zo’n erg karige avondmaal, dat is ons nog nooit overkomen! Gelukkig is het maar voor één nacht, morgen beter toch !!!
Wanneer we nog wat in het zonnetje zitten te keuvelen, komt er plots een jonge heer op ons af. Grote verwondering het is Henrik Kos Radio-Podcastmaker van het Nederlands programma “Fietskriebels”. Ik had voor onze start ons programma doorgestuurd. Hij is ons, gezien wij in zijn buurt kwamen, komen opzoeken….Voor ons toch een echte aangename verrassing. De opname duurt meer dan één uur en is te beluisteren bij het openen onderstaande link:
Vroeg uit de veren vandaag. Toch zijn we niet de eersten onze collega fietsers zijn al klaar. Het wordt een feestelijk ontbijt, wat worden we hier verwend door Corry. Er is echt van alles. We blijven maar aan de praat. Ons tafelgezelschap wil alles weten van onze vele fietstochten…..Wanneer ik onze vriend Fred het dagverslag Dag 8 Zuidlaren – Coevorden van onze Rond Nederlandtocht van maandag 15-06-2015 laat voorlezen, is hij uitermate vereerd. “Wat je me nu vraagt kan ik als geen anderé” lacht Fred. En ja als een volleerd Nederlands redenaar, met toneel allures, luisteren we geboeid naar zijn poëtisch betoog. “ Als leraar Nederlands was dit indertijd mijn specialiteit” geeft hij grif toe….Ferdinand wilt niet onderdoen en geeft ons een amusant concert op zijn trekzak en nadien met de tuba. Wat een plezante bende hier geraken we met moeite weg! Toch moeten we de fietsen beladen en starten. Het afscheid valt iedereen erg zwaar. Heel lang worden we door ons gastenpaar uitgewuifd!
Van Zuidlaren volgen we richting Westlaren. Door het bos van Slootsbergen rijden we over de Drentse Aa, een beek, richting Tynaarlo. Tynaarlo is een oud brinkdorp, dit betekend een kerk met daarrond huizen en boerderijen maar daar merken wij helemaal niets van. Na het dorp Vries belanden we opnieuw in een enorm bos. Het Langeloërduinenbos ligt in een gebied met hier en daar wat heide, plots zijn we in het plaatsje Norg. We rijden al kilometers aan een stuk door pure natuur, over smalle bospaadjes, door duinen en lage struiken. Echt zalig met dit aangenaam zonnetje en een heerlijke temperatuur.
Westervelde, dit is ook een klein esdorp met een driehoekige brink met veel bomen, hier zijn er zoals het hoort, wel enkele boerderijen rond te zien. Na het kruisen van het Veenhuizerkanaal duiken we het Fochteloërveen binnen. Een goed bewaard natuurgebied met schitterende vergezichten. Wat is het rustig in dit pure natuurgebied. We lezen op een informatieplaat dat dit een hoogveengebied is met veel veenmossen en een tehuis voor zeldzame soorten dieren en planten, zoals de kraanvogels, en een sterk bedreigde vlindertje, het veenhooibeestje.
Wanneer we uit het bos van Ravenswoud komen rijden we voorbij de plaat Appelscha. Volgens aanduidingen zouden we nu in de uiterste zuidoostelijke hoek van Friesland zijn ! We hebben 35km op ons tellertje en krijgen dorst en honger, net over het kanaal vleien we ons neer op het zonneterras van eetcafé Hulst. We zijn gelukkig als eersten aan de beurt en worden netjes bediend. Na enkel minuten wordt het terras door een grote groep E-bikers bezet. Het personeel kan de overrompeling onmogelijk bolwerken. Wat een toestand!
Appelscha is een dorp in de gemeente Ooststellingwerf, de naam klink erg Fries. Het ligt ten zuidoosten van Drachten, tussen Oosterwolde en Dwingeloo. Hier zijn ze trots Fries te zijn overal hangt de vlag in de voortuin, met de blauwe en witte diagonale banen en de zeven rode blaadjes en geen hartjes. Eén kilometer verder duiken we opnieuw een bos binnen, iets verder komen we op een enorm heidegebied. Het Aekingerzand of Kale Duinen met het hoogste punt van Friesland. Op deze 20 meter hoge stuifduin staat een uitkijktoren nog eens 35m hoog.
We blijven op rustige zandpaadjes door de bossen en natuurgebieden rijden. Nu zijn we in de Friese Wouden dit is één van de grootste natuurgebieden van Nederland, met ruim 6000 hectare bos, heide, stuifzand en beekdalgraslanden.. Dit Drents-Friese Wold behoort tot de mooiste en belangrijkste natuurgebieden van Europa en is daarom aangewezen als Natura2000 gebied. Na het dorp Wapse zijn we opnieuw in Drenthe en komen nu in het buurtschap Veldhuizen.Een buurtschap is een huizengroep buiten de bebouwde kom van een dorp, meestal zonder kerk. In Vlaanderen is dit simpelweg een gehucht.
Toch koersen we nu al 10km door boerenland afgewisseld met kleinere bosjes tot we in Ooster- en Westerzand belanden. Er zijn geen deftige paden en toch wagen we het erop, de wandelpaadjes zijn uiterst smal en af en toe helemaal niet geschikt om te fietsen. Slijk en water doen ons meermaals afstappen toch blijven we koppig doordraven. Wat verder is alles opgelost in het Holtingerveld Hier liggen fietspaden, variërend van smalle schelpenpaden tot brede asfaltpaden. Onderweg liggen voldoende picknickplaatsen en bankjes
Langs een kaarsrecht pad bij Het Schier zien we nog een Hunebed in een zand-heide vlakte. Volgens aanwijzingen zou dit het meest zuidelijk gelegen hunebed zijn. Deze zandvlakte is ook een militair oefenterrein.
We naderen onze overnachtingsplaats en moeten vaststellen dag we bijna een gehele dag door bossen en heiden gereden zijn. Onvoorstelbaar als we bedenken dat dit bijna 75km aan een stuk is.
De GPS brengt ons zonder probleem in Steenwijk bij ons Vrienden op de Fiets adres. Het is even wachten tot Peter, onze gastheer tevoorschijn komt. We moeten onze fietsen door een al te weelderige tuin in de moeilijk te bereiken achter berging stallen. “We zullen eerst en vooral de dorst lessen” zegt onze olijke vriend uitnodigend. Toch is het niet eenvoudig, wanneer we de pergola binnen stappen blijkt zijn jonge hond hier de absolute baas. Peter kan hem niet in bedwang houden en wij worden beiden heftig besprongen en overvloedig belikt…..Na enkele minuten lukt het onze vriend toch het jong en enthousiast beest in toom te houden. Het wordt nog een lange uitvoerige babbel met veel woorden en gebaren. We onthouden een ondeugende uitleg bij een van de schilderijen in de woonkamer. Het stelt “Het laatste avondmaal” voor, maar dan wel met, voor hem bekende dames in de plaats van de 12 apostelen. Onze vriend Peter heeft er zijn eigen humoristische bedenkingen bij!
