Gelukkig hebben we om 8h30 afgesproken om te ontbijten….opstaan geblazen! Louise is blij en opgewekt, haar tafel is mooi gedekt en we worden verwend met een feestelijk ontbijt. Het is fris maar het blijft wel nog een tijdje droog, heeft ze juist gehoord op de radio. We blijven nog wat koffie slurpen. Louise heeft nood aan een babbel, maar we maken haar duidelijk dat wij vandaag in Tubbergen willen geraken! Fietsen beladen en opkrassen dus.
Ze maken het ons wat moeilijk hier…..Enschede is een stad in Twente. Maar
Twente is geen provincie maar wel een landstreek in het oosten van het land! De stad Enschede ligt in de provincie Overijssel, is ook de grootste stad, maar niet de hoofdstad van de provincie…..dat is dan weer Zwolle! En wij die dachten dat Twente een voetbalploeg was….en ja we hebben nog gelijk ook. FC Twente is hier de grote eredivisieploeg van de stad, we beginnen het te begrijpen! Maar in Vlaanderen is Enschede echter bekend geworden door de “Vuurwerkramp” die hier jaren geleden plaatsvond. Dit maakte dat we Enschede herinneren, de tv-beelden uit 2000 zijn voor eeuwig op ons netvlies geprent.
We vertrekken door een tunneltje onder de A35 en door een groot park naar het centrum. We peddelen gezwind door een soort poorthuis naar de “Oude markt”. Verrassend ver van onze startplaats menen we, er staat al 6km op onze teller als we op de Oude Markt zijn. We herinneren ons deze plaats van onze “Rond Nederland-tocht 2015” toen in de namiddag was het hier zeer druk en hebben er onze dorst gelest! Nu zijn we hier bijna de enigen. Na wat kronkelen door horecastraten komen we plots in een oude industriebuurt. Deze oude fabriekspanden zijn mooi opgeknapt en lijken wel woonwijken te zijn!
Toch zijn we opgelucht wanneer we opnieuw in een groene natuur belanden richting Eschbeek. Bij Hof Espelo, een van die vele Twentse landgoederen staan er fameuze beuken in een lange dreef richting Lonneker, wat een bomenpracht! Na het golfterrein “’t Sybrook” duiken we het bos binnen voor wel 10km. Het Haagse Bos of Haagerbrook zoals het soms wordt aangeduid.
Een broek is een laaggelegen gebied dat nat blijft door opwellend grondwater.
We zijn in de helft van onze rit, hoog tijd voor een middagstop. In het dorp De Lutte kunnen we niet voorbij de talrijk uitnodigende terrassen. En wat een toeval ook in 2015 zaten we op dezelfde terras van eetcafé “de Vereniging” om te middagmalen. Na een poosje wordt het dorp overrompeld met E-Bikes fiets senioren. Wat kunnen zonnestralen wonderen doen en vele leeftijds genoten op de fiets krijgen.
Ook wij worden in de gesprekken van de kwetterende hongerige en dorstige fietsers betrokken. Grote verwondering als ze horen dat wij Vlamingen zijn en voor 14 dagen door Nederland fietsen. En raar maar waar….”Jullie zijn toch die gekke Belgen van op TV” ??? vraagt er een van de dames. We worden zelfs herkend en moeten toegeven dat we Arnout Hauben verleden jaar ontmoet hebben op onze fietstocht. Neen, het was geen opgezet spel en wel toeval….enkelen hebben ten onrechte hun twijfels hierover!
We geraken maar traag terug op gang. De lange rustpauze heeft onze spieren verkrampt. Vijf kilometer verder dwarsen we een rivier en duiken het Lutterzand binnen. De rivier de Dinkel stroomt slingerend door het gebied en zorgt hier en daar voor mooie zandstroken en spectaculaire afkalvingen. De natuur en het glooiende landschap is gevarieerd met dennenbomen, loofbomen, jeneverbessen, zandverstuivingen en heidevelden. Het is ook een hemel op aarde voor tal van vogels en de oever van de Dinkel is het domein van de oeverzwaluw en de ijsvogel. Bij het knooppunt 58 zouden we bij de Duitse grens moeten zijn, maar daar hebben we niets van gemerkt.
We rijden via Mekkelhorst naar Denekamp ook hier komen we terug aan de rivier de Dinkel. Na vele kronkels of meanders komen we bij het Landgoed Singraven met daaromheen watermolens.
Wanneer we richting Ootmarsum rijden krijgen we plots ander weer het wordt zwaar bewolkt en de wind begint op te komen….
