Dag 12 Hilversum – Maarssen

woensdag 26-06-2024

Vandaag iets vroeger op dan anders omwille van de beroepsbezigheden van ons gastgezin. ….Geen probleem voor ons, wij passen ons aan. Na een heerlijke rustige nacht, ontbijten we samen met Eelco en Katja. Het sportieve stel zijn benieuwd naar ons dagprogramma. Ze vinden het uitstekend dat we vandaag door het Gooi en langs de Vecht zullen rijden….”jullie zullen het zich niet beklagen” krijgen we van beiden te horen. Bedankt vrienden jullie deden het uitstekend, we zijn hier echt verwend geworden. Katja is als eerste weg per fiets en enkele minuten later nemen wij afscheid van Eelco, een foto en weg zijn wij!

Na 3 kilometer zijn we in het centrum van Hilversum. Ik wil absoluut het toch wel gekende stadhuis zien. Dit gebouw “Het Raadhuis” een hoogtepunt uit de vele ontwerpen van architect Willem Dudok. Het gebouw geniet internationale bekendheid en is een gebouw uit kubistische volumes en horizontale gevellijnen met een toren. Het geheel is gemetseld met gele lange bakstenen. Het is een streng eigenzinnig en individualistisch ontwerp van de jaren 1930.

Even verderop duiken we het Corversbos in. Nu voorbij Landgoed Gooilust, één van de vele landgoederen die ’t Gooi rijk is. Het is de moeite met dit prachtig fietsweer hier nu voorbij deze mooie siertuinen te kunnen rijden.  Bij knooppunt 10 zijn we midden in het Spanderswoud met hier en daar bunkers. We belanden na dit bos op een groen weids boerenland met veel rechte beken.  Na wat kronkelen staan we aan de stervormige vestingen van Naarden. Maar het lijkt wel een dubbele omwalling met grachten. We rijden rond het stadje en toch willen we ook het centrum zien. Bij de kerk houden we samen met de talrijke toeristen een zonnige koffiepauze. Naarden is een van de best bewaarde vestingsteden en onderdeel van de Nieuwe Hollandse Waterlinie.

Na het kruisen van een drukke autosnelweg de A1 fietsen we op een dijk naast het Gooimeer. Dit is een groot randmeer dat ontstond bij de inpoldering van zuidelijk Flevoland, dit meer was vermoedelijk vroeger de Zuiderzee? Heel vlug moeten we opnieuw onder een nog drukkere autosnelweg de A6 en zijn in Muiderberg. Opnieuw langs het water maar nu noemt dit het IJmeer. We houden een pauze op de dijk waar de talrijke watervogels van dichtbij te bewonderen zijn. Verder in het water liggen er een reeks groene eilandjes, het zijn paradijzen voor trek- zang en watervogels en ontoegankelijk.

Op een 2 kilometerlange kaarsrechte Polderweg ontmoeten we enkele stappers. We worden door de heren herkend als die “Gekke Belgen” van de reeks “Dwars door de Lage landen”… Het is een echte tv-hype, wordt ons met veel enthousiasme verteld. Maar onze maag begint te rammelen, op naar Muiden.

Maar eerst komen we aan het Muiderslot. Het Muiderslot is de oudste waterburcht van Nederland. We rijden door het poortgebouw en bewonderen met ontzag het fameuze slot. Grote dorst doet ons een plaatse zoeken op het overdrukke terras van Ome Ko bij de sluisbrug. Maar het personeel kan de drukte niet aan. We peddelen het stadscentrum binnen over het grote oude sluizencomplex. Dit is de verbinding tussen de rivier de Utrechtse Vecht en het IJmeer. De sluizen zouden 350 jaar geleden gebouwd zijn. ’s Zomers stroomt het water van het IJmeer naar de Vecht. Maar als het water in de Vecht te hoog staat stroomt het andersom. In de winter staat het water in de Vecht en het IJmeer normaal even hoog.

Na enkele kilometer komen we langs de Vecht in Weesp hier hebben we meer geluk.  Op het zonnige terras van ’t Helletje langs de kade genieten van een koude schotel en een trappist. Ondertussen worden we uitgebreid gebrieft hoe Oranje het doet op het EK. Een groep leeftijdsgenoten willen weten wat fietsende Vlaming hier uitspoken…na een lange babbel moeten wij kost wat kost verder en worden door hen luidruchtig uitgewuifd. Wat een gezellige boel! Vlug zijn we bij het Torenfort aan de Ossenmarkt. Het is een van de laatste torenforten waarmee de waterlinie werd versterkt. Het is in baksteen uitgevoerd rond met een diameter van 34 m en de muren zijn 1,8 m dik. We verlaten Weesp en blijven nu langs de Vecht. De tocht gaat door veengebied en langs akkers en plassen. We komen langs molens en gemalen die het gebied al eeuwen drooghouden. Dit gebied konden ze in een oorlog onder water zetten. In en rond het water is het overal groen met veel soorten waterplanten. Na het verlaten van Weesp zijn we op de andere oever. Vanop de dijk hebben we een prachtig zicht op de rivier. De woonboten bij het gehucht de Horn zijn niet te tellen!