Na een wasje en een plasje duiken we de stad binnen. Het is zondagavond en het stadje lijkt uitgestorven en leeg. Nochtans wordt Steenwijk als een charmante stad in de provincie Overijssel omschreven. Het zou een rijke geschiedenis en gezellige sfeer hebben. Daar merken wij op dit ogenblik bitter weinig van! Gelukkig vinden wij op de markt een zonnig en gezellig terras waar we uitvoerig buiten kunnen souperen. We zijn een week onderweg, het mag wel eens zeer uitgebreid zijn toch! En ja we worden zeer goed en verzorgd bediend het is er prima. Na nog een ijstoetje slenteren we naar onze slaapplaats. Wat moe maar tevreden na zo’n mooie dag kuipen we onder de lakens. Slaapwel!
03-10-2024 om 13:39
geschreven door Via de la Plata
Plots een seintje op de telefoon. “Ontbijt is klaar”. En jaja wij vliegensvlug naar beneden, waar we voor het eerst ons gastgezin kunnen begroeten. Samen met Jacqueline en Jos genieten we van het uitgebreid ontbijt en we blijven lang napraten in het achtergelegen veranda. Zullen we hier nog weggeraken?
Jacqueline en Jos wonen in een huis waar op de stoep bij de voordeur een “struikelsteen” geplaatst is. Het is een steen in beton 10 x 10 met een messing plaatje waarin de naam, geboorte- en overlijdensdatum en de plaats van overlijden wordt gestampt. Het is het voormalig woonhuis van Aleida Bardina Krammer vermoord in Auschwitz. Hier starten we onze 8° fietsdag, het is kil en grijs maar er wordt beter weer voorspeld op naar Zuidlaren dan maar….
We rijden toch nog eens door het centrum van Coevorden een dorp met een typische Drentse sfeer dicht bij Duitsland en aan de grens met Overijssel. Door een mooi nieuw aangelegd park geraken we zonder probleem uit het centrum richting Dalen. Van ver zien we de “Bentermolen” een mooi gerestaureerde stellingmolen waar af en toe nog gemalen wordt.
Na het esdorp Dalen duiken we de groene natuur binnen richting Erm. Langs een enorm recreatiegebied het “Ermerzand” naderen we onvermijdelijk de grote stad Emmen. Dit is de grootste stad in Drenthe, met meer dan 100.000 inwoners. Toch is het niet de hoofdstad van de provincie dat is dan weer Assen Het is echter een open groene stad. We vermijden het centrum en zijn blij als we op een mooi bospad de stad uit peddelen. Langs dit Valtherbospad liggen een trio Hunebedden D38, D39 en D40 in een heideveld vlak naast het fietspad.
Er staan 32km op ons tellertje als we in Odoorn zijn, een prachtig Drents brinkdorp met een bosrijke omgeving wat een zaligheid om hier door te fietsen. Na het dorp belanden we op een zandwegel door een bos en heidegebied. Vlak bij knooppunt 6 stoppen we bij “Ode aan de zon”.
Een beeld met een poëtische inhoud en geïnspireerd uit de mythologie. De rode granietstenen zijn hier geplaatst door een kunstenaar Rob Schreefel. We blijven door een rustig bos op het pad tot Borger bekend door het grootste hunebed van Nederland. Vóór we het dorp uitfietsen verorberen we koffie met een belegd broodje op het zonnige terras van “Puur Ambacht”. Wat loom verlaten we het “Hunebedden-dorp” zonder een bezoek te brengen aan het informatiecentrum, dat deden we wel in 2015, zie de oude foto hierbij met Hugo en Antoine…..
We zijn 50km onderweg als we op de “Hondsrug” door Drouwen rijden. Nabij Gasselte in de boswachterij Gieten-Borger met een vennetje 't Nije Hemelriek in de gemeente Aa en Hunze.
Bij het verlaten van het dorp Rolde komen we in een enorm heide landschappen gebied. “Het Balloërveld” het dankt zijn naam aan het nabijgelegen dorpje Balloo, aan de rand van het Nationaal Beek- en Esdorpenlandschap Drentse Aa. Het heideveld ligt op een hooggelegen plateau en het Rolderdiep. Heide wordt hier afgewisseld met veenmeertjes, dennenbosjes en zandverstuivingen her en der. We doorkruisen dit grote gebied op smalle kronkelende zand paadjes.
Na een heuvelbocht staan we plots tussen een grote kudde schapen, het is een gedwongen rustpauze. Hier zijn schapen, herdershonden en herderin de baas. We willen met de vrouw een praatje slaan, maar ze wandelt ons stoïcijns voorbij. Ze lijkt wel in hogere sferen te verkeren, onverstoorbaar en onverschillig loopt ze door. Nadien horen we dat het de schrijfster Marianne Duinkerke is. Samen met Albert Koopman beheren zij in opdracht van Staatsbosbeheer als herders het Balloërveld. Herder Marianne Duinkerken gaat dagelijks met de kudde het Balloërveld op en geeft regelmatig lezingen over haar leven als schaapherder en het bedrijf. Aan ons heeft ze helemaal niets verteld!
Ten oosten van Assen rijden we naar een mooi bewaard esdorp Taarlo. Centraal in het dorp ligt de brink, omgeven door meerdere grote boerderijen. Na het dorp komen we in de Zeegser Duinen met een prachtig bos en veel lage struiken, hier stroomt de Drentsche Aa. Feitelijk vinden wij dit meer een beek dan een rivier….met een wat verouderde molen een typisch Hollands plaatje. En plots na +/- 80km rijden we voorbij de plaat Zuidlaren. We zijn helemaal in het noorden van de provincie Drenthe niet zover meer van de stad Groningen hier loopt ook het beroemde Pieterpad. Nu op zoek naar ons Vrienden op de Fiets verblijf. Plots worden wij geroepen, het is onze gastvrouw Corry, zij heeft ons zien voorbij crossen. Terug dan maar, uitbundiger kan je niet begroet worden menen wij….
”Jongens, wat is dit lang geleden”…. Inderdaad in 2015 waren we hier ook toen met “De bende van Bob”…Onmiddellijk moeten we plaats nemen op het zonneterras en gastheer Ferdinand komt er aan met een fris biertje. Na een poosje worden we begroet door het echtpaar Marga en Fred, twee leeftijdsgenoten die hier ook als fietsers overnachten. We blijven allen druk aan de praat tot we beseffen dat we nog het dorp in moeten om te souperen. Na een wasje en een plasje rijden we tot Zuidlaren centrum. Op het terras van het Italiaans restaurant “Sapori la Fiera” genieten we van een feestelijk avondmaal met zuidelijke sfeer. Wat moe maar voldaan kruipen we niet al te laat onder de dekens. Slaapwel!