Toch willen we dit kunststadje binnen rijden. Hier is het heel wat drukker. Ootmarsum is de plek voor kunstenaars en kunstliefhebbers. Hier vind je talloze galerieën en musea. Maar wij hebben zin in een ijsje, terwijl we het verorberen hebben we prijs. We moeten vlug onder een van de terrasparasols schuilen…..Samen met een wandelend koppel wachten we af! Frank en Corrie zijn hier op stappersvakantie en willen onze plannen kennen. Toeval, als ik ons reiswegboekje toon, zien ze plots dat wij op dag 13 Maarssen – Woudrichem in hun thuisdorp Schoonhoven voorbijkomen….We worden daar uitgenodigd, maar hun werkomstandigheden hebben er anders over beslist! Het blijf maar stevig regenen en we moeten wel nog 10km verder….Regenkledij aan en vertrekken dan maar. Het anders zo drukke dorp lijkt nu totaal verlaten.
Langs de Tubbergerdijk en de Vasserheide met zijn grafheuvels naderen we goed doorregent Tubbergen. De gps brengt ons zonder probleem tot bij ons overnachtingsadres. Onze gastvrouw Rozemarie komt ons begroeten, we kunnen onze fietsen bergen en de regenkledij laten drogen. Onze kamer is op de eerste verdieping.
Na onze was- en plasbeurt wandelen we naar het dorp en zoeken “de Burgemeester” maar het restaurant noemt feitelijk “’t Oale Roadhoes”. Hier soupeerden we in 2015 nog samen met onze fietsvrienden Hugo en Antoine…..waar is de tijd ??? Het restaurant is na een opknapbeurt bijna onherkenbaar voor ons. Na een smakelijk souper, met als toemaatje een flinke ijscoupe, sluiten we onze fietsdag af. Slaapwel!
03-09-2024 om 19:00
geschreven door Via de la Plata
Na een rustige nacht worden we wakker wanneer de zonnestralen door de gordijnen piepen. En ja, wanneer we het weerbericht bekijken kunnen we het bijna niet geloven, geen nattigheid vandaag! Zou dat wel waar zijn ??? We zijn vliegensvlug klaar en stappen opgewekt binnen bij ons gastgezin. Annelies en Hans zitten ons op te wachten bij de overvolle ontbijttafel. Het is smullen geblazen. “Oh wat zullen wij dit straks missen” zucht Hans. Hij wordt er weemoedig van! Na wat opbeurende humoristische gesprekken wordt onze gastheer weer opgewekt en blij.
Toch heeft hij een ernstige mededeling gehoord op de plaatselijke radiozender….”Wegens de te hoge waterstanden na de overvloedige regen vaart het IJssel-veer naar Bronkhorst niet”.
Zullen we hier nog weg geraken ??? We blijven maar aan de praat.Met een flink gevuld buikje reken we af en daar gaan we dan voor onze vijfde fietsdag. Het gaat jullie goed familie Karol en veel moed…. Fietsen beladen en op naar Zutphen waar we de IJssel kruisen over de Cortenoeversebrug. We volgen de andere oever van de rivier tot de gps plots aangeeft dat we terug op de uitgestippelde track komen. Bronkhorst zijn we echter voorbij, maar geen nood we kennen het dorpje nog van vorig jaar.
In Wichmond hebben we 10km meer dan voorzien. Iets verder komen we aan het Kasteel Hackfort. Tot het landgoed behoren een kasteel met wandelbos, koetshuis, tuinmanswoning, watermolen en vele boerderijen. We zijn hier nu in de “Achterhoek”. Een afwisselend landschap van weilanden, houtwallen, kabbelende beekjes en bos. Vele landgoederen, kastelen en dorpen met heel wat historie. Het volgende dorp is Vorden. Er staan hier wel acht kastelen, waarmee het een van de meest kastelen-rijke dorpen van Nederland is. We fietsen door prachtige kasteeldreven…Na het fraai parkbos, omgeven door biologische landbouwgronden zijn we in het natuurgebied Enzerinck, hier is ook een landgoed met dezelfde naam. Aan fietsknooppunt 82 duiken we een donker bos binnen voor wel 5km. In dit Galgengoorbos, is er een Natuurbegraafplaats “Het Schapenmeer”. Iets voor Barchem rijden we voorbij de Lochemerberg, feitelijk een stuwwal van een hoogte van +/- 50m, amper voelbaar….In dit bos en stiltegebied is er een “Roofvogelopvang”.
