Proost, mr P! Een autobiografisch verhaal waarin de ongekende, mysterieuze mr P aanbelandt in het gezin van de auteur en er voorgoed zal blijven. Hij ontmoet daar de al evenmin geliefde mrs F. Op bepaalde dagen slaan zij de handen in elkaar en sturen het leven van de schrijfster in de war. Of hoe het leven van een jonge vrouw en haar gezin verandert na de diagnose van Parkinson. Zullen zij er met zn allen in slagen om het hoofd hoog te houden en is er een weg om te komen tot aanvaarding? Wie is de geheimzinnige mrs F?
Geboren in 1963 wist ik uiteraard niet dat ik op de leeftijd van 46 de diagnose Parkinson zou krijgen. Mijn man, 4 kinderen en enkele anderen geven me sindsdien de nodige steun. Zo ook de school waar ik lesgeef. Ik besloot dat ik mijn wedervaren niet voor mezelf mocht houden. Het zou een hulp kunnen betekenen voor lotgenoten, hun omgeving en belangstellenden. Het ontstaan van een bundeling van dagboek en blog is een logisch gevolg.
Hey mams, hé dochterHey mams,
mag ik je vandaag even wat vragen?
begint het je nog niet te dagen?
ik zou je zo graag willen smeken,
alsjeblieft, lach er toch niet mee!
ik wil zeker je hart niet breken,
maar het is leuker met zn twee.
zou je echt niet meer willen zeggen,
dat gehate - je weet wel - woord?
het is heel moeilijk uit te leggen,
dat is nu iets dat bij me hoort.
Beperkingen worden mijn deel
Ik denk nog steeds dat ik alles kan, maar nu en dan krijg ik het deksel op de neus. Het mij sterk houden is een verbloemen van
, maar maakt het ook niet gemakkelijk voor mijn omgeving. Zij vergeten hierdoor wel eens dat mijn rechterkant niet meer zo snel is als de rest.
Als ik wil helpen met het leggen van het afdak van ons terras, zorgt dit dan ook voor irritatie bij alle partijen. Het loopt (lees: legt) niet zo vlot als ik zou willen en mijn vingers komen dan ook tot tweemaal toe vast te zitten. Verwijten alom.
Ik ben niet duidelijk en mijn omgeving is vergeten dat Mr. P in mijn hoofd zit en alles met vertraging bestuurt of niet bestuurt. Ik ben dan ook de volgende uren van de kaart.
Uiteindelijk gooi ik het eruit dat Mr. Parkinson voortaan mijn tempo bepaalt en dat ik nog weinig tot niets daarover te zeggen heb. Onvoorstelbaar, maar waar. Praten is dan ook belangrijk en ik mag niet verwachten van mijn omgeving dat ze alles zo maar weten of kunnen afleiden.
Duidelijkheid is iets wat er voortaan bij hoort. Daar zal ik nog een hele kluif aan hebben. Ik ben dan ook iemand die vaak van alles denkt en dan vergeet dat de anderen haar gedachten niet kunnen lezen.
Mijn duidelijkheid van dat moment zorgt ervoor dat ik nadien op een aangepast tempo toch nog kan helpen met het afdak. Ik blijf de ganse dag van slag en zwelg van zelfmedelijden.
Te bestellen via de boekhandel met ISBN: 978-94-6176-181-1
of online, via uitgeverij Boekscout.nl Soest
paperback van 90 paginas
|