30-09-2024 om 17:13
geschreven door Via de la Plata
Het blijft donker en toch is het tijd om op te staan. Geen goede vooruitzichten voor vandaag, er wordt ons een gehele dag regen voorspeld! Na een lange babbel met onze gastvrouw Rosemarie aan de ontbijttafel wordt het hoog tijd om op te stappen. Het is niet warm maar regenen doet het voorlopig niet….Fietsen beladen, een foto en vertrekken dan maar! We zijn nog het dorp niet uit en het is al zover. Vlug regenkledij aan …wat een ellendig weer!
Na een vijftal kilometers zijn we in het esdorp Geesteren. Blijkbaar is een “esdorp” een plaats welke vroeger in de wintertijd niet bereikbaar was. Doordat deze plaats veel lager lag in het veen- en moerasgebied welke vaak overstroomde ‘s winters. We volgen nu een aantal kilometers het Geesterstroomkanaal. Op korte afstand peddelen we voorbij een Veenmuseum met oude hutjes en veentreintjes, maar alles ligt er triestig en uitgeregend bij….
We moeten heel wat kronkelen en weten niet meer goed in welk dorp we zijn soms staan platen Vroomshoop, soms Den ham maar ook Vriezenveen! Het blijft maar water gieten nu al bijna 2 uur onophoudelijk.
We blijven doordrammen in bossen en heidevelden…..We zouden in het Vecht dal moeten zijn niet zover van Ommen bij landgoed Eerde, maar ook de Regge en Junne. In het bos Eerderveld moeten we afwisselend door loof- en naaldbossen, soms zelfs af en toe door kale stukken. Maar met de donkere wolkenluchten moeten we heel attent zijn op de natte overgroeide paadjes. Een beetje verscholen zien we de Sahara liggen. Een grote zandverstuiving van Natuur- en Staatsbosbeheer. Met al die regen hebben we geen zin om af te stappen. In Nederland heeft men twee rivieren met de naam de Vecht. Deze hier de Overijsselse Vecht en de Utrechtse Vecht waarlangs wij op dag 12 van Hilversum naar Maarssen zullen rijden. Ze maken het aardrijkskundig soms toch een beetje moeilijk in Nederland!
Onze maag begint te rammelen, plots duikt voor ons tussen de bomen door een plaat met “Vakantiepark Beerze Bulten”. We vliegen de Brasserie Hagehorst binnen en verorberen een lekker soepje met nadien een koffie met dessert. We moeten kost wat kost verder het blijft maar zwaar regenen, regenkledij of niet we zijn door en door nat tot op onze huid, wegwezen maar….op naar onze laatste 30km.
Bij Diffelen aan de Distelbelt is er een zeven meter hoge uitkijkheuvel. Nog iets verder een stuw op de Vecht met een vistrap. Flink trappend vliegen we het dorpje Rheeze voorbij. We blijven op korte afstand de Vecht volgen tot Hardenberg. Hier in deze gemeente is het heel wat drukker. Het is ook niet te verwonderen want de gemeente is een waar economisch centrum met vele bedrijven. De Vecht welke we volgen loopt dwars door het centrum.
Oei het is met dit duistere regenweer erg oppassen, zo’n drukte zijn we niet meer gewoon….Wat zijn we blij als we na enkele grote rotonden de drukte achter ons kunnen laten. Terug in de rustige natuur van het buurtschap Ane. Nu door het Engelandse Bos op een wat hogere stuifzandrug. Nadien kabbelen we verder op een groene dijk met wilgen, elzen en rietkragen.
Na 76km in de onophoudelijke regen zijn we eindelijk in Coevorden heel vlug vinden we ons overnachtingadres, maar ramp hier doet niemand open…..zouden we tevroeg zijn? We gaan nog een koffie drinken op het marktplein. Hopelijk is de familie straks wel aanwezig! Maar neen om 18h30 is er nog steeds niemand thuis enkel de hond en de kat komen door het raam piepen. Het hekje naar de tuin blijkt open, we wagen het om de achtertuin binnen te stappen en zien op de achterdeur een bericht waarbij wij teweet komen wat en hoe we hier tewerk moeten gaan…..Het gastenpaar zal heel wat later thuis komen, het huis is voor ons.
We kunnen onze doorweekte fietskledij in de achterliggende schuur te drogen hangen. Nadat we de Wifi code vinden en opzetten, zien we een bericht van Jacqueline onze gastvrouw. Haarfijn wordt uitgelegd hoe we tewerk moeten gaan bij hen thuis. We nemen vlug een warme douche en wandelen, nu het droog geworden is, het centrum binnen. Vlug vinden we op de markt het Italiaans restaurant “Da Giorgio”. Zoals het hoort bij een Italiaan worden we met veel zwier getrakteerd op een culinaire mengeling van zuiderse creaties met aangepaste wijn. Buon appetito! We voelen ons wat moe en slenteren naar ons verblijf waar we nog steeds alleen zijn…..Veel rust wordt ons echter niet gegund. Het Nederlands voetbal elftal heeft zich geplaatst voor de volgende EK-ronde en dat moet gevierd worden met vuurwerk en autogetoeter tot ver na middernacht! Slaapwel zal voor een volgende keer zijn.
16-09-2024 om 17:18
geschreven door Via de la Plata
Gelukkig hebben we om 8h30 afgesproken om te ontbijten….opstaan geblazen! Louise is blij en opgewekt, haar tafel is mooi gedekt en we worden verwend met een feestelijk ontbijt. Het is fris maar het blijft wel nog een tijdje droog, heeft ze juist gehoord op de radio. We blijven nog wat koffie slurpen. Louise heeft nood aan een babbel, maar we maken haar duidelijk dat wij vandaag in Tubbergen willen geraken! Fietsen beladen en opkrassen dus.
Ze maken het ons wat moeilijk hier…..Enschede is een stad in Twente. Maar
Twente is geen provincie maar wel een landstreek in het oosten van het land! De stad Enschede ligt in de provincie Overijssel, is ook de grootste stad, maar niet de hoofdstad van de provincie…..dat is dan weer Zwolle! En wij die dachten dat Twente een voetbalploeg was….en ja we hebben nog gelijk ook. FC Twente is hier de grote eredivisieploeg van de stad, we beginnen het te begrijpen! Maar in Vlaanderen is Enschede echter bekend geworden door de “Vuurwerkramp” die hier jaren geleden plaatsvond. Dit maakte dat we Enschede herinneren, de tv-beelden uit 2000 zijn voor eeuwig op ons netvlies geprent.
We vertrekken door een tunneltje onder de A35 en door een groot park naar het centrum. We peddelen gezwind door een soort poorthuis naar de “Oude markt”. Verrassend ver van onze startplaats menen we, er staat al 6km op onze teller als we op de Oude Markt zijn. We herinneren ons deze plaats van onze “Rond Nederland-tocht 2015” toen in de namiddag was het hier zeer druk en hebben er onze dorst gelest! Nu zijn we hier bijna de enigen. Na wat kronkelen door horecastraten komen we plots in een oude industriebuurt. Deze oude fabriekspanden zijn mooi opgeknapt en lijken wel woonwijken te zijn!