We blijven door een boerenland met bos fietsen voorbij landgoed Beekvliet. Nu kruisen we “de Berkel” deze rivier komt uit Duitsland en stroomt door de Achterhoek naar de IJssel. Naast de brug zijn er een aantal vispassages aangelegd, we lezen dat dit moet bijdragen tot “het herstel van de populaties stroming minnende vis”.
Na Borculo en Geesteren komen we in Neede, ook hier is weer sprake van een berg “de Needse berg”. We beklimmen de uitkijktoren en bewonderen een prachtig uitzicht over Neede en omgeving tot ’s-Heerenberg. Op het bord onderaan lezen we over het vogelgebied rond deze heuvel. Nu op naar het dorp we willen de innerlijke man versterken en een terrasje doen, dat lukt ons hier wonderwel!
Langs prachtige beukendreven komen we aan fietsknooppunt 60 op onze track. We volgen de Kieftendijk tot Rietmolen. In dit kleine dorp staat een naar onze mening een veel te grote monumentale kerk, met een zeskantige bakstenen toren. Nu moeten we opnieuw door een donker bos “Het Lankheet” met een landgoed. Een domein met bossen, beken, heidevelden, veentjes, vennen en oude boerenerven met hooilanden en akkers met prachtige fietswegen. Bij de waterradmolen aan de Buursebeek, rusten we uit op het terras, een koffie met gebak zijn welgekomen.
We vervolgen onze route ten zuiden van Haaksbergen naar Honesch en op gps rijden we door het Buurserzand. Wat een fameus heidegebied doorkruisen we hier Adembenemend mooie uitgestrekte heide met talrijke jeneverbesstruiken. Af en toe fladderen er vlug vogels weg wanneer we voorbij komen, vermoedelijk groene spechten zo te horen….We blijven door de groene omgeving doordrammen tot we plots de plaat Enschede voorbij rijden.
We hebben 82km op ons tellertje en komen in de bewoonde wereld. Door een wirwar van straten met honderden op elkaar lijkende woningen. De gps geeft het einde van de track aan, we zouden moeten ter plaatse zijn….Onze attente gastvrouw Louise heeft ons gehoord , we worden met veel enthousiasme ontvangen. Na een lange babbel met veel koffie, krijgen de een prachtige kamer ter onze beschikking. “Ik zie jullie morgenvroeg wel, ik ben voor de rest van de avond afwezig” krijgen we te horen. We krijgen de huissleutel en wat eetadresjes. Louise heeft een bridgeavond en wil er vlug vanonder….Tot morgen! Na een wat lange rustpauze en contact met het thuisfront zien we het niet zitten om naar de grote stad Enschede te fietsen. We zoeken een dicht gelegen eethuis. Grill-huis “Pompidou” iets verder is een prima oplossing, met een goed gevuld buikje kruipen we opnieuw vroeg onder de dekens. Slaapwel.
29-08-2024 om 12:51
geschreven door Via de la Plata
Het lijkt wel niet klaar te worden. Zwartgrijze wolken beloven niets goeds. En het weerbericht voorspelt een dag met zeer veel regen…Met Marij hebben we om 8h30 afgesproken om te ontbijten. In haar living op de 1° verdieping genieten we van een uitgebreid ontbijt, onze gastvrouw is verwonderd hoeveel koffie wij ’s morgens wel drinken…Na nog een lange babbel moeten we opstappen. Zonder regenkledij zal het niet lukken vandaag. Voilà, terwijl we onze fietsen beladen is het vlug regenvest en regenbroek aantrekken voor het telaat is!
We starten richting Nijmegen centrum, een groot voordeel met al die nattigheid, we zijn alleen op de baan. Geen druk fietsverkeer we zijn bijna de enigen in de binnenstad. We rijden recht naar de "Groote Markt", blijkbaar is dit gedeelte van de stad het zwaarst gebombardeerd in de 2° Wereldoorlog. Door een reeks winkelstraten belanden we aan de Waalhaven.
Langs de Waalkade met zijn vele terrassen met zicht op het water, moeten we onder de Waalbrug om op de LF3 Rijnfietsroute te geraken. Deze stalen boogbrug heeft een lengte van 600m en is de meest oostelijkste brug over de Waal in Nederland. De Waal is een arm van de Rijn de totale lengte bedraagt 82 kilometer. De Waal is zeer belangrijk voor de waterafvoer en de scheepvaart in Nederland.
