Vandaag begint het pas echt. Opstaan en ontbijten vanaf 06u, koffers aan de volgwagen om 07u30, briefing en vertrekken, ten laatste om 08u. Iedereen is mooi op tijd wat de mogelijkheid schept om een groepsfoto te maken met de Franstalige Belgen. We vertrekken iets voor 08u en houden eerst een tankstop voor de motoren en de volgwagen. Van hier vertrekken we naar Rye om de overblijfselen te bewonderen van wat eens een gigzntische verzameling was van oude en heel oude wagens, motoren, fietsen, bussen,....noem het op, al wat als vervoermiddel gediend heeft kon je hier terug vinden. Een brand verleden jaar heeft er voor gezorgd dat je er nit meer kan tussen lopen en dat het ook een vergane glorie aan het worden is. Onderweg hierheen hebben we kunnen genieten van diverse landschappen en het gezelschap van ander motorrijders. Na deze stop rijden we door naar een souvenierwinkel in Payson waar je alles van het cowboyleven kan terug vinden; van hoefijzers tot boeken, voordeuren, kasten, gadgets.... We blijven hier niet te lang want het is zaterdag en dus overal druk. Justin wil graag op tijd op de middagstop zijn en nadien bekeken geen slecht idee. We komen rond 11u30 aan in Strawberry in de "That Brewery & Pub". Rond 12u werd het hier inderdaad immens druk. Na dat iedereen zijn buikje rond gegeten heeft rijden we verder naar Winslow. Onderweg wordt het wat frisser omdat we in bosrijker gebied komen en in een ander klimaat. Om de spanning er wat in te houden rijden we recht naar de bewolking en krijgen we een paar angstaanjagende druppels op ons scherm...en voorruit, krijgen we heel natte wegen onder de banden maar daar blijft het bij. Voor we in Winslow aankomen zien we nog de Winslow State Prison om dan zo het oude, aan de Route 66 gelegen stadje binnen te rijden. Het zonnetje is ondertussen terug beginnen branden. We bezoeken hier een bekend souvernierwinkeltje waar enkelen een aandenken aanschaffen. Hierna rijden we door maar voor we de laatste rechte lijn naar Holbrook aanvangen tanken we de motoren nog even bij. Aaangekomen in Holbrook, ook een Route 66 stadje bezoeken we eerst nog het oude, goed bewaarde gerechtsgebouw waar ook de meeste zaken in hun authentieke vorm bewaard gebleven zijn zoals de cellen. Enkele meters verder worden de deelnemers ondergebracht in een heropgewaardeerd oud Route 66 hotel. De stijl van de kamers werd in hun oorspronkelijke stijl hersteld. Justin en ik hebben minder geluk want hier waren maar 10 kamers vrij, wij slapen een 100 meter verder in een modern Motel. Voor het salpengaan, gaan we allen nog wat eten in een nabijgelegen Steakhouse, waar al wat wilde verhalen naar boven komen maar al snel keert iedereen terug naar het hotel voor een verdiende nachtrust.
