Dag 11  ’t Harde - Hilversum

dinsdag 25-06-2024

Wat hebben we zalig geslapen. Plots komt de gastvrouw met ons ontbijt. “Jullie moeten zelf koffiezetten en ik wil onmiddellijk afrekenen” krijgen wij als morgen begroeting te horen…Toch wijzen wij Marion erop dat wij ons onderkomen prima vinden doch dat onze ontvangst en het eten helemaal beneden peil is. We vinden dit niet fijn. Zij trekt haar schouders op en verdwijnt…we zien haar niet meer terug! Wat zouden wij hier misdaan hebben.  Later komen wij teweet dat we hier in de bijbelgordel zijn, met protestantse en gereformeerde gemeenschappen.  Zou het daar iets mee te maken hebben? We hopen van niet …. We hebben heel andere en aangename ervaringen en uitstekende herinneringen uit het verleden. Allé raar toch dat we zoiets moeten beleven hier! Inpakken, fietsen beladen en weg dan maar zonder afscheid of foto….

Het dorp van ’t Harde zijn we zo voorbij na enkele kilometers zijn we aan de rand van de Veluwse bossen. Het is prachtig fietsweer met een aangename temperatuur, toch is het frisser in de bomendreven. Langs een moeilijk paadje komen we bij het stuifzandgebied De Haere. Het is een kwetsbaar natuurgebied waar zeldzame planten en dieren voorkomen.

De zandvlakte wordt afgewisseld met heide en bosjes met jeneverbesstruiken. Na een tunnel onder de A28 kruisen we een dubbelspoor. Hier voelen we ons opnieuw echt in de Veluwe. Dicht bij Nunspeet moeten we door het Zandenbos. Een aangeplant bos waar vroeger stuifzand was, staan nu grove dennen. Die bomen hielden het zand tegen en maakten dat er heuveltjes ontstonden. Na de Zandenplas een recreatiegebied, rijden we evenwijdig met de autosnelweg en een golfterrein. Gelukkig verlaten we aan knooppunt 13 de autostrade, gedaan met het erg storen verkeersgeluid. Na het bruggetje kruisen we een wildrooster en zijn nu echt terug in de natuur.

Tussen Elspeet en Vierhouten is het afwisselend heide en bos.  In dit Vierhouterbos zouden er diverse dieren leven…Niets van gemerkt natuurlijk. Geen van de aangewezen soorten zoals herten, wilde zwijnen, vossen of dassen lieten zich zien! Bij knooppunt 73 Stakenberg buigen we rechtsaf richting Harderwijk. Toch blijven we door natuurgebieden rijden zoals de Leuvenumse Bossen, het Hulshorsterzand eer we in de bewoonde wereld komen.

Bij kilometer 32 zijn we in Harderwijk stad aan de Veluwerand en vroeger gelegen aan de Zuiderzee. Deze Hanzestad heeft talrijke monumenten bewaard we rijden langs een oude versterkingsmuur met de Vischpoort en de strandboulevard. Hier plots een telefoontje. Ik had oude gekenden, van op onze Bodensee fietstocht 2019, verwittigd dat wij Harderwijk zouden doorkruisen vandaag. Nel en Ab de Haas, hebben wij ontmoet fietsend langs de Rijn op 29 mei 2019. Ergens bij en gezamenlijke rustpauze rond Rheinfelden. Ab de Haas is al jaren radiomaker en bezieler van Wereldmuziek zender El Mundo. Ik bleef hem jarenlang volgen. Zowel Nel als Ab waren altijd benieuwd naar de fietsavonturen van “De bende van Bob” en bleven met mij in contact hierover!

Op het einde van het Zeepad op de LF22 aan Knooppunt 9 staan onze vrienden ons enthousiast op te wachten. Wat een ontvangst na al die jaren….Op hun zonnig terras met zicht op het Wolderwijdmeer geraken we maar niet uitgepraat. We worden getrakteerd met drank en taart. We blijven maar genieten van dit onverwacht weerzien echt uniek zoiets moois te beleven.

Het afscheid van onze leeftijden- en fietspassiegenoten is moeilijk. We worden lang en hartelijk uitgewuifd. Bedankt vrienden het gaat jullie goed. We blijven het randmeer volgen tot aan de sluis van de Ankervaart. Vanaf hier wordt het druk op het fietspad langs het Nijkernauw.

Op 55km zijn we in Spakenburg. Vanaf hier zouden we in de provincie Utrecht moeten zijn. Spakenburg opnieuw een van die kleurrijke havendorpen lijkt wel een openluchtmuseum. We dokkeren traag door het historische hart met een pittoreske kern. Je voelt nog steeds het visserijverleden wanneer je langs de oude platboden kotters komt. Ze zijn niet te tellen en men werkt er nog steeds aan op de scheepshelling.  We krijgen er dorst van, op een van de vele zonneterrasjes vlijen we ons neer, wat doet die frisse trappist deugd zeg! Ondertussen worden we getrakteerd op een voetbal Oranje gekke voorstelling. Men zou wel vergeten dat het EK-voetbal bezig is, en Oranje er nog bij is!

Op het einde van een kaarsrechte weg in Bunschoten buigen we rechtsaf richting Eembrugge. Langs de Eem een rivier belanden we in Baarn. Hier houden we een in de zon samen met de schoolverlatende jeugd, een ijsjespauze. Ondertussen komen we teweet dat de vroegere koninklijke residentie van koningin Juliana “Soestdijk” hier dichtbij in deze gemeente ligt.

Wij zijn amper het dorp uit en duiken opnieuw een bos binnen. Het is het Baarnse Bos op een uitloper van de Utrechtse Heuvelrug. Aan knooppunt 63 plots een plaat Hilversum en iets verder “Welkom in Noord-Holland”. Met de GPS is het nu op naar ons Vrienden op de Fietsadres in de Mediastad. Maar we hebben geluk we moeten de stad niet binnen onze VOF ligt aan de zuidrand in een groengebied. We worden meer dan hartelijk begroet door Eelco. Wat verlegen volgen wij de erg sportief uitziende man in het prachtige huis. We krijgen op de verdieping een heel ruime kamer met bijhorend sanitair ter beschikking. Onze gastheer had ons iets later verwacht en gezien wij bij hem deze avond souperen, stellen wij voor eerst iets te gaan drinken in de omtrek. “Bij de Zonnestraal in het bos hierachter is er een drank-terras” stelt Eelco ons voor…Enkele minuten later genieten we van een trappist op het zonneterras van de Zonnestraal. Het is een gerenoveerd paviljoen van een instituut-zorghotel “Professor Henri ter Meulen.”

Samen met ons gastgezin genieten we van een prachtig smakelijk souper. Eelco heeft ons culinair verwend. We blijven nog uren babbelen met het erg sportieve en reislustige paar Katja en Eelco. Na het bekijken van hun vele fotoalbums van ettelijke verre reizen worden we allen moe, hoog tijd om onze bedjes op te zoeken. Slaapwel!