Het blijf maar water gieten terwijl we goed vorderen door de Ooijpolder, een natuurgebied en onderdeel van het Natura 2000-gebied Gelderse Poort. Hier en daar worden we er attent op gemaakt dat we moeten oppassen voor wilde paarden, grote ganzen en galloway runderen...welke hier grazen in de uiterwaarden van de Waal. We houden ons strikt aan de uitgestippelde route en wagen ons door de slijkerige paadjes door de Millingerwaard. Dit is een van de oudste natuurontwikkelingsgebieden langs de Waal, met enorme ooibossen met reeën en moerassen waar bevers zwemmen. Dit gedeelte van de Waal is ook een kraamkamer voor vissen.
Er staan 24 kilometers op ons tellertje bij de veerverbinding tussen Millingen aan de Rijn en Pannerden. We staan hier helemaal alleen in de gietende regen…zo denken we! Slechts elk uur is er een overtocht, het wordt dus meer dan een half uur wachten. We haasten ons naar het koffiehuis iets verder. Grote verwondering in de zaal zitten minstens 15 doorweekte fietsers, allemaal collega’s trekkers. Het wordt een ware verbroedering iedereen geeft iedereen moed, we willen geen gezeur meer horen over het bar slechte weer. De uitbaatster zal veel kuiswerk hebben wanneer al die natte koffieslurpers, haar zaal zullen verlaten, de vloer ligt vol water en slijk.
De veerverbinding tussen Millingen aan de Rijn en Pannerden voert over de Rijn op slechts een kilometer afstand vanaf de kop van Pannerden, waar de Rijn zich splits in de Waal en het Pannerdensch Kanaal. De overtocht duur ca. 5 minuten. Enkele met tenten bepakte trekkers, willen van ons weten waar en hoe wij overnachten. Zij krijgen hun slaapgerij niet meer droog. Niettegenstaande het ervaren fietsers lijken, hebben ze nog nooit van “Vrienden op de Fiets” gehoord! Ze willen zich onmiddellijk lid maken. Pol heeft ondertussen een gesprek met de schipper, hij heeft gehoord dat wij Vlamingen zijn. In zijn jeugdjaren was hij bootsjongen op de binnenvaart. Hij herinnert zich nog goed de chaotische vaart rond Brugge met de Dampoort-en Boudewijnsluizen op weg naar Zeebrugge.
Op de Rijndijk koersen we door een waterrijkgebied “de Middelwaard” naar Loo. Hier moeten we opnieuw op een veer over de Neder-Rijn naar Huissen. We vliegen het dorp binnen en ploffen ons neer in bistro Longe. De zaak zit vol mensen die schuilen voor het vervelende regenweer.
Met 40km in de kuiten springen we vol moed terug op onze stalen paarden nu richting Arnhem. Arnhem ligt aan de Neder-Rijn en de IJssel. De stad algemeen bekend om de Slag om Arnhem. Deze stad was de plaats waar in september 1944, de geallieerde troepen de luchtlanding en veldslag voor de bevrijding uitvochten. Zonder moeite rijden we over de Mandelabrug dwars door de stad naar Rozendaal.
Hier starten we onze Veluwetocht bij het Kasteel. We moeten door het park en rijden zo de Veluwezoom in. Onmiddellijk omhoog naar het Rozendaalse zand, een heideveld dat op 110m ligt, het is het hoogste punt van de Veluwe. Hier in een deel van het gebied is 17 ha bos verwijderd om het zand weer te laten stuiven. Dit om na te gaan welke effecten dit op flora en fauna heeft gehad. Ongelofelijk…. We rijden helemaal alleen op de anders zo drukke fietspaadjes. Wat kan regen een zaligheid betekenen toch!!! Vóór we de “Onzalige Bossen” induiken stoppen we aan de Carolinahoeve, een prachtig gerenoveerd pand en houden er een rustpauze met koffie en gebak…we zijn de enigste gasten.
De Onzalige Bossen is een eeuwenoud bosgebied op de Veluwe, in de gemeente Rheden. Dit bos bestaan grotendeels uit eiken en wordt doorsneden door enkele beukenlanen. Plots ontwaren we op enkele meters van ons een meelopend wild varken, lang duurt het niet hij verdwijnt in de donkerte. Bij Laag-Soeren komen we, als uitgeregende eendjes terug in de bewoonde wereld. Na 80km staan we voor ons overnachtingsadres in Brummen. Wat een enthousiaste ontvangst door gastvrouw Annelies…We kunnen onmiddellijk onze doornatte regenkledij uitsloven en uithangen in de fietsenbergplaats en ons drogen in hun knusse living. Hier worden we begroet door Hans, met veel excuus vertelt hij dat hij kortgeleden geveld is door ziekte en dat ze hun prachtig pand met veel spijt verkocht hebben.