Toch zijn we opgelucht wanneer we opnieuw in een groene natuur belanden richting Eschbeek. Bij Hof Espelo, een van die vele Twentse landgoederen staan er fameuze beuken in een lange dreef richting Lonneker, wat een bomenpracht! Na het golfterrein “’t Sybrook” duiken we het bos binnen voor wel 10km. Het Haagse Bos of Haagerbrook zoals het soms wordt aangeduid.
Een broek is een laaggelegen gebied dat nat blijft door opwellend grondwater.
We zijn in de helft van onze rit, hoog tijd voor een middagstop. In het dorp De Lutte kunnen we niet voorbij de talrijk uitnodigende terrassen. En wat een toeval ook in 2015 zaten we op dezelfde terras van eetcafé “de Vereniging” om te middagmalen. Na een poosje wordt het dorp overrompeld met E-Bikes fiets senioren. Wat kunnen zonnestralen wonderen doen en vele leeftijds genoten op de fiets krijgen.
Ook wij worden in de gesprekken van de kwetterende hongerige en dorstige fietsers betrokken. Grote verwondering als ze horen dat wij Vlamingen zijn en voor 14 dagen door Nederland fietsen. En raar maar waar….”Jullie zijn toch die gekke Belgen van op TV” ??? vraagt er een van de dames. We worden zelfs herkend en moeten toegeven dat we Arnout Hauben verleden jaar ontmoet hebben op onze fietstocht. Neen, het was geen opgezet spel en wel toeval….enkelen hebben ten onrechte hun twijfels hierover!
We geraken maar traag terug op gang. De lange rustpauze heeft onze spieren verkrampt. Vijf kilometer verder dwarsen we een rivier en duiken het Lutterzand binnen. De rivier de Dinkel stroomt slingerend door het gebied en zorgt hier en daar voor mooie zandstroken en spectaculaire afkalvingen. De natuur en het glooiende landschap is gevarieerd met dennenbomen, loofbomen, jeneverbessen, zandverstuivingen en heidevelden. Het is ook een hemel op aarde voor tal van vogels en de oever van de Dinkel is het domein van de oeverzwaluw en de ijsvogel. Bij het knooppunt 58 zouden we bij de Duitse grens moeten zijn, maar daar hebben we niets van gemerkt.
We rijden via Mekkelhorst naar Denekamp ook hier komen we terug aan de rivier de Dinkel. Na vele kronkels of meanders komen we bij het Landgoed Singraven met daaromheen watermolens.
Wanneer we richting Ootmarsum rijden krijgen we plots ander weer het wordt zwaar bewolkt en de wind begint op te komen….
Toch willen we dit kunststadje binnen rijden. Hier is het heel wat drukker. Ootmarsum is de plek voor kunstenaars en kunstliefhebbers. Hier vind je talloze galerieën en musea. Maar wij hebben zin in een ijsje, terwijl we het verorberen hebben we prijs. We moeten vlug onder een van de terrasparasols schuilen…..Samen met een wandelend koppel wachten we af! Frank en Corrie zijn hier op stappersvakantie en willen onze plannen kennen. Toeval, als ik ons reiswegboekje toon, zien ze plots dat wij op dag 13 Maarssen – Woudrichem in hun thuisdorp Schoonhoven voorbijkomen….We worden daar uitgenodigd, maar hun werkomstandigheden hebben er anders over beslist! Het blijf maar stevig regenen en we moeten wel nog 10km verder….Regenkledij aan en vertrekken dan maar. Het anders zo drukke dorp lijkt nu totaal verlaten.
Langs de Tubbergerdijk en de Vasserheide met zijn grafheuvels naderen we goed doorregent Tubbergen. De gps brengt ons zonder probleem tot bij ons overnachtingsadres. Onze gastvrouw Rozemarie komt ons begroeten, we kunnen onze fietsen bergen en de regenkledij laten drogen. Onze kamer is op de eerste verdieping.
Na onze was- en plasbeurt wandelen we naar het dorp en zoeken “de Burgemeester” maar het restaurant noemt feitelijk “’t Oale Roadhoes”. Hier soupeerden we in 2015 nog samen met onze fietsvrienden Hugo en Antoine…..waar is de tijd ??? Het restaurant is na een opknapbeurt bijna onherkenbaar voor ons. Na een smakelijk souper, met als toemaatje een flinke ijscoupe, sluiten we onze fietsdag af. Slaapwel!
03-09-2024 om 19:00
geschreven door Via de la Plata
Na een rustige nacht worden we wakker wanneer de zonnestralen door de gordijnen piepen. En ja, wanneer we het weerbericht bekijken kunnen we het bijna niet geloven, geen nattigheid vandaag! Zou dat wel waar zijn ??? We zijn vliegensvlug klaar en stappen opgewekt binnen bij ons gastgezin. Annelies en Hans zitten ons op te wachten bij de overvolle ontbijttafel. Het is smullen geblazen. “Oh wat zullen wij dit straks missen” zucht Hans. Hij wordt er weemoedig van! Na wat opbeurende humoristische gesprekken wordt onze gastheer weer opgewekt en blij.
Toch heeft hij een ernstige mededeling gehoord op de plaatselijke radiozender….”Wegens de te hoge waterstanden na de overvloedige regen vaart het IJssel-veer naar Bronkhorst niet”.
Zullen we hier nog weg geraken ??? We blijven maar aan de praat.Met een flink gevuld buikje reken we af en daar gaan we dan voor onze vijfde fietsdag. Het gaat jullie goed familie Karol en veel moed…. Fietsen beladen en op naar Zutphen waar we de IJssel kruisen over de Cortenoeversebrug. We volgen de andere oever van de rivier tot de gps plots aangeeft dat we terug op de uitgestippelde track komen. Bronkhorst zijn we echter voorbij, maar geen nood we kennen het dorpje nog van vorig jaar.
In Wichmond hebben we 10km meer dan voorzien. Iets verder komen we aan het Kasteel Hackfort. Tot het landgoed behoren een kasteel met wandelbos, koetshuis, tuinmanswoning, watermolen en vele boerderijen. We zijn hier nu in de “Achterhoek”. Een afwisselend landschap van weilanden, houtwallen, kabbelende beekjes en bos. Vele landgoederen, kastelen en dorpen met heel wat historie. Het volgende dorp is Vorden. Er staan hier wel acht kastelen, waarmee het een van de meest kastelen-rijke dorpen van Nederland is. We fietsen door prachtige kasteeldreven…Na het fraai parkbos, omgeven door biologische landbouwgronden zijn we in het natuurgebied Enzerinck, hier is ook een landgoed met dezelfde naam. Aan fietsknooppunt 82 duiken we een donker bos binnen voor wel 5km. In dit Galgengoorbos, is er een Natuurbegraafplaats “Het Schapenmeer”. Iets voor Barchem rijden we voorbij de Lochemerberg, feitelijk een stuwwal van een hoogte van +/- 50m, amper voelbaar….In dit bos en stiltegebied is er een “Roofvogelopvang”.