Vandaag nemen de deelnemers hun motoren in ontvangst. Ze staan netjes opgelijnd te wachte met de volgenwagen er voor....dat wordt mijn uitdaging, volgen met die mastodong. Justin geeft eerst een korte briefing van de formaliteiten en het gebruik van een Harley. Uiteraard vertaal ik alles voor de Franstaligen. Enkele motoren veranderen nog van eigenaar (een andere dan de gemaakte keuze) en alles wordt grondig nagekeken. Met 1 deelnemer moet ik nog op verplatsing een motor gaan halen. Na het paperassenwerk staat er een kennismakingsrit op het programma met als eerste stop, hoe kan het ook anders, een Harley dealer die net een opendeurdag organiseert, Chester's HD Shop. Je ziet hier iets meer motoren staan dan bij een grote dealer in Belgenland of Nederland....en dit is dan nog maar een doorsnee dealer. hun promomodel staat buiten op de parking goed in het zicht maar zowel binnen als buiten vind je een uitgebreid gamma. Ook aan kledij en vooral ruimte ontbreekt het hier niet. Uiterrard heeft er wel iemand iets gekocht. De dienstverlening binnen is heel vriendelijk en buiten de drankautomaat is er een 'corner' waar je gratis water en koffie kan halen Dat HD rijders hindenvrienden zijn zal je maar geweten hebben, ze hebben aan de shop zelfs een plaatsje voor de hond (Doggie park). Ik merk ook een aanhangwagen op met een soort "rollers" zoals voor de fiets maar dan robuuster. Blijkt een (vrij vertaald) kennismakingsbank te zijn. Hier kan je een HD op plaatsen en kan je er ter plaatste mee rijden en aanvoelen hoe het is om met een HD te rijden...... Uiteraard kan ook hier een Smart niet ontbreken als promowagen. Daarna rijden we in groep verder voor de eerste tankbeurt waarbij iedereen na het tanken wijselijk de sachduw op zoekt.....opmerkelijk, een dame komt het pompstation uitgelopen met bekers koud drinkwater...van service gesproken. We rijden verder naar een "Ghost Town", Goldfield. Een overgebleven enbewaard mijnstadje. Hier zie je een stukje geschiedenis met natuurlijk de nodige souvernirshops. We nuttigen hier ook het middagmaal en rijden dan nog een stukje door om de motor te leren kennen bij het bochtjesrijden tot aan Canyon Lake Vista. Daarna rijden we terug naar het hotel waar iedereen vrij is en een beetje zijn eigen weg gaat. Morgen begint pas echt de vakantie, verkenning, ontdekking.....je noemt het zoals je het wil, het zal in ieder geval een toffe gebeurtenis zijn.
Vroeg uit de veren om voor de medereizigers in de luchthaven te zijn. Om 06U30 ben ik er al dank zij mijn lief vrouwtje en lang hoef ik niet te wachten. Rond 06u50 komt de eerste groep er al aan; Laurence, Julie, Pierre & Pol. We besluiten om onmiddellijk in de rij te gaan wachten aan de inschrijvengen en al snel zien we ook Willem en Sabine iets verder achter ons in de rij staan. Na alle papierwerk, kruisverhoren en fouilleringen gaan we naar de Gate om dan pas te beseffen dat we heel ver op verlof gaan...... Het duurt niet lang of de ambiance zit er al goed in, dat kan ook niet anders onder gelijkgestemde zielen. Onze eerste vlucht vertrekt zo goed als op tijd en die duurt 07u50 minuten. Na de landing in Newark is het terug door de douane, hier worden zelfs vingerafdrukken en een foto genomen en als je dacht dat het daarmee in orde was, neen hoor, daarna nog eens alle handbagage op de band, ja zelfs je schoenen uit doen.... Ook daar geraken we allen door en het heeft als voordeel dat de wachttijd voor de volgende vlucht, naar Phoenix slechts 45 minuten bedraagt. Deze vlucht duurt ook nog eens 5 uur en uiteindelijk komen we in Phoenix aan om 17u35 lokale tijd. Ons lichaam staat dan al op 02u35, reeds op vrijdag dus Tijdens het wachten op de koffers contacteer ik Justin zodat we niet te lang hoeven te wachten. Tijdens de rit naar het hotel weet Justin ons te vertellen dat de andere groep, die uit Nederland komt en de 2 uit Lyon, 3u45 vertraging hebben. Wij kunnen al snel genieten van een frisse douche en een avondmaal, lokale tijd om 20u30, lichamelijke tijd.....05u30. Ik kruip daarna in mijn bed, samen met de anderen, Justin dient straks nog de rest van de groep te gaan halen.....tot morgen.... Fotolink: http://s1092.photobucket.com/user/Motortrips/slideshow/4Corners%20201409
Morgen is het D-Day (departure day).... Heb net nog mail met laatste info en instructies gekregen, dus vanavond het laatste in de reiskoffer steken en morgen de reizigers opvangen in Zaventem. America...here we come...