Na een deugddoende babbel met het nodige vocht, begeleidt onze gastvrouw ons naar een in de tuin gelegen huisje……met alles erop en eraan. Ze neemt onze natte fietskledij mee om in haar huis te drogen, wat een servies. Op aanwijzen van Hans maakt onze gastvrouw tegen 19h een viergangen souper klaar…we genieten samen met hen van een gezellige avond met lange filosofische gesprekken en aangepaste muziek. Na een tijdje voelen we allen de vermoeidheid en zoeken onze zalige bedjes op. Slaapwel!
16-08-2024 om 14:13
geschreven door Via de la Plata
Het schelle gekraai van de haan in het kippenhok op enkele meters van onze kamer, belet ons lang te slapen. Het is amper dag en hij weet van geen ophouden….Zelfs oordopjes volstaan niet. Wanneer we samen met de andere gasten ontbijten, horen we dat ook zij vroeg gewekt zijn….Toch zijn wij vol optimisme er wordt een niet regendag voorspeld.
Inpakken en wegwezen dan maar. Onze gastheer Martijn had gisterenavond verteld dat hij niet meer aanwezig zou zijn, dus is het opstappen zonder afscheid! En toch…net op het ogenblik dat we willen wegrijden komt onze gastvrouw toch vlug afscheid nemen, we krijgen net de kans om een selfie te nemen.
Het is kil en mistig wanneer we het fameuze kasteel van Arcen voorbijrijden. Arcen het voormalige vestingstadje is erg toeristische. Overal worden de terrassen klaargemaakt, er is al heel wat bedrijvigheid bij de horecazaken. We verlaten Arcen via het Raadhuisplein richting het veer. Maar eerst rijden we voorbij de brouwerij “Hertog Jan” net buiten het dorp. We horen dat de ligging van de brouwerij hier geen toeval is, gezien er vlak naast de brouwerij zich een bron bevindt. En …..in bier zit zeer veel water… toch!!!
Op de andere oever zijn we in Broekhuizen en iets verder in Blitterswijck. We waren hier vroeger eens en weten dat er een molen staat bij een forellenvijver “Keijzersberg”. Onze nieuwsgierigheid drijft ons de opritweg in te slaan…en ja de molen lijkt nu afgewerkt. Onder het gevaarte is een horecazaak. De molen stond vroeger op een andere plaats in het dorp. Ook al zijn we nog maar 12km ver, we lusten koffie en blijven lang praten met enkele leeftijdsgenoten. Iedereen is benieuwd wat we hier uitspoken…. Wij begrijpen soms helemaal niets van hun Noord-Limburg dialect. En toch….blijven we te lang hangen.
Na een poosje flink doortrappen komt zowaar de zon door de bewolking piepen, wanneer we na een brug opnieuw op de andere oever zijn.. We rijden voorbij het Leukermeer met een Jachthaven naar het Reindersmeer. Hier moeten we over een verlaten sluis naar de Bosserheide in Well. Dit gebied maakt deel uit van Nationaal park De Maasduinen. Dwars door een groen landschap van ruig gras en wilgen, een duidelijk winterbed van de Maas zijn we in Aijen. We nemen het veer van Oud Bergen naar Vierlingsbeek en zijn nu plots in Noord-Brabant. Dorst en honger doen ons het dorp binnenrijden. Maar we vinden geen enkele eetgelegenheid open. Het is maandag, alles is dicht. Picknicken op het dorpsplein bij een Plus-winkel is de oplossing. Gelukkig kan het vandaag, mooi in het zonnetje met veel belangstelling van de nieuwsgierige plaatselijke bevolking.
Op naar Boxmeer door een uniek en betoverend landschap van meidoorn-en sleedoornheggen. Het is oppassen geblazen, zonder zicht op wat zal komen. De vele tegenliggers met snelle e-bikes hebben plots de zon gezien, we moeten het kalm aan doen…..het is precies een echte senioren processie op de fiets! Dit Maasheggengebied is honderden jaren oud, en daarmee zijn ze een unieke bron voor authentiek, inheems plantmateriaal. Wanneer we over de zandpaden tussen weilanden vol bloemen fietsen vergeten we even dat we in de 21e eeuw zijn. Deze ondoordringbare heggen waren vroeger een waar obstakel voor oprukkende legertroepen. Ook dienden deze stekelige heggen als perceel afscheiding en boden vroeger hout om gereedschappen van te maken.
