Dag 4 Nijmegen – Brummen dinsdag 18 juni 2024

Het lijkt wel niet klaar te worden. Zwartgrijze wolken beloven niets goeds. En het weerbericht voorspelt een dag met zeer veel regen…Met Marij hebben we om 8h30 afgesproken om te ontbijten. In haar living op de 1° verdieping genieten we van een uitgebreid ontbijt, onze gastvrouw is verwonderd hoeveel koffie wij ’s morgens wel drinken…Na nog een lange babbel moeten we opstappen. Zonder regenkledij zal het niet lukken vandaag. Voilà, terwijl we onze fietsen beladen is het vlug regenvest en regenbroek aantrekken voor het telaat is!

We starten richting Nijmegen centrum, een groot voordeel met al die nattigheid, we zijn alleen op de baan. Geen druk fietsverkeer we zijn bijna de enigen in de binnenstad. We rijden recht naar de "Groote Markt", blijkbaar is dit gedeelte van de stad het zwaarst gebombardeerd in de 2° Wereldoorlog. Door een reeks winkelstraten belanden we aan de Waalhaven.

 Langs de Waalkade met zijn vele terrassen met zicht op het water, moeten we onder de Waalbrug om op de LF3 Rijnfietsroute te geraken.  Deze stalen boogbrug heeft een lengte van 600m en is de meest oostelijkste brug over de Waal in Nederland. De Waal is een arm van de Rijn de totale lengte bedraagt 82 kilometer. De Waal is zeer belangrijk voor de waterafvoer en de scheepvaart in Nederland.

Het blijf maar water gieten terwijl we goed vorderen door de Ooijpolder, een natuurgebied en onderdeel van het Natura 2000-gebied Gelderse Poort. Hier en daar worden we er attent op gemaakt dat we moeten oppassen voor wilde paarden, grote ganzen en galloway runderen...welke hier grazen in de uiterwaarden van de Waal. We houden ons strikt aan de uitgestippelde route en wagen ons door de slijkerige paadjes door de Millingerwaard. Dit is een van de oudste natuurontwikkelingsgebieden langs de Waal, met enorme ooibossen met reeën en moerassen waar bevers zwemmen. Dit gedeelte van de Waal is ook een kraamkamer voor vissen.

 Er staan 24 kilometers op ons tellertje bij de veerverbinding tussen Millingen aan de Rijn en Pannerden. We staan hier helemaal alleen in de gietende regen…zo denken we! Slechts elk uur is er een overtocht, het wordt dus meer dan een half uur wachten. We haasten ons naar het koffiehuis iets verder. Grote verwondering in de zaal zitten minstens 15 doorweekte fietsers, allemaal collega’s trekkers. Het wordt een ware verbroedering iedereen geeft iedereen moed, we willen geen gezeur meer horen over het bar slechte weer.  De uitbaatster zal veel kuiswerk hebben wanneer al die natte koffieslurpers, haar zaal zullen verlaten, de vloer ligt vol water en slijk.

De veerverbinding tussen Millingen aan de Rijn en Pannerden voert over de Rijn op slechts een kilometer afstand vanaf de kop van Pannerden, waar de Rijn zich splits in de Waal en het Pannerdensch Kanaal. De overtocht duur ca. 5 minuten.  Enkele met tenten bepakte trekkers, willen van ons weten waar en hoe wij overnachten. Zij krijgen hun slaapgerij niet meer droog. Niettegenstaande het ervaren fietsers lijken, hebben ze nog nooit van “Vrienden op de Fiets” gehoord! Ze willen zich onmiddellijk lid maken. Pol heeft ondertussen een gesprek met de schipper, hij heeft gehoord dat wij Vlamingen zijn. In zijn jeugdjaren was hij bootsjongen op de binnenvaart. Hij herinnert zich nog goed de chaotische vaart rond Brugge met de Dampoort-en Boudewijnsluizen op weg naar Zeebrugge.

Op de Rijndijk koersen we door een waterrijkgebied “de Middelwaard” naar Loo. Hier moeten we opnieuw op een veer over de Neder-Rijn naar Huissen. We vliegen het dorp binnen en ploffen ons neer in bistro Longe. De zaak zit vol mensen die schuilen voor het vervelende regenweer.

Met 40km in de kuiten springen we vol moed terug op onze stalen paarden nu richting Arnhem. Arnhem ligt aan de Neder-Rijn en de IJssel. De stad algemeen bekend om de Slag om Arnhem. Deze stad was de plaats waar in september 1944, de geallieerde troepen de luchtlanding en veldslag voor de bevrijding uitvochten. Zonder moeite rijden we over de Mandelabrug dwars door de stad naar Rozendaal.

Hier starten we onze Veluwetocht bij het Kasteel. We moeten door het park en rijden zo de Veluwezoom in.  Onmiddellijk omhoog naar het Rozendaalse zand, een heideveld dat op 110m ligt, het is het hoogste punt van de Veluwe. Hier in een deel van het gebied is 17 ha bos verwijderd om het zand weer te laten stuiven. Dit om na te gaan welke effecten dit op flora en fauna heeft gehad. Ongelofelijk…. We rijden helemaal alleen op de anders zo drukke fietspaadjes. Wat kan regen een zaligheid betekenen toch!!! Vóór we de “Onzalige Bossen” induiken stoppen we aan de Carolinahoeve, een prachtig gerenoveerd pand en houden er een rustpauze met koffie en gebak…we zijn de enigste gasten.

De Onzalige Bossen is een eeuwenoud bosgebied op de Veluwe, in de gemeente Rheden. Dit bos bestaan grotendeels uit eiken en wordt doorsneden door enkele beukenlanen. Plots ontwaren we op enkele meters van ons een meelopend wild varken, lang duurt het niet hij verdwijnt in de donkerte. Bij Laag-Soeren komen we, als uitgeregende eendjes terug in de bewoonde wereld. Na 80km staan we voor ons overnachtingsadres in Brummen. Wat een enthousiaste ontvangst door gastvrouw Annelies…We kunnen onmiddellijk onze doornatte regenkledij uitsloven en uithangen in de fietsenbergplaats en ons drogen in hun knusse living. Hier worden we begroet door Hans, met veel excuus vertelt hij dat hij kortgeleden geveld is door ziekte en dat ze hun prachtig pand met veel spijt verkocht hebben.

Na een deugddoende babbel met het nodige vocht, begeleidt onze gastvrouw ons naar een in de tuin gelegen huisje……met alles erop en eraan. Ze neemt onze natte fietskledij mee om in haar huis te drogen, wat een servies. Op aanwijzen van Hans maakt onze gastvrouw tegen 19h een viergangen souper klaar…we genieten samen met hen van een gezellige avond met lange filosofische gesprekken en aangepaste muziek. Na een tijdje voelen we allen de vermoeidheid en zoeken onze zalige bedjes op. Slaapwel!