Vandaag vertrekken we wat later omdat we gisteren wat laat gestapt hebben in Las Vegas, ook omdat de stad het mooiste is bij nacht. Eentje is rijker terug gekomen dan dat hij vertrokken is, niet dat hij superrijk geworden is maar toch een extraatje heeft voor de rest van het verlof, proficiat…….(for me to know, for you to find out) Iedereen is toch vroeger klaar dan afgesproken, dus vertrekken we na de briefing iets vroeger. De motoren worden (weeral) eens volgetankt en hop, op weg naar de Hoover Dam. Hierover kan ik jullie niets vertellen vermits ik er met de volgwagen niet op mag. De controle is zo scherp dat ik alle bagage zou moeten uitpakken zodat ze in detail kan gecontroleerd worden. Ik rij dus (eenzaam) verder tot ik een geschikte parkeerplaats vindt om de “kindjes” op te wachten. Tijd voor mij om jullie een “inside info” te geven. De groep hangt heel goed aan elkaar en het taalverschil vormt geen barriere om zich verstaanbaar te maken. Uiteraard heeft de jongste telg, Julie, heeft wat bijval bij de “oudere” mannen….uiteraard enkel om de plezante sfeer te bevorderen. De route loopt bijna op zijn einde maar het hoogtepunt, bezoek aan de Grand Canyon met de helikoptervlucht moet nog komen, ben nieuwsgierig wat ze daar gaan van zeggen. Voor mezelf, 2de maal als 3-talige gids, heb ik weer wat ervaring kunnen vergaren, zowel op organisatorisch vlak als op communicatievlak. Voila, genoeg info hierover, back to the actuallity, nog beetje wachten en ze zullen hier weldra komen aangestoven op hun “iron horses” . En inderdaad, ze komen er aan en pik terug aan richting Kingman. In Kingman aangekomen worden er eerst een paar foto”s genomen van de oude locomotief die vroeger dienst deed op de Santa Fe lijn. Daarna nuttigen we het middagmaal in een “diner” rechtover de trein en nu wj een volle maag hebben bezorgen we de motoren een volle tank om ons dan richting Oatman, een stadje op de “Route 66”, te begeven…….onder mijn leiding, yep, ben weer op de motor gekropen, Justin gaat naar het hotel om alles al te regelen. De route richting Oatman bezorgd ons een paar fijne surprises…..we krijgen een stukje ondergelopen straat zodat we allen door het water waden met onze motoren en iets later komt het leuke……bochtjes pikken op de echte onvervalste “Route 66 Highway”. Vermits ik de route en de staat van de baan ken loods ik iedereen veilig tot in Oatman waar ons een nieuwe surprise wacht….. 2 ezels laten duidelijk hun liefde voor elkaar zien maar het vrouwtje is of verlegen of heeft momenteel nog geen zin……. De ezels lopen hier vrij over de baan en heb daarom de dames verwittigd er zeker van te zijn met de juiste ezel terug naar het hotel te komen….  Oatman is in zijn originele staat bewaard maar zo goed als alle huizen worden commercieel uitgebaat. Menig vindt hier terug wel een kledingstuk en/of sierraad naar haar of zijn zin. Via dezelfde weg keren we terug en houden nog even halt aan een oud, niet meer in dienst zijnde, tankstation. Dit is ook een souvenirszaak geworden en ook hier wordt wat gekocht. De laatste etappe naar het hotel wordt aangevat en gelukkig is het ondergelopen wegdek geen stroom water meer maar een klein beekje. De motoren zijn nu wel echt vuil. Aangekomen aan het hotel plaatsen we ons met een verfrissend drankje aan het zwembad waar Justin de kamers toebedeeld en na een verkwikkende douche en lekker avondmaal begeven we ons allen naar de kamers om deze dag nog eens te beleven in onze dromen….

Foto's vind je hier