We blijven door een boerenland met bos fietsen voorbij landgoed Beekvliet. Nu kruisen we “de Berkel” deze rivier komt uit Duitsland en stroomt door de Achterhoek naar de IJssel. Naast de brug zijn er een aantal vispassages aangelegd, we lezen dat dit moet bijdragen tot “het herstel van de populaties stroming minnende vis”.
Na Borculo en Geesteren komen we in Neede, ook hier is weer sprake van een berg “de Needse berg”. We beklimmen de uitkijktoren en bewonderen een prachtig uitzicht over Neede en omgeving tot ’s-Heerenberg. Op het bord onderaan lezen we over het vogelgebied rond deze heuvel. Nu op naar het dorp we willen de innerlijke man versterken en een terrasje doen, dat lukt ons hier wonderwel!
Langs prachtige beukendreven komen we aan fietsknooppunt 60 op onze track. We volgen de Kieftendijk tot Rietmolen. In dit kleine dorp staat een naar onze mening een veel te grote monumentale kerk, met een zeskantige bakstenen toren. Nu moeten we opnieuw door een donker bos “Het Lankheet” met een landgoed. Een domein met bossen, beken, heidevelden, veentjes, vennen en oude boerenerven met hooilanden en akkers met prachtige fietswegen. Bij de waterradmolen aan de Buursebeek, rusten we uit op het terras, een koffie met gebak zijn welgekomen.
We vervolgen onze route ten zuiden van Haaksbergen naar Honesch en op gps rijden we door het Buurserzand. Wat een fameus heidegebied doorkruisen we hier Adembenemend mooie uitgestrekte heide met talrijke jeneverbesstruiken. Af en toe fladderen er vlug vogels weg wanneer we voorbij komen, vermoedelijk groene spechten zo te horen….We blijven door de groene omgeving doordrammen tot we plots de plaat Enschede voorbij rijden.
We hebben 82km op ons tellertje en komen in de bewoonde wereld. Door een wirwar van straten met honderden op elkaar lijkende woningen. De gps geeft het einde van de track aan, we zouden moeten ter plaatse zijn….Onze attente gastvrouw Louise heeft ons gehoord , we worden met veel enthousiasme ontvangen. Na een lange babbel met veel koffie, krijgen de een prachtige kamer ter onze beschikking. “Ik zie jullie morgenvroeg wel, ik ben voor de rest van de avond afwezig” krijgen we te horen. We krijgen de huissleutel en wat eetadresjes. Louise heeft een bridgeavond en wil er vlug vanonder….Tot morgen! Na een wat lange rustpauze en contact met het thuisfront zien we het niet zitten om naar de grote stad Enschede te fietsen. We zoeken een dicht gelegen eethuis. Grill-huis “Pompidou” iets verder is een prima oplossing, met een goed gevuld buikje kruipen we opnieuw vroeg onder de dekens. Slaapwel.
29-08-2024 om 12:51
geschreven door Via de la Plata
Het lijkt wel niet klaar te worden. Zwartgrijze wolken beloven niets goeds. En het weerbericht voorspelt een dag met zeer veel regen…Met Marij hebben we om 8h30 afgesproken om te ontbijten. In haar living op de 1° verdieping genieten we van een uitgebreid ontbijt, onze gastvrouw is verwonderd hoeveel koffie wij ’s morgens wel drinken…Na nog een lange babbel moeten we opstappen. Zonder regenkledij zal het niet lukken vandaag. Voilà, terwijl we onze fietsen beladen is het vlug regenvest en regenbroek aantrekken voor het telaat is!
We starten richting Nijmegen centrum, een groot voordeel met al die nattigheid, we zijn alleen op de baan. Geen druk fietsverkeer we zijn bijna de enigen in de binnenstad. We rijden recht naar de "Groote Markt", blijkbaar is dit gedeelte van de stad het zwaarst gebombardeerd in de 2° Wereldoorlog. Door een reeks winkelstraten belanden we aan de Waalhaven.
Langs de Waalkade met zijn vele terrassen met zicht op het water, moeten we onder de Waalbrug om op de LF3 Rijnfietsroute te geraken. Deze stalen boogbrug heeft een lengte van 600m en is de meest oostelijkste brug over de Waal in Nederland. De Waal is een arm van de Rijn de totale lengte bedraagt 82 kilometer. De Waal is zeer belangrijk voor de waterafvoer en de scheepvaart in Nederland.
Het blijf maar water gieten terwijl we goed vorderen door de Ooijpolder, een natuurgebied en onderdeel van het Natura 2000-gebied Gelderse Poort. Hier en daar worden we er attent op gemaakt dat we moeten oppassen voor wilde paarden, grote ganzen en galloway runderen...welke hier grazen in de uiterwaarden van de Waal. We houden ons strikt aan de uitgestippelde route en wagen ons door de slijkerige paadjes door de Millingerwaard. Dit is een van de oudste natuurontwikkelingsgebieden langs de Waal, met enorme ooibossen met reeën en moerassen waar bevers zwemmen. Dit gedeelte van de Waal is ook een kraamkamer voor vissen.
Er staan 24 kilometers op ons tellertje bij de veerverbinding tussen Millingen aan de Rijn en Pannerden. We staan hier helemaal alleen in de gietende regen…zo denken we! Slechts elk uur is er een overtocht, het wordt dus meer dan een half uur wachten. We haasten ons naar het koffiehuis iets verder. Grote verwondering in de zaal zitten minstens 15 doorweekte fietsers, allemaal collega’s trekkers. Het wordt een ware verbroedering iedereen geeft iedereen moed, we willen geen gezeur meer horen over het bar slechte weer. De uitbaatster zal veel kuiswerk hebben wanneer al die natte koffieslurpers, haar zaal zullen verlaten, de vloer ligt vol water en slijk.
De veerverbinding tussen Millingen aan de Rijn en Pannerden voert over de Rijn op slechts een kilometer afstand vanaf de kop van Pannerden, waar de Rijn zich splits in de Waal en het Pannerdensch Kanaal. De overtocht duur ca. 5 minuten. Enkele met tenten bepakte trekkers, willen van ons weten waar en hoe wij overnachten. Zij krijgen hun slaapgerij niet meer droog. Niettegenstaande het ervaren fietsers lijken, hebben ze nog nooit van “Vrienden op de Fiets” gehoord! Ze willen zich onmiddellijk lid maken. Pol heeft ondertussen een gesprek met de schipper, hij heeft gehoord dat wij Vlamingen zijn. In zijn jeugdjaren was hij bootsjongen op de binnenvaart. Hij herinnert zich nog goed de chaotische vaart rond Brugge met de Dampoort-en Boudewijnsluizen op weg naar Zeebrugge.