Na een grote meanderende bocht komen we na een sluisje bij Fort Uitermeer. Het fort beschermde de ’s-Gravelandse Vaart, en de schutssluis. Het is ook een onderdeel van de Oude en Nieuwe Hollandse Waterlinie en de Stelling van Amsterdam. Na de Spiegelplas duiken we een bosje binnen op een eng zandpaadje. We fietsen hier op een smal eiland in de Ankeveense Plassen.

Volgens aanwijzingspanelen zouden we in dit bijzondere landschap, het gezang van de snor en de kleine karekiet moeten horen, ook het hoempen van de roerdomp is mogelijk. Maar we kennen er te weinig van! Ook al houden we ons een tijdje stil, enkel het geluid van zwemmende jongelui kunnen we thuiswijzen!

Bij kilometer 45 moeten we samen met een groepje leeftijdsgenoten wachten op het pontje. Hier kruisen we de Vecht met een elektrisch fietspontje naar Nigtevecht. De jeugd van het dorp houdt op het graspleintje aan de oever een zwem- en duikdemonstratie. Wat een ambiance met dit zomers weertje, we houden samen met de andere fietsers een rustpauze.

Kronkelend op de Eilandseweg tussen het Amsterdam-Rijnkanaal en de Vecht belanden we in Vreeland. Na het kruisen van de rivier houden we koffiepauze. Vanaf Breukelen wordt het heel wat drukker op de dijkweg, vermoedelijk wordt deze mooie fietsweg als sluipweg gebruikt...Ook hier is er weinig eerbied voor het fietstoerisme publiek, we worden bijna van de weg gemaaid! Wat een toestand en dit in het absolute fietsland Holland! Hier op de oever staan er verschillende monumentale herenhuizen, eentje ervan wordt vermeld als Kasteel Gunterstein.

Op de Vecht blijven de kleine pleziervaartuigen met zwaaiende bemanning richting Maarssen ons begeleiden. We kunnen het ons voorstellen hoe zij genieten van op het water van deze betoverende schoonheid van de Vecht tijdens hun rondvaart! Wat een pracht langs deze groene oevers, met oude kastelen en statige landhuizen die een rijkdom uitstralen. Blij dat we van deze bijzondere historische waterweg met alles wat erbij hoort hebben kunnen genieten……

Na 65 kilometer zijn we ter bestemming, de gps-track stopt, jawel net voor het huis van onze Vrienden op de Fiets. Het gastgezin ontvangt ons met open armen. Na een drankje en een praatje met Piet en Tia krijgen we de 2° verdieping ter beschikking. Een prachtige slaapplaats met eigen sanitair, wat een luxe. Piet bezorgt ons enkele eetadressen en raad ons aan het wandelpad langs de rivier te nemen tot in het dorp. Toch is het verder dan gedacht we slenteren zeker 2km langs de Vecht. Langs de oever ligt het vol plezierbootjes met souperende bemanningen…. Het is een plezier om iedereen te begroeten en hun blijgezind te zien genieten van de avondzon.  We krijgen er honger van! Zelfs op voorbijvarende sloepen is men aan ’t eten en drinken….  

In het dorp bij de brug is het precies feest. We gaan kijken en op het terras van eetcafé “De Dorpsgek” is er veel ambiance. We vleien ons neer tussen de plaatselijke bevolking en voelen ons onmiddellijk zoals thuis. Hier draait blijkbaar alles om een warme gezellige sfeer. De patroon komt ons met een humoristische kwinkslag begroeten, heerlijk zo’n warme ontvangst! Het is op deze warme avond werkelijk genieten van een heerlijk menu met enkele Quadrupel La Trappe. Met een flink gevuld buikje stappen we langs het overpad terug naar ons slaapadres. Na nog wat praatjes met buiten zittende plaatselijk mensen bij hun prachtige typische huizen, zijn we zoals afgesproken goed op tijd terug. Wat een heerlijke dag, Slaapwel!