Dag 13 Maarssen – Woudrichem

donderdag 27-06-2024

Als we op het afgesproken uur komen ontbijten genieten we van de stralende zon. Tia verwent ons met een overvloedig ontbijt, terwijl Piet zijn werk heeft met voederen van de dieren. Toch willen ze beiden weten hoe wij de avond in het dorp beleefd hebben. Grote hilariteit, als wij vertellen dat wij bij de Dorps Gek soupeerden…Piet raadt dit eetadresje telkens aan bij zijn gasten en iedereen is steeds vol lof! Na nog een hartelijke babbel nemen we afscheid van dit prachtige Vrienden op de Fiets gastenpaar….

Vandaag rijden we zuidwaarts, op naar de grote rivieren! Toch houden we eraan om nog eens door Maarssen te fietsen. Maarssen bestaat uit twee delen, het oude gedeelte ten noorden van het kanaal Maarssen-dorp, aan de andere zijde van het kanaal, een relatief nieuw gedeelte Maarssenbroek. Toch lijkt Maarssen groter dan wij dachten, na 5km zijn we aan de Haarrijnseplas, een zandwinningsplas. We rijden dwars door dit meer tot bij “Kasteel de Haar” Dit wordt aangewezen als het grootste en meest luxueuze kasteel van Nederland! We moeten er omheen fietsen en toch hebben we het gevoel dat al dat groen hier bij dit fameuze kasteel hoort.

Op de Breudijk net vóór Harmelen zijn er kersen te koop…zonder aarzelen rijden wij het erf van de “kersen boerderijwinkel van familie Oosterom" op. Het is hier precies feest. Een grote groep van een nabijgelegen zorgboerderij, met mentale beperking, zitten samen met hun begeleiders en een accordeoniste te zingen op het terras. We kopen kersen en snoepen die samen met de zich kostelijk amuserende bende op!

Tot een van de begeleidsters ons uitnodigt om mee te zingen. “We zijn Vlamingen” vertellen we haar. “Dat maakt niets uit, zing dan in jullie taal”! De olijke accordeoniste is onmiddellijk mee als we het Brugs lijflied neuriën….. En daar gaan we dan in duo:

Zie 'j van Brugge zet je vanachter

Je moe' van voaren in de reeke nie' gon stoan

Zie 'j van Brugge zet je vanachter

Mé zowwe zot van voaren zoed da' toch nie' goan

Want ze zeggen damme zot zin

Mo dat is dwoaze proat

Me zyn verdrooid zo zot nie' ofdat onze mutse stoat

Mo zie' van Brugge zet je vanachter

Je moe' van voaren in de reeke nie' gon stoan

Zie 'j van Brugge zet je vanachter

Of héél d'n boel zoe kennen no d'n knoppen goan

Ons publiek is uitzinnig en we worden met gejuich en applaus bedankt. Toch houd ik eraan in mijn mooiste Nederlands uitleg te geven bij de tekst van dit lied. Het refrein refereert naar de geschiedenis van Brugge onze stad. ’s Avonds werden de poorten van de stad gesloten en aan de Bruggelingen werd gevraagd om achteraan in de rij te staan wachten bij het Oud Sint-Janshospitaal. Dit om de zieken van buiten de stadspoorten te laten voorgaan. Feitelijk een barmhartige bedoening toch! 

Als dank krijgen we nog een ijsje van de familie Oosterom. Elke dag een goede daad was vroeger de leuze bij onze zeescoutsgroep…en we zijn dit niet vergeten! Maar nu vlug verder, we hebben nog maar 12km en het is al 11h…

In Harmelen dwarsen we enkele keren de Leidse Rijn om door een groen boerenland in Montfoort te arriveren. Langs de Hollandse IJssel fietsen we naar Oudewater. Dwars door een polderlandschap met grote boerderijen.