Op de Rijndijk koersen we door een waterrijkgebied “de Middelwaard” naar Loo. Hier moeten we opnieuw op een veer over de Neder-Rijn naar Huissen. We vliegen het dorp binnen en ploffen ons neer in bistro Longe. De zaak zit vol mensen die schuilen voor het vervelende regenweer.
Met 40km in de kuiten springen we vol moed terug op onze stalen paarden nu richting Arnhem. Arnhem ligt aan de Neder-Rijn en de IJssel. De stad algemeen bekend om de Slag om Arnhem. Deze stad was de plaats waar in september 1944, de geallieerde troepen de luchtlanding en veldslag voor de bevrijding uitvochten. Zonder moeite rijden we over de Mandelabrug dwars door de stad naar Rozendaal.
Hier starten we onze Veluwetocht bij het Kasteel. We moeten door het park en rijden zo de Veluwezoom in. Onmiddellijk omhoog naar het Rozendaalse zand, een heideveld dat op 110m ligt, het is het hoogste punt van de Veluwe. Hier in een deel van het gebied is 17 ha bos verwijderd om het zand weer te laten stuiven. Dit om na te gaan welke effecten dit op flora en fauna heeft gehad. Ongelofelijk…. We rijden helemaal alleen op de anders zo drukke fietspaadjes. Wat kan regen een zaligheid betekenen toch!!! Vóór we de “Onzalige Bossen” induiken stoppen we aan de Carolinahoeve, een prachtig gerenoveerd pand en houden er een rustpauze met koffie en gebak…we zijn de enigste gasten.
De Onzalige Bossen is een eeuwenoud bosgebied op de Veluwe, in de gemeente Rheden. Dit bos bestaan grotendeels uit eiken en wordt doorsneden door enkele beukenlanen. Plots ontwaren we op enkele meters van ons een meelopend wild varken, lang duurt het niet hij verdwijnt in de donkerte. Bij Laag-Soeren komen we, als uitgeregende eendjes terug in de bewoonde wereld. Na 80km staan we voor ons overnachtingsadres in Brummen. Wat een enthousiaste ontvangst door gastvrouw Annelies…We kunnen onmiddellijk onze doornatte regenkledij uitsloven en uithangen in de fietsenbergplaats en ons drogen in hun knusse living. Hier worden we begroet door Hans, met veel excuus vertelt hij dat hij kortgeleden geveld is door ziekte en dat ze hun prachtig pand met veel spijt verkocht hebben.
Na een deugddoende babbel met het nodige vocht, begeleidt onze gastvrouw ons naar een in de tuin gelegen huisje……met alles erop en eraan. Ze neemt onze natte fietskledij mee om in haar huis te drogen, wat een servies. Op aanwijzen van Hans maakt onze gastvrouw tegen 19h een viergangen souper klaar…we genieten samen met hen van een gezellige avond met lange filosofische gesprekken en aangepaste muziek. Na een tijdje voelen we allen de vermoeidheid en zoeken onze zalige bedjes op. Slaapwel!
16-08-2024 om 14:13
geschreven door Via de la Plata
Het schelle gekraai van de haan in het kippenhok op enkele meters van onze kamer, belet ons lang te slapen. Het is amper dag en hij weet van geen ophouden….Zelfs oordopjes volstaan niet. Wanneer we samen met de andere gasten ontbijten, horen we dat ook zij vroeg gewekt zijn….Toch zijn wij vol optimisme er wordt een niet regendag voorspeld.
Inpakken en wegwezen dan maar. Onze gastheer Martijn had gisterenavond verteld dat hij niet meer aanwezig zou zijn, dus is het opstappen zonder afscheid! En toch…net op het ogenblik dat we willen wegrijden komt onze gastvrouw toch vlug afscheid nemen, we krijgen net de kans om een selfie te nemen.
Het is kil en mistig wanneer we het fameuze kasteel van Arcen voorbijrijden. Arcen het voormalige vestingstadje is erg toeristische. Overal worden de terrassen klaargemaakt, er is al heel wat bedrijvigheid bij de horecazaken. We verlaten Arcen via het Raadhuisplein richting het veer. Maar eerst rijden we voorbij de brouwerij “Hertog Jan” net buiten het dorp. We horen dat de ligging van de brouwerij hier geen toeval is, gezien er vlak naast de brouwerij zich een bron bevindt. En …..in bier zit zeer veel water… toch!!!
Op de andere oever zijn we in Broekhuizen en iets verder in Blitterswijck. We waren hier vroeger eens en weten dat er een molen staat bij een forellenvijver “Keijzersberg”. Onze nieuwsgierigheid drijft ons de opritweg in te slaan…en ja de molen lijkt nu afgewerkt. Onder het gevaarte is een horecazaak. De molen stond vroeger op een andere plaats in het dorp. Ook al zijn we nog maar 12km ver, we lusten koffie en blijven lang praten met enkele leeftijdsgenoten. Iedereen is benieuwd wat we hier uitspoken…. Wij begrijpen soms helemaal niets van hun Noord-Limburg dialect. En toch….blijven we te lang hangen.
Na een poosje flink doortrappen komt zowaar de zon door de bewolking piepen, wanneer we na een brug opnieuw op de andere oever zijn.. We rijden voorbij het Leukermeer met een Jachthaven naar het Reindersmeer. Hier moeten we over een verlaten sluis naar de Bosserheide in Well. Dit gebied maakt deel uit van Nationaal park De Maasduinen. Dwars door een groen landschap van ruig gras en wilgen, een duidelijk winterbed van de Maas zijn we in Aijen. We nemen het veer van Oud Bergen naar Vierlingsbeek en zijn nu plots in Noord-Brabant. Dorst en honger doen ons het dorp binnenrijden. Maar we vinden geen enkele eetgelegenheid open. Het is maandag, alles is dicht. Picknicken op het dorpsplein bij een Plus-winkel is de oplossing. Gelukkig kan het vandaag, mooi in het zonnetje met veel belangstelling van de nieuwsgierige plaatselijke bevolking.
Op naar Boxmeer door een uniek en betoverend landschap van meidoorn-en sleedoornheggen. Het is oppassen geblazen, zonder zicht op wat zal komen. De vele tegenliggers met snelle e-bikes hebben plots de zon gezien, we moeten het kalm aan doen…..het is precies een echte senioren processie op de fiets! Dit Maasheggengebied is honderden jaren oud, en daarmee zijn ze een unieke bron voor authentiek, inheems plantmateriaal. Wanneer we over de zandpaden tussen weilanden vol bloemen fietsen vergeten we even dat we in de 21e eeuw zijn. Deze ondoordringbare heggen waren vroeger een waar obstakel voor oprukkende legertroepen. Ook dienden deze stekelige heggen als perceel afscheiding en boden vroeger hout om gereedschappen van te maken.