Na al dat kronkelen komen we aan de brug over de Maas naar Gennep. Deze vakwerkbrug van staal en beton, met vijf overspanningen is een verbindingsschakel tussen Noord-Brabant en Limburg. Gennep ligt in het uiterste noorden van Limburg tussen de grens met Noord-Brabant en Duitsland ingeklemd. Net voorbij Mook en Middelaar zijn we bij de Mookerplas. Dit is een recreatiegebied en ligt ten oosten van de Maas, waarmee het via een keersluis verbonden is. Na het Maldenbos belanden we onverwachts op een vliegveld. Het is een zweefvliegveld van de Nijmeegse Aeroclub. Binnen enkele kilometers zijn we in Nijmegen. Deze stad ligt in Gelderland, dicht bij de grens met Duitsland. De gemeente telt ongeveer 180.000 inwoners De stad ligt grotendeels op de zuidelijke oever van de Waal, aan de voet van een stuwwal. Na de Tweede Wereldoorlog breidde de stad zich naar het zuiden en westen uit.
Oei wat is dat hier plots allemaal ??? We zijn bij de stadrand, hoe kunnen we het hier veilig houden tussen al dat fietsverkeer van jong geweld??? Ze komen van alle kanten met oma-en bakfietsen, maar opgepast ook zware fat bikes zoeven er maar op los. Hopelijk geraken we vlug bij ons overnachtingsadres! De GPS brengt ons in de Gorisstraat bij ons logeeradres.
Marij is verwonderd, ze had ons later verwacht…..We moeten onze fietsen in een hier tegenover liggende autowerkplaats stallen. Langs een steile trap sleuren we onze fietstassen tot op de 2° verdieping. Hier presenteert onze gastvrouw ons gelukkig een verfrissing. Na een lange rust- en vertelpauze, krijgen we honger. Avondmalen doen we iets verder in de wijk in het bruin café “Beij Ons”. Na een prachtige, maar vooral droge fietsdag kruipen we vroeg en voldaan onder de veren….Slaapwel.
11-08-2024 om 14:08
geschreven door Via de la Plata
Er wordt opnieuw slecht weer voorspeld! Moeten we het nu echt geloven? Ach, het kan ons niet deren we moeten er toch door…We besluiten te laten komen wat komt. We weten waar onze regenkledij in de tassen zit! Aldje serveert ons een overvloedig ontbijt, het is genieten terwijl we toch enige moeite moeten doen om haar gezapig Limburgs te begrijpen.
Aldje legt ons uit dat Limburgers elkaar best begrijpen ook al hebben ze in elk dorp hun eigen dialect. Wij vinden het ietsje langzamer en-of slepend taaltje met toonhoogtevariatie erg typerend voor Limburgers.
Terwijl we onze fietsen beladen hebben we prijs, we moeten onze regenkledij onmiddellijk aandoen. Goed ingepakt starten we richting de Maas via een grote grindplas de “Grote Hegge”. We kruisen een typisch Hollands bruggetje en zetten koers naar Wessem. Een rustig landelijk stadje tussen Heel en Thorn aan de Maas.
Terwijl de regen maar overvloedig plenst zijn we in Heel een dorp bijna volledig omringd door grindplassen. Na 12 kilometer koersen we over een enorm sluiscomplexen gesitueerd tussen het Lateraalkanaal en de Maas. Ook al is het grijs toch vorderen we goed en zien in de verte de stad Roermond opdoemen. Roermond, de stad aan het water, heeft een historische binnenstad met oude gebouwen en monumenten. Hier is het heel wat drukker, gelukkig kunnen we op GPS zonder moeilijkheden de stad doorkruisen. De overvloedige regen belet ons te genieten. Na een Industriezone zijn we blij opnieuw in de groene natuur richting Asselt. Het terpen-kerkje steelt onze aandacht, we lezen dat het een waar museum is en oorspronkelijk stamt uit de 11° eeuw. Het is een erkend cultuurhistorisch waardevol gebouw. Het ligt nog steeds in zijn natuurlijke, oorspronkelijke omgeving en heeft de status van “beschermd dorpsgezicht.
Na enkele gehuchten zoals Wieler, Rijkel en Ouddorp komen we in Beesel. Wanneer we een dode Maas-arm voorbij zijn moeten we het veer naar Kessel nemen. Kessel is een historisch dorp aan de Maas met markt, monumentale hoeves en villa’ s en een schitterend Maaspanorama met als blikvanger Kasteel de Keverberg. In Baarlo vinden we een restaurant waar we pauzeren en een vissoepje nuttigen. Ondertussen strompelen er enkele stappers binnen, ze lijken doodmoe en hebben nood aan rust, we vernemen dat ze trainen voor de vierdaagse van Nijmegen.