In Oudewater is het wat kronkelen langs grachten en over bruggetjes. Oudewater ligt aan de monding van het riviertje de Lange Linschoten en de Hollandse IJssel. In het historische centrum nemen we een kijkje in de Grote of Sint-Michaëlskerk. Het is een gotische hallenkerk. We worden hartelijk begroet door de dominee en houden een gezellig praatje met hem. De kerk was eerst een katholieke kerk en is sinds 1572 in protestantse handen.

Door een dunbevolkt veenweidegebied, het Polsbroek komen we in Schoonhoven. Jaja het dorp van Frank en Corrie de stappers, welke wij ontmoet hebben in Ootmarsum. We willen hier middagmalen in het stadje. Op de Oude Haven bij “de Blauwe duif” hebben we prijs, we kunnen niet voorbij dit drukbezet zonnig terras.

Samen met vele leeftijdgenoten genieten we van een deugddoende trippel en een lunch. Schoonhoven is een charmant en idyllisch stadje, de Zilverstad genoemd aan de rivier de Lek. We verlaten de stad via de Veerpoort. Deze poort is onderdeel van de waterkering en wordt bij hoog water met houten deuren gesloten. Met het veer belanden we op de andere oever van de Lek.

Na dit toch wel heel drukke veer met heel wat zwaar verkeer zijn we vlug in Nieuwpoort. We kruisen dit minivestiging stadje langs vestingwallen. We vinden het absoluut een mooi en goed bewaard stadje met typische Hollandse huisjes. Maar we zijn er in een wip voorbij! Nadat we de Lek verlaten hebben is het kilometers door een groen landschap met lage weiden en landbouw. Arkel is het eerste dorp nadat we het Merwedekanaal gekruist hebben. Nu fietsen we tussen het kanaal en de Linge tot Gorinchem…..of is het Gorkum?

Gorinchem een belangrijke vesting in de Oude én de Nieuwe Hollandse Waterlinie. De vestingwallen of stadswallen lopen helemaal rond de stad met uitzicht over de rivieren. Op die dijkwallen staan imposante kanonnen en molens. We moeten door erg gezellige en levendige winkelstraatjes. Voorbij de Lingehaven en het sluis komen we aan de veersteigers. Hier moeten we toch wel even opletten er liggen meerder veerboten, na wat vragen worden we doorverwezen naar de juiste boot naar Woudrichem. Betalen moet met een App maar dat lukt ons niet hopelijk kunnen we straks pinnen. Maar aan boord vinden ze het toch lastig, voelen we duidelijk! Het is een eindje varen op dit imposante water waar Waal, Afgedamde Maas en Merwede samenkomen, met verschillende tussenstops.

We hebben 70km op ons tellertje als we van het veer stappen en door de Gevangenpoort van Woudrichem rijden. Deze poort is de enige overgebleven waterpoort als onderdeel van de vestingwerken. In de Middeleeuwen had Workum een ommuring met vijf poorten. Maar deze poort diende later als gevangenis.

Op aanwijzen via mail van onze VOF-gastvrouw, gaan we eerst onze souper avond vastleggen. Ook hier hebben ze moeilijkheden met horecapersoneel volgens Emmy. En het is nog waar ook, als we bij restaurant “de Stroming” willen reserveren, worden we eerst afgewezen. Na wat aandringen bij de baas kunnen we toch een plaatse voor 2 bemachtigen tegen 19h. Maar nu eerst naar ons verblijf voor deze avond. Wat een prettig weerzien bij de familie Van Strien. Verleden jaar waren we hier ook maar toen met vier nog…Na een lange babbel met veel uitleg over onze afwezige vrienden en in ’t bijzonder over de toestand van Antoine, moeten we ons spoeden om te gaan avondmalen. Op het terras van het drijvend restaurant van “de Stroming” bij de haveningang, genieten we bij deze warme rustige avond van het gevarieerd souper met het nodige vocht…Alles duurt wat lang maar wij hebben tijd in overschot! Tevreden van onze prachtige fietsdag kruipen we onder de dekens…Slaapwel.