Na al dat kronkelen komen we aan de brug over de Maas naar Gennep. Deze vakwerkbrug van staal en beton, met vijf overspanningen is een verbindingsschakel tussen Noord-Brabant en Limburg. Gennep ligt in het uiterste noorden van Limburg tussen de grens met Noord-Brabant en Duitsland ingeklemd. Net voorbij Mook en Middelaar zijn we bij de Mookerplas. Dit is een recreatiegebied en ligt ten oosten van de Maas, waarmee het via een keersluis verbonden is. Na het Maldenbos belanden we onverwachts op een vliegveld. Het is een zweefvliegveld van de Nijmeegse Aeroclub. Binnen enkele kilometers zijn we in Nijmegen. Deze stad ligt in Gelderland, dicht bij de grens met Duitsland. De gemeente telt ongeveer 180.000 inwoners De stad ligt grotendeels op de zuidelijke oever van de Waal, aan de voet van een stuwwal. Na de Tweede Wereldoorlog breidde de stad zich naar het zuiden en westen uit.
Oei wat is dat hier plots allemaal ??? We zijn bij de stadrand, hoe kunnen we het hier veilig houden tussen al dat fietsverkeer van jong geweld??? Ze komen van alle kanten met oma-en bakfietsen, maar opgepast ook zware fat bikes zoeven er maar op los. Hopelijk geraken we vlug bij ons overnachtingsadres! De GPS brengt ons in de Gorisstraat bij ons logeeradres.
Marij is verwonderd, ze had ons later verwacht…..We moeten onze fietsen in een hier tegenover liggende autowerkplaats stallen. Langs een steile trap sleuren we onze fietstassen tot op de 2° verdieping. Hier presenteert onze gastvrouw ons gelukkig een verfrissing. Na een lange rust- en vertelpauze, krijgen we honger. Avondmalen doen we iets verder in de wijk in het bruin café “Beij Ons”. Na een prachtige, maar vooral droge fietsdag kruipen we vroeg en voldaan onder de veren….Slaapwel.
11-08-2024 om 14:08
geschreven door Via de la Plata
Er wordt opnieuw slecht weer voorspeld! Moeten we het nu echt geloven? Ach, het kan ons niet deren we moeten er toch door…We besluiten te laten komen wat komt. We weten waar onze regenkledij in de tassen zit! Aldje serveert ons een overvloedig ontbijt, het is genieten terwijl we toch enige moeite moeten doen om haar gezapig Limburgs te begrijpen.
Aldje legt ons uit dat Limburgers elkaar best begrijpen ook al hebben ze in elk dorp hun eigen dialect. Wij vinden het ietsje langzamer en-of slepend taaltje met toonhoogtevariatie erg typerend voor Limburgers.
Terwijl we onze fietsen beladen hebben we prijs, we moeten onze regenkledij onmiddellijk aandoen. Goed ingepakt starten we richting de Maas via een grote grindplas de “Grote Hegge”. We kruisen een typisch Hollands bruggetje en zetten koers naar Wessem. Een rustig landelijk stadje tussen Heel en Thorn aan de Maas.
Terwijl de regen maar overvloedig plenst zijn we in Heel een dorp bijna volledig omringd door grindplassen. Na 12 kilometer koersen we over een enorm sluiscomplexen gesitueerd tussen het Lateraalkanaal en de Maas. Ook al is het grijs toch vorderen we goed en zien in de verte de stad Roermond opdoemen. Roermond, de stad aan het water, heeft een historische binnenstad met oude gebouwen en monumenten. Hier is het heel wat drukker, gelukkig kunnen we op GPS zonder moeilijkheden de stad doorkruisen. De overvloedige regen belet ons te genieten. Na een Industriezone zijn we blij opnieuw in de groene natuur richting Asselt. Het terpen-kerkje steelt onze aandacht, we lezen dat het een waar museum is en oorspronkelijk stamt uit de 11° eeuw. Het is een erkend cultuurhistorisch waardevol gebouw. Het ligt nog steeds in zijn natuurlijke, oorspronkelijke omgeving en heeft de status van “beschermd dorpsgezicht.
Na enkele gehuchten zoals Wieler, Rijkel en Ouddorp komen we in Beesel. Wanneer we een dode Maas-arm voorbij zijn moeten we het veer naar Kessel nemen. Kessel is een historisch dorp aan de Maas met markt, monumentale hoeves en villa’ s en een schitterend Maaspanorama met als blikvanger Kasteel de Keverberg. In Baarlo vinden we een restaurant waar we pauzeren en een vissoepje nuttigen. Ondertussen strompelen er enkele stappers binnen, ze lijken doodmoe en hebben nood aan rust, we vernemen dat ze trainen voor de vierdaagse van Nijmegen.
Raar maar waar, wanneer we starten is het opgeklaard en kunnen we onze regenkledij bergen. Vlug zijn we aan het veer naar Steyl. Van op het veer zien we een tweetorenkerk opdoemen, het is een kloosterkerk van missiezusters. Wanneer we Tegelen voorbijrijden wordt het drukker. We blijven op de Maasdijk en moeten ons tempo temperen, heel wat ingeduffelde wandelaars versperren regelmatig het fietspad. We willen Venlo binnenrijden. Maar plots moeten we onder een terrasafdak schuilen voor een harde regenbui…. We kunnen gelukkig koffie en gebak snoepen en genieten van wat rust. Had het maar enkele minuten gewacht met regenen dan waren we in het centrum geweest.
Venlo is een bruisende stad omgeven door groen. Venlo is ook één van de slechts twee Hanzesteden van Limburg met karakteristieke gebouwen in het historische centrum. Blijven wachten kan niet dus opnieuw onze natte regenkledij aantrekken is de boodschap. We rijden door Venlo zonder ervan te genieten spijtig toch! Op naar Arcen, vanaf Velden naar Hanik daar koersen we in de regen door de Schandelosche heide. Een natuurgebied welke bestaat uit bos en vennen, de Ravenvennen.
Wat een geluk, we verlaten het bos en rijden recht ons overnachtingsadres binnen. De gastheer Martijn is heel attent en komt ons snel begroeten. We kunnen onze fietsen onder een afdak stapelen en worden onmiddellijk naar de slaapplaats begeleid…Het is een kelderverdieping met twee ruime kamers, keuken gedeelte en badkamer. Enkele minuten later hangt alles te drogen aan ons gebruikelijk gespannen lijntje en nemen we een warme douche…heerlijk toch! Later beseffen we dat we niet de enige gasten zijn, er zijn nog twee fietsende dames die hier voor enkele dagen verblijven…. Hier in Arcen staat het gelijknamige kasteel dat bekend staat om zijn indrukwekkende tuinen. Meer dan 15 uniek ingerichte kasteeltuinen vol prachtige bloemen en planten, ze maken van het Kasteel Arcen een unieke plek
Avondmalen doen we in Restaurant de Maasparel Arcen, het wordt een culinaire verwennerij. We kiezen, nu het nog net kan, asperges met ham en een eitje, heerlijk verrassend met een lekker wit wijntje. Afsluiten doen we met een ijscoupe. Bij het verlaten van het restaurant worden alle mannen extra verwend. Het is hier vandaag vadertjesdag. We krijgen een versierd flesje speciaal Hertog Jan bier en een luxe-flessenopener.