Raar maar waar, wanneer we starten is het opgeklaard en kunnen we onze regenkledij bergen. Vlug zijn we aan het veer naar Steyl. Van op het veer zien we een tweetorenkerk opdoemen, het is een kloosterkerk van missiezusters. Wanneer we Tegelen voorbijrijden wordt het drukker. We blijven op de Maasdijk en moeten ons tempo temperen, heel wat ingeduffelde wandelaars versperren regelmatig het fietspad. We willen Venlo binnenrijden. Maar plots moeten we onder een terrasafdak schuilen voor een harde regenbui…. We kunnen gelukkig koffie en gebak snoepen en genieten van wat rust. Had het maar enkele minuten gewacht met regenen dan waren we in het centrum geweest.
Venlo is een bruisende stad omgeven door groen. Venlo is ook één van de slechts twee Hanzesteden van Limburg met karakteristieke gebouwen in het historische centrum. Blijven wachten kan niet dus opnieuw onze natte regenkledij aantrekken is de boodschap. We rijden door Venlo zonder ervan te genieten spijtig toch! Op naar Arcen, vanaf Velden naar Hanik daar koersen we in de regen door de Schandelosche heide. Een natuurgebied welke bestaat uit bos en vennen, de Ravenvennen.
Wat een geluk, we verlaten het bos en rijden recht ons overnachtingsadres binnen. De gastheer Martijn is heel attent en komt ons snel begroeten. We kunnen onze fietsen onder een afdak stapelen en worden onmiddellijk naar de slaapplaats begeleid…Het is een kelderverdieping met twee ruime kamers, keuken gedeelte en badkamer. Enkele minuten later hangt alles te drogen aan ons gebruikelijk gespannen lijntje en nemen we een warme douche…heerlijk toch! Later beseffen we dat we niet de enige gasten zijn, er zijn nog twee fietsende dames die hier voor enkele dagen verblijven…. Hier in Arcen staat het gelijknamige kasteel dat bekend staat om zijn indrukwekkende tuinen. Meer dan 15 uniek ingerichte kasteeltuinen vol prachtige bloemen en planten, ze maken van het Kasteel Arcen een unieke plek
Avondmalen doen we in Restaurant de Maasparel Arcen, het wordt een culinaire verwennerij. We kiezen, nu het nog net kan, asperges met ham en een eitje, heerlijk verrassend met een lekker wit wijntje. Afsluiten doen we met een ijscoupe. Bij het verlaten van het restaurant worden alle mannen extra verwend. Het is hier vandaag vadertjesdag. We krijgen een versierd flesje speciaal Hertog Jan bier en een luxe-flessenopener.
Bij het terugwandelen langs een Maascruise-aanlegsteiger, spreken we nog met een passagierster-fietser van een aangemeerde cruiseboot, een Amerikaanse, ze is opgetogen over al wat ze gezien heeft in België en Nederland. We strompelen rustig naar onze slaapplaats en kruipen vroeg onder de dekens. Slaapwel.
30-07-2024 om 18:26
geschreven door Via de la Plata
1 Dag 1 Brugge – Hasselt – Thorn zaterdag 15 juni 2024
2024
Dwars door Nederland Fietstocht
Pol & Bob
Dagboek van een fietstocht van 15 tot 29 juni 2024
We blijven het herhalen, Nederland is ons favoriete fietsland.
En…wat heeft het veel, ja heel veel verdoken troeven.
We kennen de duinen van de Noordzeeroute, de wateren en vlakten van Friesland en de heidebossen van de Veluwe.
Maar wat staat je verstomd van de natuur in Limburg, Oost-Nederland de provincies Drenthe, Overijssel, Gelderland en Utrecht. Een aanrader voor elke natuurfietser. We reden wel 85% van de tijd door een aaneenschakeling van pure natuurgebieden, langs meren en meanderende rivieren het was heerlijk. Ik liet mij inspireren door een kaartje toegestuurd door onze gastvrouw VOF 2023 Mariëtte uit Hoogerheide. Zij deed een gelijkaardige tocht in 2023 met campingverbijven.
Zie hierna het verslag dag na dag van onze 2024 fietstocht.
Dag 1 Brugge – Hasselt – Thorn zaterdag 15 juni 2024
Voor de eerste maal zijn we slechts met twee, het doet wat raar. De weerman beloofde niet veel goeds. Toch stappen we met veel moed om 9h09 op de trein naar Hasselt het is fris en bewolkt…Een medepassagier fietser in korte broek en T-shirt houdt ons twee uur, met veel gepraat goed bezig…zou hij nu echt geen last hebben van de koude temperatuur? We vervelen ons niet, tot we plots om 11h30 in Hasselt arriveren.