Bij het terugwandelen langs een Maascruise-aanlegsteiger, spreken we nog met een passagierster-fietser van een aangemeerde cruiseboot, een Amerikaanse, ze is opgetogen over al wat ze gezien heeft in België en Nederland. We strompelen rustig naar onze slaapplaats en kruipen vroeg onder de dekens. Slaapwel.
30-07-2024 om 18:26
geschreven door Via de la Plata
1 Dag 1 Brugge – Hasselt – Thorn zaterdag 15 juni 2024
2024
Dwars door Nederland Fietstocht
Pol & Bob
Dagboek van een fietstocht van 15 tot 29 juni 2024
We blijven het herhalen, Nederland is ons favoriete fietsland.
En…wat heeft het veel, ja heel veel verdoken troeven.
We kennen de duinen van de Noordzeeroute, de wateren en vlakten van Friesland en de heidebossen van de Veluwe.
Maar wat staat je verstomd van de natuur in Limburg, Oost-Nederland de provincies Drenthe, Overijssel, Gelderland en Utrecht. Een aanrader voor elke natuurfietser. We reden wel 85% van de tijd door een aaneenschakeling van pure natuurgebieden, langs meren en meanderende rivieren het was heerlijk. Ik liet mij inspireren door een kaartje toegestuurd door onze gastvrouw VOF 2023 Mariëtte uit Hoogerheide. Zij deed een gelijkaardige tocht in 2023 met campingverbijven.
Zie hierna het verslag dag na dag van onze 2024 fietstocht.
Dag 1 Brugge – Hasselt – Thorn zaterdag 15 juni 2024
Voor de eerste maal zijn we slechts met twee, het doet wat raar. De weerman beloofde niet veel goeds. Toch stappen we met veel moed om 9h09 op de trein naar Hasselt het is fris en bewolkt…Een medepassagier fietser in korte broek en T-shirt houdt ons twee uur, met veel gepraat goed bezig…zou hij nu echt geen last hebben van de koude temperatuur? We vervelen ons niet, tot we plots om 11h30 in Hasselt arriveren.
Starten doen we vanaf de hoofdstad van de provincie Limburg richting Albertkanaal. “Fietsen door het water” is onze eerste unieke fietsbelevenis. In domein Bokrijk rijden we meer dan 200 meter dwars door een vijver. Van de ene oever tot aan de andere, met in het midden water welke aan weerszijden op ooghoogte staat.
Je voelt, ziet en ruikt het water…We blijven nog een tijdje door het domein Bokrijk rijden, dit openluchtmuseum ligt in Genk is wel 550 hectaren groot. Na het arboretum en openluchtspeeltuin, verlaten we langs een heidegebied Bokrijk.
Druk autoverkeer met veel gebrek aan eerbied voor fietsers doet ons na 1h1/2 midden in Genk belanden.
De stad is een van de belangrijkste industriële steden van Vlaanderen. In het verleden waren er drie steenkoolmijnen en later werd haar ligging aan autosnelweg E314 en het Albertkanaal economisch belangrijk. Hoog tijd om de innerlijke mens wat te versterken. Ondertussen is de zon van de partij en kunnen we zonder fietsvest verder. Na het golfterrein “Striemerheide” staan we plots voor het stationnetje van As. Spijtig genoeg zijn ze het gebouw aan het renoveren, hier hadden we graag koffie genuttigd.
In 1901 werd in As de eerste Limburgse steenkool gevonden door André Dumont. Hiermee begon de industrialisatie waarmee vooral de omliggende gemeenten hun voordeel deden. As is nu een residentieel dorp te midden van heidevelden en bosgebieden op de grens van Kempen en Maasland.
Er zit niets anders op dan verder fietsen en de koffiepauze uit testellen In Dilsen-Stokkem rijden we door de ecovallei Vossenberg met een brug over de Europalaan waar fietsers en dieren veilig kunnen oversteken. We kruisen de Zuid-Willemsvaart op het oude kolenspoor welke mooi als fietssnelweg aangelegd is.Deze F751 loopt van As naar Maaseik. In Rotem een gehucht van Dilsen zien we plots een terrasje met de naam “Fie” waar we kost wat kost een “Kompel” of mijnwerkersbier moeten proeven….
Op de markt van Maaseik bewonderen we het standbeeld van de gebroedersJan en Hubert van Eyck hier in hun geboorteplaats. Even verder in het pittoreske dorpje Aldeneik, liggen op de zonovergoten zuidoosterhellingen langs de Maas, de 10 hectaren grote wijngaarden van Aldeneyck. We nemen een kijkje op het terras, maar zonder reserveren kunnen wij spijtig genoeg niet snoepen van een van de beste Belgische wijnen! Toch kunnen we een gezellig praatje maken met de eigenaar en vernemen we dat het warme microklimaat en de unieke stenige bodem garant staan voor een elegante en fruitige smaak met een lange afdronk.
We blijven op de Maasoever voorbij Ophoven en Kessenich hier zijn we op het meest noordoostelijke punt van België, met overblijfselen van de Maaslandse grindwinning, nu watersportmeren. Na wat kronkelen zijn we in het witte stadje Thorn. De karakteristieke witgeschilderde gevels van de historische gebouwen die het stadje sieren deze opvallende architectuur.
De Abdijkerk van Thorn torent hoog boven de witte huisjes uit. Nu op zoek naar onze Vrienden op de Fiets overnachtingsplaats bij mevrouw Aldje.
Wat een enthousiaste ontvangst, we zijn opgetogen met onze zalige eerste overnachting. Aldje is een spraakwaterval en duivel doet het al in haar dorp. Plots moet ze ons alleen laten, er is een schuttersfeest deze avond in het nabijgelegen dorp Wessem, waar ze helemaal niet gemist kan worden……
We wisten helemaal niet dat hier in deze streek zo’n schutterij korpsen en feesten bestaan. Het zijn blijkbaar overblijfselen van de schuttersgilden uit de Middeleeuwen die de zelfstandigheid van steden en dorpen moesten beschermen! Nu is het een soort wedstrijd tussen Limburgse dorpen met schietsport vuurwapens.
Ons avondmaal nemen we in het bruin café “de Zonnewijzer” Het was er uitzonderlijke kalm, waardoor we gezelligheid misten….
Toch waren we opgetogen over onze meer dan geslaagde eerste fietsdag met heel wat beter weer dan voorspeld. Slaapwel.
23-07-2024 om 18:53
geschreven door Via de la Plata