Starten doen we vanaf de hoofdstad van de provincie Limburg richting Albertkanaal. “Fietsen door het water” is onze eerste unieke fietsbelevenis. In domein Bokrijk rijden we meer dan 200 meter dwars door een vijver. Van de ene oever tot aan de andere, met in het midden water welke aan weerszijden op ooghoogte staat.
Je voelt, ziet en ruikt het water…We blijven nog een tijdje door het domein Bokrijk rijden, dit openluchtmuseum ligt in Genk is wel 550 hectaren groot. Na het arboretum en openluchtspeeltuin, verlaten we langs een heidegebied Bokrijk.
Druk autoverkeer met veel gebrek aan eerbied voor fietsers doet ons na 1h1/2 midden in Genk belanden.
De stad is een van de belangrijkste industriële steden van Vlaanderen. In het verleden waren er drie steenkoolmijnen en later werd haar ligging aan autosnelweg E314 en het Albertkanaal economisch belangrijk. Hoog tijd om de innerlijke mens wat te versterken. Ondertussen is de zon van de partij en kunnen we zonder fietsvest verder. Na het golfterrein “Striemerheide” staan we plots voor het stationnetje van As. Spijtig genoeg zijn ze het gebouw aan het renoveren, hier hadden we graag koffie genuttigd.
In 1901 werd in As de eerste Limburgse steenkool gevonden door André Dumont. Hiermee begon de industrialisatie waarmee vooral de omliggende gemeenten hun voordeel deden. As is nu een residentieel dorp te midden van heidevelden en bosgebieden op de grens van Kempen en Maasland.
Er zit niets anders op dan verder fietsen en de koffiepauze uit testellen In Dilsen-Stokkem rijden we door de ecovallei Vossenberg met een brug over de Europalaan waar fietsers en dieren veilig kunnen oversteken. We kruisen de Zuid-Willemsvaart op het oude kolenspoor welke mooi als fietssnelweg aangelegd is.Deze F751 loopt van As naar Maaseik. In Rotem een gehucht van Dilsen zien we plots een terrasje met de naam “Fie” waar we kost wat kost een “Kompel” of mijnwerkersbier moeten proeven….
Op de markt van Maaseik bewonderen we het standbeeld van de gebroedersJan en Hubert van Eyck hier in hun geboorteplaats. Even verder in het pittoreske dorpje Aldeneik, liggen op de zonovergoten zuidoosterhellingen langs de Maas, de 10 hectaren grote wijngaarden van Aldeneyck. We nemen een kijkje op het terras, maar zonder reserveren kunnen wij spijtig genoeg niet snoepen van een van de beste Belgische wijnen! Toch kunnen we een gezellig praatje maken met de eigenaar en vernemen we dat het warme microklimaat en de unieke stenige bodem garant staan voor een elegante en fruitige smaak met een lange afdronk.
We blijven op de Maasoever voorbij Ophoven en Kessenich hier zijn we op het meest noordoostelijke punt van België, met overblijfselen van de Maaslandse grindwinning, nu watersportmeren. Na wat kronkelen zijn we in het witte stadje Thorn. De karakteristieke witgeschilderde gevels van de historische gebouwen die het stadje sieren deze opvallende architectuur.
De Abdijkerk van Thorn torent hoog boven de witte huisjes uit. Nu op zoek naar onze Vrienden op de Fiets overnachtingsplaats bij mevrouw Aldje.
Wat een enthousiaste ontvangst, we zijn opgetogen met onze zalige eerste overnachting. Aldje is een spraakwaterval en duivel doet het al in haar dorp. Plots moet ze ons alleen laten, er is een schuttersfeest deze avond in het nabijgelegen dorp Wessem, waar ze helemaal niet gemist kan worden……
We wisten helemaal niet dat hier in deze streek zo’n schutterij korpsen en feesten bestaan. Het zijn blijkbaar overblijfselen van de schuttersgilden uit de Middeleeuwen die de zelfstandigheid van steden en dorpen moesten beschermen! Nu is het een soort wedstrijd tussen Limburgse dorpen met schietsport vuurwapens.
Ons avondmaal nemen we in het bruin café “de Zonnewijzer” Het was er uitzonderlijke kalm, waardoor we gezelligheid misten….
Toch waren we opgetogen over onze meer dan geslaagde eerste fietsdag met heel wat beter weer dan voorspeld. Slaapwel.
23-07-2024 om 18:53
geschreven door Via de la Plata
